فرزند شهید
نويسنده:ملوک عابدی
چقدر دست نوازش برای او کم بود
و سهم کودکی اش غصه های مبهم بود
پدر که رفت و از او عکس ماند و خاطره ای
و چفیه ای و پلاکی که سهم مریم بود
همیشه گریه ی مادر شروع یک زخم است
و خنده ی پدر از پشت قاب مرهم بود
گذشته بیست بهار از یتیمی اش اما
همیشه شادی او را غمی مرهم بود
عروس می شود امروز کودکت بابا
کنار سفره ی عقدش اجازه ات کم بود
