عضویت العربیة English
جمعه، 2 آذر 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
گهرهای فاطمی
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
مَرَّ بى رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله وَأَنَا مُضْطَجِعَةٌ مُتَصَبِّجَةً فَحَرَّكَنى بِرِجْلِهِ وَقالَ يا بُنَيَّةَ قُومى فَاشْهَدى رِزْقَ رَبِّكِ وَلاتَكُونى مِنَ الغافِلينَ، فَاِنَّ اللّه َ يُقَسِّمُ اَرْزاقَ النّاسِ ما بَيْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ اِلى طُلُوعِ الشَّمْسِ؛
روزى پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) آمد در حالى كه من پس از نماز صبح خوابيده بودم، پيامبر (صلى الله عليه و آله) با پاى مباركشان مرا تكان دادند و فرمودند: دختركم برخيز و شاهد روزى پرورگارت باش ـ در طلب روزى بكوش ـ و از غافلان مباش زيرا خداوند روزى مردم را به هنگام سپيده صبح تا طلوع خورشيد تقسيم مى كند.
[مسند فاطمة الزهراء: 219.]
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
اَبَوا هذِهِ الْأُمَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلِىٌّ يُقيمانِ اَوَدَهُمْ وَيُنْقِذانِهِمْ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ اِنْ اَطاعُوهُما وَيُبيحانِهِمُ النَّعيمَ الدّائِم اِنْ وافَقُوهُما؛
پدران اين امّت حضرت محمد (صلى الله عليه و آله) ـ پيامبر خدا ـ و حضرت على (عليه السلام) ـ ولى خدا ـ است. اگر از آن دو اطاعت كنند، كژى هاى آنان را اصلاح مى كنند و از عذاب دردناكشان نجات مى بخشند و همراهى با آن دو نعمت جاودان ـ بهشت ـ را ارزانيشان مى دارد.
[تفسير منسوب به امام حسن عسكرى عليه السلام 330.]
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
اَخْبَرَنَى اَبى وَهُوَذا: هُوَ اَنَّهُ مَنْ سَلَّمَ عَلَیْهِ وَعَلَىَّ ثَلاثَةَ اَیّامٍ اَوْجَبَ اللّه ُ لَهُ الْجَنَّةَ. قالَ الرّاوى: قُلْتُ لَها: فى حَیاتِهِ وَحَیاتِکِ؟ قالَتْ علیهاالسلام: نَعَمْ وَبَعْدَ مَوْتِنا؛
پدرم قبل از رحلتشان به من فرمودند: هر کس سه روز بر او و بر من درود فرستد خدا بهشت را بر او واجب گرداند. راوى مى گوید: گفتم: در زندگى او و شما؟ حضرت زهرا علیها السلام فرمودند: بلى هم در حال حیات، و هم پس از مرگ.
[تهذیب الاحکام ج 6:9.]
جابر بن عبداللّه‏ مى‏ گوید: در دست حضرت فاطمه علیهاالسلام لوحى دیدم، پرسیدم: اى دختر رسول خدا پدر و مادرم فداى تو باد این چه لوحى است؟ حضرت فرمودند:
هذَا اللَّوْحُ اَهْداهُ ‏اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ اِلى رَسُولِهِ صلى ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله فیهِ اسْمُ اَبى وَفیهِ ‏اسْمُ بَعْلى وَ اسْمُ ابْنَىَّ وَاَسْماءُ الْأَوْصِیاءِ مِنْ وُلْدى؛
این لوح را که در آن نام پدر و شوهرم و دو پسرم و نام هاى فرزندان معصومم نوشته شده است خداى عزوجل به پیامبرش هدیه نمود و پیامبر نیز براى خوشحالى من آن را به من داد.
[اکمال الدین ج 1، ص309.]
یکى از دعاهاى حضرت فاطمه علیها السلام این بود:
اَلّلهُمَّ اِنّى اَسْأَلُکَ قُوَّةً فى عِبادَتِکَ وَتَبَصُّرا فى کِتابِکَ وَفَهْما فى حُکْمِکَ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ وَالِ مُحَمَّدٍ وَلاتَجْعَلِ الْقُرْانَ بِنا ماحِلاً وَالصِّراطَ زائِلاً وَمُحَمَّدا صَلَى اللّهُ عَلَیهِ وَالِهِ عَنّا مُوَلِّیا؛
بارالها: نیرومندى در بندگیت و بینش روشن در کتابت و فهم و درک احکامت را از تو خواستارم. خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و قران را دور از دسترس ما و پل صراط را لغزشگاه ما و محمد (صلى الله علیه و آله) را رویگردان از ما قرار مده.
[بلد الامین: 101.]
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
فَبِعَيْنِ اللّه ِ ما تَفْعَلُونَ، وَسَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا اَىَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ، وَاَنَا ابْنَةُ نَذيرٍ لَكُمْ بَيْنَ يَدَىْ عَذابٍ شَديدٍ، فَاعْمَلُوا اِنّا عامِلُونَ، وَانْتَظِرُوا اِنّا مُنْتَظِرُونَ…؛
... آنچه مى كنيد زير نظر خداست و ستمگران به زودى خواهند دانست كه به سوى چه سرانجامى باز مى گردند! و من دختر كسى هستم كه شما را از عذاب دردناك و سخت بيم مى داد، پس هر چه خواهيد بكنيد ما نيز كار خود پيش مى گيريم و منتظر باشيد و ما نيز در انتظار به سر مى بريم.
[ الاحتجاج، ج 1: 141.]
یکى از دعاهاى حضرت فاطمه علیها السلام این بود:
اَلّلهُمَّ اِلَیْکَ نَشْکُو فَقْدَ نَبِیِّکَ وَرَسُولِکَ وَصَفِیِّکَ وَارْتِدادَ اُمَّتِهِ وَمَنْعِهِمْ اِیّانا حَقَّنَا الذَّى جَعَلْتَهُ لَنا فى کِتابِکَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِیِّکَ بِلِسانِهِ؛
بارالها! ـ درد جانکاه ـ از دست دادن پیامبر و فرستاده برگزیده‌ات را به تو باز مى‌گوییم و نیز عقب‌گرد امّتش و جلوگیرى آنان از دسترسى ما به حقى را که تو در کتاب و برزبان پیامبرت تعیین کرده‌اى به تو شکایت مى‌کنیم.
[صحیفة الزهرا:174 ]
یکى از دعاهاى حضرت فاطمه علیها السلام این بود:
اِلهى اَصْلِحْ دینى اَلَّذى هُوَ عِصْمَةُ اَمْرى وَاَصْلِحْ لى دُنْیاىَ الَّتى اِلَیْها مَعادى وَاجْعَلِ الْحَیاةَ زِیادَةً لى مِنْ کُلِ خَیْرٍ وَاجْعَلِ الْمَوْتَ راحَةً لى مِنْ کُلِّ شَرٍّ؛
بارالها! دینم را که ملاک و محور کارهاى من و دنیایم را خانه تلاش و معاش من و آخرتم را که سرانجام من به سوى آن است اصلاح فرما، و زندگیم را وسیله برکت و خیر و مرگم را وسیله رهایى و راحتى از هر شرّ و بدى قرار ده.
[فلاح السائل: 238]
یکى از دعاهاى حضرت فاطمه علیها السلام این بود:
اَللّهُمَّ بِعِلْمِکَ الْغَیْبِ وَ قُدْرَتِکَ عَلَى الْخَلْقِ اَحْیِنى ما عَلِمْتَ الْحَیاةَ خَیْرا لى وَ تَوَفَّنى اِذا کانَتِ الْوَفاةُ خَیْرا لى. اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ کَلِمَةَ الاِْخْلاصِ وَ خَشْیَتَکَ فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ وَ الْقَصْدَ فِى الْغِنى وَالْفَقْرِ؛ ی
بارالها! به علم غیب و قدرت فراگیرت سوگند، مرا زنده بدار تا روزى که آن، براى من سودمند است و بمیران هنگامى که مرگ، به سود من باشد. خدایا اعتقاد خالص و ترس از خودت را به هنگام خوشنودى و خشم و میانه روى در حال دارایى و تهى دستى را از تو خواستارم.
[بحارالانوار ج 94: 225.]
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:

در آداب سفره دوازده خصلت است كه هر مسلمانى بايد آن را بداند. چهار خصلت واجب و چهار تا مستحب و چهار تاى ديگر از ادب است: شناخت (ارزش نعمت) و رضا (به روزى خداوندى) و نام خدا بر زبان آوردن و سپاس او گفتن از واجبات است، وضوى قبل از غذا و در حال نشسته غذا خوردن و نشستن روى طرف چپ و با سه انگشت غذا خوردن از مستحبات است، و خوردن از غذايى كه نزديك و روبروى توست و كوچك گرفتن لقمه و زياد جويدن و كمتر نگريستن به روى ديگران از آداب غذا خوردن است.
[عوالم، ج 11: 629.]
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
فَجَعَلَ اللّه ُ الاْءيمانَ تَطْهيرا لَكُمْ مِنَ الشِّركِ وَالصَّلاةَ تَنْزيها لَكُمْ عَنِ الْكِبْرِ وَ الزَّكاةَ تَزْكِيَةً لِلنَّفْسِ وَنَماءً فِى الرِّزْقِ وَ الصِّيامَ تَثْبيتا لِلاِْخْلاصِ وَ الْحَجَّ تَشْييدا لِلّدينِ وَ الْعَدْلَ تَنْسيقا لِلْقُلُوبِ وَ طاعَتَنا نِظاما لِلْمِلَّةِ وَ اِمامَتَنا اَمانا لِلْفُرْقَةِ وَ الْجِهادَ عِزّا لِلاِْسْلامِ وَالصَّبْرَ مَعُونَةً عَلَى اسْتيجابِ الْأَجْرِ وَالْأمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعامَّةِ وَ ... ؛ .
... پس خداى متعال ايمان را براى پاك نمودن شما از شرك، و نماز را براى دور نمودنتان از كبر، و زكات را براى تزكيه نفس و توسعه روزى، و روزه را براى استوارى اخلاص، و حج را براى پايدارى دين، و عدالت ورزى را براى هماهنگى دلها، و فرمانبردارى از ما را براى نظم جامعه، و رهبرى ما را سبب امنيت از پراكندگى، و جهاد را براى عزّت بخشى اسلام، و بردبارى در برابر مشكلات را كمكى در بدست آوردن پاداش، و امر به معروف را براى اصلاح جامعه قرار داد.
[ الاحتجاج ، ج 1: 134.]
زنى به محضر حضرت فاطمه فاطمه عليهاالسلام آمد و پس از چندين پرسش عرض کرد: اى دختر رسول خدا مبادا شما را آزرده باشم؟ حضرت فرمودند:
هاتى و سَلى عَمّا بَدالَكِ، اَرَأَيْتِ مَنِ اكْتَرى يَوْما يَصْعَدُ اِلى سَطْحٍ بِحَمْلٍ ثَقيلٍ وَ كِراهُ مِأَةَ اَلْفِ دينارٍ أَيَثْقُلُ عَلَيْهِ ذلِكَ؟ فَقالَتْ: لا. فَقالَتْ عليهاالسلام: اِكْتَرَيْتُ أَنَا لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ بِأَكْثَرَ مِنْ مِلْ ءِ ما بَيْنَ الثَّرى اِلَى الْعَرْشِ لُؤْلُؤا فَأَحْرى اَنْ لايَثْقُلَ عَلَىَّ... ؛
هرچه مى خواهى بپرس ـ و به فكر خستگى من مباش ـ زيرا اگر كسى براى حمل بار سنگينى، صد هزار دينار بگيرد آيا سنگينى بار را احساس مى كند؟ زن گفت: نه، حضرت فاطمه(علیهاالسلام) فرمودند: من براى پاسخ هر سؤال پاداشى بيشتر از زمين تا عرش، مرواريد خواهم گرفت پس چرا بايد بر من گران آيد؟
[محجّة البيضاء 1: 30.]
اسماء بنت عميس مى گويد: حضرت فاطمه عليهاالسلام به من فرمودند:
اِنّى قَدِ اسْتَقْبَحْتُ ما يُصْنَعُ بِالنِّساءِ، اِنَّهُ يُطْرَحُ عَلَى الْمَرْأَةِ الثَّوْبُ فَيَصِفُها لِمَنْ رَأى، فَلاتَحْمِلينى عَلى سَريرٍ ظاهِرٍ، اُسْتُرينى سَتَرَكِ اللّه ُ مِنَ النّارِ؛
من شيوه تشييع جنازه زنان را بسيار زشت و ناپسند مى دانم، پارچه اى بر روى او مى كشند كه برجستگيهاى بدن او را براى بينندگان به نمايش مى گذارد! اى اسماء مرا بر تابوت آشكار نگذار بدن مرا بپوشان كه خدا تو را از آتش بپوشاند.
[وسائل الشيعة، ج2: 876 ح 3453 و 3456 و 3457.]
روزى حضرت فاطمه (علیهاالسلام) به محضر پیامبراکرم (صلى الله علیه و آله) آمدند و گفتند:
یا رَسُولَ اللّه ِ اِنَّ سَلْمانَ تَعَجَّبَ مِنْ لِباسى، فَوَالَّذى بَعَثَکَ بِالْحَقِّ نَبِیّا مالى وَ لِعَلِىٍّ مُنْذُ خَمْسِ سِنینَ اِلاّ مِسْکَ کَبْشٍ نَعْلِفُ عَلَیْهِ بِالنَّهارِ بِعَیرَنا فَاِذا کانَ اللَّیْلُ اِفْتَرَشْناهُ وَ اِنَّ مِرْفَقَتَنا لَمِنْ اُدْمٍ حَشْوُها لِیفُ النَّخْلِ؛
یا رسول اللّه سلمان از لباس ساده من تعجب مى کند! قسم به خدایى که تو را به پیامبرى برانگیخته است، مدت پنج سال است که زیرانداز شبانه من و على پوست گوسفندى است که روزها علوفه شترمان را بر روى آن مى ریزیم، و بالش ما نیز قطعه پوستى است که درون آن از لیف درخت خرماست.
[الدروع الواقیة: 275.]