مترجم: محمد علی آصفی پور
منبع:راسخون
کوچکترین کامیونهای غول پیکر جهان را وارسی کنید. ابعاد آنها تقریباً برابر است با پهنای یک رشته دی ان اِی. و البته یک غرابت شیمیایی زیر کاپوت آن نهفته است.
این کامیون تنها از پنج مولکول ساخته شده است. این کامیونک تنها سه و نیم نانومتر درازا و دو و نیم نانومتر عرض دارد. با این حال قوی‌ترین رقیب در مسایقه ماشینهای نانویی بود. شاید جالبتر از همه سورپرایزی بود که محققین در هنگام ساخت این ماشینهای مسابقه فوق العاده کوچک به وجود آوردند. ماسون یک شیمیدان در دانشگاه اوهایو در آتن است. او و همکارانش مطمئن نیستند که چرا واگنکهای نانویی آنها بیشتر تمایل دارند ناگهان از وسط قیچی شوند تا این که یک چرخ خود را از دست بدهند. به محض این که دانشمندان تلاش کردند آنها را به یک مسیر مسابقه وصل کنند بسیاری از آنها شکستند. قطعات شکسته بیشتر شبیه تخته‌های دارای دو چرخ بودند. اریک ماسون متذکر شد: «به نظر می‌رسد شکستن شاسی راحتتر از برداشتن چرخ باشد.» این همکار در توسعه این خودرو، بیان کرد که این امر ثابت می‌کند که این ماشین بسیار تعجب آور است. پیوندهای شیمیایی، اتمها را در چارچوب خودرو به هم می‌پیوندد. نوع پیوندِ نگاه دارنده آنها به یک دیگر نوعاً تصور می‌شود که قویتر از نوعی باشد که چرخهایش را وصل می‌کند.
ماسون یک شیمیدان در دانشگاه اوهایو در آتن است. او و همکارانش مطمئن نیستند که چرا واگنکهای نانویی آنها بیشتر تمایل دارند ناگهان از وسط قیچی شوند تا این که یک چرخ خود را از دست بدهند. اما آنها در حال تحقیق در این زمینه هستند. توضیح این رفتار عجیب می‌تواند به دانشمندان کمک کند که عملکرد ماشینهای مولکولی را بهتر درک کنند. تولید تعدادی از چنین ابزارهای نانویی در حال حاضر در حال گسترش است. از آنها می‌توان برای یافتن و نابودی سلولهای سرطانی استفاده کرد یا حتی می‌توانند داروها را به سلولهای مشخصی در بدن تحویل دهند.
منبع:راسخون
کوچکترین کامیونهای غول پیکر جهان را وارسی کنید. ابعاد آنها تقریباً برابر است با پهنای یک رشته دی ان اِی. و البته یک غرابت شیمیایی زیر کاپوت آن نهفته است.
این کامیون تنها از پنج مولکول ساخته شده است. این کامیونک تنها سه و نیم نانومتر درازا و دو و نیم نانومتر عرض دارد. با این حال قوی‌ترین رقیب در مسایقه ماشینهای نانویی بود. شاید جالبتر از همه سورپرایزی بود که محققین در هنگام ساخت این ماشینهای مسابقه فوق العاده کوچک به وجود آوردند. ماسون یک شیمیدان در دانشگاه اوهایو در آتن است. او و همکارانش مطمئن نیستند که چرا واگنکهای نانویی آنها بیشتر تمایل دارند ناگهان از وسط قیچی شوند تا این که یک چرخ خود را از دست بدهند. به محض این که دانشمندان تلاش کردند آنها را به یک مسیر مسابقه وصل کنند بسیاری از آنها شکستند. قطعات شکسته بیشتر شبیه تخته‌های دارای دو چرخ بودند. اریک ماسون متذکر شد: «به نظر می‌رسد شکستن شاسی راحتتر از برداشتن چرخ باشد.» این همکار در توسعه این خودرو، بیان کرد که این امر ثابت می‌کند که این ماشین بسیار تعجب آور است. پیوندهای شیمیایی، اتمها را در چارچوب خودرو به هم می‌پیوندد. نوع پیوندِ نگاه دارنده آنها به یک دیگر نوعاً تصور می‌شود که قویتر از نوعی باشد که چرخهایش را وصل می‌کند.
بیشتر بخوانید: غول پیکرهای آهنین
ماسون یک شیمیدان در دانشگاه اوهایو در آتن است. او و همکارانش مطمئن نیستند که چرا واگنکهای نانویی آنها بیشتر تمایل دارند ناگهان از وسط قیچی شوند تا این که یک چرخ خود را از دست بدهند. اما آنها در حال تحقیق در این زمینه هستند. توضیح این رفتار عجیب می‌تواند به دانشمندان کمک کند که عملکرد ماشینهای مولکولی را بهتر درک کنند. تولید تعدادی از چنین ابزارهای نانویی در حال حاضر در حال گسترش است. از آنها می‌توان برای یافتن و نابودی سلولهای سرطانی استفاده کرد یا حتی می‌توانند داروها را به سلولهای مشخصی در بدن تحویل دهند.
