گهرهای سجادی
امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اَسْرَعَ الْخَيرِ ثَوابا اَلْبِرُّ واَسْرَعَ الشَرِّ عُقُوبَةً اَلْبَغْىُ وكَفى بِالْمَرْءِ عَيبا اَنْ يَنْظُرَ فى عُيُوبِ غَيْرِهِ ماَيعْمى عَلَيْهِ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ اَوْ يُؤذى جَليسَهُ بِما لايَعنيهِ؛
به راستى پاداش نيكوكارى «به خويشان و عموم مردم» سريع تر از هر كار خيرى داده مى شود و كيفر ستمكارى زودتر از هر كارى به انسان مى رسد. و براى مرد همين عيب بس كه عيبى كه در ديگران مى بيند در خويش نبيند يا بى جهت همنشين خود را آزار دهد. يا از كارى كه خود توان تركش ندارد، ديگران را نهى كند.
اصول كافى، ج 3، ص 200
ابوحمزه ثمالى از امام سجادعليه السلام نقل كرده كه فرمودند:

همانا منافق نهى مى كند و خود باز نمى ايستد، امر مى كند و خود انجام نمى دهد و چون به نماز بايستد «اعتراض» مى كند. گفتم اى فرزند رسول خدا «اعتراض» چيست؟ امام سجاد(عليه السلام) فرمودند: روگرانيدن به راست و چپ و چون ركوع كند مثل گوسفند به زمين مى خوابد «بعد از ركوع قيام نمى كند» روز را به شب مى برد و اندوهى جز شام خوردن ندارد؛ با اينكه روزه نداشته است و در هر بامداد فكرى جز خوابيدن ندارد و حال آنكه كم خوابى نكشيده است. اگر باتو سخن گويد، به تو دروغ مى گويد. و اگر او را امين شمارى، به تو خيانت مى كند. و اگر از او پنهان شوى، تو را غيبت مى كند و اگر به تو وعده دهد، وفا نمى كند.
اصول كافى، ج 4، ص 112
زهْرى از امام سجاد عليه السلام درباره تعصّب ورزى پرسيد، حضرت فرمودند:
اَلْعَصَبِيَّةُ التّى يَأَثِمُ عَلَيْها صاحِبُها اَنْ يَرَى الرَّجُلُ شِرارَ قَوْمِهِ خَيْرا مِنْ خِيارِ قَوْمٍ آخَرينَ وَلَيْسَ مِنَ الْعَصَبِيَّةِ اِنْ يُحِبَّ الرَّجُلُ قَوْمَهُ وَلكِنْ مِنَ الْعَصَبيَةِ اَنْ يُعينَ قَوْمَهُ عَلَى الظُّلْمِ؛
تعصّبى كه دارنده آن گناهكار مى شود آن است كه شخص، بَدانِ قوم خود را بهتر از نيكان قومِ ديگر ببيند. دوست داشتن خويشان تعّصب نيست ولى كمك كردنِ قوم خود درستم كردن، تعّصب ورزى است.
اصول كافى، ج 3، ص 421.
امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
مَنْ اَطْعَمَ مُؤمِنا مِنْ جُوعٍ اَطْعَمَهُ اللّه ُ مِنْ ثِمارِ الجنَّةِ وَمَنْ سَقى مُؤمِنا مِنْ ظَمَأً سَقاهُ اللّه ُ مِنَ الرَّحيقِ الْمَخَتُومِ. وَ مْنَ كساه مِن عُرىً كساه اللّه ُ مِنْ اسْتَبْرقٍ وَ حريرٍ؛
هر كس مؤمنى را از گرسنگى سير كند، خدايش از ميوه هاى بهشت به او بخوراند، و هر كه مؤمن تشنه اى را آب دهد، خداوند از نوشابه ى سر به مهربهشتى به اوبنوشاند و هركه مؤمنى را بپوشاند در صورتي كه برهنه باشد، مى پوشاند او را از الباس استبرق و حرير.
اصول كافى، ج 3، ص 288
امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
ما اخْتَلَجَ عِرْقٌ وَلاصُدِعَ مُؤمِنٌ اِلاّ بِذَنْبِهِ وَ ما يَعْفـُو اللّه ُ عَنْهُ اَكْثَرُ. وَكانَ اِذا رَأَى الْمَريضَ قَدْبَرَئَ قالَ: لَيُهَنِّئُكَ الطُّهْرُ مِنَ الذُّنُوبِ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ؛
و رگى نمى جهد، و سر مؤمنى درد نگيرد مگر به دليل گناهش و آنچه خداوند عفو مى كند بيش از آن است. وقتى امام سجاد(عليه السلام) مى ديدند كه بيمارى بهبود يافته است، مى فرمودند: گوارا باد بر تو پاكى از گناهان، هم اكنون كار را از سرگير
. امالى مفيد، ص 47.