تركيه در آستانه جنگ داخلي
اعلام پايان آتش‌بس سه ساله از سوي ««پ.ك.ك»»، رسانه‌ها و افكار عمومي‌تركيه را در التهاب آغاز يك جنگ داخلي ديگر فرو برده و اين در شرايطي است كه طي ماه‌هاي اخير، اين تشكيلات با استفاده از شرايط جنگ عراق، دست به سازماندهي تازه‌اي زده است.
در اين حال روزنامه «الزمان» چاپ تركيه در گزارشي، به پيامدهاي پايان آتش‌بس پرداخته است. در اين ميان گروههاي اسلامگراي تندرو چپ، اولين صفوف اين نبرد مي‌باشند.
نقش آمريكا نيز در اين ميان تعيين‌كننده است، افكار عمومي و رسانه‌هاي تركيه به همراه سياستمداران اين كشور، معتقدند كه ايالات متحده در پايان آتش‌بس يا پايان هميشگي فعاليت‌هاي ««پ.ك.ك»» نقش كليدي خواهد داشت.
متن گزارش «الزمان» به اين شرح است:
«پ.ك.ك» نمي‌داند كه با پايان دادن به آتش بس و نقض آن هرگز به كردها خدمتي انجام نداده است . اين تصميم «پ.ك.ك» اميدهاي صلح را به ياس تبديل كرد و «پ.ك.ك» كه در كردستان عراق داراي 5 هزار نيروي چريكي مي‌باشد، علاوه بر كردهايي كه توسط تركيه در حال نابودي هستند، همه را متعجب ساخت. «پ.ك.ك» (كادك) پس از آنكه عبدالله اوجالان، رهبر اين حزب در سال 1999 با يك اقدام آدم ربايي توسط سازمان‌هاي جاسوسي «ميت» (سازمان اطلاعات تركيه)، «موساد» و «سيا» از كنيا ربوده و دستگير شد، بطور يكطرفه اعلام آتش بس نموده بود. هر روزي كه مي‌گذشت موضوع آتش بس در اذهان چريكها و ديگران حك مي‌شد و از سوي محافل مختلف كردي مورد حمايت قرار مي‌گرفت . زيرا 15 سال جنگ خانمان سوز ميان تركيه و كردها همه را افسرده و پريشان خاطر ساخته بود. به طوري كه 35 هزار نفر از دو طرف كشته و هزاران نفر نيز نقص عضو شدند.
ما آتش‌بس يكجانبه كادك را هرگز از ياد نمي‌بريم . اين تصميم حزب پس از آن اعلام شد كه عبدالله اوجالان در اولين دادگاه خود از مادران كشته‌هاي ترك عذر خواهي نموده و به مادران كرد و ترك وعده داد كه ديگر هرگز دست به جنگ و خونريزي نخواهد زد.«پ.ك.ك» به اين نتيجه رسيده بود كه ديگر از جنگ و خونريزي نمي‌تواند نتيجه‌اي بگيرد. لذا در كنگره هشتم خود در سال گذشته اقدام به خود انتقادي زده و نام خود را به كادك تغيير داد.
گرچه برخي‌ها از توقف آتش بس ابراز تعجب مي‌كردند و دليل آنرا هم عبارت از اين مي‌دانستند كه «پ.ك.ك» كادك در مسير درستي پيش نمي‌رود.
علاوه بر اين، «پ.ك.ك» (كادك) در حال گذر از يك مرحله سختي است، زيرا گروهها و احزاب كرد عراقي به «كادك» اعلام كردند، در صورتي كه تركيه را تهديد نمايد، با انجام اقدام مسلحانه توسط كادك عليه تركيه در خاك عراق مخالفت خواهند كرد .از سوي ديگر بروز درگيريهاي نظامي بين «كادك» و حكومت ايران، اين گروه را از ايران دور ساخت. به هر صورت «پ.ك.ك» (كادك) با اتخاذ اين تصميم فكر نمي‌كند كه هيچ سود و نفعي براي كردهاي منطقه در پي نخواهد آورد؟ «پ.ك.ك» (كادك) با اين اقدام تركيه رادر معرض يك امتحان سختي قرار داد. زيرا با اينكار راه را براي بروز يك جنگ داخلي فاندامنتاليسم اسلامي(حزب‌الله تركيه) و ديگر گروههاي چپ‌گرا در تركيه هموار مي‌سازد. بي شك كبر و غرور مقامات ترك نيز يكي از فاكتورهاي مهم آغاز درگيريهاي داخلي تركيه و كردها و جنگ موجب افزايش مشكلات تركيه خواهد شد. اين در حالي است كه تركيه به يك ساختار جديد منطقه اي نياز مبرم دارد. اين ساختار جديد ابتدا تركيه را از منجلاب اقتصادي نجات خواهد داد و سپس راه را براي ورود به اتحاديه اروپا هموار خواهد ساخت و يك جو ثبات و استقرار براي تركيه به ارمغان خواهد آورد.
تصميم اخير «پ.ك.ك» (كادك)، تركيه را متعجب ساخت و يكبار ديگر درهاي بحران اقتصادي و امنيتي را بروي تركيه باز كرد. سؤال مطرح در اينجا اين است كه: آيا پايان آتش بس توسط كادك ربطي به مذاكرات بين آمريكا و تركيه دارد؟ همانگونه كه مطلع هستيد، آمريكا در كردستان عراق به تركيه آزادي داده و كردهاي عراق را به تركيه وابسته ساخته است و اوجالان را هم دستگير كرده و به تركيه تحويل داده است .
برخي‌ها بر اين باورند كه موجوديت مسلحانه «پ.ك.ك» (كادك) در كردستان عراق به انحاء مختلف به مذاكرات بين آنكارا ـ واشنگتن بستگي داشته و اين مذاكرات نقش مهمي در تعيين سرنوشت اين مقوله دارد. اما آيا اين خواسته آمريكاست؟ برخي صاحب نظران معتقدند كه آمريكا در حال حاضر نمي‌خواهد در كردستان عراق به هر شكل ممكن، مشكل امنيتي وجود داشته باشد.
از سوي ديگر اعلام پايان آتش بس از سوي كادك به منزله اين است كه رابطه بين آنكارا - واشنگتن بهبود يافته است. اين حركت «پ.ك.ك» (كادك) موجب گشت كه موجوديت آن در كردستان عراق از سوي آنكارا و واشنگتن مجددا مورد بحث و بررسي قرار گيرد . شايد هم هر دو كشور در مورد ضربه زدن به «پ.ك.ك» (كادك) به توافق برسند. اين فرمول، بين واشنگتن و آنكارا مي‌تواند با هم متفاوت بوده باشد. اين فرمول در صورت تحقق، يك واقعه تاريخي را به ياد خواهد آورد : زماني كه تركيه سوريه را تحت فشار قرار داد منجر به ايجاد يك همكاري اطلاعاتي بين «موساد»، «سيا» و «ميت» و در نتيجه، دستگيري عبدالله اوجالان سركرده «پ.ك.ك» (كادك) در سال 1999 گرديد.
خلاصه اينكه توقف آتش بس، همه تلاشهاي اوجالان و هواداران آن در تركيه در راستاي برقراري صلح و آشتي را به باد فنا داد.
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
در اين حال روزنامه «الزمان» چاپ تركيه در گزارشي، به پيامدهاي پايان آتش‌بس پرداخته است. در اين ميان گروههاي اسلامگراي تندرو چپ، اولين صفوف اين نبرد مي‌باشند.
نقش آمريكا نيز در اين ميان تعيين‌كننده است، افكار عمومي و رسانه‌هاي تركيه به همراه سياستمداران اين كشور، معتقدند كه ايالات متحده در پايان آتش‌بس يا پايان هميشگي فعاليت‌هاي ««پ.ك.ك»» نقش كليدي خواهد داشت.
متن گزارش «الزمان» به اين شرح است:
«پ.ك.ك» نمي‌داند كه با پايان دادن به آتش بس و نقض آن هرگز به كردها خدمتي انجام نداده است . اين تصميم «پ.ك.ك» اميدهاي صلح را به ياس تبديل كرد و «پ.ك.ك» كه در كردستان عراق داراي 5 هزار نيروي چريكي مي‌باشد، علاوه بر كردهايي كه توسط تركيه در حال نابودي هستند، همه را متعجب ساخت. «پ.ك.ك» (كادك) پس از آنكه عبدالله اوجالان، رهبر اين حزب در سال 1999 با يك اقدام آدم ربايي توسط سازمان‌هاي جاسوسي «ميت» (سازمان اطلاعات تركيه)، «موساد» و «سيا» از كنيا ربوده و دستگير شد، بطور يكطرفه اعلام آتش بس نموده بود. هر روزي كه مي‌گذشت موضوع آتش بس در اذهان چريكها و ديگران حك مي‌شد و از سوي محافل مختلف كردي مورد حمايت قرار مي‌گرفت . زيرا 15 سال جنگ خانمان سوز ميان تركيه و كردها همه را افسرده و پريشان خاطر ساخته بود. به طوري كه 35 هزار نفر از دو طرف كشته و هزاران نفر نيز نقص عضو شدند.
ما آتش‌بس يكجانبه كادك را هرگز از ياد نمي‌بريم . اين تصميم حزب پس از آن اعلام شد كه عبدالله اوجالان در اولين دادگاه خود از مادران كشته‌هاي ترك عذر خواهي نموده و به مادران كرد و ترك وعده داد كه ديگر هرگز دست به جنگ و خونريزي نخواهد زد.«پ.ك.ك» به اين نتيجه رسيده بود كه ديگر از جنگ و خونريزي نمي‌تواند نتيجه‌اي بگيرد. لذا در كنگره هشتم خود در سال گذشته اقدام به خود انتقادي زده و نام خود را به كادك تغيير داد.
گرچه برخي‌ها از توقف آتش بس ابراز تعجب مي‌كردند و دليل آنرا هم عبارت از اين مي‌دانستند كه «پ.ك.ك» كادك در مسير درستي پيش نمي‌رود.
علاوه بر اين، «پ.ك.ك» (كادك) در حال گذر از يك مرحله سختي است، زيرا گروهها و احزاب كرد عراقي به «كادك» اعلام كردند، در صورتي كه تركيه را تهديد نمايد، با انجام اقدام مسلحانه توسط كادك عليه تركيه در خاك عراق مخالفت خواهند كرد .از سوي ديگر بروز درگيريهاي نظامي بين «كادك» و حكومت ايران، اين گروه را از ايران دور ساخت. به هر صورت «پ.ك.ك» (كادك) با اتخاذ اين تصميم فكر نمي‌كند كه هيچ سود و نفعي براي كردهاي منطقه در پي نخواهد آورد؟ «پ.ك.ك» (كادك) با اين اقدام تركيه رادر معرض يك امتحان سختي قرار داد. زيرا با اينكار راه را براي بروز يك جنگ داخلي فاندامنتاليسم اسلامي(حزب‌الله تركيه) و ديگر گروههاي چپ‌گرا در تركيه هموار مي‌سازد. بي شك كبر و غرور مقامات ترك نيز يكي از فاكتورهاي مهم آغاز درگيريهاي داخلي تركيه و كردها و جنگ موجب افزايش مشكلات تركيه خواهد شد. اين در حالي است كه تركيه به يك ساختار جديد منطقه اي نياز مبرم دارد. اين ساختار جديد ابتدا تركيه را از منجلاب اقتصادي نجات خواهد داد و سپس راه را براي ورود به اتحاديه اروپا هموار خواهد ساخت و يك جو ثبات و استقرار براي تركيه به ارمغان خواهد آورد.
تصميم اخير «پ.ك.ك» (كادك)، تركيه را متعجب ساخت و يكبار ديگر درهاي بحران اقتصادي و امنيتي را بروي تركيه باز كرد. سؤال مطرح در اينجا اين است كه: آيا پايان آتش بس توسط كادك ربطي به مذاكرات بين آمريكا و تركيه دارد؟ همانگونه كه مطلع هستيد، آمريكا در كردستان عراق به تركيه آزادي داده و كردهاي عراق را به تركيه وابسته ساخته است و اوجالان را هم دستگير كرده و به تركيه تحويل داده است .
برخي‌ها بر اين باورند كه موجوديت مسلحانه «پ.ك.ك» (كادك) در كردستان عراق به انحاء مختلف به مذاكرات بين آنكارا ـ واشنگتن بستگي داشته و اين مذاكرات نقش مهمي در تعيين سرنوشت اين مقوله دارد. اما آيا اين خواسته آمريكاست؟ برخي صاحب نظران معتقدند كه آمريكا در حال حاضر نمي‌خواهد در كردستان عراق به هر شكل ممكن، مشكل امنيتي وجود داشته باشد.
از سوي ديگر اعلام پايان آتش بس از سوي كادك به منزله اين است كه رابطه بين آنكارا - واشنگتن بهبود يافته است. اين حركت «پ.ك.ك» (كادك) موجب گشت كه موجوديت آن در كردستان عراق از سوي آنكارا و واشنگتن مجددا مورد بحث و بررسي قرار گيرد . شايد هم هر دو كشور در مورد ضربه زدن به «پ.ك.ك» (كادك) به توافق برسند. اين فرمول، بين واشنگتن و آنكارا مي‌تواند با هم متفاوت بوده باشد. اين فرمول در صورت تحقق، يك واقعه تاريخي را به ياد خواهد آورد : زماني كه تركيه سوريه را تحت فشار قرار داد منجر به ايجاد يك همكاري اطلاعاتي بين «موساد»، «سيا» و «ميت» و در نتيجه، دستگيري عبدالله اوجالان سركرده «پ.ك.ك» (كادك) در سال 1999 گرديد.
خلاصه اينكه توقف آتش بس، همه تلاشهاي اوجالان و هواداران آن در تركيه در راستاي برقراري صلح و آشتي را به باد فنا داد.
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
