تازه‌ترين خبرها : سلول بنيادي براي درمان آسيب‌هاي نخاعى
مترجم: حسن سالاري
گروهي از پژوهشگران، سلول‌هاي بنيادي انسان را كه سلول عصبي توليد مي‌كنند، در داربست‌هاي ساختگي نشانده‌اند و نشان داده‌اند كه به كمك آن‌ها مي‌توان آسيب نخاعي شديد را در جوندگان ترميم كرد و توانايي جابه‌جا شدن را به آن‌ها بازگرداند.
پژوهشگران اميدوارند كه اين رويكرد روزي بتواند آسيب‌هاي دستگاه عصبي را در انسان بهبود بخشد.
اوان اشنايدر(Evan Snyder) و همكارانش، در كاليفرنيا، داربست‌هاي ويژه‌اي ساخته‌اند تا سلول‌هاي بنيادي عصبي را در خود نگه‌دارند. اين داربست‌هاي بسيار ريز، كه اندازه‌ي آن‌ها تنها چند ميلي‌متر است، از اسيد پلي‌لاكتيك گليكوليك ساخته شده‌اند؛ يعني همان ماده‌اي كه براي بخيه‌هاي حل‌شدني به كار مي‌رود. زماني كه اين داربست‌ها در پيكر جانوران آزمايشگاهي كار گذاشته شدند، داربست‌ها از بين رفتند و سلول‌هاي بنيادي در برجاي ماندند.
اشنايدر و همكارانش در سال 2002 ميلادي گزارش كرده بودند داربست‌هاي داراي سلول‌هاي بنيادي عصبي به دست آمده از موش، به بهبود آسيب نخاعي در خرموش‌ها(rats) كمك كرده‌ا‌ند. گزارش كار آن‌ها در مجله‌ي Proceedings of the National Academy of Sciences DOI: 10.1073/pnas.052678899)) به چاپ رسيده است.
اكنون اشنايدر و همكارانش نشان داده‌اند سلول‌هاي بنيادي انسان نيز مي‌توانند چنين اثري داشته باشند. آنان بر اين باورند كه سلول‌هاي بنيادي جاي گرفته در اين داربست‌هاي ساختگي، يا به بيان ديگر " پل‌هاي زيستي"، با پروراندن و زنده نگه‌داشتن سلول‌هاي عصبي، اثر مثبتي در جونده‌ي دريافت كننده‌ي آن‌ها مي‌گذارند. اين آن چيزي است كه او و ديگر دانشمندان از آن با عنوان" اثر دايگي(chaperone effect) ياد مي‌كنند. اشنايدر مي‌افزايد كه داربست سلول‌هاي بنيادي را در جايگاه مناسب خود نگه مي‌دارد تا بازسازي بافت آسان شود.
منبع:NewScientist.com
پژوهشگران اميدوارند كه اين رويكرد روزي بتواند آسيب‌هاي دستگاه عصبي را در انسان بهبود بخشد.
اوان اشنايدر(Evan Snyder) و همكارانش، در كاليفرنيا، داربست‌هاي ويژه‌اي ساخته‌اند تا سلول‌هاي بنيادي عصبي را در خود نگه‌دارند. اين داربست‌هاي بسيار ريز، كه اندازه‌ي آن‌ها تنها چند ميلي‌متر است، از اسيد پلي‌لاكتيك گليكوليك ساخته شده‌اند؛ يعني همان ماده‌اي كه براي بخيه‌هاي حل‌شدني به كار مي‌رود. زماني كه اين داربست‌ها در پيكر جانوران آزمايشگاهي كار گذاشته شدند، داربست‌ها از بين رفتند و سلول‌هاي بنيادي در برجاي ماندند.
اشنايدر و همكارانش در سال 2002 ميلادي گزارش كرده بودند داربست‌هاي داراي سلول‌هاي بنيادي عصبي به دست آمده از موش، به بهبود آسيب نخاعي در خرموش‌ها(rats) كمك كرده‌ا‌ند. گزارش كار آن‌ها در مجله‌ي Proceedings of the National Academy of Sciences DOI: 10.1073/pnas.052678899)) به چاپ رسيده است.
اكنون اشنايدر و همكارانش نشان داده‌اند سلول‌هاي بنيادي انسان نيز مي‌توانند چنين اثري داشته باشند. آنان بر اين باورند كه سلول‌هاي بنيادي جاي گرفته در اين داربست‌هاي ساختگي، يا به بيان ديگر " پل‌هاي زيستي"، با پروراندن و زنده نگه‌داشتن سلول‌هاي عصبي، اثر مثبتي در جونده‌ي دريافت كننده‌ي آن‌ها مي‌گذارند. اين آن چيزي است كه او و ديگر دانشمندان از آن با عنوان" اثر دايگي(chaperone effect) ياد مي‌كنند. اشنايدر مي‌افزايد كه داربست سلول‌هاي بنيادي را در جايگاه مناسب خود نگه مي‌دارد تا بازسازي بافت آسان شود.
منبع:NewScientist.com
