روش‏های کاهش جای پای کربن که همه‏ی ما باید قسم بخوریم از آنها پیروی کنیم

آمریکا دومین رتبه را در انتشار گازهای کربن دی اکسید دارد. سهم اخیر آن در انتشار کل کربن دی اکسید 11ر18 درصد است که بعد از چین با سهم 33ر23 درصد گاز کربن دی اکسید، در دومین رتبه قرار دارد.
خطر دائمی افزایش انتشار گازهای گلخانه‏ای به ویژه CO2 در کمین محیط زیست ما نشسته است. ممکن است متوجه نباشیم اما همه‏ی ما در افزایش انتشار CO2 سهیم هستیم. لوازمی مثل میکروویو، کتری الکتریکی، اجاق گاز، ماشین لباس شویی، ماشین ظرف شویی، یخچال فریزر و لامپ‏های حبابی به مقدار زیادی گاز CO2 منتشر می‏کنند. برای کاهش این مقدار ما باید روشی‏هایی را دنبال کنیم که انتشارات کربن دی اکسید را کاهش می‏دهند. بیایید نگاهی به یکایک آنها بیندازیم.
جای پای کربن تولید شده توسط ما، می‏تواند به دو بخش طبقه بندی شود که عبارتند از : جای پای اولیه و جای پای ثانویه.

1. جای پای اولیه

جای پای اولیه را می‏توان به صورت "انتشار CO2 مستقیماً تولید شده از سوزاندن سوخت‏های فسیلی که شامل انتشار CO2 از مصرف خانگی و هم چنین حمل و نقل است" تعریف کرد. این جای پای کربن را می‏توان به طور مستقیم توسط خودمان کنترل و بازرسی کرد.

2. جای پای ثانویه

جای پای ثانویه، انتشار غیر مستقیم CO2 از محصولات سبک زندگی است که مصرف می‏کنیم. این به معنای این است که هر چیزی که می‏خریم مقداری CO2 در محیط زیست منتشر می‏کند.

کاهش جای پای اولیه‏ی کربن :

ما قدرت داریم تا جای پای اولیه‏ی کربن را به آسانی کاهش دهیم. بیایید ببینیم که چه کاری می‏توانیم انجام دهیم.

وسایل الکتریکی را وقتی استفاده نمی‏کنید خاموش کنید :

وسایلی مثل لامپ‏ها، پنکه‏ها، تلویزیون، بخاری، کامپیوتر و غیره را باید وقتی استفاده نمی‏کنید خاموش کنید. هم چنین ما نباید وسایلی مثل پخش DVD و سیستم موسیقی را در حالت استندبای قرار دهیم چون حتی در آن حالت نیز برق زیادی مصرف می‏شود. همیشه با فشار دادن تکمه‏ی پاور، آنها را خاموش کنید.

کاهش استفاده از لوازم الکتریکی :

استفاده از لوازم الکتریکی حداقل باید کاهش یابد چون فرد نمی‏تواند به طور کامل مصرف آن را قطع کند. به هنگام تمیز کردن لوازم و ظروف آشپزخانه در ماشین ظرف شویی و یا شستن لباس‏ها در ماشین لباس شویی، سعی کنید آنها را به طور کامل بارگذاری کنید. این کار مصرف آب و الکتریسیته را کاهش خواهد داد. به هنگام استفاده از کتری باید مراقب باشید که آن را فقط به مقداری که واقعاً نیاز دارید با آب پر کنید. هم چنین به جای استفاده از خشک کن برای خشک کردن لباس‏ها از روش خشک کردن آنها در آفتاب استفاده بکنید. کار خوبی است که دمای بخاری آبی و بخاری مرکزی را 1 یا 2 درجه کاهش دهید. حتی چنین کاهش کوچک در دما می‏تواند حدود 8 درصد از الکتریسیته‏ی مصرف شده توسط ما را ذخیره کند.

نصب وسایل ذخیره کننده‏ی انرژی :

نصب وسایلی مثل لامپ‏های حبابی ذخیره کننده‏ی انرژی، دریچه‏های ترموستات بر روی رادیاتورها و بخاری‏های خورشیدی می‏تواند برق خیلی زیادی را ذخیره کند. علاوه بر این، شما می‏توانید مخزن آب داغ، دیواره‏ها و بالای آن را عایق کنید. نصب وسایل جدید کلاً می‏تواند مشکل به نظر برسد. بنابراین کاری که می‏توانید انجام دهید این است که لوازم کهنه را با وسایل ذخیره کننده‏ی انرژی جایگزین کنید. این کار نه تنها جای پای کربن را کاهش می‏دهد بلکه پول شما را نیز حفظ می‏کند.

ذخیره‏ی سوخت هنگام مسافرت :

انتشار CO2 بسیار زیادی از وسایلی که برای مسافرت استفاده می‏کنیم، صورت می‏گیرد. ما نمی‏توانیم استفاده از آنها را رها کنیم بلکه حداقل می‏توانیم به طور موثر از آنها استفاده کنیم. ببینیم چگونه. وسیله‏ی نقلیه‏ی خود را برای مسافت‏های کم استفاده نکنید. در عوض پیاده روی و یا دوچرخه سواری را انتخاب کنید. از وسایل حمل و نقل عمومی برای اهداف روزمره به جای رانندگی روزانه استفاده بکنید. خودروی خود را با همکاران و افراد دیگری که همان راه را می‏روند، سهیم شوید.

تعویض و حفظ و نگهداری :

مهم است که تمام وسایل الکتریکی فرسوده را عوض کنید. چه خودروی شما باشد چه یخچال، منبع تغذیه و غیره. این به خاطر این است که تمام وسایل کهنه برق بیشتری مصرف می‏کنند. تعویض، نه تنها برق را ذخیره می‏کند بلکه هزینه‏های اجرایی شما را کاهش می‏دهد. اگر آپارتمان شما قدیمی است، وضعیت سیم‏های پنهان را کنترل کنید. اگر سیم‏ها کهنه شده‏اند، حدود 30 درصد برق بیشتری مصرف خواهند کرد. نهایتاً این که اگر از مقدار بالای قبوض خود شگفت زده هستید، پس وقت آن است که سیم‏های پنهان را چک کنید. با این کار به کاهش جای پای کربنی خود ادامه خواهید داد و پول نیز پس انداز خواهید کرد.

کاهش جای پای ثانویه‏ی کربن :

کنترل و کاهش جای پای اولیه کربن نسبت به جای پای ثانویه آسان است. اما کاهش جای پای ثانویه موضوع تلاشی است که انجام می‏دهیم و درک می‏کنیم که چگونه ما به هنگام خرید اجناس در انتشار CO2 سهیم هستیم.

بازیافت :

"ما آن چیزهایی را که می‏توانند به همسایه‏مان منفعت برسانند، دور نمی‏اندازیم. کالاها ابزار خوبی در دستان کسانی هستند که از آنها به درستی استفاده می‏کنند."
امروزه بازیافت، مسئولیت تمام شهروندهای دنیا شده است. ما باید هر چیزی را که ممکن است و تا جایی که می‏توانیم بازیافت کنیم. بازیافت می‏تواند کالاها را با ایجاد آلودگی کمتر و مصرف زمان و انرژی کمتر، دوباره تولید کند. ما می‏توانیم کاغذ، پلاستیک، قوطی‏های فلزی، موبایل‏ها، یخچال‏ها، کامپیوترها، باتری‏ها، ظروف متعدد و مواد بسته بندی مختلف (تقریباً همه چیز) را بازیافت کنیم. فقط باید برای انجام این کار تلاش کنیم.

چند واقعیت :

1. 315 کیلوگرم CO2 در هر تن شیشه‏ی بازیافت شده بعد از در نظر گرفتن حمل و نقل و فرآوری، ذخیره می‏شود.
2. درست کردن قوطی‏های آلومینیومی از قوطی‏های قدیمی از یک دوازدهم انرژی لازم برای ساختن قوطی‏های آلومینیومی از فلزات خام استفاده می‏کند.
3. هر قوطی نوشابه‏ی بازیافت شده می‏تواند برق کافی برای راه اندازی یک تلویزیون به مدت سه ساعت را ذخیره کند.

کشاورزی ارگانیک :

روش‏های کشاورزی سنتی که از کودها و آفت کش‏های مصنوعی زیادی استفاده می‏کنند، کربن دی اکسید زیادی را منتشر می‏کنند. در نتیجه ما باید کشاورزی ارگانیک را فقط با خرید محصولی که ارگانیک است، ترویج دهیم. کشاورزی ارگانیک حاصل خیزی خاک را تقویت و سیستم اکولوژیکی را حفظ می‏کند؛ آن اساساً کیفیت زندگانی خوب را در نظر دارد. ما شاید قادر باشیم بدون صنعتی شدن زنده بمانیم اما نمی‏توانیم بدون کشاورزی زنده بمانیم. کشاورزی منبع حیات و زندگانی ما است.

توقف استفاده از آب بطری :

آب بطری عمدتاً در جای پای محیط زیست سهیم است. طبق موسسه آرام در سال 2006، 2ر31 میلیارد آب توسط مصرف کنندگان آمریکایی خریداری شده است و بیش از 17 میلیون بشکه نفت نیاز هست (بدون انرژی مصرف شده در حمل و نقل) تا آنها تولید شوند. در مقابل، این بطری‏ها 5ر2 میلیون تن کربن دی اکسید تولید می‏کنند. در نتیجه برای کاهش انتشار CO2 باید استفاده از آب بطری را کاهش دهیم. به جای آن می‏توانید از آب تصفیه شده استفاده می‏کند که همانند آنها خالص است.
"یک چهارم لیتر نفت + یک لیتر آب + یک لیتر آب + یک لیتر آب = یک لیتر بطری آب آشامیدنی" فکر می‏کنید ارزشش را دارد؟