روزه
امام علی علیه السلام فرمودند:
حَرَسَ اللّه عِبادَهُ المُؤمِنینَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّکَواتِ ومُجاهَدَهِ الصِّیامِ فِی الأَیّامِ المَفروضاتِ؛ تَسکینا لِأَطرافِهِم، وتَخشیعا لِأَبصارِهِم، وتَذلیلاً لِنُفوسِهِم، وتَخفیضا لِقُلوبِهِم، وإذهابا لِلخُیَلاءِ عَنهُم، ولِما فی ذلِکَ مِن تَعفیرِ عِتاقِ الوُجوهِ بِالتُّرابِ تَواضُعا، وَالتِصاقِ کَرائِمِ الجَوارِحِ بِالأَرضِ تَصاغُرا، ولُحوقِ البُطونِ بِالمُتونِ مِنَ الصِّیامِ تَذَلُّلاً.
خداوند، بندگان مؤمن خویش را با نمازها، زکات‌ها و تلاش براى روزه گرفتن در روزهاى واجب شده، نگهدارى کرده است تا اعضایشان آرامش یابد و چشمانشان خشوع پیدا کند و جان‌هایشان رام گردد و دل‌هایشان متواضع شود و غرور از آنان زدوده گردد، به سبب حکمت‌هایى که در آنهاست، چون: خاکى شدن چهره‌هاى عزّتمند از روى تواضع، به زمین چسبیدن اعضاى شریف از روى فروتنى، و چسبیدن شکم‌ها به پشت‌ها از روى رام شدن.
نهج البلاغه: خطبه ۱۹۲
امام صادق علیه السلام فرمودند:
صِیَامُ شَعْبَانَ ذُخْرٌ لِلْعَبْدِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُکْثِرُ الصَّوْمَ فِی شَعْبَانَ إِلَّا أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ مَعِیشَتِهِ وَ کَفَاهُ شَرَّ عَدُوِّهِ وَ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لِمَنْ یَصُومُ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَنْ تَجِبَ لَهُ الْجَنَّةُ.
روزه شعبان، ذخیره روز قیامت بنده است و هر بنده اى که در ماه شعبان زیاده روزه بگیرد، خداوند امر معیشت او را سامان بخشد و شرّ دشمن را از او دفع کند.
وسایل الشیعه: ج 10، ص 505
امام رضا علیه السلام فرمودند:
کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله یُکْثِرُ الصِّیَامَ فِی شَعْبَانَ إِلَى أَنْ قَالَ وَ کَانَ یَقُولُ شَعْبَانُ شَهْرِی وَ هُوَ أَفْضَلُ الشُّهُورِ بَعْدَ شَهْرِ رَمَضَانَ فَمَنْ صَامَ فِیهِ یَوْماً کُنْتُ شَفِیعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.
رسول خدا صلّی الله علیه و آله در ماه شعبان زیاد روزه می گرفتند و می فرمودند که شعبان ماه من است و آن افضل ماه ها است بعد از ماه رمضان و هر کس روزی را در آن روزه بگیرد من شفیع او در روز قیامت خواهم بود.
وسایل الشیعه: ج 10، ص 410
امام علی علیه السلام فرمودند:
مَنْ صَامَ شَعْبَانَ مَحَبَّةً لِنَبِیِّ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله وَ تَقَرُّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ قَرَّبَهُ مِنْ کَرَامَتِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ أَوْجَبَ لَهُ الْجَنَّةَ.
هر کس از روی محبت به نبی خدا صلّی الله علیه و آله و تقرب به خدا، در ماه شعبان روزه بگیرد خداوند او را دوست خواهد داشت و او را به کرامت خویش در روز قیامت نزدیک می سازد و بهشت را بر او واجب می سازد.
وسایل ‏الشیعه: ج۱۰، ص ۴۹۰