راسخون - یار همیشه همراه : مومن

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لأنّ المؤمنينَ الفُقَهاءَ حُصونُ الإسلامِ كَحِصنِ سُورِ المَدينةِ لَها؛
مؤمنان فقيه، دژهاى اسلام اند؛ همچنان كه برج و باروى شهر، موجب حفظ شهر است.
الكافي: ج 1، ص 38، ح 3

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
عِزُّ الْمُؤمِنِ اسْتِغناؤُهُ عَنِ النّاسِ؛
عزّت مؤمن در بى نيازى اش از مردم است.
تنبيه الخواطر، ج 1، ص 169

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
نِيَّةُ المُؤمنِ أفضَلُ مِن عَمَلِهِ؛
نيّت مؤمن برتر از عمل اوست.
ميزان الحكمه، ح 21024

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

دعا اسلحه مومن است برای دفع دشمنان و ستون دین است که با آن دین مومن برپاست و نور آسمان و زمین است.
عین الحیوه صفحه 404

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ وَاسَى الْفَقِيرَ مِنْ مَالِهِ وَ أَنْصَفَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ فَذَلِكَ الْمُؤْمِنُ حَقّاً؛
کسی که با مال خود فقير را یاری كند و به مردم حق بدهد، او مؤمن حقیقی است.
اصول کافی، ج 2، ص 147

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

راستی که خدای تعالی به خاطر یک مومن صالح و شایسته از شیعیان ما بلا و گرفتاری را از صد خانه از همسایگانش دفع می نماید.
آثار الصادقین جلد 9 صفحه 162

پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

کسی که مومنی را بی جهت اذیت نماید، مانند آن است که ده مرتبه مکه معظمه و بیت المعور را خراب کرده و هزار فرشته مقرب درگاه الهی را کشته است.
مستدرک الوسائل، ج 2، ص 103

پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

هرکس مومنی را بیازارد پس بی گمان مرا اذیت کرده و هرکس مرا برنجاند گویا خدا را آزار رسانده است و هرکس خدا را اذیت کند چنان که در تورات انجیل زبور و قرآن آمده از رحمت خداوند به دور است.
جامع السعادت، ج 2، ص 215

پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

مومنی نیست که یک ساعت نزد عالمی نشیند جز آن که خدای عزوجل به سوی او ندا کند نزد حبیب من نشستی به عزت و جلالم سوگند تو را با او ساکن بهشت نمایم و باکی از این کار ندارم.
امالی صدوق صفحه 37

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
اَلْمُؤْمِنُ يَصمُتُ لِيَسلَمَ ويَنطِقُ لِيَغنَمَ؛
مؤمن سكوت مى كند تا سالم ماند و سخن مى گويد تا سود برد.
الكافى، ج 2، ص 231

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَلمُؤمِنُ... يَنصُرُ المَظلومَ وَيَرحَمُ المِسكينَ. نَفسُهُ مِنهُ فى عَناءٍ وَالنّاسُ مِنهُ فى راحَةٍ؛
مؤمن... مظلوم را يارى مى كند و به مسكين و درمانده رحم مى نمايد، جانش از او در رنج است و مردم از او در آسايش.
خصال، ص 69

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
كَأَنَّ المُؤمِنينَ هُمُ الفُقَهاءُ أهلُ فِكرَةٍ وَعِبرَةٍ، لَم يُصِمَّهُم عَن ذِكرِ اللّه ما سَمِعوا بِآذانِهِم وَلَم يُعمِهِم عَن ذِكرِ اللّه ما رَأو امِنَ الزّينَةِ؛
گويا مؤمنان همان فقيهان (فرزانگان دين فهم) و اهل انديشيدن وپند گرفتن هستند. شنيده هاى دنيوى، گوش آنها را از (شنيدن) ياد خدا كر نمى كند و زرق و برق دنيا چشم آنان را از ياد خدا كور نمى گرداند.
بحارالأنوار، ج73، ص36، ح17

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَـن فـرّج عن مـومـن فـرّج الله عَن قَلبه یـَوم القیامة؛
هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.
اصول کافى، ج 3، ص 268

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اللهَ عَلِمَ اَنَّ الذَّنبَ خَیرٌ لِلمُومنِ مِنَ العُجبِ وَ لَولا ذلک مَا ابتُلِیَ مُومِنٌ بِذَنبٍ اَبَداً؛
خداوند می دانست که برای شخص مومن گناه از عجب بهتر است و اگر این طور نبود، شخص مومن هیچ وقت آلوده به گناه نمی شد.
کافی، ج 2 ، ص 313

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
المَرَضُ لِلمُؤمِنِ ؛ تَطهيرٌ ورَحمَةٌ ، و لِلكافِرِ ؛ تَعذيبٌ ولَعنَةٌ ، وإنَّ المَرَضَ لايَزالُ بِالمُؤمِنِ ، حَتّى لايَكونَ عَلَيهِ ذَنبٌ؛
بيمارى براى مؤمن ، تطهير و رحمت ، و براى كافر ، عذاب و لعنت است . بيمارى ، همدم مؤمن مى ماند ، تا هنگامى كه هيچ گناهى بر وى نباشد .
ثواب الأعمال، ص 229، ح1

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
سِتَّةٌ لاتَكونُ فِى المُؤمِنِ: اَلعُسرُ وَالنَّكَهُ وَالحَسَدُ وَاللَّجاجَةُ وَالكَذِبُ وَالبَغىُ؛
شش (صفت) در مؤمن نيست: سخت گيرى، بى خيرى، حسادت، لجاجت، دروغگويى و تجاوز.
تحف العقول، ص 377

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
سِبابُ المؤمِنِ فُسوقٌ و قِتالُهُ كُفرٌ و أكلُ لَحمِهِ مِن مَعصيَةِ اللّه؛
ناسزاگفتن به مؤمن فسق است و جنگيدن با او كفر و خوردن گوشت او (غيبت كردن از وى) معصيت خداست.
بحار الأنوار، ج 75، ص 148، ح 6 - منتخب ميزان الحكمه، ص 264

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
لا يَزالُ البَلاءُ في المؤمنِ والمؤمنةِ في جَسَدِهِ ومالِهِ وولدِهِ حَتّى يَلقَى اللّه َ وما علَيهِ مِن خطيئةٍ؛
زن و مـرد مـؤمن پـيوسته در جـان و مـال و فرزندشان گرفتار بلا مى شوند تا آن كه بدون گناه ، خدا را ديدار كنند.
بحار الأنوار، ج 67، ص 236، ح 54

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

آدم دين دار چون مى انديشد، آرامش بر جان او حاكم است. چون خضوع مى كند متواضع است. چون قناعت مى كند، بى نياز است. به آنچه داده شده خشنود است. چون تنهايى را برگزيده از دوستان بى نياز است. چون هوا و هوس را رها كرده آزاد است. چون دنيا را فرو گذارده از بدى ها و گزندهاى آن در امان است. چون حسادت را دور افكنده محبتش آشكار است.مردم را نمى ترساند پس از آنان نمى هراسد و به آنان تجاوز نمى كند پس از گزندشان در امان است. به هيچ چيز دل نمى بندد پس به رستگارى و كمال فضيلت دست مى يابد و عافيت را به ديده بصيرت مى نگرد پس كارش به پشيمانى نمى كِشد.
امالى مفيد، ص 52، ح 14

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لايَزالُ المُؤمِنُ يُورِثُ أَهلَ بَيتِهِ العِلمَ وَ الدَبَ الصّالِحَ حَتّى يُدخِلَهُمُ الجَنَّةَ جَميعا؛
مؤمن همواره خانواده خود را از دانش و تربيت شايسته بهره مند مى سازد تا همه آنان را وارد بهشت كند.
مستدرك الوسايل، ج12، ص201، ح13881

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث