کج سليقگي هاي آقاي گيتس!

دير زماني است که آوازه شرکت مايکروسافت همه دنيا را فرا گرفته است. ديگر کمتر خانه و اداره اي در اقصي نقاط جهان است که از ابداعات و محصولات بيل گيتس و همکارانش بي بهره مانده باشد. اما جالب اينجاست که بزرگترين سازنده نرم افزار جهان چندان در انتخاب نام براي محصولاتش خوش سليقه نيست و کمترين ذوق و مهارت را در اين زمينه دارد. در عوض مايکروسافت در اين چند سال نشان داده که تبحر زيادي در پيدا کردن واستفاده از اسامي تأسف بار دارد. بعضي از اين اسامي گيج کننده اند، برخي بي ربط، بعضي محقر و بعضي خيلي جاه طلبانه. علاوه بر اين مايکروسافت به اين عنوان هم مشهور است که با ناخنک زدن به اسامي پر مسمايي مثل ويندوز يا ورد آنها را به بدترين نحو ممکن مفتضح کند. در زير چند نمونه از اين انتخاب ها آمده است.

1- word6.0 for windows

وقتي مايکروسافت نرم افزار محبوب سال 1991 خود يعني Word 2.0 را ارتقا داد، نام جديدي که براي آن انتخاب کرد نه اصلا چيزي منطقي مثل Word 3.0 نبود؛ بلکه با پرشي بلند از ويرايش 3، ناگهان به 6 رسيد! توضيح رسمي اين اختلاف اين بود که شماره ويرايش هاي تحت ويندوز پس از نسخه هاي قبلي Dos گونه Word قرار داده شده. ولي عده اي ديگر معتقدند اين کار مايکروسافت به علت رقابت با WordPerfect بود که در سال 1993 ويرايش 6.0 خود را روانه بازار کرد.
نامي که بايد انتخاب مي شد : ورد 3.0، خيلي ساده و دقيق!

2- Microsoft Bob

البته اين امکان هست که کيفيت پايين برنامه به اسم آن هم لطمه زده باشد، ولي کارشناسان بسياري متذکر شده اند که عنوان «مايکروسافت باب» هم بچه گانه است و هم هيچ اطلاعاتي در مورد نرم افزار به ما نمي دهد.( روي جعبه آن عکس يک صورتک خندان با عينکي بيل گيتس وار است؛ در حالي که شخصيت اصلي آن يک سگ به اسم «روور» است که بعدها به بخش جست و جوي ويندوز اضافه شد.)
نامي که بايد انتخاب مي شد: خب «مايکروسافت روور» حداقل نشاني از شخصيت واقعي برنامه مي داد که سگي با همين نام بود.

3- از سال 1996، هر اسمي که مايکروسافت بر دستگاه هاي قابل حملش گذاشته :

در ابتدا Handheld PC نام داشت که سيستم عامل Widnows CE روي آن اجرا مي شد. سپس به اسم Palm PC تغيير يافت تا اينکه سازندگان PalmPilot از انتخاب اين نام شکايت کردند که به دنبال آن اسم Palm-Size PC انتخاب شد. ولي به زودي مايکروسافت از مشتريان خواست که آن را Pocket PC صدا بزنند و سيستم عامل آن به نام Windows Mobile تغيير کرد.
نامي که بايد انتخاب مي شد: Melvin يا هر اسم ديگري که دست کم اينقدر با گذشت زمان عوض نشود.

4- NET .

در اواسط دهه 90 متقدان از کند بود مايکروسافت در زمينه هاي وبي شکايت کردند که در نتيجه يک بسته نرم افزاري به اسم NET وارد شد که شامل برنامه نويسي و سرويس هاي اينترنتي براي گوشي ها، کنسول هاي بازي ، Pocket PC و ... بود. حتي نرم افزارهايي مثل Word نيز به صورت اينترنتي براي ارتباطات و زمان بندي طراحي شده بود که البته تنها اگر يک کاربر خبره کامپيوتر باشيد مي توانيد از آنها استفاده کنيد. مايکروسافت هم به زودي اين را فهميد و اين بسته را تنها به زبان هاي برنامه نويسي محدود کرد.
نامي که بايد انتخاب مي شد: اسمي مثل «هر چيز مجازي که از امروز به بعد مايکروسافت تحت وب انجام مي دهد» يا به طور مخفف VEMDIFTDF

5- Windows Millennium

مايکروسافت نمي توانست نام جانشين ويندوز 98 را 2000 بگذارد؛ چون اين نام قبلا جايگزين ويندوز NT شده بود. بنابراين نامي تظاهرکننده و مسخره يعني ME را انتخاب کرد که شايد بتوان گفت نام بديمني هم بود؛ چون اين ويندوز به عنوان سيستم عاملي کند و پر خطا شناخته شد.
نامي که بايد انتخاب مي شد: ويندوز 2001؛ چون حداقل يک بهانه به مايکروسافت مي داد که چرا خطايابي سيستم عاملش شش ماه زمان گرفت.

6- HailStorm

بوران يا طوفان و ريزش تگرگ اصولا پديده خوبي به شمار نمي رود؛ محصولات کشاورزي را از بين مي برد، به اتومبيل ها خسارت مي زند و حتي ممکن است باعث مرگ انسان ها شود. ولي چرا مايکروسافت نام سرويس هاي اينترنتي اش را که نسبت به سرويس هاي Google FaceBook چيز جديدي براي ارائه دادن نداشت، بوران گذشت؛ که مايه نابودي است؟ سئوالي است که ما هم پاسخش را نمي دانيم! البته شرکت به زودي اين نام را به NET My Services تغيير داد.
نامي که بايد انتخاب مي شد: Microsoft Passports؛ نامي که مايکروسافت بر سرويس هاي اينترنتي ID خود گذاشته بود. البته امروزه Microsoft Passports به عنوان Windows Live Ids شناخته مي شوند تا با Windows ID هايي که از بين رفته اند اشتباهي گرفته نشوند.

7- Windows Genuine Advantage

اصولا مايکروسافت از اينکه از سيستم عاملش (وکلا هر چيزي که متعلق به اين شرکت است) به طور غير قانوني استفاده شود، متنفر است. بنابراين به سيستم عامل هاي VISTA , XP دو مرحله امنيتي تاييد و فعال کردن ويندوز اضافه کرد تا بين مشترياني که به صورت قانوني اين نرم افزارها را تهيه مي کنند و ديگران تفاوت قائل شود. در حالي که اين سيستم بسياري مواقع به اشتباه حتي کاربران مجاز و قانوني خود را به دزدي متهم مي کرد و نرم افزار را غير فعال مي کرد. نامي که بايد انتخاب مي شد، کاملا مشخص است: Windows Genuine Disadvantage (عيب اصلي ويندوز! نه مزيت اصلي ويندوز) و يا فناوري ضد سرقت.

8-PlayForSure

اين برنامه براي سيستم هايي که از Windows media DRM استفاده مي کنند، طراحي شده بود.
شايد بتوان نام گذاري اين برنامه را در تاريخ فناوري و آي تي، بي دقت ترين نامگذاري دانست. کاربران با ديدن نام اين برنامه تصور مي کردند که اين محصول در تمام سخت افزارهايي که از Windows media پشتيباني مي کند قابل اجراست اما اغلب دستگاه هايي که قباليت اجراي windows madia را دارند، اين برنامه را نمي توانند اجرا کنند! همچنين اين برنامه در بيشتر mp3 player هاي موجود از جمله IPod ها کار نمي کرد. حتي زماني که مايکروسافت تصميم گرفت سرويس PlayForSure خود را از Msn Music به محصولي با نام تجاري Certifred For Windows Vista انتقال دهد، باز هم اين برنامه نتوانست کاري از پيش ببرد.
نامي که بايد انتخاب مي شد: MusicCrippingWindowsMediaDRM بزرگ.

9- Microsoft Office System 2007

زماني که مايکروسافت در سال 2006 بسته نرم افزاري Office 2007 را منتشر کرد، تمامي مجموعه آفيس را تحت عنوان واحد Microsoft Office 2007 System ناميد. حتي در ويرايش هايي از همين نرم افزار مانند Microsoft Office Professional Plus 2007 ، شماره سال را در آخر نام قرار مي دادند. با اين تفاسير مايکروسافت بايد محصولاتي مانند ويندوز 95 را با نام Windows 95 ارايه مي داد. در ضمن کلمه اغراق آميز System در انتهاي اين محصول مايکروسافت، ما را به ياد شرکت ديزني مي اندازد که اصرار به ناميدن Desneyland Resotr به جاي Desneyland داشت.
نامي که بايد انتخاب مي شد : چه چيزي بهتر و رساتر از Microsoft Office 2007 ؟

10- Windows Live Essentials

در ماه سپتامبر سال 2008 مايکروسافت سه برنامه کاربردي ويندوز ويستا را با نام هاي Windows Mail, Windows Photo Gallery, Windows Movie Maker براي Windows 7 به منظور دانلود رايگان روي سايت مايکروسافت قرار داده بود. اما به نظر نمي رسد مايکروسافت اين برنامه ها را از ويندوز حذف کرده تا ثابت کند. اين برنامه ها ضروري نبوده است؟ نکته قابل توجه ديگر اين است که مايکروسافت تصميم گرفت اين مجموعه را تحت عنوان Windows Live ارايه دهد که اين کار درک معناي کل اين مجموعه را سخت تر مي کند؛ چرا که حتي ما نمي دانيم منظور مايکروسافت از Windows Live چه بوده است.
نامي که بايد انتخاب مي شد: شايد نتوان نام مناسبي براي اين مجموعه در نظر گرفت اما نام هاي Windows Extras , Windows Bonus Materials به نظر مناسب تر مي آيند.
6 نام عجيب و غريب ديگر که اشاره به آنها خالي از لطف نيست!

Chkdsk

در سيستم عامل DOS هم دليل اينکه در خلاصه دستور venerable disk checking تمام حروف صدادار حذف شده بود، نامشخص بود. حتي با در نظر گرفتن محدوديت تعداد کاراکترهاي يک فايل تا 8 کاراکتر مي شد از عبارات با مفهوم تر CheckDisk يا CheckDisk استفاده کرد.
تمام محصولات مايکروسافت که Messenger نام دارند:
اين نام ذاتا نام مناسبي نيست. به چند مثال از محصولات مايکروسافت که داراي کلمه Messenger در نامشان هستند توجه کنيد:

Windows Messenger در ويندوز XP

يک خط فرمان به نام Windows Messenger Service که نام اين ابزار به هيچ وجه به کارکرد آن مرتبط نيست.
Msn Messenger که در نسخه هاي قديمي ويندوز وجود داشت و از سال 2005 به Windows Messenger Live تغيير نام داده شد. به نظر مي رسد اگر مايکروسافت در نام اين نرم افزارها به جاي Messenge از کلمه Message Explorer استفاده مي کرد، بيشتر به محتوا و کارکرد نرم افزارها ارتباط پيدا مي کرد.

Microsoft Office Word

همچنين برنامه هايي از مجموعه Office از قبيل Microsoft , Microsoft office Excel, Microsoft Office Access , Microsoft Office PowerPoint . اگر بخواهيم جانب انصاف را رعايت کنيم، زير مجموعه هاي Office داراي بهترين نامگذاري در تاريخ نرم افزارهاي موجود هستند اما باز هم کلمه Office در اين ميان به نظر زايد مي آيد.

One Note

اين کلمه در اصل به معناي mono to nous است. عبارت handy note-taking بهتر به نظر مي رسد.

The Road Ahead

اين کتاب که در سال 1995 چاپ شد، پر فروش ترين کتاب بيل گيتس بود اما عيب اين کتاب اين بود که در آن پيشرفت اينترنت به کلي ناديده گرفته شده بود! همين موضوع باعث شد که بيل گيتس نتواند در اين کتاب به اهدافي که گفته بود دست پيدا کند. در نتيجه عنوان کتاب و اهداف آن با چيزي که در واقعيت اتفاق افتاد کاملا متفاوت بود.

Windows 95

زماني که مايکروسافت نسخه نهايي اين سيستم عامل را در سال 1995 عرضه کرد، حدودا 8 ماه از سال ميلادي 1995 گذشته بود. در نتيجه يک سيستم عامل که قرار بود در ابتداي سال منتشر شود، 8 ماه با تاخير عرضه شد. البته اسامي ديگر سيستم عامل هاي مايکروسافت هم چندان به نظر جالب نمي آيند؛ از ويندوز 98 و 2000 گرفته که با سال انتشار آنها را مي شناسيم تا ويندوز XP , Vista , ME (که به طرز عجيبي مخفف شده است.)
منبع: ماهنامه کامپيوتر و ارتباطات شماره 79
/خ