عرفان اسلامی (16) كيفر گناهان در روايات

شرح كتاب مصباح الشريعة ومفتاح الحقيقة

كيفر گناهان در روايات

كيفر عبادت هاى خلاف دستور حق
عَنْ أَبي عَبْدِاللهِ قالَ : عَبَدَ اللهُ حِبْرٌ مِن أَحْبارِ بَني إِسْرائِيلَ حَتّى صارَ مِثْلَ الْخَلالِ
فَأَوْحَى اللهُ عَزَّوَجَلَّ إِلى نَبيِّ زَمانِهِ قُلْ لَهُ : وَعِزَّتي وَجَلالي وَجَبَرُوتي لَوْ أَنَّكَ عَبَدْتَني حَتّى تَذُوبَ كَما تَذُوبُ الاِْلْيَةَ في الْقَدْرِ ما قَبِلْتُ مِنْكَ حَتّى تَأتِيَني مِنَ الْبابِ الّذي أَمَرْتُكَ .
از امام ششم روايت شده : عابدى از عابدان بنى اسرائيل آن چنان عبادت كرده كه به سختى لاغر شد ، خداوند به پيامبر زمانش وحى كرد به او بگو : به عزّت و جلال و جبروتم سوگند ، اگر مرا آن چنان عبادت كنى كه بمانند چربى درون ديگ آب شوى ، از تو نمى پذيرم مگر به آن صورتى كه خودم معيّن كرده ام به بندگى من برخيزى ، و از آن درى كه دستور داده ام وارد شوى .
آرى عبادت واقعى ، عبادتى است كه براساس فرمانهاى الهى استوار باشد ، عبادت بى دستور ، و برنامه هاى منهاى فرمان حق بدعت است ، و بدعت ضلالت است ، و اهل بدعت در آتشند .

كيفر غفلت و سُستى نسبت به فرامين حق

عَنْ أَبي عَبْدِاللهِ قالَ : إِيّاكُمْ وَالْغَفْلَةَ فَإِنَّهُ مَنْ غَفَلَ فَإِنَّما يَغْفَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَإِيّاكُمْ وَالتَّهاوُنَ لاَِمْرِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ فَإِنَّهُ مَنْ تَهاوَنَ بِأَمْرِ اللهِ أَهانَهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ .
امام ششم فرمود : از غفلت بپرهيزيد ، زيرا غفلت به ضرر خود شماست ، و از سستى نسبت به او امر حق دورى كنيد ، زيرا سست شمردن امر حق ، باعث مى شود كه خداوند در قيامت شما را سبك بشمارد .

كيفر سرپيچى از رهبرى اهل بيت

عَنْ أَبي الْحَمْزَةِ قالَ لَنا عَلِيُّ بْنُ الحُسَيْنِ : أَيُّ الْبِقاعِ أَفْضَلُ ؟ قُلْتُ : اللهُ وَرَسُولُهُ وَابْنُ رَسُولِهِ أَعْلَمُ ، قال : إِنَّ أَفْضَلَ البِقاعِ مابَيْنَ الرُّكْنِ وَالْمَقامِ وَلأَنَّ رَجُلاً عَمَرَ ما عَمَرَ نُوحٌ في قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَة إِلاّ خَمْسينَ عاماً يَصُومُ نَهاراً وَيَقُومُ لَيْلاً في ذلِكَ الْمَقامِ ثُمَّ لَقَى اللهَ عَزَّوَجَلَّ بِغَيْرِ وِلايَتَنا لَمْ يَنْتَفِعْ بِذلِكَ شَيْئ .
ابى حمزه مى گويد : حضرت على بن الحسين از ما بپرسيد ، چه سرزمينى برترين زمين هاست ; گفتم خدا و رسول و فرزند رسول مى داند ، فرمود : بهترين مكانها بين ركن و مقام است ، اگر مردى بمانند نوح ، نهصد و پنجاه سال در آن مكان روز را به روزه و شب را به عبادت سپرى كند ، ولى عبادتش بر محور رهبريهاى ما نباشد ، از عبادات خود بهره اى نخواهد برد .
عَنْ أَبي عَبْدِاللهِ قالَ : مِنّا الإمامُ الْمَفْرُوضُ وَمَنْ طاعَتُهُ ، مَنْ جَحَدهُ ماتَ يَهُودِيّاً أَوْ نَصْرانيّاً وَللهِ ما تُرِكَ الاَْرْضُ مُنْذُ قَبَضَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ آدَمَ إِلاّ وَفيها إِمامٌ يَهْتَدي بِهِ إِلَى اللهِ حُجّةً عَلَى الْعِبادَ ، مَنْ تَرَكَهُ هَلَكَ ، وَمَنْ لَزِمَهُ نَجا حَقّاً عَلَى اللهِ .
امام ششم فرمود : پيشوايى كه اطاعتش واجب است ماييم ، منكر رهبرى ما يهودى يا نصرانى خواهد مرد ، به خدا قسم پس از مرگ آدم زمين بدون پيشواى بر حق نماند ، پيشوايى كه مردم را به سوى خدا هدايت كند ، پيشوايى كه در تمام برنامه ها حجّت خدا بود ، آرى كسى كه امام هدايت را رها كند هلاك شده ، و هركس زندگيش بر محور رهبرى حق باشد نجات يافته .

كيفر پيروى از پيشواى ستمكار

عَنْ أَبي جَعْفَر (عليه السلام) قالَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه وآله وسلم) : لأُعَذِّبَنَّ كُلَّ رَعِيَّة في الاِْسْلامِ أَطاعَتْ إِماماً جائِراً لَيْسَ مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَإِنْ كانَتِ الرَّعِيَّةُ أَعْمالَهَا بَرَّةً تَقِيَّةً ، فَلاَعْفُوَنَّ عَنْ كُلِّ رَعِيِّة في الاِْسْلامِ أَطاعَتْ إِماماً هادِياً مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَإِنْ كانَتِ الرِّعِيّةُ في أَعْمالِها ظالِمَةً مُسيئَةً .
امام باقر مى گويد : پيامبر فرمود : هر رعيّتى كه در اسلام از پيشواى ستمكار ، پيشوايى كه از طرف خدا نيست پيروى كند ، او را بدون شك دچار عذاب مى كنم ، گرچه آن رعيّت در اعمالش نيكوكار و پرهيزكار باشد ، و هر رعيّتى كه از پيشواى هدايت كننده به سوى حق ، فرمان ببرد ، او را مشمول عفو قرار مى دهم ، گرچه در اعمالش به خود ظلم كرده و مرتكب بدى شده باشد .
اين نكته را نبايد فراموش كرد كه اطاعت از پيشواى برحق ، اراده ى بر گناه را در آدمى به تدريج ضعيف كرده ، و گرايش به مسائل حق را در انسان تقويت مى كند ، در اين صورت حسنات زياد ، باعث آمرزش سيّئات شده ، و ريشه گناه را در وجود انسان خشك مى كند .

كيفر كسى كه به ناحق ادّعاى رهبرى كند

قالَ أَبُو عَبْدِاللهِ في قَوْلِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ : ( وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُم مُسْوَدَّةٌ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْمُتَكَبِّرِينَ ) قالَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ إِمامٌ وَلَيْسَ بِإِمام .
امام ششم در ترجمه آيه اى كه مى فرمايد : روز جزا صورت آنان كه بر خدا دروغ بستند سياه مى بينى آيا جهنّم جايگاه متكبّرين نيست ؟ فرمود : اين آيه نشان دهنده عذاب كسى است كه خود را پيشوا بداند ، امّا صلاحيّت پيشوايى را ندارد .

كيفر دشمنان اهل بيت پيامبر

قالَ أَبُو عَبْدِاللهِ مُدْمِنُ الْخَمْرِ كَعابِدِ الْوَثَنِ ، وَالنّاصِبُ لاِلِ مُحَمَّد شَرٌّ مِنْهُ ، قُلْتُ جُعِلْتُ فِداكَ وَمَنْ أَشَرُّ مِنْ عابِدِ الْوَثَنِ ؟ فَقالَ إِنَّ شارِبَ الْخَمْرِ تُدْرِكُهُ الشَّفاعَةُ يَوْمَ القِيامَةِ وَإِنَّ النَّاصِبَ لَوْ شَفَّعَ فيهِ أَهْلُ السَّماواتِ وَالاَْرْضِ لَمْ يُشْفَعو .
امام ششم فرمود : معتاد به خمر همانند بت پرست است ، وناصبى كه در دشمنى اهل بيت غرق است بدتر از اوست ، راوى مى گويد : به حضرت عرض كردم فدايت شوم ، علّت بدترى او از معتاد به مشروب چيست ؟ فرمود : شفاعت شامل شرابخوار مى شود ، ولى اگر اهل آسمانها و زمين به شفاعت ناصبى برخيزند ، در مورد او قبول نخواهد شد .
البته بايد دانست كه شفاعت در قيامت شامل كسى است كه با توبه نسبت به گناه از دنيا رفته باشد ، و اين واقعيّتى است كه قرآن و روايات بر آن دلالت دارد .

كيفر تجاوز ، قطع رحم ، قسم دروغ

عَنْ أَبي جَعْفَر قالَ : في كِتابِ عَلِيٍّ ثَلاثُ خِصال لا يَمُوتُ صاحِبُها أَبَداً حَتّى يَرى وَبالِهِنَّ ، الْبَغْيُ ، وَقَطيعَةُ الرَّحِمِ ، وَالْيَمينُ الكاذِبَةِ يُبادِرُ بِه .
امام باقر (عليه السلام) از كتاب على (عليه السلام) نقل مى كند : دارنده سه خصلت ، نتيجه خصائلش را قبل از مرگ مى بيند ، تجاوز «زنا» قطع رحم ، قسم دروغ .

كيفر متكبّر

قالَ أَبُوجَعْفَر : أَلْعِزُّ رِداءُ اللهِ وَالْكِبْرِياءُ إِزارُه فَمَنْ تَناوَلَ شَيْئاً مِنْهُ أَكَبَّهُ اللهُ في جَهَنَّمَ .
امام پنجم فرمود : عزّت و كبريائى از خداست ، متكبّر و عزيز بى جهت را در قيامت به جهنّم مى اندازند .

كيفر شادى از گناه

عَنْ أَبي جَعْفَر بْنِ مُحَمَّد عَنْ أَبيهِ (عليهما السلام) قالَ : قالَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه وآله) : مَنْ أَذْنَبَ ذَنْباً وَهُوَ ضاحِكٌ دَخَلَ النّارَ وَهُوَ باك .
امام ششم از پدرش ، از رسول اسلام نقل مى كند : گناهكارى كه نسبت به گناهش خندان باشد ، در حالى كه گريان است وارد جهنّم مى شود .

كيفر سبك گرفتن نماز

عَنْ أَبي بَصير قالَ : دَخَلْتُ عَلى أُمِّ حَميدَة أُعَزّيها بِأَبي عَبْدِاللهِ (عليه السلام) فَبَكَتْ وَبَكَيْتُ لِبُكائِها ثُمَّ قالَتْ : يا أَبا مُحَمَّد لَوْ رَأَيْتَ أبا عَبْدِاللهِ عِنْدَ الْمَوْتِ لَرَأَيْتَ عَجَب ، فَتَحَ عَيْنَيْهِ ثُمَّ قالَ : أَجْمِعُوا لِي كُلَّ مَنْ بَيْني وَبَيْنَهُ قرابَةً قالَتْ : فَلَمْ تُرِكَ أَحَدٌ إِلاّ جَمَعْناهُ قالَتْ : فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ ثُمَّ قالَ : إِنَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلاةِ .
ابوبصير مى گويد : به خاطر تسليت نسبت به شهادت حضرت صادق با ام حميده ملاقات كردم ، گريه كرد و من نيز از گريه او گريستم ، به من گفت : اگر به وقت شهادت امام حاضر بودى برنامه عجيبى مى ديدى ، حضرت به هنگام انتقال از اين عالم ديده باز كرد و فرمود : بين من و هركس خويشاوندى هست در كنار من حاضر كنيد ، همه را حاضر كرديم ، ديده به تمام آنان دوخت و فرمود : كسى كه نماز را سبك بشمارد به شفاعت ما نمى رسد .

كيفر رعايت نكردن طمأنينه در نماز

عَنْ زُرارَة قالَ : سَمِعْتُ أَبا جَعْفَر يَقُولُ دَخَلَ رَجل مَسْجِداً فيهِ رَسُولُ الله فَخَفَّفَ سُجُودَهُ دُونَ ما يَنْبَغي وَدُونَ ما يَكُونُ مِنَ السُّجُودِ ، فَقالَ رَسُولُ اللهِ : نَقَرَ كَنَقْرِ الغُرابِ لَوْ ماتَ ، ماتَ عَلى غَيْرِ دينِ مُحَمَّد .
زراره مى گويد از حضرت باقر شنيدم : مردى وارد مسجد شد ، و در نماز خود آن چنان كه لازم بود سجود را رعايت نكرد ، پيامبر فرمود : مانند كلاغ نوك به زمين زد ، اگر با اين وضع بميرد به دين محمّد نمرده .

كيفر بخل ورزيدن از زكات

عن أَبي عَبْدِاللهِ : مَنْ مَنَعَ الزَّكاتَ فَلْيَمُتْ إِنْ شاءَ يَهُودِيّاً أَوْ نَصْرانيّ .
امام ششم فرمود : كسى كه زكات نپردازد ، بايد بميرد ، يا به آئين يهوديّت يا نصرانيّت .

كيفر روزه خوارى بدون عذر

عَنْ يُونِس بن حَمادِ الرّازي قالَ : سَمِعْتُ أَبا عَبْدِاللهِ يَقُولُ : مَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ
رَمَضانَ خَرَجَ روحُ الإيمانِ مِنْهِ .
يونس رازى مى گويد : از حضرت صادق شنيدم فرمود : هركس يك روز از ماه رمضان را بخورد ، روح ايمان از او خارج شده .

كيفر گناه زبان

قالَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه وآله) : يُعَذِّبُ اللهُ اللّسانَ عَذاباً لا يُعَذِّبُ بِهِ شَيْئاً مِنَ الْجَوارِحِ فَيَقُولُ : أَيْ رَبِّ عَذَّبْتَني عَذاباً لَمْ تُعَذِّبَ بِهِ شَيئ ، فَيَقُولُ اللهُ : خَرَجْتَ مِنْكَ كَلِمَةٌ ، فَبَلَغْتَ مَشارِقَ الأَرْضِ وَمَغارِبِها فَيَسْفِكُ بِها الدّمُّ الحَرامِ ، وَانْتُهِبَ بِها المالُ الحَرامِ ، وَانْتُهِكَ بِها الْفَرَجُ الْحَرامِ وَعِزَّتي لأُعَذِّبَنَكَ عَذاباً لا أُعَذِّبُ بِهِ شَيْئاً مِنْ جَوارِحِكَ .
پيامبر اسلام فرمود : خداوند زبان را به عذابى دچار كند ، كه هيچ كدام از جوارح انسان دچار چنان عذابى نشوند ، زبان عرضه مى دارد خداوندا چرا به عذابى مبتلايم كرده اى كه هيچ چيز گرفتار چنين عذابى نيست ، پاسخ مى رسد : كلمه اى از تو صادر شد كه به خاطر آن خون ناحقى ريخت ، و مال محترمى به غارت رفت ، و به آبروى محترمى لطمه خورد ، قسم به عزّتم به عذابى دچارت كنم كه هيچ يك از جوارحت را آن گونه عذاب نكنم .
كيفر كسى كه دم از عدل مى زند ولى مخالفت با قواعد عدل دارد
عَنْ أَبي عَبْدِاللهِ (عليه السلام) إِنَّهُ قالَ : إِنَّ مِنْ أَشَدِّ النّاسِ عَذاباً يَوْمَ القِيامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلاً وَعَمِلَ بِغَيْرِهِ .
امام ششم فرمود : كسى كه دم از عدل بزند ، و برخلاف آن عمل كند ، در قيامت داراى شديدترين عذاب است .

نتيجه خشم بيجا

عَنَ أَبي عَبْدِاللهِ (عليه السلام) قالَ : قالَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه وآله) الغَضَبُ يُفْسِدُ الإيمانَ كَما يُفْسِدُ الخِلُّ العَسَلَ .
امام ششم فرمود : پيامبر فرمودند : خشم ايمان را فاسد مى كند ، چنانچه سركه عسل را از بين مى برد ، بدون شك فاسد الايمان در قيامت اهل نجات نيست .

كيفر تعصّب

عَنْ أَبي عَبْدِاللهِ (عليه السلام) قالَ : قالَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه وآله) مَنْ كانَ في قَلْبِهِ حَبَّةً مِنْ خَرْدَل مِنْ
عَصَبِيَّة بَعَثَهُ اللهُ يَوْمَ القِيامَةِ مَعَ أَعْرابِ الْجاهِلِيَّةِ .
امام ششم از نبى اسلام نقل مى كند ، هركس به اندازه دانه اى از خردل تعصّب داشته باشد ، در قيامت با اعراب جاهلى محشور مى شود .
در كتب لغت در باب تعصّب گفته اند : آن كس كه از اقوام خود در ستمكارى پشتيبانى كند ، و آن كه براى خود و قوم و قبيله خود خشم بيجا نموده از آنان حمايت كند ، و كسى كه در باطل خود پافشارى ورزد .

كيفر كسى كه مانع حق مؤمن شود

قالَ أَبُو عَبْدِاللهِ : يا يُونِسَ مَنْ حَبَسَ حَقَّ الْمُؤْمِنِ أَقَامَهُ اللهُ يَوْمَ القِيامَةِ خَمْسَ مِأَةَ
عام عَلى رِجْلَيْهِ حَتّى يَسيلَ مِنْ عَرَقِهِ أَوْدِيَةٌ وَيُنادي مُناد مِنْ عِنْدِ اللهِ هذَا الظّالِمُ الّذي حَبَسَ عَنِ الْمُؤْمِنِ حَقَّهُ فَيُوبَخُ أَرْبَعينَ يَوْماً ثُمَّ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّارِ .
امام ششم فرمود : اى يونس آن كس كه از رسيدن مؤمن به حقّش جلوگيرى كند ، در قيامت پانصد سال به روى پا نگاهش مى دارند ، تا جايى كه ظرفهاى از عرق از بدنش جارى گردد ، آنگاه يك منادى از جانب حق فرياد كند ، اين است آن ستم پيشه اى كه نگذاشته مؤمن به حقّش برسد . سپس به مدت چهل روز او را توبيخ كرده ، آنگاه امر مى شود به جهنّم ببرندش .
منبع:http://erfan.ir /س