مجاز

یکی از صنایع بیانی، مجاز است که در آن یک مرجع توسط چیزی جایگزین می‌شود که بسیار به آن مرجع نزدیک است و به این ترتیب بر پایه‌ی اصل مجاورت قرار دارد (یاکوبسن، 1956). نمونه‌های مجاز، نشان‌دادن پادشاهی یا سلطنت با «تاج»، روزنامه (یا دیگر وسایل ارتباط جمعی) با «ماشین چاپ» و نوشیدن با «بطری» است (او یک بطری نوشیده).
مجاز به آرایه‌ی مجاز مرسل متصل شده و گاهی با آن اشتباه گرفته می‌شود. در حالی که مجاز بر اساس اصل مجاورت قرار دارند، مجاز مرسل هنگامی رخ می‌دهد که یک جزء برای عرضه‌ی کل و یا بالعکس به کار رود مانند هنگامی که برای اشاره به کارگران از واژه‌ی «دست‌ها» استفاده می‌کنند و وقتی که از یک تیم ملی فوتبال با اشاره به ملیتی که به آن تعلق دارد یاد می‌کنند: «انگلستان سوئد را شکست داد». برای مثال گفتن اینکه «دستی که گهواره را تکان می‌دهد، بر جهان حکم می‌راند» تفاوت میان مجاز و مجاز مرسل را نشان می‌دهد. در اینجا دست بازنمود مجاز مرسلی از مادر است که دست یک بخشی از او است در حالی که «گهواره» بازنمود بچه‌ای است با تداعی و پیوند نزدیکی.
منبع مقاله :
نورگوا، نینا، (1394)، فرهنگ سبک‌شناسی، برگردان: احمد رضایی جمکرانی، مسعود فرهمندفر، تهران: انتشارات مروارید، چاپ اول