مومن
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
سِـتّـةٌ يَلحَقنَ المؤمنَ بعدَ وَفاتِهِ: ولدٌ يَستَغفِرُ لَهُ ، ومصحَفٌ يُخَلِّفُهُ ، وغَرسٌ يَغرِسُهُ ، وصَدَقَةُ ماءٍ يُجريهِ ، وقَليبٌ يَحفِرُهُ ، وسُنّةٌ يُؤخَذُ بها مِن بَعدِهِ ؛
شش چيز است كه (ثواب آنها) بعد از وفات مؤمن به او مى رسد: فرزندى كه برايش آمرزش طلبد ، مصحفى كه از خود بر جاى گذارد ، نهالى كه بكارد ، صدقه آبى (مانند نهر و قنات) كه جارى سازد ، چاهى كه حفر كند و سنّتى (و كردار نيكى) كه بعد از او به كار بسته شود .
الفقيه: 1 / 185 / 555 منتخب ميزان الحكمه: 522
امام کاظم علیه السلام هنگامى کـه نزد مردى رفتند که در سکرات مرگ فرو رفته بود، فرمودند:
المَوتُ هُو المَصْفاةُ یُصَفّی المؤمنینَ مِن ذُنوبهِم فیکونُ آخِرُ ألَمٍ یُصیبُهُم کَفّارَةَ آخِرِ وِزرٍ بَقِیَ علَیهِم ، ویُصَفّی الکافِرینَ مِن حَسَناتِهِم فیکونُ آخِرَ لَذّةٍ أو راحَةٍ تَلحَقُهُم ، وهُو آخِرُ ثَوابِ حسَنَةٍ تکونُ لَهُم ...
مرگ صافى اى است که مؤمنان را از گناهانشان صاف مى کند و آخرین دردى است که به عنوان کفّاره آخرین گناهى که در وجودشان مى باشد به آنها مى رسد و کافران را نیز از حسناتشان صاف مى سازد و آخرین خوشى یا آسایشى است که به عنوان آخرین پاداش حسنه اى که دارند ، به ایشان مى رسد ... .
معانی الأخبار: 289 / 6 منتخب میزان الحکمه: 518
امام سجّاد علیه السلام در پاسخ به این پرسش که: مرگ چیست؟، فرمودند:
لِلمؤمنِ کنَزعِ ثِیابٍ وَسِخَةٍ قَمِلَةٍ ، وفَکِّ قُیودٍ وأغلالٍ ثَقیلَةٍ ، والاستِبدالِ بأفخَرِ الثِّیابِ وأطیَبِها رَوائحَ ، وأوطَأِ المَراکِبِ ، وآنَسِ المَنازِلِ ؛ وللکافِرِ کخَلعِ ثِیابٍ فاخِرَةٍ ، والنَّقلِ عن مَنازِلَ أنیسَةٍ ، والاستِبدالِ بأوسَخِ الثِّیابِ وأخشَنِها ، وأوحَشِ المَنازِلِ ، وأعظَمِ العَذابِ ؛
(مرگ) براى مؤمن چون کندن جامه هایى چرکینِ شپشى از تن است و از هم گسستن کُند و زنجیرهاى گرانبار و جایگزین کردن فاخرترین و خوشبوترین جامه ها و راهوارترین مرکب ها و امن ترین منزل ها . و براى کافر به منزله کندن جامه هایى فاخر از تن و منتقل شدن از منزل هایى امن و جایگزین کردن آنها به کثیف ترین و خشن ترین جامه ها و وحشتناکترین منزل ها و بزرگترین عذاب است .
معانی الأخبار: 289 / 4 منتخب میزان الحکمه: 518
امام صادق علیه السّلام فرمودند:

خـداوند تبارك و تـعالى چون بخواهد بـه حساب مؤمن رسيدگى كند ، كارنامه اش را به دست راست او دهد و بين خود و او ، به حسابش رسيدگى نمايد . پس گويد: بنده من ! چنين و چنان كرده اى و فلان و بهمان كار را انجام داده اى ! عرض مى كند: آرى ، پروردگارا ! من اين كارها را كرده ام . خداوند مى فرمايد: من آنها را بر تو بخشيدم و تبديل به كارهاى نيك كردم . پس ، مردم گويند: سبحان اللّه ! اين بنده حتّى يك گناه هم نداشت ؟ اين است معناى سخن خداوند عز و جل: «اما آن كس كه نامه اش به دست راست او داده شود زودا كه آسان حسابرسى شود و به سوى كسان خود شادمان برگردد» .
الانشقاق: 7 9 منتخب ميزان الحكمه: 416
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ما رَأيتُ شَيئا أسرَعَ إلى شيءٍ مِن الشَّيبِ إلى المؤمنِ ، وإنّهُ وَقارٌ للمؤمِنِ في الدنيا ، ونورُ ساطِعٌ يَومَ القِيامَةِ ، بهِ وَقَّرَ اللّه ُ تعالى خَليلَهُ إبراهيمَ عليه السلام ، فقالَ: ما هذا يا رَبِّ ؟ قالَ لَهُ: هذا وَقارٌ ، فقالَ: يا رَبِّ زِدني وَقارا ؛
چيزى را نديدم كه به سوى چيزى شتابنده تر از سپيدى موى ، به سوى مؤمن باشد . موى سپيد در دنيا براى مؤمن وقار است و در روز قيامت نورى درخشان . خداوند متعال با موى سپيد ، به خليل خود إبراهيم عليه السلام وقار بخشيد . پس ابراهيم عرض كرد: پروردگارا ! اين چيست ؟ خداوند به او فرمود: اين وقار است . ابراهيم گفت: پروردگارا ! بر وقار من بيفزاى .
أمالي الطوسيّ: 699 / 1492 منتخب ميزان الحكمه: 308
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
أيُّما مُؤمِنٍ خَضَعَ لِصاحِبِ سلطانٍ أو مَن يُخالِطُهُ على دِينِهِ طَلَبا لِما في يَدَيهِ مِن دُنياهُ ، أخمَلَهُ اللّه ُ ومَقَتَهُ علَيهِ ووَكَلَهُ إلَيهِ ، فإن هُو غَلَبَ عَلى شَيءٍ مِن دُنياهُ وصارَ في يَدِهِ مِنهُ شَيءٌ ، نَزَعَ اللّه ُ البَرَكَةَ مِنهُ ؛
هر مؤمنى در برابر صاحب قدرتى يا كسى كه مخالف دين اوست ، به قصد دست يافتن به چيزى از دنياى او ، فروتنى و خضوع كند ، خداوند او را بى نام و نشان گرداند ، و براى اين كار بر او خشم گيرد ، و او را به خودش واگذارد ؛ و اگرهم بر چيزى از دنياى او دست يابد و اندكى از آن به دستش افتد ، خداوند بركت را از آن ببَرد .
بحار الأنوار: 75 / 371 / 15