راسخون - یار همیشه همراه : گهرهای رضوی

عضویت العربیة English

دوشنبه، 5 آذر 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ رَضِىَ بِالْيَسيرِ مِنَ الْحَلالِ خَفَّتْ مَؤُنَتُهُ وَ تَنَعَّمَ اَهْلُهُ وَ بَصَّرَهُ اللّه ُ داءَ الدُّنْيا وَ دَوائَها وَ اَخْرَجَهُ مِنْها سالِما؛
كسى كه به مال حلال اندك، راضى شود، مخارجش سبك مى شود، خانواده اش برخوردار مى گردند، خداوند او را به درد و درمان دنيا بينا مى كند و ا و را سالم و بى گناه از دنيا به دارالسلام بهشت بيرون مى برد.
[مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 1، ص 269.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِنَّمَا النّاسُ رَجُلانِ: مُسْتَريحٌ بِالْمَوْتِ وَ مُسْتَراحٌ مِنهُ بِهِ؛
مردم دو دسته اند: يكى آنكه با مرگ، آسوده مى شود. ديگرى آنكه مردم با مرگش از دست او آسوده مى شوند.
[مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 1، ص 263.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اَلصَّغائِرُ مِنَ الذُّنُوبِ طُـرُقٌ اِلَى الْكَبائِرِ ومَنْ لَمْ يَخَفِ اللّه َ فِى الْقَليلِ، لَمْ يَخَفْهُ فِى الْكَثيرِ؛
گناهان كوچك، راهى به سوى گناهان كبيره است. هر كس كه در گناهان كوچك از خدا نترسد، در مورد گناهان بزرگ و بسيار هم از او نمى ترسد.
[مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 1، ص 290.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِذا كَذِبَ الوُلاةُ حُبِسَ الْمَطَرُ، وَ اِذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَةُ، وَاِذا حُبِسَتِ الزَّكاةُ ماتَتِ الْمَواشى؛
هرگاه زمامداران دروغ بگويند، خشكسالى مى شود. هرگاه حاكم، ستم كند، حكومت سست مى شود. و هرگاه زكات نپردازند، چهارپايان مى ميرند.
[امالى، شيخ مفيد، ص 310.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لَتَأمُرَنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَتَنْهَنَّ عَنِ الْمُنْكَرِ، اَوْ لَيَسْتَعْمِلَنَّ عَلَيْكُمْ شِرارُكُمْ فَيَدْعُو خِيارُكُمْ فَلا يُسْتَجابُ لَهُمْ؛
حتما امر به معروف و نهى از منكر كنيد، وگرنه اشرارتان بر شما مسلّط و حاكم مى شوند، آنگاه خوبانتان هم دعا مى كنند، امّا دعايشان مستجاب نمى شود.
[وسائل الشيعه، ج 11، ص 394.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ قَصَدَ اِلَيْهِ رَجُلٌ مِنِ اخْوانِهِ مُسْتَجيرا بِهِ فى بَعْضِ اَحْوالِهِ فَلَمْ يُجِرْهُ بَعْدَ اَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ، فَقَدْ قَطَعَ وِلايَةَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ؛
كسى كه يكى از برادران دينى اش براى كارى به او پناه آورد ولى او، با آنكه مى تواند، پناه ندهد و كارى برايش نكند، رشته ولايت خداى متعال را بريده است.
[بحار الانوار، ج 72، ص 181.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِعْلَمْ اَنَّهُ لا وَرَعَ اَنْفَعُ مِنْ تَجَنُّبِ مَحارِمِ اللّه ِ وَالْكَفِّ عَنْ اَذَى الْمُؤمِنِ؛
بدان كه هيچ ورع و پرهيزگارى، سودمندتر از پرهيز از حرامهاى خدا و اجتناب از اذيّت مؤمن نيست.
[فقه الرضا عليه السلام، ص 356.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
كَلامُ اللّه ِ لا تَتَجاوَزُوهُ وَلاتَطْلُبُوا الْهُدى فى غَيْرِهِ فَتَضِلُّوا؛
قرآن كلام خداست، از آن فراتر نرويد و هدايت را در غير قرآن مجوييد كه گمراه مى شويد.
[مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 1، ص 308.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لاتَدَعُوا الْعَمَلَ الصّالِحَ وَ الإجْتِهادَ فى الْعِبادَةِ، اتِّکالاً عَلى حُبِّ آلِ محمّدٍ علیهم السلام؛
کار شایسته و کوشش در پرستش و عبادت را، تنها به اعتماد و پشت گرمىِ محبّت آل محمّد صلى الله علیه و آله رها نکنید.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 339.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَقِىَ فَقيرا مُسْلِما فَسَلَّمَ عَلَيْهِ خِلافَ سَلامِهِ عَلَى الأَغْنِياءِ لَقِىَ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ هُوَ عَلَيْهِ غَضْبانٌ؛
هركس مسلمان تهيدستى را ديدار كند و به او سلام دهد، اما متفاوت با سلامى كه به ثروتمندان مى دهد، روز قيامت، خداوند را ديدار مى كند، در حالى كه خدا بر او خشمگين است.
[عيون اخبار الرضا عليه السلام، ج 2، ص 57.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ غابَ عَنْ اَمْرٍ فَرَضِىَ بِهِ كانَ كَمَنْ شَهِدَهُ وَ اَتاهُ؛
كسى كه از صحنه كارى غايب باشد، اما به آن كار (چه نيك و چه بد) راضى باشد، همچون كسى است كه در صحنه عمل حاضر بوده و آن را انجام داده است.
[توحيد، صدوق، ص 392.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ سَأَلَ اللّه َ التَّوفيقَ وَ لَمْ يَجْتَهِدْ، فَقَدِاسْتَهْزَءَ بِنَفْسِهِ؛
هركس از خداوند، توفيق بطلبد ولى تلاش نكند، او خود را مسخره كرده است.
[مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 1، ص 283.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
ماذِئْبانِ ضارِيانِ فى غَنَمِ قَوْمٍ قَدْ تَفَرَّقَ رُعاؤُها بِاَضَرَّ فى دينِ الْمُسلِمِ مِنَ الرِّئاسَةِ؛
دو گرگ درنده در گله بى چوپان، به اندازه رياست طلبى در دين يك مسلمان زيانبار نيست!
[اصول كافى، ج 2، ص 297.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مِنْ اَخْلاقِ الأَنْبِياءِ التَّنَظُّفُ؛
تميزى و پاكيزگى از اخلاق پيامبران است.
[تحف العقول، ص 442.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
يَكُونُ الرَّجُلُ يَصِلُ رَحِمَهُ فَيَكُونُ قَدْ بَقِىَ مِنْ عُمْرِهِ ثَلاثُ سِنينَ، فَيُصَيِّرُهَا اللّه ُ ثَلاثينَ سَنَةً وَ يَفْعَلُ اللّه ُ ما يَشاءُ؛
گاهى كسى صله رحم مى كند، در حالى كه از عمرش سه سال باقى است. خداوند (به خاطر اين عمل) باقى مانده عمر او را سى سال مى كند و خدا آنچه بخواهد مى كند.
[اصول كافى، ج 2، ص 150.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
بِرُّ الْوالِدَيْنِ واجِبٌ وَاِنْ كانا مُشْرِكَيْنِ وَ لا طاعَةَ لَهُما فى مَعْصِيَةِ الْخالِقِ؛
نيكى به پدر و مادر واجب است، هرچند مشرك باشند، ولى در راه معصيت آفريدگار، اطاعتى از آن دونيست.
[بحار الانوار، ج 71، ص 72.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِصْحَبِ السُّلْطانَ بِالْحَذَرِ، وَ الصَّديقَ بِالتَّواضُعِ، وَ الْعَدُوَّ بِالْحَذَرِ، وَ الْعامَّةَ بِالْبِشْرِ؛
با حاكم، با احتياط همنشينى كن، با دوست همراه با تواضع، با دشمن، همراه با هشيارى و پرهيز، و با عموم مردم با خوشرويى.
[بحار الانوار، ج 75، ص 355.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
يَنْبَغى لِلرَّجُلِ اَنْ يُوَسِّعَ عَلى عِيالِهِ لِئَلاّ يَتَمَنَّوْا مَوْتَهُ.
سزاوار است كه مرد، در هزينه ها و خرجها بر خانواده خود توسعه و گشايش دهد، تا آرزوى مرگش را نداشته باشند.
[من لا يحضره الفقيه، ج 23، ص 68.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
عَلَيْكَ بِطاعَةِ الأَبِ وَ بِرِّهِ وَ التَّواضُعِ وَ الخُضُوعِ وَالاْءعْظامِ وَ الاْءكْرامِ لَهُ وَ حَفْضِ الصَّوْتِ بِحَضْرَتِهِ؛
بر تو باد كه از پدر، فرمانبردارى كنى، به او نيكى كنى، در برابرش فروتنى و كرنش و بزرگداشت و احترام داشته باشى و صدايت را در حضور او پايين بياورى.
[فقه الرضا عليه السلام، ص 334.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
ما اَفادَ عَبْدٌ فائِدَةً خَيْرا مِنْ زَوْجَةٍ صالِحَةٍ اِذا رَآها سَرَّتْهُ وَ اِذا غابَ عَنْها حَفِظَتْهُ فى نَفْسِها وَ مالِهِ؛
بنده مؤمن، هيچ بهره اى نبرده كه بهتر از همسر خوب و شايسته اى باشد كه هنگام حضور شوهر، مايه خوشحالى او باشد و در غياب شوهر، نگهدار ناموس و مال او باشد.
[مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 2، ص 256.]