ضرورت حکومت عدل جهاني (2. راه فلسفي )

ب- راه فلسفي

فلاسفه ي اسلامي ( قسر دائم ) را در طبيعت محال شمرده اند ، چنانکه ( قسر اکثري ) را نيز نشدني مي دانند .
مقصود از (قسر دائم) آن است که حقيقتي از حقايق هستي در دوره ي روزگارش از خواسته ي طبيعي خود محروم باشد و در جهان نيرويي باشد که از آغاز پيدايش آتش تا هنگامي که آتش در جهان وجود دارد از حرارت آتش جلوگيري کند يا نيرويي باشد که از ثمر دادن درخت سيب در دوره ي عمر اين طبيعت جلوگيري کند، که فلاسفه آن را ( قسر دائم ) ناميده اند و آن را محال مي دانند. مقصود فلاسفه از ( قسر اکثري ) آن است که طبيعت در اکثر دوره ي عمرش از اقتضاي ذاتي خود محروم شود. اين را هم محال مي دانند.
پس هر طبيعتي در بيشتر دوران عمر خود به واسطه ي خواسته ي طبيعتش مي رسد ، و از اقتضاي طبيعتش محروم نخواهد شد .
اين نظريه ي فلسفي که به شکل قانون در جهان هستي جاري است، به ما خبر مي دهد که روزگار ظلم و جور در بشر سپري خواهد شد و به جاي آن روزگار عدل و داد خواهد آمد.
اين نظريه ي فلسفي مي گويد : قسر انسانيت در عمر او محال است ؛ چنانکه در بيشتر عمر او نيز محال خواهد بود . پس روزگاري خواهد آمد که روزگار انسانيت باشد. عمر حيوانيت که در بشر حکومت مي کند سپري است و رفتني ، و عمر حکومت انسانيت بر بشر درازتر از عمر حکومت حيوانيت خواهد بود. و به يقين روزي خواهد آمد که بشر از اسارت و بردگي حيوان صفتان رهايي يابد و در سايه ي مهر انسان ها زيست کند و زندگي داشته باشد.
منبع: کتاب فلسفه حکومت عدل جهاني