سپاس
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
كانَ رَسولُ اللّه صلى الله عليه و آله عِندَ عائشةَ لَيلَتَها ، فقالَت: يا رَسولَ اللّه ، لِمَ تُتعِبُ نَفسَكَ وقد غَفَرَ اللّه ُ لَكَ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وما تأخَّرَ ؟ فقالَ: يا عائشةُ، ألا أكونُ عَبدا شَكورا ؟!
رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، در شب نوبتى عايشه، نزد او بودند. به پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله) عرض كرد: اى رسول خدا، چرا خودت را «با عبادت» به رنج مى اندازى، حال آن كه خداوند گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟ حضرت فرمودند: اى عايشه، آيا بنده اى سپاسگزار نباشم؟!
اصول الكافي، ج2، ص95، باب الشكر، ح6.
امام علی علیه السّلام فرمودند:
كانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله اِذا اَتاهُ اَمْرٌ يَسُرُّهُ قالَ: «اَلْحُمْدُلِلّهِ الَّذى بِنِعْمَتِهِ تَتِمُّ الصّالِحاتُ» وَ اِذا اَتاهُ اَمْرٌيَكْرَهُهُ قالَ: «اَلْحَمْدُلِلّهِ عَلى كُلِّ حالٍ»؛
هنگامى كه مسئله خوشحال كننده اى براى پيامبر پيش مى آمد، مى فرمودند: ستايش مخصوص خداونديست كه كارهاى خير با نعمتش تكميل مى شود و هنگامى كه مسئله ناخوشايندى رخ مى داد، مى فرمودند: در هر حال ستايش مخصوص خداوند است.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 47 .]
پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
يُنادِى مُنادٍ يَوْمَ الْقِيامَةِ لِيَقُمِ الْحَمّادُونَ، فَيَقُومُ زُمرَةٌ فَيُنْصَبُ لَهُمْ لِوآءٌ فَيَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ. قِيلَ: وَمَنِ الْحَمّادُونَ؟ فَقالَ: اَلَّذينَ يَشْكُرُونَ اللّه َتَعالى عَلى كُلِ حالٍ؛
روز قيامت منادى ندا مى دهد، ستايش كنندگان برخيزند، پس عده اى بلند مى شوند، سپس پرچمى براى آنها نصب مى شود، آنگاه وارد بهشت مى شوند. گفته شد: ستايش كنندگان چه كسانى هستند؟ فرمودند: آنان كه هميشه خدا را سپاسگزارى مى كنند.
محجة البيضاء،ج 7 ، ص 143 .