1) 18آذرماه سال 1361هجري شمسي: انتخابات نخستين دوره مجلس خبرگان برگزارشد. اين مجلس نهادي است كه طبق اصول پنجم، صدوهفتم و هشتم قانون اساسي هواره وجودش درحكومت اسلامي الزامي است. براساس اصول يادشده، انتخابات مجلس خبرگان برعهده وزارت كشوراست و با نظارت دقيق شوراي نگهبان انجام مي گيرد. برهمين اساس اولين دوره مجلس خبرگان طي همه پرسي و با شركت گسترده مردم دراين روز برگزار شد و نخستين دوره اين مجلس با شركت 69تن
1) 18آذرماه سال 1361هجري شمسي: انتخابات نخستين دوره مجلس خبرگان برگزارشد. اين مجلس نهادي است كه طبق اصول پنجم، صدوهفتم و هشتم قانون اساسي هواره وجودش درحكومت اسلامي الزامي است. براساس اصول يادشده، انتخابات مجلس خبرگان برعهده وزارت كشوراست و با نظارت دقيق شوراي نگهبان انجام مي گيرد. برهمين اساس اولين دوره مجلس خبرگان طي همه پرسي و با شركت گسترده مردم دراين روز برگزار شد و نخستين دوره اين مجلس با شركت 69تن از نمايندگان خبره مردم سراسركشور گشايش يافت.
2) 18آذرماه سال1372هجري شمسي: «حضرت آيت الله العظمي حاج سيد محمد رضا گلپايگاني» عالم وارسته، فقيه عاليقدر و مرجع بزرگ جهان تشيع دارفاني را وداع گفت. مرحوم آيت الله گلپايگاني نزد آيت الله حائري تحصيل مي كرد و بعد از تأسيس حوزه علميه قم دراين مكان علمي- ديني تدريس سطوح را آغاز كرد. اين عالم جليل القدر بعد از رحلت آيت الله العظمي بروجردي مسؤليت اداره بخش اعظم حوزه علميه قم را عهده دار شدند و اين مسئوليت را دروضعيتي حساس كه خطري بزرگ روحانيون و حوزه علميه را تهديد مي كرد پذيرا شدند. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نيز، آيت الله گلپايگاني همواره با حضرت امام خميني(ره) همراه بود و درحوادث و وقايع مختلف با بيانات و سخنان شيوا درصحنه هاي سياسي و اجتماعي شركت مي جست. آيت الله گلپايگاني همچنين درمقابل حوادث تلخي كه دشمنان اسلام درهرگوشه ايجاد مي كردند با ارسال پيامهاي مؤثر به افشاي توطئه هاي اين خائنان اقدام مي كردند. ازخدمات ارزنده آيت الله گلپايگاني به تأسيس مدارس متعدد، احداث ساختمان قرائتخانه براي طلاب حوزه علميه و تأسيس بيمارستاني مجهز براي علما و روحانيون مي توان اشاره كرد. ازآثار علمي آيت الله گلپايگاني حاشيه بر «عروة الوثقي، مناسك حج و توضيح المسائل» را مي توان برشمرد.
3) روز عرفه(روز نيايش): روز نهم ذيالحجه به عنوان روز عرفه از اعياد بزرگ اسلامي به شمار ميرود، گرچه به اسم عيد ناميده نشده است. در اين روز خداوند تبارك و تعالي بندگان خود را به عبادت و اطاعت خود فراخوانده، و سفرهي جود و احسان خود را براي بندگان خود گسترانده است. شيطان در اين روز خوار و حقير و خشمناك است. از ظهر روز نهم ماه ذيالحجه، زائران خانهي خدا در صحراي عرفات وقوف ميكنند و براي اين وقوف، فضايل بسياري ذكر شده است. در غروب اين روز، زائران، از عرفات به مشعرالحرام ميروند و خود را براي ساير مناسك پر شكوه حج آماده ميكنند.
4) معرفي عراق به عنوان متجاوز از سوي سازمان ملل متحد (1370ش): يازده سال پس از آغاز جنگ هشت ساله تحميلي رژيم بعث عراق عليه ايران و سه سال پس از صدور قطعنامه 598 شوراي امنيت و اتمام جنگ و با تلاشهاي پيگير سياسي مسؤولان نظام جمهوري اسلامي، حقانيت ايران در دفاع مشروع به اثبات جامعه جهاني رسيد. خاوير پرز دكوئيار، دبير كل وقت سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370 طي يك گزارش رسمي به شوراي امنيت اعلام كرد كه عراق در 31 شهريور 1359 به ايران حمله كرده و متجاوز است. اعلام اينكه در جنگ تحميلي، عراق آغازگر و مسؤول جنگ بوده است، يك پيروزي بزرگ سياسي است. اين دفاع و نبرد، در حالي ادامه و پايان يافت كه جهانيان، باني جنگ را ميشناختند و حتي به كمك او شتافته بودند. آنان زماني به خود آمدند كه سلاحهاي ارسالي به عراق، عليه خودشان به كار گرفته شد و عراق، منطقه خليج فارس را درگير جنگي مهيب و عظيم كرد. متجاوز بودن عراق، گرچه بسيار دير اعلام شد، اما از پيروزيهاي مهمي است كه در تاريخ كشورمان به عنوان واقعهاي بزرگ ثبت شده است.
5) آغاز هشتمين كنفرانس سران كشورهاي اسلامي در تهران (1376ش): هشتمين اجلاس سران كشورهاي اسلامي در تهران با شركت قريب به اتفاق سران كشورهاي اسلامي و مقامات عالي رتبه پنجاه و پنج كشور مسلمان در هجدهم آذرماه 1376 و با سخنان مهم مقام معظم رهبري آغاز شد. حضرت آيتاللَّه خامنهاي در اين سخنان با تكيه بر سه محور عمده اسلام، امت اسلامي و سازمان كنفرانس اسلامي و با اشاره به وضعيت موجود ملل مسلمان و كشورهاي اسلامي در دنياي امروز و تصوير و دورنماي آن، بر ضرورت شناسايي و شناساندن اسلام، پيشينه و دورنماي امت اسلامي و ظرفيت، قدرت و وظايف سازمان كنفرانس اسلامي تاكيد كردند. ايشان همچنين پيشنهادهاي تشكيل بازار مشترك اسلامي، تشكيل پارلمان مشترك اسلامي، تشكيل ديوان داوري اسلامي و تلاش براي عضويت دايم دنياي اسلام در شوراي امنيت سازمان ملل تا زماني كه حق وتو به قوت خود باقي است را به سران كشورهاي اسلامي ارايه نمودند. هشتمين اجلاس سران كشورهاي اسلامي در حالي در تهران برگزار شد كه جهان اسلام با مشكلات عديدهاي از قبيل: فرايند به اصطلاح صلح خاورميانه و حمايت بيچون و چراي آمريكا از رژيم صهيونيستي، ادامه برادركشي و جنگ در افغانستان و نيز بحران جامو و كشمير، بوسني و هرزهگوين و... روبرو بود. در پايان اجلاس سه روزه كنفرانس اسلامي در بيستم آذر 1376، اعضاي سازمان متعهد شدند كه با تروريسم مقابله كنند و براي بازپسگيري قدس و مسجدالاقصي و حق ملي مردم فلسطين و بازگشتن به سرزمينشان و ايجاد كشور مستقل فلسطين با حاكميت قدس شريف به عنوان پايتخت، تلاش كنند. از ديگر نتايج اين اجلاس ميتوان به اتحاد رهبران جهان اسلام عليه رژيم صهيونيستي و محكوم كردن جنايات آنان اشاره كرد. اجلاس تهران از موفقترين نشست سران كشورهاي اسلامي بود كه بازتاب گستردهاي در رسانههاي كشورهاي غربي و آمريكا داشت. در اين اجلاس، جمهوري اسلامي ايران، رياست كنفرانس اسلامي را تا سه سال برعهده گرفت.
6) نهم ديحجه سال 60 هجري قمري:« مسلم بن عقيل» بدستِ عبيدالله بن زياد حاكم ستمگر كوفه به شهادت رسيد. مسلم مردي شجاع، متقي، دانشمند و صاحبنظر بود. او به هنگام عزيمت امام حسين (ع) به كوفه از مردم آن ديار براي آن حضرت وفاداري گرفت. با ورود مسلم به كوفه مردم با شور و گرمي بسيار او را پذيرا شدند و اين مسلمان پاك نهاد و معتقد كه گمان نمي كرد اينان كه با چنين اشتياقي با او بيعت مي كنندبه آساني از وي جدا شوند وقتي كه استقبال را ديد نامه اي به امام حسين (ع) نوشت و در آن يادآور شد: اهالي كوفه و عراق جملگي پيرو تو و منتظر رسيدنت هستند، صلاح در اين است كه زودتر به كوفه عزيمت كنيد. حسين بن علي (ع) با زنان و فرزندش و گروهي از ياران خود روانه كوفه شدند. از سوي ديگر عبيدالله نيز با دريافت دستور يزيد روانه كوفه شد. او مي دانست كه با مردم كوفه چگونه رفتار كند. از همان روزهاي نخست با گماردن جاسوس پناهگاه مسلم را يافت و هاني بن عُروَه پناه دهنده او را زنداني كرد مسلم به اتفاق هواخواهان خود به جنگ با دشمن برخاست اما اين مردم كه شمار آنان به هزار تن مي رسيد در مدت كمتر از يك روز از گرد مسلم پراكنده شدند بطوريكه به هنگام نماز شام يك تن نيز همراه او نبود. سرانجام مسلم دستگير شد و به امر عبيدالله او و هاني را به شهادت رساندند و تن بي سر آنان را در بازارهاي كوفه با ريسمان كشان كشان از اين سو به آن سو بردند و بزرگان كوفه چنان در خانه هاي خود خزيدند كه گويي حادثه اي روي نداده است.
7) نهم ذيحجه سال 538 هجري قمري: « ابوالقاسم محمود زَمَخشَري » بدرود حيات گفت. اين اديب فقيه سالهاي بسياري در مكه اقامت داشت از اين رو به جارالله يا همسايه خدا ملقب و مشهور شد. زمقشري در ادب، لغت عرب، فقه، حديث و تفسير استاد بود و آثاري چون كشّاف و اساسُ البلاغه را از خود به يادگار گذاشت.
8) نهم ذيحجه سال 548 هجري قمري:« امينُ الاسلام ابو علي فضل طَبرِسي» از اعلام و بزرگان فقيه در قرن ششم هجري قمري از مفسران نامدار و مشهور شيعه در سبزوار دار فاني را وداع گفت. طَبرِسي در علوم فقه، كلام، تاريخ و تفسير استاد بود اما عمده شهرت وي به واسطه تفسير مجمعُ البيان و جوامِع الچامع اوست. اين اثر ارزنده به اتفاق آراء شيعه و اهل سنت در جامعيتِ، استحكامِ مطالب و تبيين ارزش ويژه اي دارد كه بر ارباب معرفت و بصيرت پوشيده نيست. از ديگر آثار طَبرِسي« محدث بزرگ، الآدابُ الدّينيّه، الشّواهِد و عُدَّةُ السَّفر و عُدَةُ الحَضَر» را مي توان نام برد.
9) نهم ذيحجه سال 654 هجري قمري: «ابن بناي» مراكشي عالم رياضي و دانشمند شهير مسلمان در مراكش متولد شد. وي علاوه بر موضوعات علمي و ادبي، كليّات هندسه و اصول اقليدسي را آموخت و پس از يك دوره تعليم و فراگيري به تدريس حساب، هندسه، جبر و نجوم پرداخت. از اين عالم رياضيات حدود 82 اثر باقيست كه تَلخيصُ اَعمالِ الحِساب از مشهورترين آنهاست. اين كتاب شامل دو بخش عدد معلوم و «تعريف و تشريح قوانين استخراج عدد مجهول» است. ديگر اثر مراكشي المقالاتُ الاَربع فِي الحِساب نام دارد كه درباره اعداد صحيح و كسرها و جذرهاست.
10) رحلت آيتاللَّه "سيدابوالحسن اصفهاني" زعيم شَهير حوزهي علميهي نجف(1365 ق): سيدابوالحسن اصفهاني در سال 1284 ق در يكي از روستاهاي اصفهان به دنيا آمد. پس از گذراندن دروس ابتدايى در زادگاهش، به حوزهي اصفهان رفت و در نهايت تنگدستي به فراگيري علوم ديني و تدريس همت گماشت. در 24 سالگي راهي نجف شد و از محضر ميرزاي شيرازي، ميرزا حبيب اللَّه رشتي، محمدكاظم يزدي و آخوند خراساني و... بهرهمند گرديد. ده سال آخر حيات وي، همزمان با مرجعيت عامه و زعامت ديني شيعيان بود. از مهمترين آثار ايشان، وسيلةُالنجاة و اَنيسُ المُقلّدين ميباشد. همچنين آيات عظام: سيد محسن حكيم، سيد محمد هادي ميلاني، سيدمحمود شاهرودي، سردار كابلي،علامه طباطبايي، سيد عبداللَّه شيرازي و ميرزا هاشم آملي و... از جمله شاگردان او ميباشند. اين عالم رباني سرانجام پس از 81 سال عمر پر بركت در كاظمين دارفاني را وداع گفت و در نجف اشرف به خاك سپرده شد.
11) 8 دسامبرسال1868ميلادي: حكومت شوگونها درژاپن سقوط كرد و درپي آن اصلاحات اجتماعي- سياسي و فرهنگي نوين در اين كشور انجام گرفت. شوگونها حاكميت استبدادي خود را از قرن 12ميلادي و با حكومتي نظامي درژاپن آغاز كردند. دراين زمان دربارحكومتي دركيوتو مستقربود اما قدرت واقعي در اختيار شوگون ها بود و سرانجام اين مقام درميان شوگونها موروثي شد. با گذشت قرون متمادي خاندان شوگون با كسب قدرت فراوان صاحب درباري مستقل دردربار سلطنتي ژاپن شد. آنها با توسل به زور و نفوذ بسيار مانع ايجاد ارتباط ژاپن با ساير كشورها مي شدند. اما سرانجام با روي كارآمدن امپراتوري موتسوهيتو حكومت شوگون ها نيز سرنگون شد.
12) 8 دسامبرسال1914ميلادي: نبرد دريايي فالكلند دراطراف جزايري به همين نام درجنوب امريكاي جنوبي ميان انگليس و آلمان به وقوع پيوست. دراين نبرد رژمناوهاي آلماني ازناوگان انگليس شكست خوردند و اين جزاير بارديگر به تصرف انگليسيها درآمد. اين جزاير دراواخر قرن 16ميلادي كشف شد و تا استقرار قواي فرانسه درسال 1764ميلادي به حال خود رها شده بود. اما پس ازآن كه به علت وجود منابع غني نفتي درجزايرفالكلند اين منطقه مورد توجه انگليسي ها قرارگرفت و بلافاصله آنجا را تحت اشغال خود درآوردند. بعد ازچندي آرژانتين كه به استقلال رسيده بود مدعي مالكيت اين جزايرشد و درمذاكراتي كه ميان آرژانتين و انگلستان انجام گرفت اين جزاير به تصرف قواي آرژانتين درآمد. اما جنگ خاتمه نيافت و مجدداً درگيريهاي گسترده اي ميان دوطرف آغازشد و به علت برتري نظامي انگليس، آرژانتين بناچار اين جزاير را ترك گفت.
13) 8 دسامبرسال1948ميلادي: با تقسيم سرزمين چين به دو واحد سياسي مجزا دولت جمهوري تايوان يا چين ملي تشكيل شد. اين دولت را كه به چين تايپه نيزموسوم است ژنرال چيان كاي چك رئيس جمهور اسبق سراسرچين تأسيس كرد. كاي چك بعد ازشكست مائوتسه تونگ فرمانده كمونيستها، دولت چين ملي را با حمايت دولت امريكا روي كارآورد و به منزله نماينده مردم چين درسازمان ملل پذيرفته شد. اما بعد ازمدتي سازمان ملل جمهوري خلق چين را برسميت شناخت و بدين ترتيب تايوان ازجرگه ملل متحد اخراج شد و روابطش را با امريكا روبه سردي گذاشت.
14) مرگ "ژُرژ سورا" نقاش بزرگ فرانسوي (1891م): ژرژ سورا نقاش معروف فرانسوي در دهم ماه مارس سال 1859م در خانواده متوسطي در فرانسه به دنيا آمد. او از 17 سالگي به آموختن هنر نقاشي پرداخت و طي مدت كوتاهي، در شمار نقاشان معروف عصر خود درآمد. سورا در 19 سالگي در مدرسه هنرهاي زيباي پاريس نام نويسي كرد و در همين سال به مطالعات عميق در رشته ادبيات و همچنين تحقيق علمي درباره رنگ و خط و نور پرداخت. پس از چندي، سورا و جمع ديگري از نقاشان جوان كه از روش نمايشگاه رسمي فرانسه ناراحت بودند و نظرات داوران آن را مردود ميدانستند گروه نقاشان مستقل را بنياد نهادند. هرچند اين گروه در ابتداي كار با استقبال مواجه نگرديد ولي به تدريج طبقه هنردوست جوان به آن پيوستند. در اين زمان، سبكهاي گوناگوني در نقاشي وجود داشت و كشاكش زيادي برسر شيوه نقاشي و هنر، بين مردم جاري بود. با اين حال، سورا مكتب و اصول جديدي را بنا نهاد كه تا جنگ جهاني اول ادامه يافت و در سير نقاشي تأثير شگرفي برجاي گذاشت. سورا مكتب خود را پوانتيليسم يا نقطهپردازي ناميد و آثار متعددي خلق كرد كه يكشنبه تابستاني در تفريحگاه، بيشه و مدلهاي نقاشي از آن جملهاند. سورا، در سال 1891م عقايد خود درباره نقاشي را در قالب يك كتاب تنظيم و منتشر نمود اما پس از چند ماه در هشتم دسامبر 1891م در 32 سالگي درگذشت. باوجود كوتاهي عمر و معدود بودن آثار، سورا در جهان نقاشي اثري عميق به جا گذاشت. در حقيقت ژرژ سورا از بانيان و پيشوايان مكتبهاي نوين نقاشي از جمله پست امپرسيونيسم بوده است.
15) اعلان جنگ امريكا به ژاپن و ورود رسمي امريكا به جنگ جهاني دوم (1941م) با حمله ناگهاني 360 هواپيماي ژاپني به ناوگان جنگي امريكا در بندر پِرْلْ هارْبورْ كه روز هفتم دسامبر سال 1941م صورت گرفت، امريكا نيز فرداي آن روز، برابر با هشتم دسامبر، به ژاپن اعلان جنگ داد و رسماً وارد جنگ جهاني دوم شد. به اين ترتيب، جنگ محدودي كه در اول سپتامبر سال 1939م با حمله سربازان آلماني به خاك لهستان آغاز شده بود قبل از پايان سال 1941م به يك جنگ بزرگ جهاني مبدل شد. تا قبل از ورود امريكا به جنگ، هيتلر سعي ميكرد از هر اقدامي كه موجب مداخله امريكا در جنگ شود خودداري نمايد. هيتلر تا آن زمانْ با آگاهي از نفوذ يهوديان در سياست امريكا، در مبارزه با يهوديان احتياط بيشتري به كار ميبرد و حتي جوامع يهودي را تحت فشار گذاشته بود تا از هم كيشان خود در امريكا بخواهند به خاطر حفظ جان آنها، از ورود امريكا به جنگ جلوگيري كنند. اما به دنبال حمله ژاپن به امريكا و ورود ايالات متحده به جنگ، هيتلر با توجه به سرازير شدن كمكهاي امريكا به دشمنان آلمان، خود در اعلان جنگ به امريكا پيشقدم شد و آتش جنگ جهاني دوم فروزانتر شد.
16) تولد "آلفرد تنيسون" شاعر و اديب برجسته انگليسي (1809م): آلفرد تنيسون، اديب معروف انگليسي در هشتم دسامبر 1809م در انگلستان به دنيا آمد. وي از كودكي نزد پدر آموزشي عميق در زبان و موسيقي يافت و از فنون عالي صرف و نحو و غناي كلام شاعرانه برخوردار گشت. تنيسون در 18 سالگي اولين ديوان شعري خود را به نام اشعاري از دو برادر منتشر كرد و پس از ورود به دانشگاه، در ميان گروهي از جوانان همفكر، به توسعه و پرورش استعداد شاعرانه خود پرداخت. وي طي سالهاي بعد ديوان اشعار ديگري در دو جلد و نيز چندين منظومه ديگر منتشر نمود كه شهرت فراواني را نصيب او ساخت، به طوري كه در چهل سالگي به سمت ملك الشّعرايى دربار انگلستان منصوب شد. وي از آن پس نيز اشعار فراواني سرود و برخي از اشعارش در رديف زيباترين اشعار انگليسي جاي گرفت. منظومههاي وي گاه بيانگر اميدها و ترديدهاي نسل اوست و گاه به تبيين آرزوهايش در سفر به سرزمينهاي دور سخن ميگويد. تنيسون براي نسل خود، مبيّن و مفسر افسانههاي كهن و قرون وسطايى و نقاش پراحساس صحنههاي حقيرانه زندگي جاري است و علاوه بر آن توانسته است به جريانهاي فلسفي و علمي زمان خود، شكل خاص بخشد. گرچه شهرت تنيسون در نسل بعد رو به كاهش نهاد، بااين حال، نامش به عنوان شاعر بزرگ در ادبيات انگليس باقي ماند. اشعار تنيسون از لحاظ تلفيق واژههاي آهنگين، اوزان پخته، تصاوير دقيق و فشردهْ بسيار درخشان است. اشعار او بيانگر آگاهي و ارزشهاي فكري و اخلاقي عصر ويكتوريا و طبقه اجتماعي حاكم بر آن زمان ميباشد. به همين دليل از اواخر قرن نوزدهم به بعد، از سوي شاعران انگليسي و امريكايى، متهم به احساساتي بودن، بيروحي، كم مايگي فكري و مليتگرايىِ كوتهنظرانه شد. با اين حال در سالهاي بعد حتي منتقدان نيز مهارت وي در اوزان و تصويرسازي را ستودهاند. آلفرد تنيسون سرانجام در 24 مه 1892م در 83 سالگي درگذشت. تنيسون درباره خود گفته است: من شاعري نيستم كه همواره از خود سخن ميگويد، اين صداي شعر است كه از وجود من بيرون ميآيد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
1) 18آذرماه سال 1361هجري شمسي:
انتخابات نخستين دوره مجلس خبرگان برگزارشد. اين مجلس نهادي است كه طبق اصول پنجم، صدوهفتم و هشتم قانون اساسي هواره وجودش درحكومت اسلامي الزامي است. براساس اصول يادشده، انتخابات مجلس خبرگان برعهده وزارت كشوراست و با نظارت دقيق شوراي نگهبان انجام مي گيرد. برهمين اساس اولين دوره مجلس خبرگان طي همه پرسي و با شركت گسترده مردم دراين روز برگزار شد و نخستين دوره اين مجلس با شركت 69تن از نمايندگان خبره مردم سراسركشور گشايش يافت.
2) 18آذرماه سال1372هجري شمسي:
«حضرت آيت الله العظمي حاج سيد محمد رضا گلپايگاني» عالم وارسته، فقيه عاليقدر و مرجع بزرگ جهان تشيع دارفاني را وداع گفت. مرحوم آيت الله گلپايگاني نزد آيت الله حائري تحصيل مي كرد و بعد از تأسيس حوزه علميه قم دراين مكان علمي- ديني تدريس سطوح را آغاز كرد. اين عالم جليل القدر بعد از رحلت آيت الله العظمي بروجردي مسؤليت اداره بخش اعظم حوزه علميه قم را عهده دار شدند و اين مسئوليت را دروضعيتي حساس كه خطري بزرگ روحانيون و حوزه علميه را تهديد مي كرد پذيرا شدند. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نيز، آيت الله گلپايگاني همواره با حضرت امام خميني(ره) همراه بود و درحوادث و وقايع مختلف با بيانات و سخنان شيوا درصحنه هاي سياسي و اجتماعي شركت مي جست. آيت الله گلپايگاني همچنين درمقابل حوادث تلخي كه دشمنان اسلام درهرگوشه ايجاد مي كردند با ارسال پيامهاي مؤثر به افشاي توطئه هاي اين خائنان اقدام مي كردند. ازخدمات ارزنده آيت الله گلپايگاني به تأسيس مدارس متعدد، احداث ساختمان قرائتخانه براي طلاب حوزه علميه و تأسيس بيمارستاني مجهز براي علما و روحانيون مي توان اشاره كرد. ازآثار علمي آيت الله گلپايگاني حاشيه بر «عروة الوثقي، مناسك حج و توضيح المسائل» را مي توان برشمرد.
3) روز عرفه(روز نيايش):
روز نهم ذيالحجه به عنوان روز عرفه از اعياد بزرگ اسلامي به شمار ميرود، گرچه به اسم عيد ناميده نشده است. در اين روز خداوند تبارك و تعالي بندگان خود را به عبادت و اطاعت خود فراخوانده، و سفرهي جود و احسان خود را براي بندگان خود گسترانده است. شيطان در اين روز خوار و حقير و خشمناك است. از ظهر روز نهم ماه ذيالحجه، زائران خانهي خدا در صحراي عرفات وقوف ميكنند و براي اين وقوف، فضايل بسياري ذكر شده است. در غروب اين روز، زائران، از عرفات به مشعرالحرام ميروند و خود را براي ساير مناسك پر شكوه حج آماده ميكنند. 
4) معرفي عراق به عنوان متجاوز از سوي سازمان ملل متحد (1370ش):
يازده سال پس از آغاز جنگ هشت ساله تحميلي رژيم بعث عراق عليه ايران و سه سال پس از صدور قطعنامه 598 شوراي امنيت و اتمام جنگ و با تلاشهاي پيگير سياسي مسؤولان نظام جمهوري اسلامي، حقانيت ايران در دفاع مشروع به اثبات جامعه جهاني رسيد. خاوير پرز دكوئيار، دبير كل وقت سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370 طي يك گزارش رسمي به شوراي امنيت اعلام كرد كه عراق در 31 شهريور 1359 به ايران حمله كرده و متجاوز است. اعلام اينكه در جنگ تحميلي، عراق آغازگر و مسؤول جنگ بوده است، يك پيروزي بزرگ سياسي است. اين دفاع و نبرد، در حالي ادامه و پايان يافت كه جهانيان، باني جنگ را ميشناختند و حتي به كمك او شتافته بودند. آنان زماني به خود آمدند كه سلاحهاي ارسالي به عراق، عليه خودشان به كار گرفته شد و عراق، منطقه خليج فارس را درگير جنگي مهيب و عظيم كرد. متجاوز بودن عراق، گرچه بسيار دير اعلام شد، اما از پيروزيهاي مهمي است كه در تاريخ كشورمان به عنوان واقعهاي بزرگ ثبت شده است. 
5) آغاز هشتمين كنفرانس سران كشورهاي اسلامي در تهران (1376ش):
هشتمين اجلاس سران كشورهاي اسلامي در تهران با شركت قريب به اتفاق سران كشورهاي اسلامي و مقامات عالي رتبه پنجاه و پنج كشور مسلمان در هجدهم آذرماه 1376 و با سخنان مهم مقام معظم رهبري آغاز شد. حضرت آيتاللَّه خامنهاي در اين سخنان با تكيه بر سه محور عمده اسلام، امت اسلامي و سازمان كنفرانس اسلامي و با اشاره به وضعيت موجود ملل مسلمان و كشورهاي اسلامي در دنياي امروز و تصوير و دورنماي آن، بر ضرورت شناسايي و شناساندن اسلام، پيشينه و دورنماي امت اسلامي و ظرفيت، قدرت و وظايف سازمان كنفرانس اسلامي تاكيد كردند. ايشان همچنين پيشنهادهاي تشكيل بازار مشترك اسلامي، تشكيل پارلمان مشترك اسلامي، تشكيل ديوان داوري اسلامي و تلاش براي عضويت دايم دنياي اسلام در شوراي امنيت سازمان ملل تا زماني كه حق وتو به قوت خود باقي است را به سران كشورهاي اسلامي ارايه نمودند. هشتمين اجلاس سران كشورهاي اسلامي در حالي در تهران برگزار شد كه جهان اسلام با مشكلات عديدهاي از قبيل: فرايند به اصطلاح صلح خاورميانه و حمايت بيچون و چراي آمريكا از رژيم صهيونيستي، ادامه برادركشي و جنگ در افغانستان و نيز بحران جامو و كشمير، بوسني و هرزهگوين و... روبرو بود. در پايان اجلاس سه روزه كنفرانس اسلامي در بيستم آذر 1376، اعضاي سازمان متعهد شدند كه با تروريسم مقابله كنند و براي بازپسگيري قدس و مسجدالاقصي و حق ملي مردم فلسطين و بازگشتن به سرزمينشان و ايجاد كشور مستقل فلسطين با حاكميت قدس شريف به عنوان پايتخت، تلاش كنند. از ديگر نتايج اين اجلاس ميتوان به اتحاد رهبران جهان اسلام عليه رژيم صهيونيستي و محكوم كردن جنايات آنان اشاره كرد. اجلاس تهران از موفقترين نشست سران كشورهاي اسلامي بود كه بازتاب گستردهاي در رسانههاي كشورهاي غربي و آمريكا داشت. در اين اجلاس، جمهوري اسلامي ايران، رياست كنفرانس اسلامي را تا سه سال برعهده گرفت. 
6) نهم ديحجه سال 60 هجري قمري:
« مسلم بن عقيل» بدستِ عبيدالله بن زياد حاكم ستمگر كوفه به شهادت رسيد. مسلم مردي شجاع، متقي، دانشمند و صاحبنظر بود. او به هنگام عزيمت امام حسين (ع) به كوفه از مردم آن ديار براي آن حضرت وفاداري گرفت. با ورود مسلم به كوفه مردم با شور و گرمي بسيار او را پذيرا شدند و اين مسلمان پاك نهاد و معتقد كه گمان نمي كرد اينان كه با چنين اشتياقي با او بيعت مي كنندبه آساني از وي جدا شوند وقتي كه استقبال را ديد نامه اي به امام حسين (ع) نوشت و در آن يادآور شد: اهالي كوفه و عراق جملگي پيرو تو و منتظر رسيدنت هستند، صلاح در اين است كه زودتر به كوفه عزيمت كنيد. حسين بن علي (ع) با زنان و فرزندش و گروهي از ياران خود روانه كوفه شدند. از سوي ديگر عبيدالله نيز با دريافت دستور يزيد روانه كوفه شد. او مي دانست كه با مردم كوفه چگونه رفتار كند. از همان روزهاي نخست با گماردن جاسوس پناهگاه مسلم را يافت و هاني بن عُروَه پناه دهنده او را زنداني كرد مسلم به اتفاق هواخواهان خود به جنگ با دشمن برخاست اما اين مردم كه شمار آنان به هزار تن مي رسيد در مدت كمتر از يك روز از گرد مسلم پراكنده شدند بطوريكه به هنگام نماز شام يك تن نيز همراه او نبود. سرانجام مسلم دستگير شد و به امر عبيدالله او و هاني را به شهادت رساندند و تن بي سر آنان را در بازارهاي كوفه با ريسمان كشان كشان از اين سو به آن سو بردند و بزرگان كوفه چنان در خانه هاي خود خزيدند كه گويي حادثه اي روي نداده است.
8) نهم ذيحجه سال 548 هجري قمري:
« امينُ الاسلام ابو علي فضل طَبرِسي» از اعلام و بزرگان فقيه در قرن ششم هجري قمري از مفسران نامدار و مشهور شيعه در سبزوار دار فاني را وداع گفت. طَبرِسي در علوم فقه، كلام، تاريخ و تفسير استاد بود اما عمده شهرت وي به واسطه تفسير مجمعُ البيان و جوامِع الچامع اوست. اين اثر ارزنده به اتفاق آراء شيعه و اهل سنت در جامعيتِ، استحكامِ مطالب و تبيين ارزش ويژه اي دارد كه بر ارباب معرفت و بصيرت پوشيده نيست. از ديگر آثار طَبرِسي« محدث بزرگ، الآدابُ الدّينيّه، الشّواهِد و عُدَّةُ السَّفر و عُدَةُ الحَضَر» را مي توان نام برد.
10) رحلت آيتاللَّه "سيدابوالحسن اصفهاني" زعيم شَهير حوزهي علميهي نجف(1365 ق):
سيدابوالحسن اصفهاني در سال 1284 ق در يكي از روستاهاي اصفهان به دنيا آمد. پس از گذراندن دروس ابتدايى در زادگاهش، به حوزهي اصفهان رفت و در نهايت تنگدستي به فراگيري علوم ديني و تدريس همت گماشت. در 24 سالگي راهي نجف شد و از محضر ميرزاي شيرازي، ميرزا حبيب اللَّه رشتي، محمدكاظم يزدي و آخوند خراساني و... بهرهمند گرديد. ده سال آخر حيات وي، همزمان با مرجعيت عامه و زعامت ديني شيعيان بود. از مهمترين آثار ايشان، وسيلةُالنجاة و اَنيسُ المُقلّدين ميباشد. همچنين آيات عظام: سيد محسن حكيم، سيد محمد هادي ميلاني، سيدمحمود شاهرودي، سردار كابلي،علامه طباطبايي، سيد عبداللَّه شيرازي و ميرزا هاشم آملي و... از جمله شاگردان او ميباشند. اين عالم رباني سرانجام پس از 81 سال عمر پر بركت در كاظمين دارفاني را وداع گفت و در نجف اشرف به خاك سپرده شد. 
16) تولد "آلفرد تنيسون" شاعر و اديب برجسته انگليسي (1809م):
آلفرد تنيسون، اديب معروف انگليسي در هشتم دسامبر 1809م در انگلستان به دنيا آمد. وي از كودكي نزد پدر آموزشي عميق در زبان و موسيقي يافت و از فنون عالي صرف و نحو و غناي كلام شاعرانه برخوردار گشت. تنيسون در 18 سالگي اولين ديوان شعري خود را به نام اشعاري از دو برادر منتشر كرد و پس از ورود به دانشگاه، در ميان گروهي از جوانان همفكر، به توسعه و پرورش استعداد شاعرانه خود پرداخت. وي طي سالهاي بعد ديوان اشعار ديگري در دو جلد و نيز چندين منظومه ديگر منتشر نمود كه شهرت فراواني را نصيب او ساخت، به طوري كه در چهل سالگي به سمت ملك الشّعرايى دربار انگلستان منصوب شد. وي از آن پس نيز اشعار فراواني سرود و برخي از اشعارش در رديف زيباترين اشعار انگليسي جاي گرفت. منظومههاي وي گاه بيانگر اميدها و ترديدهاي نسل اوست و گاه به تبيين آرزوهايش در سفر به سرزمينهاي دور سخن ميگويد. تنيسون براي نسل خود، مبيّن و مفسر افسانههاي كهن و قرون وسطايى و نقاش پراحساس صحنههاي حقيرانه زندگي جاري است و علاوه بر آن توانسته است به جريانهاي فلسفي و علمي زمان خود، شكل خاص بخشد. گرچه شهرت تنيسون در نسل بعد رو به كاهش نهاد، بااين حال، نامش به عنوان شاعر بزرگ در ادبيات انگليس باقي ماند. اشعار تنيسون از لحاظ تلفيق واژههاي آهنگين، اوزان پخته، تصاوير دقيق و فشردهْ بسيار درخشان است. اشعار او بيانگر آگاهي و ارزشهاي فكري و اخلاقي عصر ويكتوريا و طبقه اجتماعي حاكم بر آن زمان ميباشد. به همين دليل از اواخر قرن نوزدهم به بعد، از سوي شاعران انگليسي و امريكايى، متهم به احساساتي بودن، بيروحي، كم مايگي فكري و مليتگرايىِ كوتهنظرانه شد. با اين حال در سالهاي بعد حتي منتقدان نيز مهارت وي در اوزان و تصويرسازي را ستودهاند. آلفرد تنيسون سرانجام در 24 مه 1892م در 83 سالگي درگذشت. تنيسون درباره خود گفته است: من شاعري نيستم كه همواره از خود سخن ميگويد، اين صداي شعر است كه از وجود من بيرون ميآيد. 
