معرفی بامیه و خواص درمانی آن

نام علمی:

Abelmoschus esculentus Monench.، نام فرانسه Gimbo و نام انگلیسی آن Okra می‌باشد.

تیره گیاه:

پنیرک Malvaceae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است علفی و یک ساله در مناطق سردسیر و چند ساله در مناطق گرمسیر به ارتفاع حدود 100 سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر با ساقه‌ای راست و پوشیده از تار و برگ‌های آن قلبی شکل، چاکدار و مرکب از 3 تا 5 لوب می‌باشند. گل‌های آن منفرد و بزرگ و گلبرگ‌ها، زرد ولی در قسمت وسط قرمز رنگ هستند. میوه‌اش (بامیه) سبز، هرمی شکل، لعابدار، دراز، نوک تیز، پوشیده از تارهای ریز و محتوی تعدادی دانه می‌باشد.

طبیعت بامیه:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و تر می‌باشد.

رویش جغرافیایی:

در اغلب نواحی گرم و معتدل کشورها بخصوص کشورهای آسیایی، آفریقایی، آمریکای جنوبی، آمریکا و در ایران بیشتر در استان‌های خوزستان، بوشهر، هرمزگان، فارس و نقاط گرمسیری کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در بامیه خام:

کربوهیدرات، قند، فیبر غذایی، منیزیم، منگنز، نیاسین، فولات، آب، پروتئین، مواد نشاسته‌ای، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، کالری و ویتامین‌های C, B6, B3, B2, B1, A در آن مشخص شده است.

بخش مورد استفاده:

میوه (بامیه)

نحوه مصرف:

معمولاً بامیه را به صورت خام یا پخته استفاده می‌کنند.

بیشتر بخوانید: بامیه ؛ سبزک لاغری

 

خواص درمانی:

تقویت کننده معده و نرم کننده، تحریک کننده مجاری تناسلی و ادرارآور، رفع کننده سوزش محاری ادراری و جلوگیری کننده از تشکیل سنگ مثانه، ملین، و مغذی، صفرابر و ضد آب آوردن بدن، دفع کننده سودا و بلغم و کاهنده کلسترول و فشار خون، حفظ کننده قند خون و اشتهاآور، افزاینده قوه بینایی و تقویت کننده اعصاب، مانع از پیری زودرس و نرم کننده مفاصل، افزاینده اسپرم و محرک نیروی جنسی، تصفیه کننده خون و تقویت کننده غده پروستات، سرشار از کلسیم و رفع کننده خشونت صدا، تحلیل برنده ورم کلیه و ضد یرقان می‌باشد. در ضمن برای آرتروز، پوکی استخوان و عفونت‌های مجاری تنفسی فوقانی نیز مفید است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.