استفاده از نانوذرات پليمري در واکسن‌هاي سرطان
محققان ژاپنی برای مبارزه با تومور‌ها، نانوذراتی را طراحی کرده‌‌اند که می‌توانند پادژن‌های توموری را به سلول‌های سیستم ایمنی رسانده، موجب تحریک تولید پادتن‌ها شوند.
واکسن‌ها ترکیبات بسیار پیچیده‌ای از پروتئین‌ها و سایر موادند که برای ایجاد حداکثر پاسخ ایمنی علیه آن پروتئین‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از عوامل تعيين‌كنندة توانایی واکسن در القاي ایمنی، قابلیت شناسایی بین پادژن پروتئینی و سلول‌های سیستم ایمنی معروف به سلول‌های ارائه‌کننده پادژن(APCs) است.
اين محققان با استفاده از پلیمر زیست‌سازگار پلی گاما گلوتامیک اسید، موفق به ساخت نانوذرات خودآرایی شده‌اند که در فرایند پلیمریزاسیون خود پروتئین‌ها را نیز درون خود به دام می‌اندازند. این نانوذرات نسبتاً پایدارند و محتوای پروتئینی خود را در دوره‌اي تقریباً یک ماهه آزاد می‌نمایند. این ذرات قابلیت خشک شدن در حالت انجماد را دارند و مي‌توان به‌راحتی آنها را مجدداً آماده مصرف نمود؛ این یکی از ویژگی‌های هر واکسن خوب به شمار می‌رود و امکان استفاده از آن را در مراکز دور دست فراهم می‌نماید.
برای آزمایش کارایی این واکسن‌ها، این محققان اوالبومین را درون آنها قرار داده، سه گروه از موش‌ها را ـ که دارای تومور‌های ملانومای متاستاتیکِ مولد اوالبومین بودند ـ واکسینه نمودند. یک گروه نانوواکسن، گروه دوم اوالبومین و گروه سوم سالین نرمال دریافت نمودند. ایمن‌سازی با انجام سه تزریق در طول یک هفته انجام گرفت.
هجده روز بعد از آخرین تزریق، ریه موش‌ها بررسی شد و جالب اینکه هیچ مورد جراحت متاستاتیک در ریه موش‌های نانوواکسینه‌شده، مشاهده نگردید. اين در حالي است كه موش‌های دو گروه دیگر ـ که اوالبومین یا سالین دریافت کرده بودند ـ دارای تعداد زیادی برآمدگی‌‌های متاستاتیک در ریه خود بودند.
آزمایش‌های بعدی نشان داد که این نانوذرات به‌طور کامل و کارامد به‌وسيلة APCها برداشت می‌شوند، همچنين توانایی خروج از آندوزوم‌ها و آزاد نمودن پادژن‌ها در سیتوپلاسم APCها را دارند، که این امر پاسخ ایمنی را تشديد خواهد كرد.
نتایج این تحقیق که از سوي شینساکو ناکاگاوا و نائوکی اوکادا در دانشگاه اوزاکای ژاپن انجام گرفته‌است، در مجلة Biochemical and Biophysical Research Communications تحت عنوان ساخت واکسن بر اساس نانوذرات γ-PGA دوگانه دوست: با توانایی رساندن پروتئین‌ها به فضای سیتوزولی منتشر گردیده‌است.
منبع:http://www.nanowerk.com
واکسن‌ها ترکیبات بسیار پیچیده‌ای از پروتئین‌ها و سایر موادند که برای ایجاد حداکثر پاسخ ایمنی علیه آن پروتئین‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از عوامل تعيين‌كنندة توانایی واکسن در القاي ایمنی، قابلیت شناسایی بین پادژن پروتئینی و سلول‌های سیستم ایمنی معروف به سلول‌های ارائه‌کننده پادژن(APCs) است.
اين محققان با استفاده از پلیمر زیست‌سازگار پلی گاما گلوتامیک اسید، موفق به ساخت نانوذرات خودآرایی شده‌اند که در فرایند پلیمریزاسیون خود پروتئین‌ها را نیز درون خود به دام می‌اندازند. این نانوذرات نسبتاً پایدارند و محتوای پروتئینی خود را در دوره‌اي تقریباً یک ماهه آزاد می‌نمایند. این ذرات قابلیت خشک شدن در حالت انجماد را دارند و مي‌توان به‌راحتی آنها را مجدداً آماده مصرف نمود؛ این یکی از ویژگی‌های هر واکسن خوب به شمار می‌رود و امکان استفاده از آن را در مراکز دور دست فراهم می‌نماید.
برای آزمایش کارایی این واکسن‌ها، این محققان اوالبومین را درون آنها قرار داده، سه گروه از موش‌ها را ـ که دارای تومور‌های ملانومای متاستاتیکِ مولد اوالبومین بودند ـ واکسینه نمودند. یک گروه نانوواکسن، گروه دوم اوالبومین و گروه سوم سالین نرمال دریافت نمودند. ایمن‌سازی با انجام سه تزریق در طول یک هفته انجام گرفت.
هجده روز بعد از آخرین تزریق، ریه موش‌ها بررسی شد و جالب اینکه هیچ مورد جراحت متاستاتیک در ریه موش‌های نانوواکسینه‌شده، مشاهده نگردید. اين در حالي است كه موش‌های دو گروه دیگر ـ که اوالبومین یا سالین دریافت کرده بودند ـ دارای تعداد زیادی برآمدگی‌‌های متاستاتیک در ریه خود بودند.
آزمایش‌های بعدی نشان داد که این نانوذرات به‌طور کامل و کارامد به‌وسيلة APCها برداشت می‌شوند، همچنين توانایی خروج از آندوزوم‌ها و آزاد نمودن پادژن‌ها در سیتوپلاسم APCها را دارند، که این امر پاسخ ایمنی را تشديد خواهد كرد.
نتایج این تحقیق که از سوي شینساکو ناکاگاوا و نائوکی اوکادا در دانشگاه اوزاکای ژاپن انجام گرفته‌است، در مجلة Biochemical and Biophysical Research Communications تحت عنوان ساخت واکسن بر اساس نانوذرات γ-PGA دوگانه دوست: با توانایی رساندن پروتئین‌ها به فضای سیتوزولی منتشر گردیده‌است.
منبع:http://www.nanowerk.com
