پلکان در نزدیکی پایتخت

راهنمای گردش در روستای پلکانی توداران
شاید فکرش را هم نکنید که بتوانید در فاصله کوتاه از پایتخت به یک روستای پلکانی زیبا برسید و یک روز را در آنجا بگردید. روستای «توداران» را در استان قزوین نزدیک‌ترین روستای پلکانی به تهران می‌نامند. این روستا بین کرج و قزوین واقع شده و البته تفاوتش با بیشتر روستاهای پلکانی در این است که کوچه‌هایی باریک دارد و مسیر عبور مردم از روی بام‌ها نیست. وجود منابع فراوان آب در این منطقه کوهستانی و خنک، باعث سرسبزی و طراوت منطقه شده و رونق کشاورزی را به ارمغان آورده است. بافت روستا بیشتر شامل خانه‌هایی با معماری سنگی و کاهگلی است که البته در سال‌های اخیر ویلاهای شیروانی نیز در کنار خانه‌های سنتی قدبرافراشته‌اند. هوای پاکیزه و خنک و کوچه‌ باغ‌های سرسبز و چشمه‌ها و رودهای پرآب، انگیزه کافی برای لذت بردن از این سفر یک روزه به توداران را در یک آخر هفته شهریوری به شما می‌دهد. برای فرار از گرما و آلودگی و شلوغی شهر و تماشای مناظری که نشان دهنده هنر انسان سخت‌کوش در طبیعت زیبای کوهستان است، راهی روستای توداران شوید.

از دست ندهید

دریاچه خنک

اگر سفرتان را دو روزه کنید. می‌وانید یک روز را هم در طالقان و دشت‌های زیبایش بگذرانید و آبشار کرکبود را ببینید و شب را هم در نزدیکی دریاچه سدطالقان (چادر یا خانه‌های محلی) سرکنید.

چطور برسیم؟

از مسیر آزادراه

روستای توداران در 110 کیلومتری تهران قرار دارد و بهترین راه برای رسیدن به آن خودروی شخصی است.

از تهران:

در آزادراه تهران - کرج - قزوین که باشید، دو کیلومتر بعد از خروجی طالقان، یک پمپ بنزین در سمت راست‌تان می‌بینید. از آزادراه خارج شوید، اما به جای رفتن به پمپ بنزین، مسیر را به سمت راست برگردید تا به زیرگذر نزدیک شوید. قبل از زیرگذر، جاده را به طرف سربالایی (چپ) ادامه دهید. این جاده به طرف روستاهای «دارالسرور» و «توداران» می‌رود.

از قزوین:

در آزادراه قزوین به کرج، تقریباً 10 کیلومتر مانده به آبیک، یک جایگاه سوخت در سمت راست‌تان است که باید اینجا از آزادراه خارج شوید. سکوهای پمپ بنزین را هم که رد کردید. به جای بازگشت به آزادراه، مسیر خاکی و کوتاه را مستقیم ادامه دهید تا به خیابانی برسید که از زیرگذر خارج شده است. در آن خیابان به چپ دور بزنید و از زیر آزادراه عبور کنید و جاده را مستقیم ادامه دهید. این، همان جاده دارالسرور و توداران است.

چه می‌بینیم؟

میوه‌ها و پله‌ها

لذت تماشای زیبایی‌های مسیر توداران نباید باعث شود، احتیاط را فراموش کنید.
جاده توداران و گردنه پرپیچ و خمش، شیب‌های تندی دارد و بدون گاردریل است.

رسیدن به توداران:

وقتی از آزادراه خارج شوید، 15 کیلومتر تا روستای توداران فاصله دارید. در همان ابتدای جاده یک دو راهی می‌بینید که باید مسیر سمت چپ را انتخاب کنید. کمی جلوتر، از روی نهر آب رد می‌شوید و به روستای دارالسرور می‌رسید. پنج شش کیلومتر بعد از دارالسرور هم به روستای «اَتانک» خواهید رسید. بعد از اَتانک یک دوراهی است که بازهم باید به سمت چپ بروید. پنج کیلومتر بعد از اَتانک به بالای گردنه می‌رسید و در این دوراهی هم مسیر سمت چپ را انتخاب می‌کنید که آسفالت است. البته بعد از یکی دو کیلومتر جاده خاکی می‌شود، ولی پیمودنش برای خودروهای سواری مشکلی ندارد. کمی جلوتر به روستای «کهوان» می‌رسید و با پشت سرگذاشتن کهوان، یک جاده خاکی در سمت راست‌تان و امامزاده «حلیمه خاتون (علیه السلام) و سلیمه خاتون (علیه‌السلام)» را در سمت چپ‌تان می‌بینید. مسیر مستقیم را ادامه دهید و کمی جلوتر، قبل از این که وارد سراشیبی تند شوید، خودروی‌تان را پارک کنید و با پنج دقیقه پیاده‌روی وارد روستای توداران شوید.

مسیر لذت‌بخش:

از همان ابتدا که وارد جاده دارالسرور می‌شوید آب می‌بینید و باغ‌های سرسبز، روستای اَتانک هم یکی از روستاهای مورد توجه گردشگران است و در سال‌های اخیر، ویلاسازی‌هایی هم در آن انجام شده و باغ‌های انگور منطقه از این جا به بعد شروع می‌شود. قبل از رسیدن به روستای کهوان می‌توانید نمای زیبایی از هر دو روستای کهوان و توداران را ببینید. امامزاده بین کهوان و توداران هم با ضریح چوبی و ایوان سنتی‌اش میزبان زائران است.

معماری، کشاورزی و صنایع دستی:

قدم زدن در کوچه‌های بین خانه‌های سنتی توداران در هوای خنک شهریور بسیار دلچسب است. مصالح به کار رفته در بناهای قدیمی، سخت‌کوشی و مهارت معماران قدیم را نشان می‌دهد. علاوه بر معماری پلکانی در روستای توداران، حتی کشاورزی هم در زمین‌های شیب‌دار انجام می‌شود و باغ‌های انگور، گردو، گیلاس، آلبالو و آلو در این منطقه فراوان‌اند و به ویژه در شهریورماه می‌توانید شاهد برداشت انگور و گردو در باغات توداران باشید. روستاییان با خشک کردن میوه‌هایی مثل توت، انگور، آلو و آلبالو، خشکبار تهیه می‌کنند و می‌توانید از آنها خرید کنید. همچنین زنان روستا علاوه بر قالیبافی و گلیم‌بافی، از شاخه‌های درخت بید هم سبدهای سنتی درست می‌کنند.
منبع مقاله : نشریه سرزمین من، شماره‌ی 70.