مترجم: حبیب الله علیخانی
منبع:راسخون
منبع:راسخون
یک سطح ایمن مناسب در این وضعیت، در واقع 5 رب گوجه برای هر ذوز است تا بدین صورت زمان سفارش دهی شما در یک زمان مناسب انجام شود. ببازده ی زمانی چند روز، در برخی موارد، به عنوان زمان انجام کار (lead time) نامیده می شود. اگر شما بتوانید به طور ایمن فرض کنید که زمان انجام کار، سه روز است و شما نخواهید شانس از دست دادن رب گوجه را تجربه کنید، شما باید سفارش خود را در زمانی ارائه کنید که تعداد رب های موجود در انبار، 12 عدد هست (شکل1).
اگر شما در طی سه روز مربوط به زمان انجام کار (lead time)، تمام 12 رب گوجه را مصرف کنید، شما در زمانی که 55 سفارش جدیدتان می رسد، هیچ محصولی در انبار ندارید. اگر شما تنها از 10 رب استفاده کنید، شما در زمان رسیدن این سفارش، 2 رب در انبار دارید. در این حالت، میزان موجودی کل شما، 57 مورد می شود.
بعد از اینکه سفارشتان تحویل داده شد، شما می خواهید به میزان موجودی 55 تایی خود برسید. به طور ایده آل، تعداد رب های بهینه، 55 مورد است.
در عملیات های مهمانداری تلاش رسیدن به یک سری اقدامات منظم می باشد که به آن مدیریت انبارداری بروز (just-in-time (JIT) inventory management) نامیده می شود. در حالی که این شرکت ها، تلاش می کنند تا به صورت کلی سفارش دهند و تا حد ممکنه هزینه های ذخیره سازی خود را کاهش دهند، آنها مخصوصاً علاقه مند هستند که میزان هزینه های ذخیره سازی را تا حد ممکنه کاهش دهند. برای مثال، اگر از ارقام موجود در مثال بالا استفاده کنیم، آنها در زمان تحویل محصولات، دو مورد جنس در انبار دارند. از این رو، آنها میزان 57 مورد جنس در انبار دارند. اگر آنها 57 مورد در انبار داشته باشند، باید متحمل هزینه های انبارداری بیشتر شوند. اگر آنها 57 مورد در انبار داشته باشند، آنها یک هزینه ی ذخیره سازی بیشتر را متحمل شده اند و باید از ان جلوگیری کنند. به هر حال، این هزینه های ذخیره سازی اضافی، باید نسبت به احتمال نداشتن رب گوجه در یک بازه ی زمانی، چربش داشته باشد و بتواند هزینه های کمبود یک محصول (stockout costs) را جبران کند.
یک مشکل دیگر در این زمینه، مربوط به مفهوم سطح ایمن از یک محصول می باشد. در بیشتر موارد، تحویل بر اساس دوره ی زمانی انجام می شود اما فروشنده، ممکن است 55 قوطی رب نداشته باشد. از این رو، او تنها 30 یا 40 قوطی ممکن است داشتن باشد.
روش تئوری برای بدست آوردن زمان سفارش دهی بهینه، بر اساس فرض هایی انجام می شود که شما در نظر گرفته اید. این فرض ها بر اساس زمان انجام کار، الگوی استفاده، ظرفیت فروشنده و عدم وابستگی ها در نظر گرفته می شوند. با در نظر گرفتن سفارش های خاص، شما می توانید ROP را تعیین کنید که در واقع بیشترین اطمینان را برای شما ایجاد کند. اگر تعداد در نظر گرفته شده، مطلوب باشد، ROP بهینه خواهد بود. بنابراین، اگر شما این کار را انجام ندهید، شما به ROP بهینه نزدیک تر خواهید بود.
اگر چه رسمیت مربوط به این روش مورد بحث بوسیله ی ما، برای یک عملیات منفرد با اندازه ی متوسط، مناسب نیست. این واضح است که منطق روش دارای کاربرد عمومی است. این روش یک راه مناسب برای تفکر در مورد ROP است، حتی اگر فرمول و جزئیات ثبت شده، مشابه با اپراتورهای مربوط به مهمانی نباشد.
اندازه ی سفارش دقیق و زمان سفارش دهی دقیق: سایر مسائل مربوط به روش های تئوری
برجسته ترین مسائل مربوطه که ما در مورد آنها صحبت کردیم، نیازمند پیش فرض ها وتخمین های مشخص هستند. هر راهی که شما به آن نگاه می کنید، دارای پدیده های متغیری است. برخی از متغیرهای اضافی وجود دارد که موجب می شود سودمندی این روش ها، کاهش یابد. این موارد در ادامه بیان شده اند:
• نرخ های مربوط به استفاده به صورت روز به روز تغییر می کند و به طور نرمال، از یک الگوی ثابت، پیروی نمی کنند، مگر آنکه عملیات سرو غذا مربوط به یک گروه خاص از افراد باشد. اگر چه الگوی استفاده می تواند تخمین زده شود، احتمالا این الگوها، هیچگاه به طور دقیق اندازه گیری نمی شوند.
• هزینه های ذخیره سازی و سفارش دهی، می توانند تغییر کنند. علاوه بر این، چندین ایده وجود دارد می تواند این هزینه ها را محاسبه کرد.
• هزینه های مربوط به کمبود یک ماده در حین نیاز مشتری، به سختی ارزیابی می شود. فلسفه ی مدیریت در این مورد، بهترین راهنماست. در نتیجه، مفهوم زمان سفارش دهی دقیق می تواند با توجه به نوسانات موجود در مدیریت ریسک کمبودها، تصحیح شود.
• زمان انجام کار برخی اوقات، قابل پیش بینی است اما شما ممکن است تنها بتوانید یک بار در هفته، تحویل داشته باشید. این مسئله موجب می شود تا مفاهیم مربوط به EOQ و ROP زیر سوال رود. در حقیقت، عدم قابلیت کنترل زمان تحویل، موجب می شود استفاده از این مفاهیم، با مشکل قابل توجهی مواجه شود. در واقع با استفاده از روش های تئوری، اندازه ی سفارش ممکن است یکسان باشد اما زمان سفارش تغییر کند. خلاف این قضیه در مورد روش های لوینسون و par stock صدق می کند. در واقع به عنوان یک نتیجه، از آنجایی که خریدار نمونه وار کنترلی بر روی زمان های سفارش دهی و رویه های تحویل ندارد، او نمی تواند روش تئوری را اجرا کند.
• چه آیتم هایی باید در مورد EOQ و ROP در نظر گرفته شود؟ این تصمیم گیری به سهولت قابل اتخاذ نیست، مخصوصاً زمانی که شما تشخیص دهید که متوسط میزان محصولات استوک موجود در انبار، 600 تا 800 مورد است. برخی افراد پیشنهاد می دهند تا تنها این ارقام را به همراه 80 % از ارزش کل انبار، در نظر بگیرید. افراد دیگر، می گویند که این ممکن است که یک گروه از آرقام جدید را در نظر گرفته و EOQ و ROP را برای آنها در نظر بگیرید. در هر مورد، ارزیابی مربوط به تمام آیتم ها، بدون کمک تکنولوژی های کامپیوتری، قابل اجرا نیست. به هر حال، استفاده از کامپیوتر، می تواند بسیاری از این مشکلات را برطرف کند.
• در نظر داشته باشید که فروشنده ی شما به طور نرمال، از برخی افراد دیگر خرید می کند. EOQ شما ممکن است با EOQ مربوط به فروشنده ی شما، تطابق نداشته باشد. به عنوان یک نتیجه، این مسئله موجب می شود تا مشکلاتی در زمینه ی سفارش های ناقص ایجاد کند. به طور عکس، شما ممکن است مجبور شوید جایگزین های خاصی در نظر بگیرید. این مسئله با EOQ شما تطابق ندارد.
• در برخی اوقات، یک فروشنده ممکن است مجبور شود تا برخی اقلام را با اقلام با سودآوری دیگر، جایگزین کند. این مسئله اغلب در مورد نوشیدنی ها، مشاهده می شود. مثلا برخی از نوشیدنی ها در فصلی از سال تولید نمی شوند. از این رو، قبل از رسیدن به این نقطه، شما ممکن است تصمیم بگیرید که مقادیر زیادی از این نوشیدنی خاص را سفارش دهید تا بدین صورت، بتوانید فروش محصول خود برای کل سال را تأمین کنید. نیازی نیست که بگوییم که، تصمیم گیری در مورد خرید این اقلام، با جوانب مختلفی از EOQ و ROP مواجه هستند.
• این فرض شده است که شما تأسیسات مناسبی برای انباردار در اختیار دارید. شما ممک ناست یک EOQ برابر با 55 مورد را محاسبه کنید و سپس بفهمید که تنها برای 30 مورد جا دارید.
• علاوه بر این، EOQ فرض می کند که محصولی که شما سفارش می دهید، قبل از فساد و یا از بین رفتن، به مصرف تان می رسد. مشکلات اندکی در زمینه ی فساد محصولات غذایی نیز وجود دارد. مثلا اگر چه شما می توانید 55 تا بسته گوجه فرنگی را برای دو تا سه ماه نگه دارید، برخی اقلام این گونه نیستند.
اندازه ی سفارش دقیق و زمان سفارش دهی دقیق: برخی از منفعت های مربوط به روش تئوری
تئوری های مطرح شده اگر چه دارای محدودیت هایی است، اما برخی از آنها منفعت های خاصی دارند. مفاهیم EOQ و ROP از جمله این موارد هستند. برخی از مزیت های بالقوه ی مربوط به این روش ها، در زیر آورده شده است:
• یک روش تئوری، حقیقت را با خیال، جایگزین می کند. حتی اگر برخی از تخمین ها، نامناسب باشد، شما مجبور هستید تا از این متغیرها، استفاده کنید. این اصول به خودی خود، منجر به ایجاد کارایی های سودآور می شوند.
• این به نظر می رسد که یک گستره از اندازه ی سفارش وجود دارد که موجب می شود هزینه های کل در هر سال، به صورت قابل توجهی بالا نرود. در مورد مثال رب گوجه، هزینه های کل در سال برای 50 مورد، 66 دلار بوده است، برای 55 مورد، 65.73 دلار بوده است و این هزینه برای 60 مورد، 66 دلار بوده است. توجه کنید که شما کاهش سفارش شما از 60 به 50، تنها موجب صرفه جویی در حدود 0.27 دلار می شود. به عنوان نتیجه، شما با استفاده از روش تئوری، بینش خوبی پیدا می کنید و می توانید اگاهی خوبی در مورد تخمین های لازمه بدست آورید.
• وقتی تکنولوژِی گسترش یابد، این ممکن است که مفاهیم EOQ و ROP به طور دقیق تری ارزیابی شود. در حقیقت، این مسئله موجب می شود تا مزیت های مربوط به استفاده از روش تئوری، افزایش یابد. این در حالی است که میزان زمان سفارش دهی، مینیمم می شود.
• در حالی که استفاده از مفاهیم EOQ و ROP ممکن است برای یک عملیات مهماندارد منفرد، مناسب نباشد، سازمان های چند واحدی ، مخصوصاً کارپردازی های بزرگ و مراکز توزیع مرکزی، قادرند تا از این تئوری ها، استفاده ی مطلوب انجام دهند و کارایی خرید خود را بهبود دهند.
استفاده از روش های تئوری در عملیات های مهمانداری، ممکن است به طور کامل مفید و یا غیر مفید باشد. به هر حال، ما اعتقاد داریم که تمام عملیات ها، می تواند مزیت هایی داشته باشند که این مزیت ها، نسبت به هزینه ی انجام شده برای آنها، چربش داشته باشند. یکی از ملاحظات متفکرانه در مورد این مفاهیم، ارزیابی کل متغیرهای مربوط به سطح کل انبارداری، بوسیله ی اپراتور انبارداری می باشد. با ارزیابی این متغیرها، اپراتور تا حد ممکنه به سطح انبارداری کلی، نزدیک می شود و این مسئله در نهایت، نشان دهنده ی مفاهیم EOQ و ROP می باشد.
استفاده از مطالب این مقاله، با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
بعد از اینکه سفارشتان تحویل داده شد، شما می خواهید به میزان موجودی 55 تایی خود برسید. به طور ایده آل، تعداد رب های بهینه، 55 مورد است.
در عملیات های مهمانداری تلاش رسیدن به یک سری اقدامات منظم می باشد که به آن مدیریت انبارداری بروز (just-in-time (JIT) inventory management) نامیده می شود. در حالی که این شرکت ها، تلاش می کنند تا به صورت کلی سفارش دهند و تا حد ممکنه هزینه های ذخیره سازی خود را کاهش دهند، آنها مخصوصاً علاقه مند هستند که میزان هزینه های ذخیره سازی را تا حد ممکنه کاهش دهند. برای مثال، اگر از ارقام موجود در مثال بالا استفاده کنیم، آنها در زمان تحویل محصولات، دو مورد جنس در انبار دارند. از این رو، آنها میزان 57 مورد جنس در انبار دارند. اگر آنها 57 مورد در انبار داشته باشند، باید متحمل هزینه های انبارداری بیشتر شوند. اگر آنها 57 مورد در انبار داشته باشند، آنها یک هزینه ی ذخیره سازی بیشتر را متحمل شده اند و باید از ان جلوگیری کنند. به هر حال، این هزینه های ذخیره سازی اضافی، باید نسبت به احتمال نداشتن رب گوجه در یک بازه ی زمانی، چربش داشته باشد و بتواند هزینه های کمبود یک محصول (stockout costs) را جبران کند.
زمان انجام کار (lead time): دوره ی زمان بین سفارش دهی و رسیدن محصول مورد نظر می باشد.
مدیریت انبارداری به روز (just-in-time (JIT) inventory management): سیستمی که تلاش می کند تا این اطمینان را حاصل کند که میزان موجودی انبار در زمان رسیدن سفارش، به صفر برسد. مهم ترین هدف این سیستم، کاهش تعییرات ایجاد شده در سطح باقیمانده ی محصول در حین رسیدن محصول جدید می باشد.
هزینه های کمبود یک محصول (stockout costs): هزینه ی مربوط به نبودن یک محصول در زمانی که یک میهمان یک محصول را می خواهد. در حالی این هزینه، همواره محاسبه نمی شود، در دراز مدت، معمولا اثر نامطلوبی بر روی کار شما دارد. برا مثال، میهمان یا خریدار، بدون خرید، از فروشگاه خارج می شود و هیچگاه دیگر بر نمی گردد.
یک مشکل دیگر در این زمینه، مربوط به مفهوم سطح ایمن از یک محصول می باشد. در بیشتر موارد، تحویل بر اساس دوره ی زمانی انجام می شود اما فروشنده، ممکن است 55 قوطی رب نداشته باشد. از این رو، او تنها 30 یا 40 قوطی ممکن است داشتن باشد.
روش تئوری برای بدست آوردن زمان سفارش دهی بهینه، بر اساس فرض هایی انجام می شود که شما در نظر گرفته اید. این فرض ها بر اساس زمان انجام کار، الگوی استفاده، ظرفیت فروشنده و عدم وابستگی ها در نظر گرفته می شوند. با در نظر گرفتن سفارش های خاص، شما می توانید ROP را تعیین کنید که در واقع بیشترین اطمینان را برای شما ایجاد کند. اگر تعداد در نظر گرفته شده، مطلوب باشد، ROP بهینه خواهد بود. بنابراین، اگر شما این کار را انجام ندهید، شما به ROP بهینه نزدیک تر خواهید بود.
اگر چه رسمیت مربوط به این روش مورد بحث بوسیله ی ما، برای یک عملیات منفرد با اندازه ی متوسط، مناسب نیست. این واضح است که منطق روش دارای کاربرد عمومی است. این روش یک راه مناسب برای تفکر در مورد ROP است، حتی اگر فرمول و جزئیات ثبت شده، مشابه با اپراتورهای مربوط به مهمانی نباشد.
اندازه ی سفارش دقیق و زمان سفارش دهی دقیق: سایر مسائل مربوط به روش های تئوری
برجسته ترین مسائل مربوطه که ما در مورد آنها صحبت کردیم، نیازمند پیش فرض ها وتخمین های مشخص هستند. هر راهی که شما به آن نگاه می کنید، دارای پدیده های متغیری است. برخی از متغیرهای اضافی وجود دارد که موجب می شود سودمندی این روش ها، کاهش یابد. این موارد در ادامه بیان شده اند:
• نرخ های مربوط به استفاده به صورت روز به روز تغییر می کند و به طور نرمال، از یک الگوی ثابت، پیروی نمی کنند، مگر آنکه عملیات سرو غذا مربوط به یک گروه خاص از افراد باشد. اگر چه الگوی استفاده می تواند تخمین زده شود، احتمالا این الگوها، هیچگاه به طور دقیق اندازه گیری نمی شوند.
• هزینه های ذخیره سازی و سفارش دهی، می توانند تغییر کنند. علاوه بر این، چندین ایده وجود دارد می تواند این هزینه ها را محاسبه کرد.
• هزینه های مربوط به کمبود یک ماده در حین نیاز مشتری، به سختی ارزیابی می شود. فلسفه ی مدیریت در این مورد، بهترین راهنماست. در نتیجه، مفهوم زمان سفارش دهی دقیق می تواند با توجه به نوسانات موجود در مدیریت ریسک کمبودها، تصحیح شود.
• زمان انجام کار برخی اوقات، قابل پیش بینی است اما شما ممکن است تنها بتوانید یک بار در هفته، تحویل داشته باشید. این مسئله موجب می شود تا مفاهیم مربوط به EOQ و ROP زیر سوال رود. در حقیقت، عدم قابلیت کنترل زمان تحویل، موجب می شود استفاده از این مفاهیم، با مشکل قابل توجهی مواجه شود. در واقع با استفاده از روش های تئوری، اندازه ی سفارش ممکن است یکسان باشد اما زمان سفارش تغییر کند. خلاف این قضیه در مورد روش های لوینسون و par stock صدق می کند. در واقع به عنوان یک نتیجه، از آنجایی که خریدار نمونه وار کنترلی بر روی زمان های سفارش دهی و رویه های تحویل ندارد، او نمی تواند روش تئوری را اجرا کند.
• چه آیتم هایی باید در مورد EOQ و ROP در نظر گرفته شود؟ این تصمیم گیری به سهولت قابل اتخاذ نیست، مخصوصاً زمانی که شما تشخیص دهید که متوسط میزان محصولات استوک موجود در انبار، 600 تا 800 مورد است. برخی افراد پیشنهاد می دهند تا تنها این ارقام را به همراه 80 % از ارزش کل انبار، در نظر بگیرید. افراد دیگر، می گویند که این ممکن است که یک گروه از آرقام جدید را در نظر گرفته و EOQ و ROP را برای آنها در نظر بگیرید. در هر مورد، ارزیابی مربوط به تمام آیتم ها، بدون کمک تکنولوژی های کامپیوتری، قابل اجرا نیست. به هر حال، استفاده از کامپیوتر، می تواند بسیاری از این مشکلات را برطرف کند.
• در نظر داشته باشید که فروشنده ی شما به طور نرمال، از برخی افراد دیگر خرید می کند. EOQ شما ممکن است با EOQ مربوط به فروشنده ی شما، تطابق نداشته باشد. به عنوان یک نتیجه، این مسئله موجب می شود تا مشکلاتی در زمینه ی سفارش های ناقص ایجاد کند. به طور عکس، شما ممکن است مجبور شوید جایگزین های خاصی در نظر بگیرید. این مسئله با EOQ شما تطابق ندارد.
• در برخی اوقات، یک فروشنده ممکن است مجبور شود تا برخی اقلام را با اقلام با سودآوری دیگر، جایگزین کند. این مسئله اغلب در مورد نوشیدنی ها، مشاهده می شود. مثلا برخی از نوشیدنی ها در فصلی از سال تولید نمی شوند. از این رو، قبل از رسیدن به این نقطه، شما ممکن است تصمیم بگیرید که مقادیر زیادی از این نوشیدنی خاص را سفارش دهید تا بدین صورت، بتوانید فروش محصول خود برای کل سال را تأمین کنید. نیازی نیست که بگوییم که، تصمیم گیری در مورد خرید این اقلام، با جوانب مختلفی از EOQ و ROP مواجه هستند.
• این فرض شده است که شما تأسیسات مناسبی برای انباردار در اختیار دارید. شما ممک ناست یک EOQ برابر با 55 مورد را محاسبه کنید و سپس بفهمید که تنها برای 30 مورد جا دارید.
• علاوه بر این، EOQ فرض می کند که محصولی که شما سفارش می دهید، قبل از فساد و یا از بین رفتن، به مصرف تان می رسد. مشکلات اندکی در زمینه ی فساد محصولات غذایی نیز وجود دارد. مثلا اگر چه شما می توانید 55 تا بسته گوجه فرنگی را برای دو تا سه ماه نگه دارید، برخی اقلام این گونه نیستند.
اندازه ی سفارش دقیق و زمان سفارش دهی دقیق: برخی از منفعت های مربوط به روش تئوری
تئوری های مطرح شده اگر چه دارای محدودیت هایی است، اما برخی از آنها منفعت های خاصی دارند. مفاهیم EOQ و ROP از جمله این موارد هستند. برخی از مزیت های بالقوه ی مربوط به این روش ها، در زیر آورده شده است:
• یک روش تئوری، حقیقت را با خیال، جایگزین می کند. حتی اگر برخی از تخمین ها، نامناسب باشد، شما مجبور هستید تا از این متغیرها، استفاده کنید. این اصول به خودی خود، منجر به ایجاد کارایی های سودآور می شوند.
• این به نظر می رسد که یک گستره از اندازه ی سفارش وجود دارد که موجب می شود هزینه های کل در هر سال، به صورت قابل توجهی بالا نرود. در مورد مثال رب گوجه، هزینه های کل در سال برای 50 مورد، 66 دلار بوده است، برای 55 مورد، 65.73 دلار بوده است و این هزینه برای 60 مورد، 66 دلار بوده است. توجه کنید که شما کاهش سفارش شما از 60 به 50، تنها موجب صرفه جویی در حدود 0.27 دلار می شود. به عنوان نتیجه، شما با استفاده از روش تئوری، بینش خوبی پیدا می کنید و می توانید اگاهی خوبی در مورد تخمین های لازمه بدست آورید.
• وقتی تکنولوژِی گسترش یابد، این ممکن است که مفاهیم EOQ و ROP به طور دقیق تری ارزیابی شود. در حقیقت، این مسئله موجب می شود تا مزیت های مربوط به استفاده از روش تئوری، افزایش یابد. این در حالی است که میزان زمان سفارش دهی، مینیمم می شود.
• در حالی که استفاده از مفاهیم EOQ و ROP ممکن است برای یک عملیات مهماندارد منفرد، مناسب نباشد، سازمان های چند واحدی ، مخصوصاً کارپردازی های بزرگ و مراکز توزیع مرکزی، قادرند تا از این تئوری ها، استفاده ی مطلوب انجام دهند و کارایی خرید خود را بهبود دهند.
استفاده از روش های تئوری در عملیات های مهمانداری، ممکن است به طور کامل مفید و یا غیر مفید باشد. به هر حال، ما اعتقاد داریم که تمام عملیات ها، می تواند مزیت هایی داشته باشند که این مزیت ها، نسبت به هزینه ی انجام شده برای آنها، چربش داشته باشند. یکی از ملاحظات متفکرانه در مورد این مفاهیم، ارزیابی کل متغیرهای مربوط به سطح کل انبارداری، بوسیله ی اپراتور انبارداری می باشد. با ارزیابی این متغیرها، اپراتور تا حد ممکنه به سطح انبارداری کلی، نزدیک می شود و این مسئله در نهایت، نشان دهنده ی مفاهیم EOQ و ROP می باشد.
استفاده از مطالب این مقاله، با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
