عضویت العربیة English
پنجشنبه، 1 آذر 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
امام صادق علیه‌السلام
امام صادق علیه السلام در دعاى بعد از نماز استخاره به خداوند عرضه می‌داشتند:
اللّهُمّ إنّکَ خَلَقتَ أقواما یَلجَؤونَ إلى مَطالِعِ النُّجوم لأوقاتِ حَرَکاتِهم و سُکونِهِم و تَصَرُّفِهِم و عَقدِهِم، و خَلَقتَنی أبرَأُ إلَیکَ مِن اللَّجَأ إلَیها و مِن طَلَبِ الاختِیاراتِ بِها، و أتَیَقَّنُ أنّکَ لَم تُطلِعْ أحَدا على غَیبِکَ فی مَواقِعِها، و لَم تُسَهِّلْ لَهُ السَّبیلَ إلى تَحصیلِ أفاعیلِها و إنّکَ قادِرٌ على نَقلِها فی مَداراتِها فی مَسیرِها علَى السُّعودِ العامّةِ و الخاصّةِ إلَى النُّحوسِ، و مِن النُّحوسِ الشّامِلَةِ و المُفرَدَةِ إلَى السُّعودِ، لأنّکَ تَمحو ما تَشاءُ و تُثبِت و عِندَکَ اُمُّ الکِتابِ.
بار خدایا! تو مردمانى را آفریده اى که براى تعیین زمان حرکات و سکنات خود و فعالیت‌ها و عقود خویش به طلوع و غروب ستارگان پناه مى‌برند و مرا آفریدى و من به جاى پناه بردن به اوضاع کواکب و تعیین زمان انتخاب کارها از طریق آنها، به تو پناه مى‌آورم و یقین دارم که تو هیچ کس را بر مواقع و جایگاه‌هاى ستارگان که در غیب توست آگاه نکرده‌اى و راه رسیدن به تأثیرات آنها را برایش هموار نساخته‌اى، تو مى‌توانى ستارگان را در مدارهای‌شان از مسیر سعدِ عام و خاص، به نحوست منتقل سازى و از نحوست فراگیر و موردى به سعد بودن برگردانى؛ زیرا که تو آنچه را بخواهى محو مى‌گردانى و آنچه را بخواهى ثبت مى‌کنى و امّ الکتاب در نزد تو مى‌باشد.
بحار الانوار، ج 58، ص 229
امام کاظم علیه‏ السلام فرمودند:
اِنّا اُصِبْنا بِاِسماعیلَ فَصَبَرنا فَاصْبِرْ کَما صَبَرْنا اِنّا اِذا أَرَدْنا أَمْرا وَ أَرادَ اللّه‏ُ أَمْرا سَلَّمْناهُ لاَِمْرِاللّه‏ِ.
پدرم به من فرمود براى تعزیت و تسلیت گفتن به مفضّل (یکى از یاران حضرت) پیش او بروم و به او بگویم: ما چون با مرگ اسماعیل (فرزند آن حضرت) روبرو شدیم، صبر کردیم. اکنون تو نیز چون ما صبر پیشه کن. ما چون خواهان امرى باشیم و خدا امر دیگرى را بخواهد تسلیم امر خدا مى‏شویم.
مشکاة الانوار: 28
هشام بن سالم (از یاران امام صادق علیه‏ السلام) مى‏گوید:
کانَ أَبُوعَبْدِاللّه‏ِ علیه‏ السلام اِذا اعتَّمَ وَ ذَهَبَ مِنَ اللَّیْلِ شَطْرُهُ أَخَذَ جِرابا فیهِ خُبْزٌ وَ لَحْمٌ وَ الدَّراهِمُ فَحَمَلَهُ عَلى عُنُقِهِ ثُمَّ ذَهَبَ اِلى اَهْلِ الْحاجَةِ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ فَقَسَّـمَهُ فیهِمْ وَ لا یَعْرِفُونَهُ فَلّما مَضى أَبُوعَبـْدِ اللّه‏ِ علیه‏ السلام فَقَدُوا ذلِکَ فَعَلِمُوا أَنَّهُ کانَ أَبُوعَـبْدِاللّه‏ِ علیه‏ السلام.
چون پاره‏اى از شب مى‏گذشت امام صادق علیه‏ السلام کیسه‏اى انباشته از پول و نان و گوشت بر دوش مى‏کشید و به سراغ نیازمندان شهر مدینه مى‏رفت و آن را بین آنان تقسیم مى‏کرد و آنها هیچ گاه او را نمى‏شناختند و چون امام علیه‏ السلام درگذشت و این بخشش‏ها قطع شد فهمیدند آن شخص امام صادق علیه‏ السلام بوده است.
کافى 4: 8 ح 1، بحار الانوار 47: 38 ح 47