تغذیه و آداب آن
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
انَّ أبغَضَ الخَلقِ الى اللَّهِ ثلاثةٌ: الرّجُلْ یکثِرُ النّومَ بالنّهارِ ولَم یصَلِّ مِن اللّیلِ شَیئاً، والرّجُلُ یکثِرُالأکلَ ولا یسَمّى اللَّهَ على طَعامِهِ ولا یحْمَدُهُ، والرّجلُ یکثِرُ الضِّحْک مِن غیرِ عَجَبٍ.
سه کس نزد خدا از همه منفورترند: کسى که روز زیاد مى‌خوابد در حالى که شب اصلًا نمازى نخوانده است، کسى که زیاد مى‌خورد و هنگام غذا خوردن نام و حمد خدا نمى‌گوید و آن که بى دلیل زیاد مى‌خندد.
میزان الحکمه: 2/ 2516 ؛ کنزالعمّال: 1431
ابوبصیر گوید:
عَن أبی بصیر عن الإمام الصادق علیه السلام، قال: سَأَلتُهُ عَنِ السَّحورِ لِمَن أرادَ الصَّومَ، أ واجِبٌ هُوَ عَلَیهِ؟ فَقالَ: «لا بَأسَ بِألاّ یَتَسَحَّرَ إن شاءَ، وأمّا فی شَهرِ رَمَضانَ فَإِنَّهُ أفضَلُ أن یَتَسَحَّرَ، نُحِبُّ ألاّ یُترَکَ فی شَهرِ رَمَضانَ»
از امام صادق علیه السلام پرسیدم: آیا براى کسى که مى خواهد روزه بگیرد، سحرى خوردن واجب است؟ حضرت فرمودند: «اشکالى ندارد که اگر خواست، سحرى نخورد؛ ولى در ماه رمضان، بهتر است که سحرى بخورد. دوست داریم که در ماه رمضان، سحرى خوردن ترک نشود».
الکافی: ج ۴ ص ۹۴