عضویت العربیة English
يکشنبه، 2 دی 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
كليدهاى روزى
امام علی علیه السّلام فرمودند:

از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش اين بود كه: فرزندم! كسى كه در به دست آوردن روزى، يقينش به خدا اندك و نيّتش به روزى رسان سست است، بايد از اين نكته عبرت آموزد كه خداوند تبارك و تعالى او را در سه مرحله از خلقتش روزى داد، بدون آن كه خودش در آنها تلاش و تدبيرى داشته باشد. پس، خداوند تبارك و تعالى در مرحله چهارم نيز روزى او را خواهد داد . . . مرحله اول در رحم مادرش . . . و مرحله دوم از شير مادرش بود . . . و مرحله سوم از درآمد والدينش روزى او را داد . . . تا آن كه بزرگ و فهميده شد و مستقلاً به كسب درآمد پرداخت. در اين هنگام ، بر خود سخت گرفت و به پروردگارش بدگمان شد و از ترس تنگدستى و يقين نداشتن به جايگزين كردن نعمت از سوى خداوند تبارك و تعالى، حقوق خدا و مردم در مال خود را ناديده گرفت و خود و خانواده اش را در سختى و تنگنا قرار داد.
الخصال: 122/114 .
امام على علیه السّلام فرمودند:
و قَدَّرَ الأرزاقَ فَكَثَّرَها و قَلَّلَها ، و قَسَّمَها على الضِّيقِ و السَّعَةِ ، فَعَـدَلَ فيها لِيَبتَلِيَ مَن أرادَ ، بِمَيسورِها و مَعسورِها ، و لِيَختَبِرَ بذلكَ الشُّكرَ و الصَّبرَ مِن غَنِيِّها و فَقيرِها ؛
روزى ها را مقدّر فرمود و آن گاه، آنها را زياد و كم و به تنگى و فراخى عادلانه تقسيم كرد ، تا هر كه را بخواهد به وسعت روزى و يا تنگى آن بيازمايد و از اين طريق سپاسگزارى و شكيبايى توانگر و تهيدست را به آزمايش گذارد .
نهج البلاغه، خطبه 91 .
امام على علیه السّلام فرمودند:
اُنظُرُوا إِلى النَّملَةِ في صِغَرِ جُثَّتِها ، و لَطافَةِ هَيئَتِها ، لا تَكادُ تُنالُ بلَحظِ البَصَرِ (النَّظَرِ) ... مَكفُولٌ برِزقِها ، مَرزوقةٌ بوَفقِها ، لا يَغفُلُها المَنَّانُ ، و لا يَحرِمُها الدَيَّانُ، و لَو في الصَّفا اليابِسِ، و الحَجَرِ الجامِسِ؛
اين مورچه[ها] را بنگريد كه با آن همه كوچكى و ظرافت اندام، كه تقريباً به چشم نمى آيد . . . روزى اش تضمين شده و به او روزىِ فراخورِ حالش مى رسد ؛ [خداوند] منّان از او غافل نيست و [پروردگار] حسابگر محرومش نساخته است ، اگر چه در دل تخته سنگى صاف و خشك و يا در ميان صخره اى سخت باشد .
نهج البلاغه، خطبه 185.
امام على علیه السّلام فرمودند:

روزى دو گونه است؛ يك روزى كه تو آن را مى جويى و روزى ديگر كه آن تو را مى جويد ، كه اگر تو در پى آن نروى، آن در پى تو مى آيد . پس غم سالت را بر غم روزت افزون مكن . روزى هر روز، براى همان روز تو كافى است . اگر آن سال [كه غم روزى اش را مى خورى] از عمر تو باشد خداوند متعال فرداى هر روزى، قسمت آن روز را به تو خواهد داد و اگر آن سال از عمر تو نباشد ، غم روزى آن را چرا مى خورى؟ هيچ كس براى رسيدن به آنچه روزىِ توست، بر تو پيشى نگيرد و هيچ غلبه كننده اى در به چنگ آوردن روزىِ تو، مغلوبت نكند و رزقى كه برايت مقدّر شده بى درنگ به تو برسد .
نهج البلاغة: الحكمة 379 .
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
مُروا شيعَتَنا بِزيارَةِ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام فَاِنَّ اِتْيانَهُ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ يَمُدُّ فِى الْعُمْرِ وَ يَدْفَعُ مَرافِعَ السُّوءِ و اِتيانُهُ مُفْتَرَضٌ عَلى كُلِّ مُؤمِنٍ يَقِرُّ لِلحُسَينِ بِالإِمامَةِ مِنَ اللَّهِ؛
شيعيان ما را به زيارت قبر حسين بن على عليه السلام فرمان دهيد؛ زيرا زيارت آن حضرت، روزى را زياد و عمر را طولانى و بدى ها را دور مى سازد و رفتن به زيارتش بر هر مؤمنى كه امامت امام حسين عليه السلام را پذيرفته است، واجب است.
كامل الزيارات، ص 284 .
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
لَيْسَ مِنْ نَفْسٍ اِلّا وَ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَها رِزْقَها حَلالاً يَأتيها فى عافيَةٍ وَ عُرِضَ لَها بِالْحَرامِ مِنْ وَجْهٍ آخَرَ فَاِنْ هىَ تَناوَلَتْ مِنَ الْحَرامِ شَيئاً قاصَّها بِهِ مِنَ الْحَلالِ الَّذى فَرَضَ اللَّهُ لَها وَ عِنْدَ اللَّهِ سِواهُما فَضْلٌ كَبيرٌ؛
خداوند براى هر كسى روزىِ حلالى مقرّر داشته كه به سلامت به او خواهد رسيد. از طرف ديگر روزى حرام نيز در دسترس او قرار داده است كه اگر انسان روزى خود را از آن حرام به دست آورد، خداوند در عوض، روزى حلالى را كه براى او مقدّر كرده است، از او باز خواهد داشت و غير از اين دو روزى (حلال و حرام)، روزى هاى فراوان ديگرى نيز نزد خداوند هست.
بحارالأنوار، ج 5، ص 147، ح 6.
امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
اَللَّهُمَّ... وَصُنْ وَجْهى بِالْيَسارِ وَ لا تَبْتَذِلْ جاهى بِالْاِقْتارِ فَاَسْتَرْزِقَ اَهْلَ رِزْقِكَ وَ اَسْتَعْطىَ شِرارَ خَلْقِكَ، فَاُفْتَتَنَ بِحَمْدِ مَنْ اَعطانى وَ اُبْتَلى بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنى وَ اَنْتَ مِنْ دونِهِم وَلىُّ الإِعطاءِ وَ الْمَنْعِ؛
خدايا... با توانگرى آبرويم را نگهدار و به تنگدستى حرمتم را از بين مبر كه بر اثر آن از كسانى روزى بخواهم كه روزى خوار تو هستند و از بندگان پست و بدكردار تو عطا و بخشش طلبم و در نتيجه، به ستايش آن كه به من بخشيده و نكوهش آن كه از من دريغ كرده است، گرفتار شوم. حال آن كه بخشيدن و نبخشيدن در حقيقت به دست توست.
صحيفه سجاديه، از دعاى 20.
امام علی علیه السّلام فرمودند:

دو نماز (ظهر با عصر و مغرب با عشا) را با هم خواندن، تعقيب بعد از نماز صبح و عصر، صله رحم، نظافت حريم خانه، همدردى و يارى نمودن برادر (دينى)، سحرخيزى در طلب روزى، استغفار، امانت دارى، حق گويى، اجابت دعوت مؤذن، صحبت نكردن در توالت، ترك حرص، تشكر از ولى نعمت، پرهيز از قسم دروغ ، شستن دست قبل از غذا، خوردن آنچه بيرون از سفره مى افتد، روزى را زياد مى كنند و كسى كه هر روز سى مرتبه خدا را تسبيح بگويد، خداى عزّوجلّ هفتاد نوع بلا را از او دور مى كند كه آسانترين آن فقر است.
خصال، ص 505 .
امام علی علیه السّلام فرمودند:
اِعْلَموا اَنَّ عَبْداً وَ اِنْ ضَعُفَتْ حيلَتُهُ وَ وَهِنَتْ مَكيدَتُهُ اَنَّهُ لَنْ يُنْقَصَ مِمّا قَدَّرَ اللَّهُ لَهُ وَ اِنْ قَوىَ فى شِدَّةِ الْحيلَةِ وَ قُوَّةِ الْمَكيدَةِ اَنَّهُ لَنْ يُزادَ عَلى ما قَدَّرَ اللَّهُ لَهُ؛
بدانيد كه آنچه خداوند براى انسان مقدّر كرده است، بى كم و كاست به او مى رسد، هر چند در چاره انديشى و پيدا كردن راه هاى كسب روزى ناتوان باشد و نيز بيش از آنچه خداوند برايش مقدّر كرده به او نرسد، هر چند بسيار زرنگ و چاره انديش باشد.
امالى مفيد، ص 207، ح 39.
ابو عبيده به امام صادق عليه السلام عرض كرد: دعا كنيد كه خداوند روزى مرا دست بندگانش قرار ندهد، حضرت فرمودند:
اَبَى اللَّهُ عَلَيْكَ ذلِكَ اِلّا اَنْ يَجْعَلَ اَرْزاقَ العِبادِ بَعْضِهم مِنْ بَعْضٍ وَلكنِ اُدْعُ اللَّهَ اَنْ يَجْعَلَ رِزْقَكَ عَلى اَيْدى خِيارِ خَلْقِهِ فَاِنَّهُ مِنَ السَّعادَةِ؛
خداوند چنين كارى نمى كند. او روزى بندگانش را در دست يكديگر قرار داده است؛ امّا از خدا بخواه كه روزيت را در دست بندگان خوبش قرار دهد، كه اين از خوش بختى است.
تحف العقول، ص 361 .
فضل بن ابى قرّه می گوید:
دَخَلنا عَلى اَبى عَبدِاللَّهِ عليه السلام وَ هُوَ يَعْمَلُ فى حائطٍ لَهُ فَقُلنا: جَعَلَنَا اللَّهُ فِداكَ! دَعْنا نَعْمَلْ لَكَ اَو تَعْمَلْهُ الغِلمانُ. قالَ: لا، دَعونى فَاِنّى اَشْتَهى اَنْ يَرانِى اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ اَعْمَلُ بِيَدى وَ اَطْلُبُ الحَلالَ فى اَذى نَفْسى؛
خدمت امام صادق عليه السلام كه در باغشان مشغول كار بودند، رسيديم و عرض كرديم: خدا ما را فداى شما كند! اجازه بدهيد يا ما برايتان كار كنيم و يا غلامان. حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذاريد؛ زيرا دوست دارم خداوند عزّوجلّ مرا در حال كار كردن و زحمت كشيدن براى كسب روزى حلال ببيند.
من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 163، ح 3595.