دانشگاه از ديدگاه مقام معظم رهبري (2)
بايد در محيط دانشگاهي خودتان، اسلام را به حد اعلي پاس بداريد. کاري کنيد غريبه ها- آنهايي که از انقلاب و اسلام غريبه اند- احساس نکنند که کار زير نگين آن هاست؛ حرف من، اين است...محيط را محيطي بکنيد که حزب اللهي در آن محيط رشد کند. دشمنان ما در تبليغات دنيايي، سعي مي کنند حزب اللهي را چهره ي بدي نشان بدهند. حزب اللهي را عبارةاخراي يک آدم بي همه چيز و يک لات تصور مي کنند! نخير،... حزب اللهي، يعني آن که در خدمت خداست و و هيچ وابستگي تشکيلتي سياسي، جز وابستگي به انقلاب و اساس انقلاب -که اراده ي الهي است- ندارد.
بايد کوشش بکنيد که جناح حزب اللهي کشور، دانشگاه، مديريت، يعني آن که خودش را متعلق به اين انقلاب مي داند، براي انقلاب و اين ملت دل مي سوزاند، هيچ وظيفه اي هم براي خودشف جز خدمت به اين کشور و اين انقلاب قائل نيست، احساس کند که در اين جا خودي است.(1)
اگر بخواهيم وسوسه هاي شيطان و هواي نفس وضعف هاي گوناگون که در درون و خلقيات و در تربيت هاي ما است، لجن هايي که با جواهر انساني ما جا به جا آميخته است،جوارح ما را از حرکت باز ندارند، بايد اين روحيه ي تعبد در ما باشد. حکم و دستور الهي و وظيفه ي شرعي است، بايد انجام بدهيم. نبايد ملاحظات، رودربايستي ها، تهديدها، خطرها و تطميع ها جلوي ما را بگيرد. پس بايد تعبد در دانشجو رشد پيدا کند. چرا؟ چون اين جوان، فردا چرخي از چرخ هاي اين مملکت را به دست خواهد گرفت. از حالا بايد سرمايه را پيدا کند وقتي به سنين بنده و امثال بنده رسيد، مثل يک درخت خشک و بي انعطاف است که ديگر کاري نمي شود کرد. انسان در سنين شما اين استطاعت را دارد که کجي هاي خود را خود را اطلاح و اشکالات خود را درست کند.(6).
مهم ترين آرزو براي يک دانشجو در آن موقع اين بود که بتواند وسيله اي به دست بياورد و خودش ار به خارج از مرزها برساند. دانشگاه مجذوب غرب بود و نمي خواست نوآوري بکند؛ نه اين که استاد و دانشجو ميل به اين معنا نداشتند؛ فرهنگ غالب بر دانشگاه، اين فرهنگ نبود؛ فرهنگي وابستگي بود که رژيم شاه هم آن را به شدت ترويج مي کرد. آن کساني که در داخل دانشگاه داعيه ي روشنفکري داشتند، آن ها هم روشنفکران مردمي نبودند؛ روشنفکرهاي کافه اي و بريده ي از مردم بودند؛ خيلي از آن ها بعد از انقلاب رفتند و الان در کشورهاي اروپايي باز هم کافه اي اند و بيش ترين محيطشان، محيط کافه ها است! دانشگاه چنين وضعيداشت. انقلاب دانشگاه را از اين دو آفت بزرگ نجات داد؛ دانشگاه را خود انديش، مستقل، داراي اعتماد به نفس، داراي قدرت توليد- فکر و توليد علم- مرتبط با قشرهاي مختلف مردم، مرتبط با فرنگ مردمي و متصل به دلبستگي ها و عشق ها و جاذبه هاي موجود ميان مردم قرار داد؛ اين اهميت خيلي زيادي دارد.
من به شما بگويم، اين دو نکته، نکات مهمي هستند که اگر از طرف بيگانگان و دشمنان خطري دانشگاه را تهديد بکند، بمباران همين دو مرکز اساسي و مهم است؛ اعتمادبه نفس را از دانشگاهي بگيرند، بخواهند فکرها و تئوري هاي ترجمه اي را وارد محيط دانشگه کنند وبه مغز دانشجو و استاد رسوخ دهند و آن ها را از اميان و دلبستگي هاي مردم جدا کنند؛ اين، آن خطر اساسي است. علاج هم عبارت است از حفظ اتصال فکري با توده هاي مردم و به شدت چسبيدن و متمسک شدن به ريشه هاي اصولي انقلاب.(9)
عامل اول، درس و علم و تحصيل است، جوان ها بايد خوب درس بخوانند و اساتيد هم بايد آن ها را تربيت کنند و آينده ي علمي و عملي کشور را تأمين و تضمين کنند.
عامل دوم، جهت فکري و سياسي و انقلابي دانشگاه است؛ آن چيزي که به علم هم جان و روح و جهت خواهد داد. در بيانات حضرت (قدس سره) و وصيت نامه ي ايشان، به اين نکته ي اساسي بسيار توجه شده است. دانشگاه لاابالي و بيگانه از ارزش هاي ديني و بي تفاوت و خونسرد نسبت به مفاهيم و جهت گيري هاي انقلابي، دانشگاهي که در او نبض انقلاب نزند، دانشگاهي که اعضايش چه دانشجو و چه استاد نسبت به حرکت انقلابي ملت ايران و براي پيشاهنگي و پيشقراولي، احساس تکليف نکند و نقش درجه ي يک را در کار انقلاب نداشته باشد، دانشگاهي نيست که اميدبخش و تضمين کننده ي آينده و مورد نظر امام (قدس سره) باشد. دانشگاهي جهت دار، به شدت متمايل به ارزش هاي اسلامي است.(10)
بايد کوشش بکنيد که جناح حزب اللهي کشور، دانشگاه، مديريت، يعني آن که خودش را متعلق به اين انقلاب مي داند، براي انقلاب و اين ملت دل مي سوزاند، هيچ وظيفه اي هم براي خودشف جز خدمت به اين کشور و اين انقلاب قائل نيست، احساس کند که در اين جا خودي است.(1)
اجازه ندهيد در محيط دانشگاه ها نسبت به حجاب اسلامي بي احترامي کنند
بايد ارزش هاي اسلامي در دانشگاه مورد مسابقه قرار گيرد
اعتکاف دانشجويان حقيقتا مايه ي افتخار نظام است.
ايد روحيه تعبد در دانشجويان رشد کند
اگر بخواهيم وسوسه هاي شيطان و هواي نفس وضعف هاي گوناگون که در درون و خلقيات و در تربيت هاي ما است، لجن هايي که با جواهر انساني ما جا به جا آميخته است،جوارح ما را از حرکت باز ندارند، بايد اين روحيه ي تعبد در ما باشد. حکم و دستور الهي و وظيفه ي شرعي است، بايد انجام بدهيم. نبايد ملاحظات، رودربايستي ها، تهديدها، خطرها و تطميع ها جلوي ما را بگيرد. پس بايد تعبد در دانشجو رشد پيدا کند. چرا؟ چون اين جوان، فردا چرخي از چرخ هاي اين مملکت را به دست خواهد گرفت. از حالا بايد سرمايه را پيدا کند وقتي به سنين بنده و امثال بنده رسيد، مثل يک درخت خشک و بي انعطاف است که ديگر کاري نمي شود کرد. انسان در سنين شما اين استطاعت را دارد که کجي هاي خود را خود را اطلاح و اشکالات خود را درست کند.(6).
دانشگاه ها بايد به صورت عملي به علم اهميت بدهند
طرفدار دانشگاهي هستم که اعتلاطلب، فعال و از لحاظ علمي و فکري پر نشاط باشد
انقلاب، دانشگاه را از دو آفت بزرگ نجات داد
مهم ترين آرزو براي يک دانشجو در آن موقع اين بود که بتواند وسيله اي به دست بياورد و خودش ار به خارج از مرزها برساند. دانشگاه مجذوب غرب بود و نمي خواست نوآوري بکند؛ نه اين که استاد و دانشجو ميل به اين معنا نداشتند؛ فرهنگ غالب بر دانشگاه، اين فرهنگ نبود؛ فرهنگي وابستگي بود که رژيم شاه هم آن را به شدت ترويج مي کرد. آن کساني که در داخل دانشگاه داعيه ي روشنفکري داشتند، آن ها هم روشنفکران مردمي نبودند؛ روشنفکرهاي کافه اي و بريده ي از مردم بودند؛ خيلي از آن ها بعد از انقلاب رفتند و الان در کشورهاي اروپايي باز هم کافه اي اند و بيش ترين محيطشان، محيط کافه ها است! دانشگاه چنين وضعيداشت. انقلاب دانشگاه را از اين دو آفت بزرگ نجات داد؛ دانشگاه را خود انديش، مستقل، داراي اعتماد به نفس، داراي قدرت توليد- فکر و توليد علم- مرتبط با قشرهاي مختلف مردم، مرتبط با فرنگ مردمي و متصل به دلبستگي ها و عشق ها و جاذبه هاي موجود ميان مردم قرار داد؛ اين اهميت خيلي زيادي دارد.
من به شما بگويم، اين دو نکته، نکات مهمي هستند که اگر از طرف بيگانگان و دشمنان خطري دانشگاه را تهديد بکند، بمباران همين دو مرکز اساسي و مهم است؛ اعتمادبه نفس را از دانشگاهي بگيرند، بخواهند فکرها و تئوري هاي ترجمه اي را وارد محيط دانشگه کنند وبه مغز دانشجو و استاد رسوخ دهند و آن ها را از اميان و دلبستگي هاي مردم جدا کنند؛ اين، آن خطر اساسي است. علاج هم عبارت است از حفظ اتصال فکري با توده هاي مردم و به شدت چسبيدن و متمسک شدن به ريشه هاي اصولي انقلاب.(9)
دانشگاهي که در آن نبض انقلاب نزند، تضمين کننده ي آينده ي کشور نيست
عامل اول، درس و علم و تحصيل است، جوان ها بايد خوب درس بخوانند و اساتيد هم بايد آن ها را تربيت کنند و آينده ي علمي و عملي کشور را تأمين و تضمين کنند.
عامل دوم، جهت فکري و سياسي و انقلابي دانشگاه است؛ آن چيزي که به علم هم جان و روح و جهت خواهد داد. در بيانات حضرت (قدس سره) و وصيت نامه ي ايشان، به اين نکته ي اساسي بسيار توجه شده است. دانشگاه لاابالي و بيگانه از ارزش هاي ديني و بي تفاوت و خونسرد نسبت به مفاهيم و جهت گيري هاي انقلابي، دانشگاهي که در او نبض انقلاب نزند، دانشگاهي که اعضايش چه دانشجو و چه استاد نسبت به حرکت انقلابي ملت ايران و براي پيشاهنگي و پيشقراولي، احساس تکليف نکند و نقش درجه ي يک را در کار انقلاب نداشته باشد، دانشگاهي نيست که اميدبخش و تضمين کننده ي آينده و مورد نظر امام (قدس سره) باشد. دانشگاهي جهت دار، به شدت متمايل به ارزش هاي اسلامي است.(10)
پي نوشت :
1-بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با اعضاي شوراي عالي انقلاب فرهنگي 1370/9/20.
2-سخنراني در ديدار با گروهي از زنان پزشک سراسر کشور، 1368/10/26.
3-بيانات رهبر معظم انقلاب در ديار با جمع کثيري از طلاب حوزه هاي علميه و دانشجويان دانشگاه ها، 1369/9/28.
4-بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با جمعي از تشکل هاي دانشجويي کشور در قم، 1374/9/18.
5-سوره ي احقاف: آيه 15.
6-بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با جمعي از تشکل هاي دانشجويي کشور در قم، 1374/9/18.
7-بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار وزير علومورؤساي دانشگاه ها، 1383/10/17.
8-بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع دانشجويان و اساتيد دانشگاه صنعتي امير کبير سراسر کشور، 1368/3/23.
9-بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع دانشجويان و اساتيد دانشگاه صنعتي امير کبير سراسر کشور، 1368/3/23.
10-بيانات رهبر معظم انقلاب در مراسم بيعت جمعي از دانشجويان و دانشگاهيان، 1368/3/23.
