راسخون - یار همیشه همراه : شرک و نفاق

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اَلمُؤمِنُ یَأکُلُ بِشَهْوَةِ اَهلِهِ، اَلمُنافِقُ یَأکُلُ اَهْلُهُ بِشَهْوَتِهِ ؛
انسان با ایمان به میل و رغبت خانواده‌‏اش غذا مى‏‌خورد، ولى منافق میل و رغبت خود را به خانواده‌‏اش تحمیل مى‏‌کند.
کافى ، ج 4، ص 12، ح 6

امام حسن عسكرى علیه السلام فرمودند:
المُومِنُ بَرَکَةٌ عَلی المُومِنِ وَ حُجَّةٌ عَلی الکافر؛
مومن برای مومن برکت و برای کافر، اتمام حجت است.
تحف العقول، ص ۴۸۹

امام حسن عسكرى علیه السلام فرمودند:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ نَعْرِفُهُ بِسیماهُ، وَ نَعْرِفُ الْمُنافِقَ بِمیسَمِهِ؛
مؤمن را از سیمایش مى‌شناسیم و منافق را از نشانه‌هایش.
الخرائج والجرائح، ج ۲، ص ۷۳۷، ح 50

امام هادى علیه السلام فرمودند:
[اَلْمُؤْمِنُ] یحْسِنُ وَیبْكی كَما أَنَّ الْمُنافِقُ یسیىءُ وَ یضْحَكُ؛
مؤمن خوبى مى‌كند و مى گرید، ولى منافق بدى مى‌كند و مى‌خندد.
مكارم الأخلاق، ص ۳۸۹

امام رضا علیه السلام فرمودند:
إِنَّ اللهَ یؤَخِّرُ إِجابَةَ الْمُؤْمِنِ شَوْقا إلى دُعائِهِ وَیقُولُ: صَوتٌ اُحِبُّ أَنْأَسْمَعَهُ، وَیعَجِّلُ إجابَةَ دُعاءِ الْمُنافِقِ وَیقُولُ: صَوْتٌ أَكْرَهُ سَماعَهُ؛
خداوند اجابت دعاى مؤمن را به شوق (شنیدن) دعایش به تأخیر مى‌اندازد و مى‌گوید: «صدایى است كه دوست دارم آن را بشنوم» و در اجابت دعاى منافق عجله مى‌كند و مى‌گوید: صدایى است كه از شنیدنش بدم مى‌آید.
فقه الرضا علیه السلام، ص ۳۴۵

امام كاظم علیه السلام فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ قَلیلُ الْكَلامِ كَثیرُ الْعَمَلِ، وَ الْمُنافِقُ كَثیرُ الْكَلامِ قَلیلُ الْعَمَلِ؛
مؤمن كم حرف و پر كار است و منافق پر حرف و كم كار.
تحف العقول، ص ۳۹۷

امام صادق علیه السلام فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ لایخْلَقُ عَلَى الْكِذْبِ وَلا عَلَى الْخیانَةِ وَ خِصْلَتانِ لایجْتَمِعانِ فِى الْمُنافِقِ، سَمْتٌ حَسَنٌ وَ فِقْهٌ فِى السُّنَّةِ؛
مؤمن در سرشتش دروغ و خیانت نیست و دو صفت است كه در منافق جمع نگردد: سیرت نیكو و دین شناسى.
تحف العقول، ص ۳۶۷

امام صادق علیه السلام فرمودند:
إنَّ الْحِكْمَةَ لَـتَكُونُ فی قَلْبِ الْمُنافِقِ فَتُجَلْجِلُ فی صَدْرِهِ حَتّى یخْرِجَها فَیوعِیهَا الْمُؤْمِنُ وَ تَـكُونُ كَلِمةُ الْمُنافِقِ فى صَدْرِ الْمُؤْمِنِ فَتُجَلْجِلُ فی صَدْرِهِ حَتّى یخْرِجَها فَیعِیهَا الْمُنافِقُ؛
به راستى حكمتى كه در قلب منافق جا مى‌گیرد، در سینه‌اش بى قرارى مى‌كند تا ازآن بیرون آید و مؤمن آن را بر گیرد و سخن منافقانه (لغو و بیهوده) در سینه مؤمن بى قرارى مى‌كند تا از آن بیرون برود و منافق آن را برگیرد.
بحارالأنوار، ج ۲، ص ۹۴، ح ۲۸

امام صادق علیه السلام فرمودند:
إنَّ الْمُؤْمِنَ یغْبِطُ وَ لا یحْسُدُ وَ الْمُنافِقُ یحْسُدُ وَ لا یغْبِطُ؛
مؤمن غبطه مى‌خورد و حسد نمى‌ورزد، و منافق حسد مى‌ورزد و غبطه نمى‌خورد.
الكافى، ج ۲، ص ۳۰۷، ح ۷

امام صادق علیه السلام فرمودند:
إِنَّ الْمُنافِقَ لا یرغَبُ فِیما قَد سَعِدَ بِهِ الْمُؤْمِنونَ وَ السَّعیدُ یتَّعِظُبِ مَوعِظَةِ التَّقْوى وَ إنْ كانَ یرادُ بِالْمَوعِظَةِ غَیرُهُ؛
منافق به آنچه مؤمنان به‌واسطه آن خوشبخت مى‌شوند، میلى ندارد، ولى خوشبخت سفارش به تقوا را مى‌پذیرد هر چَند مخاطب موعظه، كس دیگرى باشد.
الكافى، ج ۸، ص ۱۵۰، ح ۱۳۲

امام على علیه السلام فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ یرضِیهِ عَلَى اللهِ الْیسیرُ و لا یسْخِطُهُ الْكَثیرُ... وَ الْمُنافِقُ یسْخِطُهُ عَلَى اللهِ الْیسیرُ و لا یرضِیهِ الْكَثیرُ؛
مؤمن از اندک خدا خشنود مى‌شود و بسیارش او را ناراحت نمى‌كند و منافق از اندک خدا ناخشنود مى‌شود و بسیارش هم او را خشنود نمى‌سازد.
تحف العقول، ص ۲۱۲

امام على علیه السلام فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ فَهُوَ قَرِیبُ الرِّضى بَعیدُ السَّخَطِ... وَالْمُنافِقُ فَهُوَ قَریبُ السَّخَطِ بَعیدُ الرِّضى؛
مؤمن زود خشنود و دیر ناراحت مى‌شود و منافق زود ناراحت و دیر خشنود مى‌گردد.
تحف العقول، ص ۲۱۲

امام على علیه السلام فرمودند:
لَو ضَرَبْتُ خَیشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَیفی هذا عَلى أنْ یبْغِضَنی ما أبْغَضَنی و لَو صَبَبْتُ الدُّنیا بِجَمّاتِها عَلَى الْمُنافِقِ عَلى أنْ یحِبَّنی ما أَحَبَّنی؛
اگر با این شمشیرم بر بینى مؤمن بزنم كه مرا دشمن بدارد، با من دشمنى نمى‌كند واگر همه دنیا را به منافق بدهم تا مرا دوست بدارد، هیچ‌گاه دوستم نخواهد داشت.
نهج البلاغه، حكمت ۴۵

امام على علیه السلام فرمودند:
إنَّ الْمُؤْمِنَ إذا أَصابَهُ السُّقْمُ ثُمَّ أَعْفاهُ اللهُ مِنهُ كانَ كَفّارَةً لِما مَضى مِنذُنُوبِهِ و مَوْعِظَةً لَهُ فِیما یستَقْبِلُ، وَ إِنَّ الْمُنافِقَ إذا مَرِضَ ثُمَّ اُعفِی كانَ كَالْبَعیرِ، عَقَلَهُ أهلُهُ ثُمَّ أَرْسَلُوهُ فَلَم یدْرِ لِمَ عَقَلُوهُ و لِمَ أَرسَلُوهُ؛
هرگاه مؤمن بیمار شود سپس خداوند شفایش دهد، آن بیمارى كفّاره گناهان گذشته و پندى براى آینده اوست و منافق هرگاه مریض شود سپس سلامت یابد، مانند شترى است كه صاحبش او را بسته است و سپس رهایش كرده‌اند او نمى‌‎داند براى چه او را بسته‌اند و براى چه رهایش كرده‌اند.
كنزالعمّال، ح ۶۶۸۶

امام على علیه السلام فرمودند:
عِلمُ الْمُنافِقِ فی لِسانِهِ وَعِلْمُ الْمُؤْمِنِ فی عَمَلِهِ؛
دانش منافق در زبان او و دانش مؤمن در كردار اوست.
غررالحكم، ح ۶۲۸۸

امام على علیه السلام فرمودند:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ... إذا أَصابَتْهُ شِدَّةٌ صَبَرَ... وَالْمُنافِقُ إِذا أصابَتْهُ شِدَّةٌ ضَغا؛
مؤمن در گرفتارى صبور است، و منافق در گرفتارى بى تاب.
تحف العقول، ص ۲۱۲

امام على علیه السلام فرمودند:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ... إذا سَكَتَ فَكَّرَ... وَالْمُنافِقُ إِذا سَكَتَ سَها؛
سكوت مؤمن تفكر و سكوت منافق غفلت است.
تحف العقول، ص ۲۱۲

امام على علیه السلام فرمودند:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذا نَظَرَ اعْتَبَرَ... وَالْمُنافِقُ إِذا نَظَرَ لَها؛
نگاه مؤمن عبرت آمیز و نگاه منافق سرگرمى است.
تحف العقول، ص ۲۱۲

امام على علیه السلام فرمودند:
وَرَعُ الْمُؤْمِنِ یظهَرُ فی عَمَلِهِ، وَرَعُ الْمُنافِقِ لایظهَرُ إلاّ عَلى لِسانِهِ؛
پرهیزكارى مؤمن در رفتارش آشكار مى‌شود و پرهیزكارى منافق جز در زبانش ظاهر نمى‌شود.
غررالحكم، ح ۱۰۱۲۹ و ۱۰۱۳۰

امام على علیه السلام فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ حَیىٌّ غَنىُّ مُوقِرٌ تَقىٌّ، وَالْمُنافِقُ وَقِحٌ غَبىٌّ مُتَمَلِّقٌ شَقىٌّ؛
مؤمن، باحیا، بى نیاز، باوقار و پرهیزکار است و منافق، بى شرم، كودن، چاپلوس و بدبخت.
غررالحكم، ح ۱۸۵۲ و ۱۸۵۳

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث