آشنايي با آفريقاي جنوبي
منبع:همشهري آنلاين
آفريقاي جنوبي با كشورهاي ناميبيا، بوتسوانا، زيمبابوه، موزامبيك، سوازيلند و لسوتو همسايه است و در حقيقت لسوتو را در درون خود جاي داده است.
آفريقاي جنوبي تاريخ متفاوتي را نسبت به ديگر كشورهاي آفريقايي تجربه كرده است. مهاجرت اروپايي‌ها به آن و موقعيت استراتژيك دريايي آن سبب شد تاريخ پرفراز و نشيبي را داشته باشد.
آفریقای جنوبی دارای تعدادی از قدیمی‌ترین آثار باستانی موجود در قاره آفریقا است. تاریخ کتبی آفریقای جنوبی با شرح دریانوردان اروپایی که از راه‌های بازرگانی هند شرقی می‌گذشتند شروع می‌شود.
امپراتوری بریتانیا از سال ۱۷۹۷ به تدريج بخش‌هاي مختلف اين كشور را به تصرف خود درآورد. در سال ۱۹۳۴ حزب آفریقای جنوبی و حزب ملی آفریقای جنوبی برای تشکیل حزب متحد آفریقای جنوبی و به دنبال آشتی بین آفریقایی‌ها و سفید پوستانِ انگلیسی‌زبان ادغام شدند. ولی اتحادیه به دلیل ورود به جنگ جهانی دوم به عنوان متحد بریتانیا از هم پاشید.
در حالی که اقلیت سفیدپوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار شده بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند.
دولت برآمده از آپارتاید، میان یک سیاه‌پوست، هندی و یا رنگین پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم کشورهایی همچون غنا و تانزانیا فرقی قائل نبود و با تمامی آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار می‌کرد.
آپارتاید نژادی روز به روز در جهان باعث جنجال بیشتر می‌شد و منجر به تحریم‌های خارجی کشورهای غربی و شورش و سرکوب‌های داخلی شد.
مدت مدیدی از سرکوب شدید توسط دولت متشکل از سفیدپوستان و مقاومت، اعتصاب، راهپیمایی، اعتراض و خرابکاری توسط احزاب ضد آپارتاید مخصوصاً کنگره ملی آفریقا (ANC) ادامه یافت.
در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملی اولین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر موسسات سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از ۲۷ سال زندان آزاد کرد.
قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند و اولین انتخابات چند نژادی در سال ۱۹۹۴ برگزار شد. حزب ANC با اکثریت آراء پیروز انتخابات شد و از آن زمان تاکنون قدرت را در دست داشته‌است.
در آفريقاي جنوبي دو مجلس وجود دارد. مجلس شوراي ملي استانها كه 90 عضو از سراسر كشور دارد و مجلس دوم كه شوراي ملي خوانده مي‌شود 400 عضو.
اعضاي مجلس دوم را مردم در انتخابات عمومي انتخاب مي‌كنند. نيمي از اعضاي مجلس كانديداهاي محلي و نيمي ديگر كانديداهاي ملي هستند. دوره انتخاباتي هر دو مجلس در آفريقاي جنوبي پنج سال است.
بر اساس قانون اساسي وزراي دولت در آفريقاي جنوبي بايد نماينده مجلس دوم باشند و رئيس حزب برتر در شوراي ملي رئيس جمهور است.
در حال حاضر رئيس‌جمهور آفريقاي جنوبي تابو امبکي است. از ميان 28 وزارتخانه آفريقاي جنوبي، فقط 21 وزارتخانه معاون وزير دارند كه آنها هم از ميان نمايندگان پارلمان انتخاب مي‌شوند.
استان‌هاي 9 گانه آفريقاي جنوبي داراي دولت‌هاي محلي (استاني) است كه استاندار، بلندپايه‌ترين مقام اجرائي آن استان به حساب مي‌آید.
نرخ بيكاري در اين كشور 24.2 درصد است و نيمي از مردم آن زير خط فقر زندگي مي‌كنند. نرخ تورم در آفريقاي جنوبي 6 درصد است.
محصولات صادراتي آن شامل طلا، الماس، پلاتينيوم و ديگر سنگ‌هاي آهني و معدني و كاشين‌آلات و تجهيزات است كه به كشورهاي انگلستان (12.1 درصد)، ژاپن (11.8 درصد)، آمريكا (9 درصد)، آلمان (5.3 درصد) و هلند (4 درصد) صادر مي‌شوند.
محصولات وارداتي آفريقاي جنوبي شامل ماشين‌آلات و تجهيزات، مواد شيميايي، محصولات پتروشيمي، ابزارآلات علمي و مواد غذايي است كه از كشورهاي چين (12.6 درصد)، آلمان (10 درصد)، آمريكا (6.6 درصد)، ژاپن (5.3 درصد) و عربستان سعودي (5 درصد) وارد اين كشور مي‌شود.
ميانگين سني مردم در اين كشور 24.3 سال است. رشد جمعيت در اين كشور منفي است. اميد به زندگي در بدو تولد براي زنان 41.66 سال و براي مردان 43.21 سال است.
21.5 درصد از مردم آن در سال 2003 ميلادي به بيماري ايدز مبتلا بودند كه شامل جمعيتي در حدود 5.3 ميليون نفر مي‌شد. تنوع زباني هم در ميان مردم اين كشور بالاست.
در اين كشور رسانه‌هاي زيادي فعال هستند تا بتوانند تنوع فرهنگي اين كشور را پوشش دهند. راديو و تلويزيون‌هاي خصوصي در اين كشور بسيار فعال هستند.
يك ميليون و 88 هزار ميزبان اينترنتي در اين كشور فعال است كه به 5.1 ميليون كاربر اينترنت در آفريقاي جنوبي خدمات ارائه مي‌كنند.
جمعيت 43،997،828 نفر
پايتخت كيپ‌تاون، پرتوريا و بلوئم فونتين
واحد پول رند آفريقاي جنوبي
دامنه اينترنتي za.
پيش شماره 27+
آفريقاي جنوبي تاريخ متفاوتي را نسبت به ديگر كشورهاي آفريقايي تجربه كرده است. مهاجرت اروپايي‌ها به آن و موقعيت استراتژيك دريايي آن سبب شد تاريخ پرفراز و نشيبي را داشته باشد.
آفریقای جنوبی دارای تعدادی از قدیمی‌ترین آثار باستانی موجود در قاره آفریقا است. تاریخ کتبی آفریقای جنوبی با شرح دریانوردان اروپایی که از راه‌های بازرگانی هند شرقی می‌گذشتند شروع می‌شود.
امپراتوری بریتانیا از سال ۱۷۹۷ به تدريج بخش‌هاي مختلف اين كشور را به تصرف خود درآورد. در سال ۱۹۳۴ حزب آفریقای جنوبی و حزب ملی آفریقای جنوبی برای تشکیل حزب متحد آفریقای جنوبی و به دنبال آشتی بین آفریقایی‌ها و سفید پوستانِ انگلیسی‌زبان ادغام شدند. ولی اتحادیه به دلیل ورود به جنگ جهانی دوم به عنوان متحد بریتانیا از هم پاشید.
آپارتايد در آفريقاي جنوبي
در حالی که اقلیت سفیدپوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار شده بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند.
دولت برآمده از آپارتاید، میان یک سیاه‌پوست، هندی و یا رنگین پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم کشورهایی همچون غنا و تانزانیا فرقی قائل نبود و با تمامی آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار می‌کرد.
آپارتاید نژادی روز به روز در جهان باعث جنجال بیشتر می‌شد و منجر به تحریم‌های خارجی کشورهای غربی و شورش و سرکوب‌های داخلی شد.
مدت مدیدی از سرکوب شدید توسط دولت متشکل از سفیدپوستان و مقاومت، اعتصاب، راهپیمایی، اعتراض و خرابکاری توسط احزاب ضد آپارتاید مخصوصاً کنگره ملی آفریقا (ANC) ادامه یافت.
در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملی اولین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر موسسات سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از ۲۷ سال زندان آزاد کرد.
قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند و اولین انتخابات چند نژادی در سال ۱۹۹۴ برگزار شد. حزب ANC با اکثریت آراء پیروز انتخابات شد و از آن زمان تاکنون قدرت را در دست داشته‌است.
سياست در آفريقاي جنوبي
در آفريقاي جنوبي دو مجلس وجود دارد. مجلس شوراي ملي استانها كه 90 عضو از سراسر كشور دارد و مجلس دوم كه شوراي ملي خوانده مي‌شود 400 عضو.
اعضاي مجلس دوم را مردم در انتخابات عمومي انتخاب مي‌كنند. نيمي از اعضاي مجلس كانديداهاي محلي و نيمي ديگر كانديداهاي ملي هستند. دوره انتخاباتي هر دو مجلس در آفريقاي جنوبي پنج سال است.
بر اساس قانون اساسي وزراي دولت در آفريقاي جنوبي بايد نماينده مجلس دوم باشند و رئيس حزب برتر در شوراي ملي رئيس جمهور است.
در حال حاضر رئيس‌جمهور آفريقاي جنوبي تابو امبکي است. از ميان 28 وزارتخانه آفريقاي جنوبي، فقط 21 وزارتخانه معاون وزير دارند كه آنها هم از ميان نمايندگان پارلمان انتخاب مي‌شوند.
استان‌هاي 9 گانه آفريقاي جنوبي داراي دولت‌هاي محلي (استاني) است كه استاندار، بلندپايه‌ترين مقام اجرائي آن استان به حساب مي‌آید.
اقتصاد در آفريقاي جنوبي
نرخ بيكاري در اين كشور 24.2 درصد است و نيمي از مردم آن زير خط فقر زندگي مي‌كنند. نرخ تورم در آفريقاي جنوبي 6 درصد است.
محصولات صادراتي آن شامل طلا، الماس، پلاتينيوم و ديگر سنگ‌هاي آهني و معدني و كاشين‌آلات و تجهيزات است كه به كشورهاي انگلستان (12.1 درصد)، ژاپن (11.8 درصد)، آمريكا (9 درصد)، آلمان (5.3 درصد) و هلند (4 درصد) صادر مي‌شوند.
محصولات وارداتي آفريقاي جنوبي شامل ماشين‌آلات و تجهيزات، مواد شيميايي، محصولات پتروشيمي، ابزارآلات علمي و مواد غذايي است كه از كشورهاي چين (12.6 درصد)، آلمان (10 درصد)، آمريكا (6.6 درصد)، ژاپن (5.3 درصد) و عربستان سعودي (5 درصد) وارد اين كشور مي‌شود.
مردم آفريقاي جنوبي
ميانگين سني مردم در اين كشور 24.3 سال است. رشد جمعيت در اين كشور منفي است. اميد به زندگي در بدو تولد براي زنان 41.66 سال و براي مردان 43.21 سال است.
21.5 درصد از مردم آن در سال 2003 ميلادي به بيماري ايدز مبتلا بودند كه شامل جمعيتي در حدود 5.3 ميليون نفر مي‌شد. تنوع زباني هم در ميان مردم اين كشور بالاست.
ارتباطات در آفريقاي جنوبي
در اين كشور رسانه‌هاي زيادي فعال هستند تا بتوانند تنوع فرهنگي اين كشور را پوشش دهند. راديو و تلويزيون‌هاي خصوصي در اين كشور بسيار فعال هستند.
يك ميليون و 88 هزار ميزبان اينترنتي در اين كشور فعال است كه به 5.1 ميليون كاربر اينترنت در آفريقاي جنوبي خدمات ارائه مي‌كنند.
آفريقاي جنوبي در يك نگاه
جمعيت 43،997،828 نفر
پايتخت كيپ‌تاون، پرتوريا و بلوئم فونتين
واحد پول رند آفريقاي جنوبي
دامنه اينترنتي za.
پيش شماره 27+
