مومن
امام صادق علیه السلام فرمودند:
مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یُعِینُ مُؤْمِناً مَظْلُوماً إِلاَّ کَانَ أَفْضَلَ مِنْ صِیَامِ شَهْرٍ وَ اِعْتِکَافِهِ فِی اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرَامِ وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَنْصُرُ أَخَاهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى نُصْرَتِهِ إِلاَّ وَ نَصَرَهُ اَللَّهُ فِی اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَةِ وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَخْذُلُ أَخَاهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى نُصْرَتِهِ إِلاَّ خَذَلَهُ اَللَّهُ فِی اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَةِ.
هیچ مومنى نیست که مومن ستمدیده‌اى را یارى کند، مگر آنکه (ثواب) این عمل، از روزه و اعتکاف یک ماه در مسجد الحرام برتر است، و هیچ مومنى نیست که توان یارى کردن برادر خود داشته باشد و او را یارى کند مگر آنکه خداوند او را در دنیا و آخرت یارى مى‌کند، و هیچ مومنى نیست که توان یارى کردن برادر خود داشته باشد و او را به حال خود رها سازد مگر آنکه خداوند او را در دنیا و آخرت به خود واگذارد.
ثواب الاعمال: ج ۱، ص ۱۴۷
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
فاذا التَبَسَت علَیکمُ الامورُ کقِطَعِ اللَّیلِ المُظلِمِ فعلَیکم بالقرآنِ ؛ فانّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ وماحِلٌ مُصَدَّقٌ، مَن جَعَلَهُ أمامَهُ قادَهُ الَى الجَنّةِ، ومَن جَعَلَهُ خَلفَهُ ساقَهُ الَى النارِ.
هر گاه کارها همچون پاره‌هاى شب تار بر شما تاریک و شبهه ناک شد، به قرآن روى آورید ؛ زیرا قرآن شفیعى است که شفاعتش پذیرفته است و شاکى و خصمى است که شکایتش قبول مى شود. هر که قرآن را فرا روىِ خود قرار دهد، او را به سوى بهشت کشاند و هر که آن را پشت سر خویش نهد، به سوى دوزخش براند.
میزان الحکمه: 11/ 4802 ؛ نوادر راوندى: 21