عضویت
العربیة
English
يکشنبه، 2 دی 1403
( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادتهاى خالصانهاش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحتها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
مجموعه برنامه ها و مسابقات ماه مبارک رمضان (99)
اعمال روزانه ماه مبارک رمضان
اوقات شرعی مراکز استانها در سال 1399
ویژه نامه پرسمان کرونا
تولیدات صوت و فیلم پرتال فرهنگی راسخون
آینده اینجاست
عدالت برای همه
پرسش و پاسخ های موضوعی
سوالات خود را از مشاوران ما بپرسید
کلیپ تصویری | سرود ملی جمهوری اسلامی ایران با کیفیت بسیار بالا
مقالات
چندرسانهای
گالری تصاویر
مشاوره
پرسش و پاسخ
انجمنها
اخبار و تحلیل
احادیث
سبک زندگی
نرم افزار
موبایل
مشاهیر
پیامک
ویژه نامه
تولیدات فرهنگی
ادامه...
مسیر جاری
صفحه اصلی
موضوعات
احادیث
چهل حدیث
صدقه جاریه
صدقه جاریه
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَن سَنَّ سُنَّةً حَسَنةً عُمِلَ بها مِن بَعدِهِ کانَ لَهُ أجرُهُ ومِثلُ اجُورِهِم مِن غَیرِ أن ینقُصَ مِن اجُورِهم شیئاً، ومَن سَنَّ سُنَّةً سَیئَةً فَعُمِلَ بها بَعدَهُ کانَ علَیهِ وِزرُهُ ومِثلُ أوزارِهِم مِن غَیرِ أن ینقُصَ مِن أوزارِهِم شیئاً.
هرکه سنّت نیکویى بگذارد که پس از مرگش بدان عمل شود، هم اجر خودش را دارد وهم به اندازه اجر کسانى که به آن عمل مىکنند، بى آنکه از اجر ایشان چیزى کم شود و هرکه سنّت ناپسندى بنهد و پس از مرگش بدان رفتار شود، گنهکار است و به اندازه گناهان کسانى که به آن سّنت عمل مىکنند نیز برایش باشد، بى آنکه از گناه آنان چیزى کم شود.
میزان الحکمه: 6/ 2598 ؛ کنزالعمّال: 43079
امام صادق علیه السلام فرمودند:
مَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ فِی شَعْبَانَ رَبَّاهَا اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ لَهُ کَمَا یُرَبِّی أَحَدُکُمْ فَصِیلَهُ حَتَّی یُوَافِیَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ قَدْ صَارَتْ لَهُ مِثْلُ أُحُد.
هر کس در ماه شعبان صدقه دهد، خداوند آن صدقه را رشد دهد، همچنان که یکی از شما شتر تازه متولد شده ای را تربیت می کند تا آن که در روز قیامت به صدقه دهنده برسد در حالتی که به اندازه کوه اُحُد شده باشد.
وسایل الشیعه: ج ۱۰، ص ۵۰۹ ؛ امالی شیخ صدوق: ص 628
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ بَنَی بُنْیَاناً بِغَیْرِ ظُلْمٍ وَ لَا اعْتِداءٍ اَوْ غَرَسَ غَرْساً بِغَیْرِ ظُلْمٍ وَ لَا اعْتِداءٍ کَانَ لَهُ اَجْراً جَارِیاً مَا انْتَفَعَ بِهِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِ الرَّحْمَنِ ؛
هر کس نه از سر ستم و نه از سر تجاوز بنیانی بنا نهد یا نهالی بنشاند، تا وقتی که یک تن از آفریدههای خدای رحمان از آن بهرهمند میشود، برایش پاداشی جاری خواهد بود.
مستدرک الوسائل، ج 13، ص 460
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِلّهِ عِبادا فىِ الأَرْضِ يَسْعَوْنَ فى حَوائِجِ النّاسِ هُمُ الاْمِنُونَ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَمَنْ اَدْخَلَ عَلى مُؤْمِنٍ سُرُورا فَرَّحَ اللّهُ قَلْبَهُ يَوْمَ القيامَةِ؛
همانا خداوند را در روى زمين بندگانى است كه در راه نيازهاى مردم مى كوشند، آنان در روز قيامت، ايمن و آسوده اند و هر كس كه بر دل مؤمنى شادمانى وارد كند، خداوند در روز قيامت، قلبش را شاد مى سازد.
[اصول كافى، ج 2، ص 197.]
امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِيّاكَ اَنْ تَمْنَعَ فى طاعَةِ اللّهِ فَتُنْفِقَ مِثْلَيْهِ فى مَعْصِيَةِ اللّهِ؛
مبادا از خرج كردن در راه طاعت خدا دريغ كنى، كه ناچارشوى دو برابر آن را در راه نافرمانى خدا خرج كنى!
[بحارالانوار، ج 75، ص 320.]
از امام حسن مجتبى عليه السلام پرسيدند: چرا از مرگ بدمان مى آيد و آن را دوست نداريم؟ حضرت فرمودند:
اِنَّكُمْ اَخْرَبْتُمْ آخِرَتَكُمْ وَ عَمَّرْتُمْ دُنْياكُم، فَاَنْتُمْ تَكْرَهُونَ النَّقْلَةَ مِنَ الْعُمْرانِ اِلَى الْخَرابِ؛
زيرا شما آخرت خود را خراب كرده و دنيايتان را آباد ساخته ايد، از اين رو منتقل شدن از محلّ آباد به ويرانه را، دوست نداريد.
[ميزان الحكمه، ج 9، ص 261]
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
اَلْبِرُّ وَصَدَقَةُ السِّرِ يَنْفِيانِ الْفَقْرَ وَيَزيدانِ فِى الْعُمْرِ وَيَدْفَعانِ سَبْعينَ ميتَهَ سُوءٍ؛
نيكوكارى وصدقه پنهانى، فقر را مى زدايند و عمر را مى افزايند و هفتاد نوع مردنِ بد را از انسان دور مى كنند.
[بحارالانوار، ج 71، ص 81.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لَيْسَ كُلُّ مَنْ يُحِبُّ اَنْ يَصْنَعَ الْمَعْرُوفَ اِلَى النّاسِ يَصْنَعُهُ وَلَيْسَ كُلُّ مَنْ يَرْغَبُ فيهِ يَقْدِرُ عَلَيهِ وَلا كُلُّ مَنْ يَقْدِرُ عَلَيْهِ يُؤْذَنُ لَهُ فيهِ، فَاِذَا اْجَتَمَعَتِ الرَّغْبَةُ وَالْقُدْرَةُ وَالاِءذْنُ فَهُنالِكَ تَمَّتِ السَّعادَةُ لِلطّالِبِ وَالْمَطْلُوبِ اِلَيْهِ؛
چنان نيست كه هر كس دوست داشته باشد به مردم نيكى كند، آن را انجام دهد! و چنان نيست كه هر كس علاقه مند به كار خير باشد، توانايى آن را داشته باشد و چنان هم نيست كه هر كس قدرت بر نيكى به مردم داشته باشد، به او اذن نيكوكارى داده شود! پس هرگاه كه «خواستن» و «توانستن» و «اجازه» (از سوى خدا) جمع شود، در آن صورت است كه براى طالب و مطلوب، سعادت فراهم مى آيد.
[بحارالأنوار، ج 71، ص 414.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
خَيْرُ ما يُخْلِفُهُ الرَّجُلُ بَعْدَهُ ثَلاثَةٌ: وَلَدٌ بارٌّ يَسْتَغْفِرُلَهُ، وَسُنَّةُ خَيْرٍ يُقْتَدى بِهِ فيها، وَصَدَقَةٌ تَجْرى مِنْ بَعْدِهِ؛
بهترين چيزى كه انسان براى بعد از خودش بر جاى مى گذارد، سه چيز است: 1 ـ فرزند نيكوكارى كه براى او آمرزش مى طلبد، 2 ـ سنّت نيكى كه به آن اقتدا مى كنند. 3 ـ صدقه جاريه اى كه پس از او هم ادامه يابد.
[وسائل الشيعة، ج 13، ص 294.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اللّهَ تَعالى خَلَقَ خَلْقا مِنْ خَلْقِهِ اِنْتَجَبَهُمْ لِقَضاءِ حَوائِجِ فُقَراء شيعَتِنا عَلى ذلِكَ الْجَنَّةُ، فَاِنِ اسْتَطَعْتَ اَنْ تَكُونَ مِنْهُمْ فَكُنْ؛
خداى متعال، گروهى از آفريدگان خود را براى تأمين نيازمنديهاى شيعيان تنگدستِ ما برگزيده است و پاداش آنان براين كار، بهشت است. اگربتوانى از اين گروه باشى، باش!
[محجه البيضاء، ج 3، ص 378.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِعْلَمْ اَنَّهُ مَنْ لَمْ يُنْفِقْ فى طاعَةِ اللّهِ اُبْتُلِىَ بِاَنْ يُنْفِقَ فى مَعْصِيَةِ اللّهِ عَزّوَجَلّ، وَ مَنْ لَمْ يَمْشِ فى حاجَةِ وَلِىِّ اللّهِ اُبْتُلِىَ بِاَنْ يَمْشِىَ فى حاجَةِ عَدُوِّاللّهِ؛
بدان كه هر كس در راه طاعت خدا خرج نكند، به خرج كردن در راه معصيت خدا گرفتار مى شود و هركس در راه انجام نياز دوستِ خدا گام برندارد، به تلاش در راه تأمين نياز دشمن خدا گرفتار مى شود.
وسائل الشیعه، ج 6، ص 25.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِصاحِبِ الْمالِ اَنْ يَعْمَلَ بِـمالِهِ ماشاءَ ما دامَ حَيّا، اِنْ شاءَ وَهَبَهُ، وَ اِنْ شاءَ تَصَدَّقَ بِهِ وَ اِنْ شاءَ تَرَكَهُ اِلى اَنْ يَأتِيَهُ الْمَوْتُ، فَاِنْ اَوْصى بِهِ فَلَيْسَ لَهُ اِلاّ الثُلُثُ، اِلاّ اَنَّ الْفَضْلَ فى اَنْ لا يُضَيِّعَ مَنْ يَعُولُهُ وَ لا يَضُرَّ بِوَرَثَتِهِ؛
شخص پولدار مى تواند تا زنده است، هر نوع تصرّفى در مال خود انجام دهد: اگر بخواهد، آن را مى بخشد و اگر بخواهد، آن را صدقه مى دهد و اگر بخواهد، مى تواند همانطور بگذارد تا مرگش فرا رسد. پس اگر وصيّت كرد (كه در راهى خرج شود) جز به اندازه يك سوم حق وصيّت ندارد، الاّ اينكه فضيلت در آن است كه حقِ افراد تحت تكفّل خود را ضايع نكند و به ورثه خود زيان نرساند.
[وسائل الشيعه، ج 13، ص 381.]
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لَيْسَ يَتْبَعُ الرَّجُلَ بَعْدَ مَوْتِهِ مِنَ الأَجْرِ اِلاّ ثَلاثُ خِصالٍ: صَدَقةٌ اَجْراها فى حَياتِهِ فَهِىَ تَجْرى بَعْدَ مَوْتِهِ، و سُنَّةُ هُدىً سَنَّها فَهِىَ يُعْمَلُ بِها بَعْدَ مَوْتِهِ، اَوْ وَلَدٌ صالِحٌ يَدْعُولَهُ؛
پس از مرگ انسان، جز از ناحيه سه خصلت، پاداشى به او نمى رسد: صدقه اى كه در حال حياتش جارى ساخته و پس از مرگش هم جريان مى يابد، سنّت و روش هدايتى كه بنيان گذاشته و پس از مرگ هم به آن عمل مى شود، و فرزند شايسته اى كه براى او دعا مى كند.
[وسائل الشيعه، ج 12، ص 292.]
امام على علیه السّلام فرمودند:
يَا ابْنَ آدَمَ! كُنْ وَصِىَّ نَفْسِكَ وَاعْمَلْ فى مالِكَ ما تُؤْثِرُ اَنْ يُعْمَلَ فيهِ مِنْ بَعْدِكَ؛
اى فرزند آدم! خودت وصىّ خود باش و درباره دارايى خود، آن گونه عمل كن كه مى خواهى پس از تو با آن، آنگونه عمل كنند.
[نهج البلاغه فيض الاسلام، حكمت 246.]
امام على علیه السّلام فرمودند:
لَيْسَ لِأَحَدٍ مِنْ دُنياهُ اِلاّ ما اَنْفَقَهُ عَلى اُخْراهُ؛
هيچ كس را بهره اى از دنيايش نيست، جز همان مقدار كه آن را خرج آخرتش مى كند.
[غررالحكم، ج 5، ص 87.]
امام على علیه السّلام فرمودند:
يا اَهْلَ الْمَعْرُوفِ وَالإحْسانِ! لاتَمُنُّوا بِاِحْسانِكُمْ، فَاِنَّ الاْءحْسانَ وَالْمَعْرُوفَ يُبْطِلُهُ قَبيحُ الإمْتِنانِ؛
اى نيكوكاران! احسان و نيكى خود را به منّت، آلوده نكنيد، يقينا منّت گذاشتن زشت و ناپسند، كار نيك و احسان را از بين مى برد.
[غرر الحكم، ج 6، ص 3119.]
امام على علیه السّلام فرمودند:
اِنَّما لَكَ مِنْ دُنياكَ مَا اَصْلَحْتَ بِهِ مَثْواكَ؛
بهره تو از دارايى و دنياى تو، همان اندازه است كه با آن، خانه آخرتت را آباد كرده اى.
[بحار الانوار، ج 93، ص 133.]
امام على علیه السّلام فرمودند:
لَمْ يَمُتْ مَنْ تَرَكَ اَفْعالاً يُقْتَدى بِهِ مِنَ الْخَيْرِ؛
كسى كه كارهاى شايسته اى از خود به يادگار گذارد كه ديگران از او پيروى كنند، هرگز نمرده است (بلكه زنده جاويد است)
[كنزالفوائد، ج 1، ص 349.]
امام على علیه السلام در وصیت خویش به فرزندشان امام حسن علیه السلام فرمودند:
وَاعْلَمْ اَنَّ اَمامَکَ طَریقا ذا مَسافَةٍ بَعیدَةٍ وَمَشَقَّةٍ شَدیدَةٍ... وَاِذا وَجَدْتَ مِنْ اَهْلِ الْفاقَةِ مَنْ یَحْمِلُ لَکَ زادَک اِلى یَوْمِ القِیامَةِ فَیُوافیکَ بِهِ غَدا حَیْثُ تَحْتاجُ اِلَیْهِ فَاْغْتَنِمْهُ وَحَمِّلْهُ اِیّاهُ وَاَکْثِرْ مِنْ تَزْویدِهِ وَاَنْتَ قادِرٌ عَلَیهِ، فَلَعَلَّکَ تَطْلُبُهُ قَلاتَجِدُهُ…؛
بدان که پیش روى تو راهى است همراه با مسافت دور و سختیهاى جانگاه... و هرگاه از نیازمندان کسى را یافتى که رهتوشه تو را به سوى آخرت بر دوش کشد وفرداى قیامت که به آن نیاز دارى به تو تحویل دهد، پس آن را غنیمت شمار و بارت را بر دوش او بگذار، و تا مى توانى، توشه او را افزون کن، شاید که او را بجویى و دیگر نیابى... .
[نهج البلاغه فیض الاسلام نامه 31.]
امام على علیه السّلام فرمودند:
فَدَعِ الأِْرافَ مُقْتَصِدا وَاذْكُرْ فِى الْيَوْمِ غَدا وَاَمْسِكْ مِنَ الْمالِ بِقَدْرِ ضَرُورَتِكَ وَقَدِّمِ الْفَضْلَ لِيَوْمِ حاجَتِكَ؛
از روى ميانه روى و اعتدال، اسراف را رها كن و امروز به ياد فردا باش، از ثروت به اندازه ضرورت نگهدار و بيش از آن را براى روز نياز خود (در قيامت) پيش بفرست.
[نهج البلاغه فيض الأسلام نامه 21.]
1
2
3
>