شخصیت درون گرا

خجالتی، محافظه کار، خود آگاه، دقیق و عمیق . . . اینها برخی از برجسته‌ترین ویژگی‌هایی هستند که به طور عمومی با شخصیت فرد درون گرا مرتبط هستند.
برون گرایی و درون گرایی دو ویژگی شخصیتی بسیار رایج در دنیا هستند. در واقع، معیار درون گرایی – برون گرایی یکی از چهار معیار شخصیتی اصلی در تست شخصیت مایرز – برگز است. در حالی که برون گرایی با دنیای بیرونی تقابل دارد درون گرایی به افکار و احساسات خود شخص محدود می‌شود. اگر چه درون گرایان تا حدودی افراد محافظه کاری هستند اما اشتباه است که رفتار آنها را با کمرویی مرتبط کنیم. چنین تصورات غلط در مورد شخصیت درون گرایی، یک تصویر اشتباه را در مورد آنها خلق کرده است در نتیجه منجر به این شده است که آنها اغلب مادون برون گرایان در نظر گرفته ‌شوند.

درون گرا :

در روان شناسی، درون گرایی به عنوان حالت یا تمایل به سمت ارتباط و علاقه داشتن کلی و یا غالب به زندگی ذهنی خود شخص تعریف می‌شود. به طور مشابه یک فرد درون گرا به عنوان شخصی که تمایل دارد از برخوردهای اجتماعی فاصله بگیرد تا غرق افکار خودش باشد تعریف می‌شود. به عبارت ساده‌تر، فرد درون گرا کسی است که میل دارد ابتدا روی ذهن، احساسات و کار و بار خودش تمرکز کند.

ویژگی‌های شخصیتی :

اگر شما در یک مهمانی هستید و متوجه فردی شدید که با جو بلند و پر سر و صدای مهمانی خیلی راحت نیست احتمالات قابل توجهی وجود دارند که او درون گرا است. این افراد دوست دارند که در خلوت انرژی بگیرند در نتیجه آنها به ندرت در اجتماعات دیده می‌شوند. درون گرایان افراد خود آگاهی هستند که همیشه در مورد این که افراد دیگر در مورد آنها چه فکر می‌کنند نگران هستند. آنان به ندرت در فعالیت‌های گروهی شرکت می‌کنند و علایق و سرگرمی‌های آنان اغلب اوقات به فعالیت‌هایی که فقط شامل آنها است محدود می‌شوند. آنها بیشتر به خواندن، نوشتن، طراحی و غیره علاقه دارند. ورزش‌ها و یا کارهای بیرون در لیست سرگرمی‌های آنان دیده نمی‌شوند. آنها در مکان‌های پر جمعیت خیلی راحت نیستند و ملاقات کنندگان غیر منتظره را دوست ندارند.
اگر چه درون گرایان احساسات خود را بیان نمی‌کنند، اما طبیعت کاملاً فکور و اندیشمندی دارند. این واقعیت که آنها ترجیح می‌دهند قبل از حرف زدن فکر بکنند به آنها کمک می‌کند که اطلاعات گسترده را قبل از به نمایش گذاشتن گردآوری کنند. آنها در واقع شوخ و بذله گو هستند اما گفتن جوک برای گروهی از مردم برای آنها سخت و دشوار است. آنان به طور حیرت آوری در مورد این که دیگران چگونه به آن واکنش خواهند داد، هوشیار و آگاه می‌شوند. درون گرایان می‌توانند شدیداً احساساتی باشند اما احساس آنها به ندرت به پرخاش تبدیل می‌شود. آنها به حد کافی صبور هستند که توجه خود را به مدت طولانی به موضوع ویژه‌ای بدون این که حواسشان با چیز دیگری پرت شود و یا خسته شوند، معطوف کنند.

آیا درون گرا بودن یک اختلال شخصیتی است؟

بسیاری از مردم درون گرایی را یک اختلال در نظر می‌گیرند که درست نیست. در روان شناسی، یک مفهوم وجود دارد که به اختلال شخصیتی کناره گیری اشاره می‌کند که ویژگی‌های مشابهی با درون گرایی دارد. اما این موضوع استفاده از درون گرایی و اختلال شخصیتی کناره گیری را به صورت مترادف هم توجیه نمی‌کند. هر دو این مفهوم‌ها اختلافات ظریفی دارند. بر خلاف افراد با اختلال شخصیتی کناره گیری، درون گرایان از حملات نگرانی و اضطراب وقتی که لازم باشد برخوردهای اجتماعی را حفظ کنند رنج نمی‌برند. اما برخی روان شناسان پیشنهاد می‌کنند که درون گرا بودن به حدی که با فعالیت‌های روزمره‌ی شما تداخل داشته باشد می‌تواند به عنوان اختلال شخصیتی مطرح شود.
یک فرد ممکن است تمام ویژگی‌های شخصیتی گفته شده در بالا را از خود نشان ندهد. شگفت آور نیست که برخی موارد اختلاف را بین دو درون گرا بیابید. به طور مشابه، فرد ممکن است ویژگی‌هایی درون گرایی را با درجه‌ی کمتری وقتی که در کنار اعضای خانواده است نسبت به مواقعی که با دوستان خود است نمایش دهد. در آخر این که هر کس باید درک کند که بیشتر ماها ویژگی‌های هر دو تیپ شخصیتی – برون گرایی و درون گرایی – را داریم که ممکن است هر یک از اینها بر دیگری غالب باشد.