نخستین‌ها
پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
مَنْ لَبِسَ ثَوْباً فَاخْتالَ فيهِ خَسَفَ اللّه ُ بِهِ مِنْ شَفيرِ جَهَنَّمَ وَ كانَ قَرينُ قارُونَ لاَِنَّهُ اَوَّلُ مَنِ اخْتالَ فَخَسَفَ اللّه ُ بِهِ وَ بِدارِهِ الاَْرْضَ وَ مَنِ اخْتالَ فَقَدْ نازَعَ اللّه َ فِى جَبَرُوتِهِ؛
كسى كه لباس بپوشد و با آن فخرفروشى كند، خداوند او را به پرتگاه جهنم مى افكند و او همنشين قارون خواهد بود، چون قارون اوّلين كسى بود كه فخرفروشى و مباهات كرد و خدا او و خانه اش را در دل زمين فرو برد و كسى كه فخرفروشى كند در مقام جبروت با خدا رو در رو شده است.
[ بحار، ج 36، ص 86]
پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
اَوَّلُ ما يَحْكُمُ اللّه ُ فِيهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ اَلدِّماءُ، فَيُوقَفُ اِبْنا آدَمَ فَيَفْصِلُ بَيْنَهُما (فَيَقْضِى) بَيْنَهُما، ثُمَّ الَّذينَ يَلَوْنَهُما مِنْ اَصْحابِ الدِّماءِ؛
اوّلين چيزى كه خداوند روز قيامت درباره آن قضاوت مى كند خونبهاست. پس دو فرزند آدم را نگه مى دارد و ميان آنها قضاوت مى كند، سپس به نوبت كسانى كه پس از آنان آمده و مسائل آدم كشى داشته اند.
[ وسائل الشيعه، ج 19، ص 4، ح 6]
پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
اِنَّ اَوَّلَ ما يُبَشَّرُبِهِ الْمُؤْمِنُ اَنْ يُقالَ لَهُ: قَدِمْتَ خَيْرَ مَقْدَمٍ، قَدْ غَفَرَ اللّه ُ لِمَنْ شَيَّعَكَ، وَ اسْتَجابَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَلَكَ وَ قَبِلَ مِمَّنْ شَهِدَ لَكَ؛
نخستين بشارتى كه به مؤمن داده مى شود اين است كه به او گفته شود: مقدمت گرامى باد، خداوند تشييع كنندگان تو را بخشود، و دعاى كسانى را كه براى تو طلب مغفرت كردند و شهادت كسانى را كه به نفع تو گواهى دادند پذيرفت.
[ بحار، ج 82، ص 51]
پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
مَنْ اَحَبَّنا اَهْلَ الْبَيْتِ فَلْيَحْمِدِ اللّه َ تَعالى عَلى اَوَّلِ النِّعَمِ قِيْلَ: وَ ما اَوَّلُ النِّعَمِ؟ قالَ: طيبُ الْوِلادَةِ، وَ لايُحِبُّنا اِلاّ مَنْ طابَتْ وِلادَتُهُ وَلا يُبْغِضُنا اِلاّ مَنْ خَبُثَتْ وِلادَتُهُ؛
كسّى كه خاندان ما را دوست دارد، بايد خدا را بخاطر نخستين نعمتهايش سپاس گويد، گفته شد: نخستين نعمتها كدام است؟ فرمود: پاكزاد بودن، [چون] دوست نمى دارد ما را مگر كسى كه پاكزاد باشد و دشمن نمى دارد ما را جز كسى كه پاكزاد نباشد.
[ معانى الاخبار، ص 160]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَوَّلُ ما يُظْهِرُ الْقائِمُ عَلَيْهِ السَّلامُ مِنَ الْعَدْلِ اَنْ يُنادِىَ مُنادِيهِ اَنْ يُسَلِّمَ اَصْحابُ النَّافِلَةِ لاَِصْحابِ الْفَرِيْضَةِ اَلْحَجَرَ الاَْسْوَدَ وَ الطَّوافَ بِالْبَيْتِ؛
اوّلين حركت عدالت خواهانه كه حضرت مهدى (عليه السلام) انجام مى دهد اين است كه سخنگويش اعلام مى كند: حاجيانى كه طواف مستحب مى كنند و بر حجرالاسود گرد آمده اند جاى خود را به افرادى كه طواف واجب دارند، واگذار كنند.
[ الاِوائل، محمد تقى تسترى، ص 18]