زکات
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
ثَمانيةٌ لا تُقبَلُ مِنهُمُ الصَّلاةُ: العَبدُ الآبِقُ حتّى يَرجِعَ إلى مَولاهُ ، والناشِزُ وزَوجُها علَيها ساخِطٌ ، ومانِعُ الزَّكاةِ ، وتارِكُ الوُضوءِ ، والجاريَةُ المُدرِكَةُ تُصَلِّي بغَيرِ خِمارٍ ، وإمامُ قَومٍ يُصَلِّي بهِم وهُم لَهُ كارِهُونَ ، والسَّكرانُ ، والزَّبِينُ ؛ وهُو الذي يُدافِعُ البَولَ والغائطَ .
هشت نفرند كه نمازشان پذيرفته نمى شود: بنده فرارى ، تا زمانى كه به سوى مولايش برگردد . زن نافرمان ، كه شوهرش از او ناراضى است . كسى كه زكات نمى دهد . كسى كه وضو نمى گيرد . دختر بالغى كه بدون روسرى نماز بخواند . پيشواى قومى كه با آنان نماز بخواند در حالى كه از او ناراضى هستند . آدم مست و زَبين ، يعنى كسى كه بول و غائط خود را به زور نگه داشته است .
مكارم الأخلاق: 2 / 324 / 2656 ، منتخب ميزان الحكمه: 326
امام علی علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ زكاةَ جُعِلتُ مَعَ الصَّلاةِ قُرباناً لِأهْلِ الإسلامِ ... .
همانا پرداخت زكات و اقامه نماز، باعث تقرب مسلمانان به خداوند مي شود، سپس آن كه زكات را با رضايت خاطر بپردازد، كفاره گناهان او مي شود و بازدارنده و نگاه دارنده انسان، از آتش جهنم است، پس نبايد به آن چه پرداخته شده با نظر حسرت نگاه كرد و براي پرداخت زكات افسوس خورد، زيرا كسي كه زكات را از روي رغبت نپردازد، پاداش او اندك و عمل او تباه و هميشه پشيمان خواهد بود.
نهج البلاغه، خطبه 199