گل خزان ندیده

گل همیشه‌بهاری که کنار گل سرخی روییده بود به گل سرخ گفت: «تو چه‌قدر دوست داشتنی هستی. تو چه‌قدر در چشم آدمیان و خدایان عزیزی! من این زیبایی و عطر را به تو تبریک می‌گویم.»
گل سرخ به گل همیشه‌بهار پاسخ داد: «امّا زندگی من بسیار کوتاه است. حتّی اگر مرا نچینند، خودم می‌پلاسم و خشک می‌شوم. در حالی که تو همیشه غنچه داری و همیشه مثل همین الان‌ تر و تازه‌ای.»
قناعت به کم که با عمر دراز همراه باشد بهتر است از جلال و شکوه کوتاه که به مصیبت یا مرگ بینجامد.
منبع مقاله :
هندفورد، اس. اِی و دیگران؛ (1392)، افسانه‌های مردم دنیا (جلدهای 9 تا 12)، ترجمه‌ی حسین ابراهیمی (الوند) و دیگران، تهران: نشر افق، چاپ سوم.