عصر انتظار
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اَقْرَبُ ما یَکُونُ الْعِبادُ اِلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَاَرْضى ما یَکُونُ عَنْهُمْ، اِذَا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللّهِ، فَلَمْ یَظْهَرْ لَهُمْ، وَلَمْ یَعْلَمُوا بِمَکانِهِ، وَهُمْ فى ذلِکَ یَعْلَمُونَ اَنَّهَ لَمْ تَبْطُلْ حُجَّةُ اللّهِ، فَعِنْدَها فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ کُلَّ صَباحٍ وَ مَسآءٍ.
نزدیک ترین حالت بندگان به خدا و خشنودى او از آنها هنگامى است که حجّت خدا در میان آنها نباشد و براى آنها ظاهر نشود و آنها محل او را ندانند. ولى در عین حال معتقد باشند که حجّت خدا هست، در این زمان شب و روز در انتظار فرج باشند.
بحارالانوار، ج 52، ص 145
امام صادق علیه السلام فرمودند:
عَنِ الصّادِقِ علیه السلام فى هذِهِ الاْیَةِ الْکَریمَةِ: (هُدىً لِلْمُتَّقینَ الَّذینَ یُؤمِنُونَ بِالْغَیبِ) اَلْمُتَّقُونَ: شیعَةُ عَلِىٍّ، وَالْغَیبُ هُوَالْحُجَّةُ الغائبُ.
از امام صادق علیه السلام نقل شده است که در مورد آیه: «هُدَىً لِلْمتَّقینُ الَّذینَ یُؤمنُونَ بِالْغَیْبِ» فرمودند: متّقین، شیعیان على بن ابی‌طالب علیه السلام هستند و غیب هم حضرت مهدى (علیه السلام) غایب است.
یوم الخلاص، ص 223، به نقل از الزام الناصب، ص 137
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله به امام علی علیه السلام فرمودند:
یا علی! وَ اعلَم أنَّ أعظَمَ النّاس یَقیناً قَومٌ یَکُونُونَ فی آخِرِ الزّمان لَم یَلحَقُوا النَّبِیَّ و حُجِبَ عَنهَمُ الحجَّةُ فَآمنوا بِسوادٍ فی بَیاضٍ ؛
یا علی! بدان که والاترین یقین را بین مردمان، گروهی از مردم آخر الزمان دارند که پیامبرشان را درک نکرده اند و حجت خدا امام زمان از ایشان مخفی شده و با این حال به سیاهی نوشته ای بر سپیدی کاغذی ایمان می آورند. و همین که سخنی از امام به ایشان می رسد بدان یقین پیدا می کند.
بحارالانوار، ج52، ص125
امام جواد علیه السلام فرمودند:
مَن تَکَفَّلَ بِأیتامِ آل محمد المُنقطعین عَن أمامِهِم المَتّحَیرین فی جَهلهم، الاسراء فی أیدی شیاطینهم و فی أیدی النَّواصب منِ أعدائِنا فَاستَنقَذَهم منهم و أخرَجَهُم من حیرَتِهِمَ وَ قَهَرَ الشَّیاطین بِردِّ وَساوِسِهِم و قَهَرَ النّاصِبینَ بِحُجَج ربَّهم و دلیل أئمَّتِهِم لَیُفَضِّلون عندالله تعالی عَلَی العِبادِ... ؛
همانا کسی که متکفل ایتام آل محمد شود، آنان که از امامشان جدا شده و در جهل خود سرگردان مانده و دردست شیاطین و ناصبیان از دشمنانمان اسیر گشته اند، پس آنان را از چنگال شیاطین و دشمنان ما نجات داده و از حیرتشان بیرون برد و شیاطین و دشمنان ما را با دلایل واضح مقهور سازد، چنین کسانی نزد خداوند برترین بندگان خواهند بود...
بحارالانوار، ج2، ص6
امام هادی علیه السلام فرمودند:
لولا مَن یَبقی بعدَ غیبه قائِمکُم مِنَ العلماء الدّاعینِ إلیه و الدّالّینَ علیه و الذَابِّینَ عن دینه بِحُجَجِ اللَه و المُنقذینَ لِضُعَفاء عِبادِاللّهِ مِن شِباکِ ابلیسَ و مَرَدتهِ وَ مِن فخاخ النَواصب لَما بَقِیَ أحَدٌ إلاّ ارتَدَّعَن دینِ اللّهِ و لکِنَّهم الّذین یُمسِکُونَ أزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعَفاءِ الشیعه کَما یُمسِکَ صاحبُ السَّفینهِ سُکَّانَها اولئک هُمُ الأفضلُون عِندَاللَهِ عَزَّوَجَلَّ ؛
اگر نبودند علمایی که بعد از غیبت قائم شما، به سوی او دعوت می کنند و به سوی او رهنمون می شوند و از دین او دفاع می کنند و بندگان ناتوان را از دامهای شیطان و مریدهای شیطان و از دام ناصبی ها نجات می دهند، احدی باقی نمی ماند جز اینکه از دین خدا مرتد می شد ولی این علما زمام دل ضعفاء را به دست با کفایت خود می گیرند، چنانکه ناخدای کشتی زمام آن را به دست می گیرد و سرنشین های کشتی را از خطر مرگ حفظ می کنند؛ اینها در نزد خدای تبارک و تعالی برترین ها هستند.
الاحتجاج، ج1، ص18
امام سجاد علیه السلام فرمودند:
اِنَّ لِلْقائِمِ مِنّا غَیْبَتَیْنِ: اِحداهُما اَطولُ مِنَ الاُخری. اَمّا الاُولی فَسِتَّة اَیّامٍ وَ سِتَّةَ اَشْهُر وَ سِتَّ سَنَواتٍ وَ اَمّا الْاُخْری فَیَطُولُ اَمَدُها حَتّی یَخْرَجَ مِنْ هذَا الْامْرِ اَکْثَرُ مَنْ یَقُولُ بِهِ، فَلا یَثْبُتُ عَلَیْهِ الاّ مَنْ قَوِیَ یَقِینُهُ وَ صَحَّتْ مَعْرِفَتُهُ وَ لَمْ یَجِدْ فی نَفْسِهِ حَرَجاً مِمّا قَضَیْنا وَ سَلَّمَ لَنا اَهْلَ البَیْتِ ؛
برای قائم ما دو غیبت است که یکی از آنها طولانی تر از دیگری است. اما اولی شش سال و شش ماه و شش روز طول می کشد و اما دومی به قدری طول میکشد که بیشتر کسانی که به غیبت او ایمان داشتند از اعتقاد خود بر می گردند. فقط کسانی بر اعتقاد خود استوار می مانند که یقین محکم و شناخت صحیح داشته باشند و سخنان ما بر آنها گران نباشد و تسلیم ما اهل بیت باشند.
بحارالانوار، ج 51، ص 134.
امام سجاد علیه السلام فرمودند:
انَّ اهلَ زمانِ غَیبَتِهِ و القائلین بِامامَتِهِ و المنتظرینَ لِظَهوره أفضَلُ مِن أهلِ کُلِّ زمانٍ لأنَّ الله تعالی ذکره أعطاهُم من العُقُول و الأفهام و المعرفه ما صارَت به الغَیبَه عنهم بِمنزلَه المشاهَده... ؛
اهل زمان غیبت او که قائل به امامت او و منتظر ظهور او باشند، برتر از مردمان هر زمان دیگر می باشند، زیرا خدای بزرگ به آنها آنقدر عقل، فهم و شناخت عطا فرموده است که غیبت امام نزد ایشان مانند زمان مشاهده ی امام است...
بحارالانوار، ج36، ص386