شادى گمشده خانواده

اساسى ترين تأثير شادابى، ايجاد آرامش و آسايش روحى براى افراد و پيشرفت و توسعه اجتماعى اقتصادى براى جامعه است. به اعتقاد صاحبنظران مسائل رفتارى، شادابى در خانواده موجب از بين رفتن اضطراب و نگرانى مى شود و افراد با انگيزه بالا براى تأمين نيازهاى جسمى، روانى، عاطفى و معنوى خود فعاليت مى كنند، اما چيزى كه در سال هاى اخير بيشتر به چشم مى آيد فراموش شدن هنر شاد زيستن در بين خانواده هاست.متأسفانه اين تصور غلط در ميان افراد جامعه شكل گرفته است كه شاد بودن از رفتارهاى جامعه پسند نيست در خانواده و يا محيط كار سعى مى كنيم خود را فردى جدى و اخمو نشان دهيم. اين وضعيت در حالى در جامعه حكمفرما شده كه معتقديم مؤمن بايد گشاده رو باشد و با لبخند خود به ديگران آرامش ببخشد و افسردگى به خود راه ندهد. دين اسلام به عنوان يك دين متعالى و آخرين و كاملترين آيين آسمانى، خنديدن را امرى پسنديده مى داند تا آنجا كه پيامبر اكرم(ص) يكى از خوشروترين و خنده روترين افراد زمان خود بوده است.
شادى يك احساس درونى است كه بيشتر از علائم و نشانه هاى غير كلامى و حالت چهره مشخص مى شود. احساس نشاط در خانواده يكى از ضروريات زندگى است و نقش پدر و مادر در ايجاد فضاى شاد براى خانه بسيار پر اهميت است. نبود شادى در خانه موجب افسردگى و انزوا مى شود با اين همه برخى از خانواده ها احساس مى كنند ثروت و درآمد بالا فضاى خانه را شاد و پرانرژى مى كند به طورى كه بعضى مواقع خانواده شاداب را خانواده مرفه در جامعه مى دانند اين در حاليست كه درآمد مناسب فقط ممكن است انگيزه اى براى شاد بودن باشد، اما شادى واقعى نمى تواند با معيارهاى مالى سنجيده شود.به گفته دكتر «مجيد ابحرى» آسيب شناس اجتماعى، قناعت، ساده زيستى، تفاهم و صداقت بين زن و شوهر مبناى اصلى شادمانى خانوادگى است.
ابهرى مى گويد: اقتصاد خانواده هيچ نقشى بر روى شادى افراد ندارد و از طرفى گرما و صميميت خانواده را كاهش مى دهد، زيرا حصارهاى مادى و معيارهاى اقتصادى مبناى حركت افراد خانواده مى شود.
وى تفاهم را ضرورتى انكارناپذير براى شادى مى داند و مى گويد: طبق تحقيقات ميدانى انجام شده ۶۵درصد فرزندان دچار افت تحصيلى و ۷۵ درصد دختران فرارى، عضو خانواده هاى متشنج و خالى از روح تفاهم هستند.
ابهرى معتقد است هرچه سطح و درجه شادى اجتماعى در جامعه پايين باشد افسردگى، اعتياد و خود كشى افزايش پيدا مى كند بر اين اساس رفاه نسبى، توكل به خدا، تفاهم و يكدلى اركان اصلى شاد زيستن در خانواده است، همچنين بيكارى، اعتياد و فكر كردن بيش از اندازه به ماديات مبانى اساسى افسردگى و دلمردگى است.

شادترين دين

هيچ آيين و دينى در جهان به اندازه اسلام براى شادى و شادبودن ارزش قائل نيست، و يكى از ويژگى هاى چهره نورانى رسول اعظم (ص) تبسم بوده است و ايشان شاد كردن يك انسان را باعث جلب رضاى خدا مى داند، بنابراين مشكل اساسى تدوين برنامه است.
حجت الاسلام والمسلمين سيدمهدى طباطبايى نماينده مردم تهران در مجلس شوراى اسلامى درباره روح شادى در اسلام مى گويد: اسلام با اصل سرور در بين مسلمانان موافق است و برنامه هاى بسيارى براى شادى در جامعه دارد.
وى با اشاره به اينكه روح اسلام نشاط و شادابى است مى گويد: هر مسلمانى بايد وسيله شادى خود و ديگران را فراهم كند، زيرا شادابى باعث نشاط در روح و جسم افراد مى شود.
به گفته طباطبايى، اسلام با برخى غفلت ها و بى توجهى هاى افراد به زندگى مخالف است، زيرا غفلت و سرور تخيلى باعث تخريب فرد مى شود.

نهاد شادى ساز در جامعه

با توجه به جمعيت جوان كشور ضرورت دارد مسئولان براى شادابى و تقويت بهداشت روانى جامعه برنامه ريزى كنند. شادابى مانند همه پديده هاى اجتماعى نياز به نهاد سازى دارد. نهادى كه فعاليت هاى شادى بخش را سياستگذارى كند. دكتر عليزاده جامعه شناس به ضرورت ايجاد سازمانى براى شادى جوانان تأكيد مى كند و مى گويد: جامعه همانند همه پديده هاى هستى مجموعه اى از غم ها و شادى هاست و بهتر است قبل از اين كه كشورهاى ديگر براى شادى جوانان برنامه ريزى كنند وموجب آسيب هاى روانى جوانان شوند مسئولان مديريت اين بخش را برعهده بگيرند.
به گفته وى وجود برنامه هاى شادى بخش و طنز در جامعه تأثيرات بسيار مثبتى براى خانواده ها خواهد داشت كه البته در اين باره بسيار كم كاركرده ايم.

چگونه شاد باشيم

اين توقع كه كسى بايد مرا شاد كند يا اتفاقى بيفتد تا من شاد شوم، توقع واقع بينانه اى نيست.
هر شخصى بايد براى قرارگرفتن در مسير شادى برنامه ريزى كند. يكى از راه هاى شاد زيستن فعال بودن است.
برنامه ريزى براى فعاليت هاى خوشايند مانند ورزش، گردش، شركت در جمع هاى دوستانه و پرداختن به امور اخلاقى و معنوى بر فعاليت هاى افراد مى افزايد. همچنين اهداف و موفقيت ها، ميزان شادى ما را تحت تأثير قرار مى دهند.
به عبارت ديگر حركت در راستاى اهداف، رضايت فرد را به همراه دارد. البته كسى كه هدف دشوارى برگزيده ، پس از اين كه متوجه شود اين هدف دست نيافتنى است، دچار افسردگى مى شود.
يكى از راه هاى هدايت زندگى به سوى شادى، شمردن موهبت هايى است كه داريم، حتى تهيه و مداوم خواندن و يادداشت هاى مثبت روزانه مى تواند سعادت و شادابى بيشترى براى فرد ايجاد كند.