پرتونگاري به روش(Positron Emission Tomography)، روشي موفق براي تشخيص ذرات كوانتومي در بدن
تحقيقات زيادي در مورد کارايي ذرات کوانتومي در مقياس نانو به‌منظور کمک آن در تشخيص بيماري سرطان در مراحل اوليه و پيگيري روند پيشرفت درمان اين بيماري به‌وسيله داروهاي ضد سرطان، انجام شده‌است؛ اما به‌تازگي نتايج حاصل از پژوهشي در يک مرکز تحقيقي، که بر روي مزاياي استفاده از فناوري نانو در درمان سرطان کار مي‌کند، نشان داده‌است که ذرات کوانتومي موجود، مدت زمان کافي در بدن باقي نمي‌مانند تا بشود ثابت کرد که مي‌توانند در کاربردهاي باليني نيز سودمند باشند.
آنان در اين مطالعه از روش PET به‌منظور رديابي ذرات کوانتومي نشان‌دارشده با عناصر راديواکتيو، پس از تزريق به موش استفاده کردند.
تصاوير به دست‌آمده به کمک اين روش نشان داد که نيمي از ذرات کوانتومي تزريقي به‌وسيلة کبد و طحال از گردش خون خارج مي‌شوند، همچنين پس از ده دقيقه از زمان تزريق، تمامي اين ذرات از جريان خون پاک‌سازي مي‌شود.
در اين ميان مشخص شده است که ذرات با پوشش PEG( که يک پليمر سازگار با بافت زنده است و مدت زمان حضور بسياري از انواع نانوذرات را در گردش خون افزايش داده‌است) مدت زمان بيشتري در گردش خون مي‌مانند و اندازه ذرات کوانتومي نيز اثر کمي بر سرعت روند پاک‌سازي آنها از جريان خون دارد.
اين مطالعه اگر چه نشان مي‌دهد که اين نانوذرات فراهمي زيستي خوبي در بدن انسان ندارند و از اين رو نمي‌توان تا زماني که اين مسأله برطرف نشود، از آنها به‌عنوان يک ابزار باليني مفيد استفاده کرد، ولي از جهت ديگر اهميت فراواني پيدا کرده‌است و آن اين است که نشان مي‌دهد استفاده از روش PET براي رديابي نانوذرات نشان‌دارشده با عناصر راديواکتيو مي‌تواند با سرعتي زياد اطلاعات کمّي قابل توجهي دربارةا فارماکوکينتيک اين ذرات به ما بدهد؛ علاوه بر اين که تصاوير زنده به دست‌آمده با اين روش، به محققان کمک کرد تا بتوانند تفاوت‌هاي فارماکوکينتيکي ميان ذرات با پوشش PEG و بدون اين پوشش را تشخيص دهند؛ در صورتي که انجام اين کار با روش‌هاي معمول سنجش فارماکوکينتيک ذرات ممكن نبود.
خلاصه‌اي از نتايج اين پژوهش ـ که به سرپرستي دکتر سانجيو گامبير انجام شده‌است ـ هم‌اکنون در پايگاه اينترنتي PubMed با عنوان زير موجود است :
MicroPET-based biodistribution of quantum dots in living mice.
منبع: http://nano.cancer.gov
آنان در اين مطالعه از روش PET به‌منظور رديابي ذرات کوانتومي نشان‌دارشده با عناصر راديواکتيو، پس از تزريق به موش استفاده کردند.
تصاوير به دست‌آمده به کمک اين روش نشان داد که نيمي از ذرات کوانتومي تزريقي به‌وسيلة کبد و طحال از گردش خون خارج مي‌شوند، همچنين پس از ده دقيقه از زمان تزريق، تمامي اين ذرات از جريان خون پاک‌سازي مي‌شود.
در اين ميان مشخص شده است که ذرات با پوشش PEG( که يک پليمر سازگار با بافت زنده است و مدت زمان حضور بسياري از انواع نانوذرات را در گردش خون افزايش داده‌است) مدت زمان بيشتري در گردش خون مي‌مانند و اندازه ذرات کوانتومي نيز اثر کمي بر سرعت روند پاک‌سازي آنها از جريان خون دارد.
اين مطالعه اگر چه نشان مي‌دهد که اين نانوذرات فراهمي زيستي خوبي در بدن انسان ندارند و از اين رو نمي‌توان تا زماني که اين مسأله برطرف نشود، از آنها به‌عنوان يک ابزار باليني مفيد استفاده کرد، ولي از جهت ديگر اهميت فراواني پيدا کرده‌است و آن اين است که نشان مي‌دهد استفاده از روش PET براي رديابي نانوذرات نشان‌دارشده با عناصر راديواکتيو مي‌تواند با سرعتي زياد اطلاعات کمّي قابل توجهي دربارةا فارماکوکينتيک اين ذرات به ما بدهد؛ علاوه بر اين که تصاوير زنده به دست‌آمده با اين روش، به محققان کمک کرد تا بتوانند تفاوت‌هاي فارماکوکينتيکي ميان ذرات با پوشش PEG و بدون اين پوشش را تشخيص دهند؛ در صورتي که انجام اين کار با روش‌هاي معمول سنجش فارماکوکينتيک ذرات ممكن نبود.
خلاصه‌اي از نتايج اين پژوهش ـ که به سرپرستي دکتر سانجيو گامبير انجام شده‌است ـ هم‌اکنون در پايگاه اينترنتي PubMed با عنوان زير موجود است :
MicroPET-based biodistribution of quantum dots in living mice.
منبع: http://nano.cancer.gov
