آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی در سال 1345 هـ.ق در شهر شیراز دیده به جهان گشود. معظم له تحصیلات ابتدایی و دبیرستانی خود را در شهر شیراز به پایان رساند. هوش و حافظه قوی و استعداد سرشار وی را در مدرسه در ردیف شاگردان بسیار ممتاز قرار داده بود .ایشان در حدود چهارده سالگی رسما دروس دینی را در مدرسه آقا باباخان شیراز آغاز کرد و در مدت اندکی به بسیاری از علوم مانند صرف و نحو عربی، منطق، معانی و بیان و بدیع تسلط یافت و سپس به آموختن دروس فقه و اصول پرداخت. وی به خاطر نبوغ فوق العاده اش مجموع دروس سطح های مقدماتی، متوسط و عالی را در مدتی نزدیک به چهارسال به پایان رسانید.
ایشان در حالی که هنوز بیش از 18 سال از عمر شریفش نگذشته بود با فکر نافذ و قلم روان حاشیه ای بر «کفایه الاصول» نوشت که نقاط مبهمی از این کتاب را روشن می ساخت. وی در همین سن 18سالگی وارد حوزه علمیه قم شد و نزدیک به پنج سال از جلسات علمی و دروس اساتید بزرگ هم چون حضرت آیت الله بروجردی و آیات بزرگوار دیگر بهره مند شد.
سپس به حوزه علمیه نجف رفت و در سن 24سالگی اجازه اجتهاد مطلق را از محضر دونفر از آیات بزرگ نجف کسب نمود.ایشان در سال 1330 هجری شمسی به ایران بازگشتند و به تدریس سطوح عالی و سپس خارج اصول و فقه پرداختند.هم چنین در مبارزات سیاسی که منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی گردید حضور فعال و ارزنده داشت و به همین دلیل چند بار به زندان های طاغوت افتادند و سه بار هم توسط رژیم به شهرهای چابهار، مهاباد و انارک تبعید شدند. ایشان در تدوین قانون اساسی در مجلس خبرگان اول نقش موثری داشتند.
ایشان در طول حیات علمی پرثمرش فعالیت های گسترده، عمیق و مدققانه ای داشته است که از جمله آنها به انتشار نشریه ماهانه «مکتب اسلام» به اتفاق جمعی از دانشمندان می توان اشاره کرد. این نشریه در جهان تشیع بی سابقه بود و راه نوینی را به روی فضلا و دانشمندان جوان حوزه گشود.از معظم له تاکنون بیش از یکصد جلد کتاب به چاپ رسیده که برخی از آنها حدود 30 مرتبه تجدید چاپ شده اند و برخی از این کتب به بیش از ده زبان زنده دنیا ترجمه و در کشورهای مختلف منتشر شده اند که حتی فقط ذکر عنوان های این کتب هم از حوصله این مختصر خارج است.
ایشان در حالی که هنوز بیش از 18 سال از عمر شریفش نگذشته بود با فکر نافذ و قلم روان حاشیه ای بر «کفایه الاصول» نوشت که نقاط مبهمی از این کتاب را روشن می ساخت. وی در همین سن 18سالگی وارد حوزه علمیه قم شد و نزدیک به پنج سال از جلسات علمی و دروس اساتید بزرگ هم چون حضرت آیت الله بروجردی و آیات بزرگوار دیگر بهره مند شد.
سپس به حوزه علمیه نجف رفت و در سن 24سالگی اجازه اجتهاد مطلق را از محضر دونفر از آیات بزرگ نجف کسب نمود.ایشان در سال 1330 هجری شمسی به ایران بازگشتند و به تدریس سطوح عالی و سپس خارج اصول و فقه پرداختند.هم چنین در مبارزات سیاسی که منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی گردید حضور فعال و ارزنده داشت و به همین دلیل چند بار به زندان های طاغوت افتادند و سه بار هم توسط رژیم به شهرهای چابهار، مهاباد و انارک تبعید شدند. ایشان در تدوین قانون اساسی در مجلس خبرگان اول نقش موثری داشتند.
ایشان در طول حیات علمی پرثمرش فعالیت های گسترده، عمیق و مدققانه ای داشته است که از جمله آنها به انتشار نشریه ماهانه «مکتب اسلام» به اتفاق جمعی از دانشمندان می توان اشاره کرد. این نشریه در جهان تشیع بی سابقه بود و راه نوینی را به روی فضلا و دانشمندان جوان حوزه گشود.از معظم له تاکنون بیش از یکصد جلد کتاب به چاپ رسیده که برخی از آنها حدود 30 مرتبه تجدید چاپ شده اند و برخی از این کتب به بیش از ده زبان زنده دنیا ترجمه و در کشورهای مختلف منتشر شده اند که حتی فقط ذکر عنوان های این کتب هم از حوصله این مختصر خارج است.
کتاب: «حکومت جهانی مهدی(عج)»
یکی از این کتاب های ارزشمند کتاب: «حکومت جهانی مهدی(عج)» می باشد که معظم له این کتاب را در هنگام تبعید به چابهار به رشته تحریر درآورده است. ایشان در مقدمه کتاب چنین نگاشته است:
«مدت ها بود که... یادداشت هایی تهیه کرده بودم، ولی تراکم اشتغالات در قم اجازه تشریح و تنظیم و تکمیل آن را نمی داد... ولی دست حوادث مرا به نقطه ای که هیچ گاه باور نمی کردم کشاند.
بندر چابهار! یعنی دورافتاده ترین و بدآب و هواترین نقطه ایران که از تهران حدود 2300 کیلومتر فاصله دارد و امکانات آن برای زندگی بسیار محدود و اهالی به طور غیرقابل تصوری گرفتار محرومیت ها هستند... در این منطقه کویری... طبعا مجال و فرصت بیش تری برای مطالعه به دست آمد و با استفاده از این فرصت غیرمنتظره یکی از نخستین بحث هایی را که مورد بررسی قرار دادم همین بحث ها بود.»
وی در مقدمه کتاب ابتدا با طرح سؤالاتی در زمینه آینده انسان و جهان و این که آیا سرنوشت آینده بشریت صلح و عدالت و امنیت است یا هرج و مرج و ظلم و بی عدالتی است؟
و اگر قرار است که سرانجام جهان صلح و عدالت باشد، آیا تحقق این امر به صورت تدریجی است و یا این که لازم است انقلابی صورت پذیرد؟
و اگر چنان چه لازم است انقلابی صورت پذیرد، آیا تنها از طریق قوانین مادی امکان پذیر است؛ یا بدون استمداد از اصول معنوی و ارزش های اصل انسانی ممکن نیست.
رهبر این انقلاب باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ و آیا این انقلاب الزاما به حکومت واحد جهانی می انجامد؟ کنجکاوی خواننده را برانگیخته و در ادامه می نویسد: «در این کتاب کوشش شده به دور از تعصب ها و گرایش های افراطی و دور از پیش داوری های غیرمنتطقی به این پرسش ها پاسخ گفته شود؛ پاسخ هایی که از اعماق جان بجوشد و با خرد سازگار باشد و بتواند «عقل»، «عواطف»، «روح» و «جان» را سیراب سازد.»
نویسنده در بخش اول کتاب آینده جهان و بشریت را بسیار روشن و پرامید توصیف کرده است. وی برای اثبات این ادعا به پنج دلیل علمی که مورد پذیرش هر اهل فکر منصفی است اشاره کرده است. سیر تکاملی جامعه انسانی، هماهنگی با نظام عمومی آفرینش، قانون عکس العمل، الزام های اجتماعی و فطرت و صلح و عدل جهانی پنج دلیلی است که نویسنده به طور مفصل آنها را تبیین کرده است.
نویسنده در بخش دیگری از این کتاب به اعتقاد اقوام، مذاهب و ادیان دیگر درخصوص مصلح بزرگ اشاره کرده و معتقد است که تمام اقوام جهان در انتظار یک رهبر بزرگ انقلابی به سر می برند که هر کدام او را به نامی می خوانند. وی در بخشی از کتاب چنین می نویسد:
«مسأله ایمان به ظهور یک نجات بخش بزرگ تنها در میان مسلمانان نیست و حتی فقط این مذاهب شرقی نیستند که چنین اعتقادی دارند، بلکه اسناد و مدارک نشان می دهد که این یک اعتقاد عمومی و قدیمی در میان همه اقوام و مذاهب شرق و غرب است...»
نویسنده در بخش دیگری از کتاب به تبیین مفهوم انتظار پرداخته است و انتظار انقلابی و آماده ساز را از انتظار مخرب و مخدر جدا کرده است.
نویسنده درخصوص مفهوم انتظار می نویسد:
«انتظار یا آینده نگری به حالت کسی گفته می شود که از وضع موجود ناراحت است و برای ایجاد وضع بهتر تلاش می کند... بنابراین مسأله انتظار حکومت جهانی مهدی(عج) در واقع مرکب از دو عنصر است عنصر «نفی» و عنصر «اثبات». عنصر نفی همان بیگانگی با وضع موجود است و عنصر اثبات خواهان وضع بهتری بودن می باشد. اگر این دو جنبه در روح انسان به صورت ریشه دار حلول کند سرچشمه دو رشته اعمال خواهد شد. این دو رشته اعمال عبارتند از ترک هرگونه همکاری و هماهنگی با عوامل ظلم و فساد و حتی مبارزه و درگیری با آنها از یک سو و خودسازی و خودیاری و جلب آمادگی های جسمی و روحی و مادی و معنوی برای شکل گرفتن حکومت واحد جهانی و مردمی از سوی دیگر.»
وی ضمن برشمردن دیدگاه قرآن و احادیث اهل سنت و شیعه درباره مصلح بزرگ جهانی به نشانه های آغازین انقلاب و ویژگی های مکتب شیعه درباره مهدی(عج) پرداخته است. نویسنده «فلسفه غیبت» را تبیین کرده و به بیان «نقش امام(ع) در دوران غیبت» پرداخته و «راه های پیروزی آن مصلح بزرگ» را ترسیم کرده است.
«روش حکومت جهانی حضرت»، «نوسازی و وحدت ادیان»، «مدعیان دروغین» هم از بخش های پایانی کتاب در حکومت جهانی مهدی(ع) را تشکیل می دهد.
دوری از تعصب و بیان مطالب به صورت علمی و منطقی و به دور از گرایش های افراطی یک مذهب خاص از ویژگی های کتاب است که هر خواننده اهل نظر و منصفی را اقناع خواهد کرد.
بدون شک مطالعه این کتاب به وسعت دیدگاه اهل تحقیق و پژوهش و پرورش ایمان مؤمنان به ظهور مصلح بزرگ جهانی کمک شایان و قابل توجهی خواهد کرد. امید است خداوند متعال بر ایمان ما به ظهور آخرین حجتش بیفزاید و ما منتظران واقعی آن حضرتش باشیم. ان شاءالله
«مدت ها بود که... یادداشت هایی تهیه کرده بودم، ولی تراکم اشتغالات در قم اجازه تشریح و تنظیم و تکمیل آن را نمی داد... ولی دست حوادث مرا به نقطه ای که هیچ گاه باور نمی کردم کشاند.
بندر چابهار! یعنی دورافتاده ترین و بدآب و هواترین نقطه ایران که از تهران حدود 2300 کیلومتر فاصله دارد و امکانات آن برای زندگی بسیار محدود و اهالی به طور غیرقابل تصوری گرفتار محرومیت ها هستند... در این منطقه کویری... طبعا مجال و فرصت بیش تری برای مطالعه به دست آمد و با استفاده از این فرصت غیرمنتظره یکی از نخستین بحث هایی را که مورد بررسی قرار دادم همین بحث ها بود.»
وی در مقدمه کتاب ابتدا با طرح سؤالاتی در زمینه آینده انسان و جهان و این که آیا سرنوشت آینده بشریت صلح و عدالت و امنیت است یا هرج و مرج و ظلم و بی عدالتی است؟
و اگر قرار است که سرانجام جهان صلح و عدالت باشد، آیا تحقق این امر به صورت تدریجی است و یا این که لازم است انقلابی صورت پذیرد؟
و اگر چنان چه لازم است انقلابی صورت پذیرد، آیا تنها از طریق قوانین مادی امکان پذیر است؛ یا بدون استمداد از اصول معنوی و ارزش های اصل انسانی ممکن نیست.
رهبر این انقلاب باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ و آیا این انقلاب الزاما به حکومت واحد جهانی می انجامد؟ کنجکاوی خواننده را برانگیخته و در ادامه می نویسد: «در این کتاب کوشش شده به دور از تعصب ها و گرایش های افراطی و دور از پیش داوری های غیرمنتطقی به این پرسش ها پاسخ گفته شود؛ پاسخ هایی که از اعماق جان بجوشد و با خرد سازگار باشد و بتواند «عقل»، «عواطف»، «روح» و «جان» را سیراب سازد.»
نویسنده در بخش اول کتاب آینده جهان و بشریت را بسیار روشن و پرامید توصیف کرده است. وی برای اثبات این ادعا به پنج دلیل علمی که مورد پذیرش هر اهل فکر منصفی است اشاره کرده است. سیر تکاملی جامعه انسانی، هماهنگی با نظام عمومی آفرینش، قانون عکس العمل، الزام های اجتماعی و فطرت و صلح و عدل جهانی پنج دلیلی است که نویسنده به طور مفصل آنها را تبیین کرده است.
نویسنده در بخش دیگری از این کتاب به اعتقاد اقوام، مذاهب و ادیان دیگر درخصوص مصلح بزرگ اشاره کرده و معتقد است که تمام اقوام جهان در انتظار یک رهبر بزرگ انقلابی به سر می برند که هر کدام او را به نامی می خوانند. وی در بخشی از کتاب چنین می نویسد:
«مسأله ایمان به ظهور یک نجات بخش بزرگ تنها در میان مسلمانان نیست و حتی فقط این مذاهب شرقی نیستند که چنین اعتقادی دارند، بلکه اسناد و مدارک نشان می دهد که این یک اعتقاد عمومی و قدیمی در میان همه اقوام و مذاهب شرق و غرب است...»
نویسنده در بخش دیگری از کتاب به تبیین مفهوم انتظار پرداخته است و انتظار انقلابی و آماده ساز را از انتظار مخرب و مخدر جدا کرده است.
نویسنده درخصوص مفهوم انتظار می نویسد:
«انتظار یا آینده نگری به حالت کسی گفته می شود که از وضع موجود ناراحت است و برای ایجاد وضع بهتر تلاش می کند... بنابراین مسأله انتظار حکومت جهانی مهدی(عج) در واقع مرکب از دو عنصر است عنصر «نفی» و عنصر «اثبات». عنصر نفی همان بیگانگی با وضع موجود است و عنصر اثبات خواهان وضع بهتری بودن می باشد. اگر این دو جنبه در روح انسان به صورت ریشه دار حلول کند سرچشمه دو رشته اعمال خواهد شد. این دو رشته اعمال عبارتند از ترک هرگونه همکاری و هماهنگی با عوامل ظلم و فساد و حتی مبارزه و درگیری با آنها از یک سو و خودسازی و خودیاری و جلب آمادگی های جسمی و روحی و مادی و معنوی برای شکل گرفتن حکومت واحد جهانی و مردمی از سوی دیگر.»
وی ضمن برشمردن دیدگاه قرآن و احادیث اهل سنت و شیعه درباره مصلح بزرگ جهانی به نشانه های آغازین انقلاب و ویژگی های مکتب شیعه درباره مهدی(عج) پرداخته است. نویسنده «فلسفه غیبت» را تبیین کرده و به بیان «نقش امام(ع) در دوران غیبت» پرداخته و «راه های پیروزی آن مصلح بزرگ» را ترسیم کرده است.
«روش حکومت جهانی حضرت»، «نوسازی و وحدت ادیان»، «مدعیان دروغین» هم از بخش های پایانی کتاب در حکومت جهانی مهدی(ع) را تشکیل می دهد.
دوری از تعصب و بیان مطالب به صورت علمی و منطقی و به دور از گرایش های افراطی یک مذهب خاص از ویژگی های کتاب است که هر خواننده اهل نظر و منصفی را اقناع خواهد کرد.
بدون شک مطالعه این کتاب به وسعت دیدگاه اهل تحقیق و پژوهش و پرورش ایمان مؤمنان به ظهور مصلح بزرگ جهانی کمک شایان و قابل توجهی خواهد کرد. امید است خداوند متعال بر ایمان ما به ظهور آخرین حجتش بیفزاید و ما منتظران واقعی آن حضرتش باشیم. ان شاءالله
منبع:روزنامه کیهان
