راسخون - یار همیشه همراه : شرک و نفاق

امام على علیه السلام فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ مُنیبٌ مُستَغْفِرٌ تَوَّابٌ، اَلْمُنافِقُ مَكُورٌ مُضِرٌّ مُرتابٌ؛
مؤمن بازگشت كننده به خدا، آمرزش خواه و توبه كننده است و منافق نیرنگباز، زیانبار و شكّاک.
غررالحكم، ح ۱۲۸۸ و ۱۲۸۹

امام على علیه السلام فرمودند:
إنَّ كَثْرَةَ الْمالِ عَدُوٌّ لِلْمُؤْمِنینَ و یعْسُوبُ الْمُنافِقینَ؛
ثروت فراوان، دشمن مؤمنان و پیشواى منافقان است.
التمحیص، ص ۴۸

امام على علیه السلام فرمودند:
عَلى لِسانِ الْمُؤْمِنِ نُورٌ یسْطَعُ وَعلى لِسانِ الْمُنافِقِ شَیطانٌ ینْطِقُ؛
بر زبان مؤمن نورى (الهى) است و درخشان و بر زبان منافق شیطانى است كه سخن مى‌گوید.
شرح نهج البلاغه، ابن أبى الحدید، ج۲۰، ص۲۸۰، ح ۲۱۸

امام على علیه السلام فرمودند:
شُكْرُ الْمُؤْمِنِ یظْهَرُ فی عَمَلِهِ، شُكْرُ الْمُنافِقِ لا یتَجاوَزُ لِسانَهُ؛
سپاسگزارى مؤمن در كردارش آشكار مى‌شود، [امّا] سپاسگزارى منافق از زبانش فراتر نمى‌رود.
غررالحكم، ح ۵۶۶۱ و ۵۶۶۲

امام على علیه السلام فرمودند:
إنَّ الْمُؤْمِنَ مَن یرى یقینُهُ فی عَمَلِهِ، وَ الْمُنافِقُ مَن یرى شَكُّهُ فی عَمَلِهِ؛
در عمل مؤمن یقین دیده مى‌شود و در عمل منافق شک.
غررالحكم، ح ۳۵۵۱

امام على علیه السلام فرمودند:
إنَّ الْمُؤْمِنَ إذا تَكَلَّمَ ذَكَّرَ... والْمُنافِقُ إذا تَكَلَّمَ لَغا؛
مؤمن هرگاه سخن گوید، یاد (خدا) مى‌كند و منافق هرگاه سخن گوید، بیهوده گویى مى‌كند.
تحف العقول، ص ۲۱۲

امام على علیه السلام فرمودند:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ إذَا اسْتَغْنى شَكَرَ... وَ الْمُنافِقُ إِذَا اسْتَغْنى طَغى؛
مؤمن هنگام بى نیازى شكر مى‌گزارد و منافق هرگاه بى نیاز شود طغیان مى‌كند.
تحف العقول، ص ۲۱۲

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
إنَّ لِسانَ الْمُؤْمِنَ وَراءَ قَلْبِهِ فَإِذا أَرادَ أَن یتَكَلَّمَ بِشَیءٍ یدَبِّرُهُ قَلبُهُ ثُمَّأمْضاهُ بِلِسانِهِ وَ إنَّ لِسانَ الْمُنافِقِ أمامَ قَلبِهِ فَإِذا هَمَّ بِشَیءٍ أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَلَمْ یتَدَبَّرهُ بِقَلبِهِ؛
زبان مؤمن در پس دل اوست، هرگاه بخواهد سخن بگوید درباره آن مى‌اندیشد وسپس آن را مى‌گوید اما زبان منافق جلوى دل اوست هرگاه قصد سخن كند آن را به زبان مى‌آورد و درباره آن نمى‌اندیشد.
تنبیه الخواطر، ج ۱، ص ۱۰۶

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَثَلُ الْمُؤْمِنِ كَمَثَلِ خامَةِ الزَّرعِ تُـكْفِئُهَا الرِّیاحُ كَذا و كَذا وكَذلِكَ الْمُؤْمِنُ تُـكْفِئُهُ الأَوْجاعُ وَالأَمْراضُ و مَثَلُ الْمُنافِقِ كَمَثَلِ الإْرْزَبَّةِ الْمُستَقیمَةِ الَّتی لایصِیبُها شَیءٌ حَتّى یأْتیهِ الْمَوتُ فَیقصِفَهُ قَصْفا؛
مَثَل مؤمن مانند ساقه كاشته است كه بادها آن را به این سو و آن سو خم مى كند همچنین مؤمن را دردها و بیماری‌ها خم مى‌كند و مثل منافق مانند عصاى آهنى است كه چیزى به او نمى‌رسد تا اینكه مرگ او فرا رسد و او را سخت مى‌شكند.
الكافى، ج ۲، ص ۲۵۸، ح ۲۵

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ هِمَّتُهُ فِی الصَّلاةِ وَالصِّیامِ وَالْعِبادَةِ وَالْمُنافِقُ هِمَّتُهُ فِی الطَّعامِ وَالشَّرابِ كَالْبَهیمَةِ؛
همّت مؤمن در نماز و روزه و عبادت است و همّت منافق در خوردن و نوشیدن؛ مانند حیوانات.
تنبیه الخواطر،ج ۱، ص ۹۴

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
یبْعَثُ كُلُّ عَبدٍ على ما ماتَ عَلَیهِ، اَلْمُؤمِنُ عَلى إیمانِهِ وَالْمُنافِقُ عَلى نِفاقِهِ؛
هر بنده‌اى بر همان چیزى كه در درون داشته و با آن از دنیا رفته، برانگیخته مى‌شود، مؤمن بر ایمانش و منافق بر نفاقش.
كنزالعمّال، ح ۳۸۹۵۴

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ لَینُ الْمِنكَبِ یوَسِّعُ عَلى أَخیهِ وَ الْمُنافِقُ یتَجافى یضَیقُ عَلى أَخیهِ؛
مؤمن نرمخوست و براى برادرش جا (ى نشستن) باز مى‌كند و منافق درشتخوست و جا را بر برادرش تنگ مى‌كند.
كنزالعمّال، ح ۷۷۸

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
بُكاءُ الْمُؤمِنِ مِنْ قَلْبِهِ وَ بُكاءُ الْمُنافِقِ مِنْ هامَّتِهِ؛
گریه مؤمن از (درون) دل اوست و گریه منافق از (ظاهر و) سرش.
الجامع الصغیر، ح ۳۱۵۶

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ یبْدَأُ بِالسَّلامِ وَ الْمُنافِقُ یقُولُ: حَتّى یبدَأَ بی؛
مؤمن ابتدا به سلام مى‌كند و منافق منتظر سلام دیگران است.
كنزالعمّال، ح ۷۷۸

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اَلْمُؤمِنُ یأْكُلُ فی مِعاءٍ واحِدَةٍ وَ الْمُنافِقُ یأْكُلُ فی سَبعَةِ أمْعاءٍ؛
مؤمن كم‌خوراک است و منافق پرخور.
وسائل الشیعه، ج ۲۴، ص ۲۴۰، ح ۶

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
عَلی یعْسوبُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمالُ یعْسوبُ الْمُنافِقینَ؛
على پیشواى مؤمنان و ثروت پیشواى منافقان است.
الأمالى طوسى، ص ۳۵۵

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
نِیةُ الْمُؤمِنِ خَیرٌ مِنْ عَمَلِهِ و نِیةُ الْمُنافِقِ شَرٌّ مِنْ عَمَلِهِ؛
نیت مؤمن بهتر از عمل او و نیت منافق بدتر از عمل اوست.
مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۹۱، ح ۴

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ یأْكُلُ بِشَهْوَةِ أهْلِهِ، وَالْمُنافِقُ یأْكُلُ أَهْلُهُ بِشَهْوَتِهِ؛
مؤمن به میل و رغبت خانواده خود غذا مى‌خورد ولى منافق میل و رغبت خود را به خانواده‌اش تحمیل مى‌كند.
بحارالأنوار، ج ۶۲، ص ۲۹۱

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اَلْمُؤمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ، وَالْمُنافِقُ قَطِبٌ غَضِبٌ؛
مؤمن شوخ و شنگ است، و منافق اخمو و عصبانى.
تحف العقول، ص ۴۹

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ ساءَتْهُ سَیئَتُهُ وسَرَّتْهُ حَسَنَتُهُ فَهُوَ أمارَةُ الْمُسلِمِ الْمُؤمِنِ، وَأَمارَةُالْمُنافِقِ الَّذی لاتَسوؤُهُ سَیئَتُهُ ولا تَسُرُّهُ حَسَنَتُهُ؛
هر كس از بدى‌اش ناراحت و از خوبى‌اش خوشحال شود، این نشانه مسلمان مؤمن است و نشانه منافق این است كه بدى‌اش ناراحتش نمى‌كند و خوبى‌اش او راخوشحال نمى‌سازد.
الدرالمنثور، ج ۴، ص ۶۶

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث