توسل و شفاعت
امام هادی علیه السّلام در فرازی از زیارت جامعه کبیره فرمودند:
... وَ فَازَ مَنْ تَمَسَّکَ بِکُمْ وَ أَمِنَ مَنْ لَجَأَ إِلَیْکُمْ وَ سَلِمَ مَنْ صَدَّقَکُمْ وَ هُدِیَ مَنِ اعْتَصَمَ بِکُمْ مَنِ اتَّبَعَکُمْ فَالْجَنَّةُ مَأْوَاهُ...؛
... کسی که به شما (ائمه معصومین علیهم السلام) تمسّک نمود، رستگار شد و آن کس که به شما پناه آورد، ایمنی یافت و کسی که شما را تصدیق نمود، به سلامت به سر منزل مقصود رسید و هر کس که به ریسمان شما چنگ زد، هدایت شد و کسی که از شما پیروی کرد، جایگاهش بهشت خواهد بود...
مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره
امام سجاد علیه السلام در مناجات متوسلین عرضه می‌دارند:
الهی لیسَ لی وسیلَةٌ اِلیکَ الاّ عواطِفُ رأفتکَ و لا لی ذریعَةٌ الیکَ الاّ عواطفُ رحمتِکَ و شَفاعَةُ نبیِّکَ نبیّ الرحّمةِ ... .
خداوندا، من وسیله ای در درگاهت ندارم مگر عواطف محبت آمیز تو و دست آویزی جهت رسیدن به تو ندارم مگر عطاهای رحمتِ تو و شفاعت پیغمبرت، که نبیّ رحمت و نجات دهنده امّت از گمراهی است، پس این دو را سبب رسیدن من به مغفرت و آمرزش خود قرار ده و وسیله ای جهت دست یافتن به خشنودی و رضای خود بگردان.
بحار الانوار، ج 91، ص 149
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
يقول: انّ الله عزّوجلّ يقول: ... ألا فاعلَمُوا اِنّ اَكرَمَ الخَلقِ علي و أفضلُهُم لَديَّ محمّدٌ و أخُوهُ عليٌ و من بعدِهُمِ الأئمةُ الذّينَ هم الوسائل اليَّ ... .
خداوند عزّوجلّ مي فرمايد: اي بندگان من آيا چنين نيست كسي كه حاجات بزرگي از شما مي خواهد و شما حوائج او را بر نمي آوريد مگر اين كه در نزد شما كسي را كه محبوب ترين مردم پيش شماست شفيع قرار دهد، آن گاه حاجات او را به خاطر آن شفيع بر مي آوريد؟ اكنون آگاه باشيد و بدانيد كه محبوب ترين خلق و افضل آنان نزد من، محمّد و برادر او علي و امامان پس از وي هستند. اينان وسيله هاي مردم به سوي من هستند. بدانيد هر كس حاجتي دارد و نفعي را طالب است و يا آن كه دچار حادثه اي بس صعب و زيان بار گرديده و رفع آنرا مي خواهد، بايد مرا به محمّد و آل طاهرينش بخواند تا به بهترين وجه، حاجات او را برآورم.
بحارالانوار، ج 94، ص 22
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

آسايش و راحتى، كاميابى و رستگارى و پيروزى، بركت و گذشت و تندرستى و عافيت، بشارت و خرّمى و رضايتمندى، قرب و خويشاوندى، يارى و پيروزى و توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر كسى باد كه على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولايت او را بپذيرد، به او اقتدا كند، به برترى او اقرار نمايد، و امامانِ پس از او را به ولايت بپذيرد. بر من است كه آنان را در شفاعتم وارد كنم. بر پروردگار من است كه خواسته مرا درباره آنان اجابت كند. آنان پيروان من هستند و هر كه از من پيروى كند، از من است.
بحارالأنوار، ج 27، ص 92