نماز شب
امام رضا علیه السلام فرمودند:
عَلَیکم بِصَلاةِ اللَّیلِ! فَما مِن عَبدٍ یقومُ فی آخِرِ اللَّیلِ فَیصَلّی ثَمانِی رَکعاتٍ ورَکعَتَینِ لِلشَّفعِ ورَکعَةً لِلوَترِ؛ ثُمَّ قَنَتَ وَاستَغفَرَ اللّهَ فی قُنوتِهِ سَبعینَ مَرَّةً، إلاّ اُجیرَ مِن عَذابِ القَبرِ وعَذابِ النّارِ.
بر شما باد خواندن نماز شب؛ زیرا هیچ بنده اى نیست که در آخرِ شب بر خیزد و هشت رکعت [نماز] و دو رکعت [نماز] شَفع و یک رکعت [نماز] وَتر بگزارد، سپس قنوت بخواند و در قنوتش هفتاد بار از خدا آمرزش بخواهد، مگر آن که از عذاب قبر و از عذاب آتش [دوزخ]، پناه داده مى شود.
الدعوات: ص۲۷۲ ح۷۷۸
امام على علیه السّلام فرمودند:
ما تَرَكْتُ صلاةَ اللَّيْلِ مُنْذُ سَمِعْتُ قَوْلَ النَّبِىِّ صلى الله عليه و آله: «صَلاةُ اللَّيْلِ نُورٌ»، فَقالَ اِبْنُ الْكَوّاءِ: وَ لَيْلَةَ الهَريرِ؟ قالَ: وَلالَيْلَةَ الهَريرِ؛
از روزى كه اين گفتار پيامبراکرم(صلى الله عليه و آله) كه: «نماز شب نور است» را شنيدم نماز شب را ترك نكردم. ابن الكّواء گفت: در شب هرير هم ترك نشد؟ امام علی(عليه السلام) فرمودند: نه، در آن شب هم ترك نشد. (ليلة الهرير نام شبى است كه جنگ سختى ميان على(عليه السلام) و معاويه واقع شد.)
[ بحارالأنوار، ج 41، ص 17 .]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ثَلاثَةٌ هُنَّ فَخْرُ المُؤْمِنِ وَزينَةٌ فِى الدُّنْيا وَاْلآخِرَةَ: الَصَّلاةُ فِى آخِرِ اللَّيْلِ، وَ يَأْسُهُ مِمّا فِى اَيْدىِ النّاسِ، وَوِلايَةُ اْلاِمامِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ؛
سه چيز مايه افتخار مؤمن و زينت و آرايش انسان در دنيا و آخرت است: 1 ـ نماز در آخر شب 2 ـ قطع اميد از آنچه در دست مردم است 3 ـ پذيريش ولايت امام معصومى از خاندان محمد(صلى الله عليه و آله) .
بحارالأنوار، ج 87، ص 140
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ما مِنْ عَمَلٍ حَسَنٍ يَعْمَلُهُ الْعَبْدُ اِلاّوَلَهُ ثَوابٌ فِى الْقُرْآنِ اِلاّ صَلاةُ اللَّيْلِ فَاِنَّ اللّهَ لَمْ يُبَيِّنْ ثَوابَها لِعَظيمِ خَطَرِهِ عِنْدَهُ فَقالَ: «تَتَجا فى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفا وَطَمَعَا وَمِمّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اُخْفِىَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِّ اَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْملُونَ»؛
سه چيز مايه افتخار مؤمن و زينت و آرايش انسان در دنيا و آخرت است: 1 ـ نماز در آخر شب 2 ـ قطع اميد از آنچه در دست مردم است 3 ـ پذيريش ولايت امام معصومى از خاندان محمد(صلى الله عليه و آله) .
[ وسائل الشيعه، ج 5، ص 281 .]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِسْتَغْفِرِاللّهَ فِى الْوَتْرِ سَبْعينَ مَرَّةً، تَنْصِبُ يَدَكَ اليُسْرى وَتَعِدُّ بِالْيُمْنى اَلاِْسْتِغْفارَ. وَكانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَسْتَغْفِرُ فِى الْوَتْرِ سَبْعينَ مَرَّةً وَيَقُولُ: «هذا مَقامُ الْعائِذِبِكَ مِنَ النّارِ» سَبْعَ مَرّاتٍ؛
در نماز وتر هفتاد بار استغفار كن در حالى كه دست چپ را (مقابل صورت) بلند كرده و با دست راست استغفار را مى شمارى. و رسول خدا صلى الله عليه و آله هم در نماز وتر هفتاد بار استغفار مى كرد و هفت بار مى گفت: «هذا مقام العائذ بك من النّار». يعنى اين جايگاه كسى است كه از آتش به تو (خدا) پناه آورده است.
[ بحارالأنوار، ج 78، ص 287 .]
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
عَلَيْكُمْ بِصَلاةِ اللَّيْلِ فَما مِنْ عَبْدٍ يَقُومُ آخِرَ اللَّيْلِ فَيُصَلِّى ثَمانَ رَكَعاتٍ وَ رَكْعَتَىِ الشَّفْعِ وَ رَكْعَةَ الْوَتْرِ وَاسْتَغْفَرَ اللّهَ فى قُنُوتِهِ سَبْعينَ مَرَّةً اِلاّ، اُجيرُ مِنْ عَـذابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ عَذابِ النّارِ، وَمُدَّلَهُ فِى عُمْرِهِ، وَوُسِّعَ عَلَيْهِ فِى مَعِيْشَتِهِ، ثُمَّ قالَ عليه السلام:اِنَّ الْبَيَوتَ الَّتى يُصَلّى فِيها بِاللَّيْلِ يَـزْهَرُنُورُها لاَِهْلِ السَّماءِ كَما يَزْهَرُ نُورُ الْكَواكِبِ لاَِهْلِ اْلاَرْضِ؛
بر شما باد به نماز شب، هيچ بنده اى نيست كه آخر شب بيدار شود و هشت ركعت نماز شب و دو ركعت نماز شفع و يك ركعت نماز وتر بخواند و در قنوت آن هفتاد بار استغفار كند مگر اينكه خداوند او را از عذاب قبر و آتش پناه داده و عمر او را طولانى كرده، به زندگى او گشايش خواهد داد. سپس امام (عليه السلام) فرمودند: خانه هائى كه در آنها نماز شب خوانده مى شود نورش براى اهل آسمان مى درخشد همانطور كه نور ستارگان براى مردم زمين مى درخشد.
[ بحارالأنوار، ج87، ص161 .]
ابراهيم بن سيابه مى گويد:
كَتَبَ بَعْضُ اَهْلِ بَيْتى اِلى اَبى مُحَمَّدٍ عليه السلام فِى صَلاةِ الْمُسافِرِ اَوَّلُ اللَّيْلِ صَلاةُ اللَّيْلِ فَكَتَبَ عليه السلام: فَضْلُ صَلاةِ الْمُسافِرِ اَوَّلَ اللَّيْلِ كَفَضْلِ صَلاةِ الْمُقِيمِ فِى الْحَضَرِ مِنْ آخِرِ اللَّيْلِ؛
يكى از خانواده من به امام حسن عسگرى (عليه السلام) نامه نوشت و در مورد نماز شب مسافر در اوّل شب سئوال كرد، امام (عليه السلام) در پاسخ نوشتند: فضيلت نماز شب مسافر در اوّل شب مثل فضيلت نماز آخر شب غير مسافر است.
[بحارالانوار، ج 78، ص 210 ]