شیعه
امام علی علیه السلام در توصیف شیعیان اهل بیت علیهم السلام فرمودند:
مِن عَلامَةِ أحَدِهِم أن تَرى لَهُ قُوَّةً فی دینٍ ... یقتَدی بِمَن سَلَفَ مِن أهلِ الخَیرِ قَبلَهُ، فَهُوَ قُدوَةٌ لِمَن خَلَفَ مِن طالِبِ البِرِّ بَعدَهُ، اُولئِک عُمّالُ اللّهِ، ومَطایا أمرِهِ وطاعَتِهِ، وسُرُجُ أرضِهِ وبَرِیتِهِ، اُولئِک شیعَتُنا وأحِبَّتُنا، ومِنّا ومَعَنا، آها شَوقا إلَیهِم.
از نشانه‌هاى هر یک از آنان، این است که او را در دین، نیرومند مى‌یابى، ... از نیکوکارانِ پیش از خود الگو مى‌گیرد، و خود براى کسانى که پس از او مى‌آیند و طالب نیکوکارى هستند، الگوست. اینان کارگزاران خداوند و حاملانِ فرمان و طاعت او، و چراغ‌هاى (روشنى بخش) زمین او و آفریدگانش هستند. اینان شیعیان و دوستداران ما هستند، و از مایند و با مایند. وه که مرا چه شوقى به دیدار آنان است!
کنز الفوائد، ج ١، ص ٩١
امام باقر علیه السلام فرمودند:
مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَإِنَّ إِتْيَانَهُ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ يَمُدُّ فِي الْعُمُرِ وَ يَدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ وَ إِتْيَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ يُقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ؛
شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امر کنید، چرا که زیارتش روزی را افزون می‌کند و عمر را طولانی می‌گرداند و بلاها و بدی‌ها را دفع می‌کند و زیارت کردن امام حسین علیه السلام بر هر مومنی که اقرار به امامت او از جانب خدا داشته باشد، واجب است.
بحارالانوار، ج 98، ص 3 ؛ وسائل الشیعه، ج 14، ص 413
امام باقر علیه السلام به میسّر فرمودند:
یَا مُیَسِّرُ أَلاَ اُخْبِرُکَ بِشِیعَتِنَا؟ قُلْتُ: بَلی جُعِلْتُ فِداکَ قَالَ: إِنَّهُمْ حُصُونٌ حَصِینَةٌ و صُدُورٌ أمِیْنَةٌ وَ أَحْلاَمٌ وَزِیْنَةٌ لَیْسُوا بالمَذِیعِ البَذِرِ وَلاَ بِالجُفَاتِ المُرَاعِیْنَ رُهْبَانٌ بِالْلَیلِ اُسُدٌ بِالْنَهارِ؛
ای میسّر(1)، آیا شیعیانمان را به تو معرّفی کنم؟ میسّر گفت: فدایت شوم بفرمایید. حضرت فرمودند: آنها دژی محکم و سینه‌های امانتدار و صاحبان عقلی وزین و متین هستند، شایعه پراکنی نمی‌کنند و اَسرار را فاش نمی‌کنند و آدمی خشک و خشن و ریاکار هم نیستند، راهبان شب و شب‌زنده‌داران و شیران روزند.
بحارالأنوار، ج 75، ص 173
امام علی علیه السلام فرمودند :
شیعَتُنَا المُتَباذِلونَ فی وَلایَتِنا ، المُتَحابّونَ فی مَوَدَّتِنا ، المُتَزاوِرونَ فی إحیاءِ أمرِنا ، الَّذینَ إن غَضِبوا لَم یَظلِموا ، وإن رَضوا لَم یُسرِفوا ، بَرَکَةٌ عَلى مَن جاوَروا ، سِلمٌ لِمَن خالَطوا ؛
شیعیان ما، در راه دوستى ما به یکدیگر بذل و بخشش مى ‏کنند و در پرتو محبّت ‏ما یکدیگر را دوست‏ مى ‏دارند و براى زنده نگاه داشتن یاد ما به دیدار یکدیگر مى ‏شتابند، آنها کسانى هستند که هرگاه خشمگین شوند،ستم‏ روا ندارند و هرگاه ‏خشنود شوند، زیاده ‏روى نکنند. براى همسایگان خود مایه برکت هستند و با هرکه آمیزش یابند، راه آشتى در پیش گیرند.
اصول کافی ج 2، ص 236