نویسنده: بهزاد زمانی مقدم
داروهای هومیوپاتی/ داروهای پرمصرف
میازم: |
سوگرایی: |
استعداد ابتلا به بیماری: |
ارتباط با سرما و گرما: |
محدودهی عملکرد:
پردههای مخاطی، روده، مثانه، چشم، استخوانها و پردههای سروزی (به ویژه پرتیونئوم).ویژگیهای ساختاری:
افرادی با روحیات متغیر.تصویر شخصیتی دارو:
زخمها عمیق که به سرعت گسترش مییابند. فشار و زورپیچ شدید، هنگام دفع مدفوع و پس از آن. فشار همزمان در مثانه و رکتوم، دفع قطرهای ادرار به همراه درد شدید. افتالمی نوزادی، ترشحات سوزاننده و حساس کننده چشم و زخم شدن آنها. تورم پلکها. زخمهای عمیق روی قرنیه. بزاق زیاد دهان. طعم شور و تلخ دهان. پیوره (لثههای اسفنجی). لقی دندانها. تورم حلق، زبان کوچک و تمام غدد اطراف آن. اسهال خونی به همراه دردهای کولیکی برنده و فشار برای دفع، که شبها تشدید میشود. عطش خیلی زیاد به همراه اسهال. تورم آلت و بیضهها (در مرحلهی دوم گونوره).عوارض بالینی:
آفت، مشکلات استخوان، اسهال، اسهال خونی، اگزما، گونوره، مشکلات کلیه، زایمان، اوریون، تب نفاسی، پارالیز، سیفلیس، مشکلات حلق، مشکلات زبان، زخم روده، مشکلات ادراری، دراز شدن زبان کوچک.مدالیتهها:
تشدید:
بعدازظهر، شبها و هنگام تابستان. با حرکت (در مورد اسهال).بهبود:
با استراحتملاحظات:
- دارویی بسیار خوب در مورد اسهال خونی.- در مرحله دوم گونوره، وقتی که ترشحات سبز جاری میشود، و بیمار سوزش و زورپیچ دارد، بسیار مفید است.
منبع مقاله :
زمانی مقدم، بهزاد؛ (1386)، راهنمای درمان هامیوپاتیک، تهران: اطلاعات