راهبردهاي عاشورا
نویسنده: مرکز تحقيقات اسلامي نمايندگي ولي فقيه در سپاه
هـر نظام سياسي و حکومتي، اهداف و مقاصدي را در دستور کار خود دارد. روشن است اهداف هـر حـکـومـتـي مـبـتـنـي بر نگرش ها و بينش هاي کلي و کلان يک حکومت و طراحان و برنامه ريزان در آن حکومت است.
بر اين اساس، نظام هاي سوسياليستي و ليبراليستي، براساس نگرش و بينش خاص خـودشـان، کـه عـمـدتـاً بـر نـگـرش مادي گرايي، انسان محوري و دنياگرايي صرف استوار است، نهايت هدفشان تأمين رفاه مادي و آزادي هاي جنسي و دوري گزيدن از دغدغه هـا و مـسـئوليـت پـذيـري هـاي رنـج دهـنـده و مـحـدود کـنـنـده مـي بـاشد و هرآنچه که براي شـهـرونـدان خود خواستارند و درصدد تأمين آن برمي آيند در همين نان و آب و آزادي هاي مـربـوط بـه زنـدگي دنيوي و تمتعات مادي و جنسي است و بس؛ چون اين گونه مکاتب، اسـاسـاً مـعـنـويـت و اخلاق الهي و ديني را برنمي تابند و اگر هم از اخلاق و ارزش هاي اخـلاقـي و مـعـنـوي سـخـن مي گويند، اخلاقيات سکولاريزه شده و همراه با سود محوري و دنياطلبي است که اصلاً مرزهاي ارزش هاي الهي و ديني را برنمي تابد و تماماً در خدمت اهـداف مادي و منافع دنيوي و لذت جويي هاي جنسي و نفساني است. نگرش اين نوع حکومت هـا )اخـلاق محوري( و به تعبير جامع تر )خدا محوري( نيست، بلکه )انسان محور( و به بيان دقيق تر )سودمحوري( يا )دنيا مداري( است.
بنابراين، اهداف حکومت و مديريت در نظام هاي سوسياليستي و ليبراليستي از اساس با اهـداف حـکـومـت و مـديـريـت در نـظـام هـاي مديريتي ـ الهي تفاوت مي کند. به اين بيان که مـديران در حکومت هاي غير ديني و الهي، براي مديريت ارزش و اعتبار آرماني قائلند چون بـه چـيـزي غـيـر از تـأمـيـن خـواسـته هاي مادي و رسيدن به لذايذ جسماني و دنيوي معتقد نيستند و اگر هم اندک اعتقادي داشته باشند، هدف دوم و پايين تر آنهاست. اما در نظام هاي حکومتي ديني و الهي به ويژه در نظام حکومتي و مديريتي اسلام چنين نيست…اسلام به عنوان آيين و مکتب جامع و کامل آسماني براي مدير و رهبر جامعه، جايگاه ويژه اي قـائل بـوده و نـقـش رهـبـري را بـسيار تعيين کننده و سرنوشت ساز مي داند. در اين جا به جايگاه امامت و رهبري در نگرش اسلام،...مي پردازيم.
متن کتاب " راهبردهاي عاشورا "
/خ
هـر نظام سياسي و حکومتي، اهداف و مقاصدي را در دستور کار خود دارد. روشن است اهداف هـر حـکـومـتـي مـبـتـنـي بر نگرش ها و بينش هاي کلي و کلان يک حکومت و طراحان و برنامه ريزان در آن حکومت است.
بر اين اساس، نظام هاي سوسياليستي و ليبراليستي، براساس نگرش و بينش خاص خـودشـان، کـه عـمـدتـاً بـر نـگـرش مادي گرايي، انسان محوري و دنياگرايي صرف استوار است، نهايت هدفشان تأمين رفاه مادي و آزادي هاي جنسي و دوري گزيدن از دغدغه هـا و مـسـئوليـت پـذيـري هـاي رنـج دهـنـده و مـحـدود کـنـنـده مـي بـاشد و هرآنچه که براي شـهـرونـدان خود خواستارند و درصدد تأمين آن برمي آيند در همين نان و آب و آزادي هاي مـربـوط بـه زنـدگي دنيوي و تمتعات مادي و جنسي است و بس؛ چون اين گونه مکاتب، اسـاسـاً مـعـنـويـت و اخلاق الهي و ديني را برنمي تابند و اگر هم از اخلاق و ارزش هاي اخـلاقـي و مـعـنـوي سـخـن مي گويند، اخلاقيات سکولاريزه شده و همراه با سود محوري و دنياطلبي است که اصلاً مرزهاي ارزش هاي الهي و ديني را برنمي تابد و تماماً در خدمت اهـداف مادي و منافع دنيوي و لذت جويي هاي جنسي و نفساني است. نگرش اين نوع حکومت هـا )اخـلاق محوري( و به تعبير جامع تر )خدا محوري( نيست، بلکه )انسان محور( و به بيان دقيق تر )سودمحوري( يا )دنيا مداري( است.
بنابراين، اهداف حکومت و مديريت در نظام هاي سوسياليستي و ليبراليستي از اساس با اهـداف حـکـومـت و مـديـريـت در نـظـام هـاي مديريتي ـ الهي تفاوت مي کند. به اين بيان که مـديران در حکومت هاي غير ديني و الهي، براي مديريت ارزش و اعتبار آرماني قائلند چون بـه چـيـزي غـيـر از تـأمـيـن خـواسـته هاي مادي و رسيدن به لذايذ جسماني و دنيوي معتقد نيستند و اگر هم اندک اعتقادي داشته باشند، هدف دوم و پايين تر آنهاست. اما در نظام هاي حکومتي ديني و الهي به ويژه در نظام حکومتي و مديريتي اسلام چنين نيست…اسلام به عنوان آيين و مکتب جامع و کامل آسماني براي مدير و رهبر جامعه، جايگاه ويژه اي قـائل بـوده و نـقـش رهـبـري را بـسيار تعيين کننده و سرنوشت ساز مي داند. در اين جا به جايگاه امامت و رهبري در نگرش اسلام،...مي پردازيم.
متن کتاب " راهبردهاي عاشورا "
/خ
