نوآوري پيام اصلي انقلاب اسلامي

«فلن تحد لسنت الله تبديلا و لن تحد لسنت الله تحويلا»(1)
«ان الله لا يغير ما بقوم حتي يغيروا ما بانفسهم»(2)

مقدمه:
نوآوري پديده اي است مطابق فطرت طبيعت و بالاخص فطرت انساني. فطري بودن نوآوري و تغيير به اين معناست كه اولاً تغيير و نوآوري در ذات طبيعت و انسان است و خودبه خود اين حقيقت همواره تحقق مي يابد؛ دوماً انسان به صورت فطري نوآوري را دوست دارد و به دنبال آن است؛ در واقع نوآوري يكي از نيازهاي متعالي انسان است. فطرت انساني با نوآوري شكوفا مي شود و مي تواند گسترش يابد و انسان متعالي را منجر شود. البته حتماً بايد مورد توجه قرار داد كه نوآوري زماني باعث شكوفايي مي گردد كه مطابق فطرت و برخاسته از آن باشد. نوآوري اي كه تابع فطرت نباشد باعث آسيب ديدن و خاموش شدن آن مي شود و انسان را از تعالي باز مي دارد و اين همان بدعت است. فرق نوآوري و بدعت در تطابق با فطرت است. اگر تغيير در راستا و برخاسته از فطرت بود نوآوريست وگرنه بدعت است.
دو آيه فوق هم در اين راستا است. سنت هاي الهي و فطري به هيچ وجه تغييرپذير نيستند و كساني كه به دنبال اين تغييرات و دگرگوني ها هستند بدعت گزارند و مورد لعنت خداوند و چون با نوآوري هاي ]بدعت هاي[ خود در مقابل فطرت و سنت الهي برخاسته اند و خدارا فراموش كرده اند به فرموده مولاي متقيان زندگي را خواهند باخت: «ضاع من كان له مقصد غيرالله» (3)
و نوآوراني كه در پي تجديد سنت هاي الهي و فطري هستند و هدف خدايي دارند و البته و صدالبته كه نوآوري از وظايف آنهاست چرا كه «ان الله لا يغير ما بقوم حتي يغيروا ما بانفسهم». اينان مشمول آيه «تلك الدار الاخره نجعلها للذين لا يريدون علوا في الارض و لا فسادا و العاقبه للمتقين»(4) مي باشند.
پيامبران الهي اولين نوآوران تاريخ هستند و جالب تر اينكه نوآوران تاريخ هستند در مقابل بدعت هاي بشر در روي زمين. پيامبران الهي به عنوان مناديان يكتاپرستي و عدالت در مقابل بدعت ها و خرافه پرستي هاي بشر؛ بزرگترين، مهم ترين و عالي ترين نوآوران بودند. نوآوري همان گونه كه در ذات انساني است و يكي از نيازهاي اوست يكي از جلوه هاي طبيعت نيز مي باشد. نوشدن و تغييرات هرساله طبيعت در راستاي بهبود و رشد، از بارزترين جلوه هاي آن است.
اما هر قوم و ملتي كه بخواهد ادامه حيات بدهد و به زندگي بهتر و برتر دست يابد بايد خود دست به تغيير و نوآوري بزند. نوآوري هم لازمه حيات است و هم لازمه برتري!
¤ بزرگ ترين نوآوري بشراز بيش از 1000 سال پيش تاكنون؛
انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني(رحمت الله علیه) كه منجر به نوعي از حكومت به نام حكومت اسلامي شد بزرگ ترين نوآوري انسان ها، عالمان و حكومت ها از هزار سال پيش تاكنون بود. در دوراني كه بدعت ها و كج روي هاي فراوان جامعه انساني بعد از ائمه(علیهم السلام)، مي رفت تا تاريخ را به قهقرا ببرد و همه ابرقدرت هاي شرق و غرب دست به هر بدعتي زدند تا شايد روح بشر حاضر را سيراب كنند؛ فريادي پيامبرگونه بشر را دوباره به يكتاپرستي و عدالت فراخواند و نهيب آن خواب نوآوران دروغين غرب و شرق را پريشان كرد.
در عصر جاهليت ثاني يا بهتر بگوييم جاهليت مدرن، تمام ارزش هاي انساني و الهي لگد كوب بدعت هاي ابرقدرت ها شده بود و چون تمامي جهان نيز در سيطره آن ها بود هر نوآوري بدعتي ديگر مي شد در راه انحراف بشريت! فريادي برآمد و بنيان تمام بدعت ها را به چالش كشيد و با نوآوري و فرياد نوي خود شرق و غرب را به سخره گرفت. فريادي كه تجديد سنت ها بود و گمشده فطرت و فطري بشريت را به او نماياند. فريادي كه آرمان هاي اصيل بشريت يعني خداپرستي، عدالت و آزادي را زنده كرد.
انقلاب اسلامي و حكومت برخاسته از آن تمام نظام ها را به چالش كشيد ودر همه زمينه هاي سياسي، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، علمي و... نوآوري كرد. مردم سالاري ديني نوعي از حكومت منحصر به فرد است كه به تمام نظام هاي سياسي ديكتاتور و دموكرات طعنه مي زند.
جالب تر اين كه انقلاب پديده اي است كه نوآوري در ذات اوست و نه تنها همواره نوشدن را برمي تاباند و تحمل مي كند كه خود خاستگاه و زايشگاه نوشدن هاست. بنابراين نوآوري از ضروريات انقلاب اسلامي است و يا به تعبيري ديگر محافظه كاري و تحجر قتلگاه انقلاب است.
در همه زمينه ها بايد در انقلاب اسلامي به فكر نوآوري بود؛ از نظام سياسي و فرهنگي به عنوان اصلي ترين ركن هاي انقلاب گرفته تا نظام هاي اقتصادي، اجتماعي، علمي و...
روح نوآوري، ابتكار و خلاقيت در رژيم گذشته كشته شده بود؛ اصلا فضاي نوآوري در كشور وجود نداشت، چه در دانشگاه ها و چه در مراكز فرهنگي. حتي در بين آحاد مردم اجازه نوآوري داده نمي شد. اما نه تنها به صورت قهري اجازه داده نمي شد بلكه فضاي فرهنگي و سياسي كشور هيچ كسي را به فكر نوآوري نمي انداخت؛ قدرت نوآوري در بين مردم وجود نداشت، انقلاب اسلامي اين فضا را شكست.
¤ زمينه هاي لازم براي شكوفايي نوآوري در كشور؛
يك ملت براي اين كه بتواند نوآوري كند بايد زمينه هايي را در خود ايجاد و تقويت كند كه در ذيل به چند مورد از آن ها اشاره مي شود:
1- اعتماد به نفس ملي:
يك ملت زماني مي تواند به نوآوري و ابتكار دست بزند كه روحيه اعتماد به نفس داشته باشد. توانايي هاي خود را بشناسد و به آن ها باور و اعتماد داشته باشد. بايد روحيه اعتماد به نفس ملي در كشور بالا برود تا زمينه نوآوري ايجاد شود بايد از بن جان به «ما مي توانيم» اعتقاد داشته باشد. يكي از دلايل اين كه در رژيم گذشته مردم روحيه نوآوري نداشتند اين بود كه حكومت مردم را ذليل كرده بود و حتي خود را و كشور را ذليل كرده بود؛ به توانايي هاي جوانان اعتمادي وجود نداشت و اصلا اعتماد به نفس ملي معنايي نداشت. انقلاب اسلامي با اتكال به خدا و نيروي مردم به مردم عزت بخشيد؛ روحيه اتكال به نيروهاي خود را در بين مردم افزايش داد و اعتماد به نفس را تقويت كرد و هر روز با دستاوردها و پيشرفت هاي خود توانست اين روحيه را بين مردم گسترش دهد.
2- شجاعت و قدرت ريسك پذيري و نگاه منتقدانه به روش ها:
شجاعت و قدرت ريسك پذيري از بايسته ها و لوازم نوآوري است. بايد روحيه ريسك پذيري در كشور بالا رود. شجاعت علمي و قدرت نقد كردن و نه گفتن به روش هاي بيگانه بايد روز به روز در فضاي كشور گسترش يابد. بايد شجاعت داشت و از نوآوري و قدم گذاشتن در ميدان هاي جديد و بزرگ نهراسيد. بايد نگاهي ترديدآميز به دستاوردها، روش ها و يافته هاي بيگانه داشت و با شجاعت به عرصه هاي جديد در علم و فناوري پا گذاشت. براي پيشرفت علمي بايد جرأت علمي و جرأت نوآوري داشت؛ همچنين در تمام زمينه هاي ديگر نيز.
3- توليد نظريه و فكر به وسيله كرسي هاي آزادانديشي:
نوآوري در فضاي علمي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي از توليد علم شروع مي شود و توليد علم، به توليد نظريه و فكر متوقف است و يكي از بايسته هاي توليد نظريه و فكر تشكيل كرسي هاي آزادانديشي است. زماني مي توان به نظرات نو و بديع در يك عرصه دست يافت كه كرسي هاي آزادانديشي در مورد آن موضوع تشكيل شود؛ نظرات مختلف در مورد آن ابراز گردد و صاحب نظران با هم به مباحثه بپردازند، تا نظر، فكر و ايده اي جديد توليد شود. يكي از زمينه هاي نوآوري تشكيل كرسي هاي آزادانديشي و گفتگو و مباحثه است.
4- بها دادن به كار و انديشه جوانان؛
روحيه نوآوري و ابتكار ربط مستقيمي به جواني دارد. به صورت عادي جوان ها خلاق تر هستند و با داشتن شجاعت و جرأت ريسك پذيري، راحت تر به نوآوري دست مي زنند. لذا براي اينكه بتوان به نوآوري دست يافت بايد به فكر و انديشه جوانان بها داده شود. فكر و انديشه جوانان در عرصه هاي مختلف كشور مورد استفاده قرار بگيرد. در بسياري از مسئوليت ها كه تخصص و توان و امكان آن وجود دارد مسئوليت به جوانان سپرده شود. نوآوري زماني در يك كشور امكان پذير مي شود كه روحيه جواني و نشاط بر آن كشورحاكم باشد تا هم خود جوانان بتوانند نوآوري كنند و هم فضاي كشور و مسئولين آن را تحمل كند.
لازم به ذكر است كه تمامي موارد فوق مي تواند هم به عنوان زمينه هاي پرورش نوآوري مطرح شوند و هم به عنوان نتيجه نوآوري. يعني اگر ملتي اعتماد به نفس ملي داشت، شجاعت داشت مي تواند دست به نوآوري بزند و همچنين ملتي كه نوآوري كند در دنيا داراي اعتماد به نفس و عزت نفس مي شود و اين نوآوري شجاعت او را تقويت مي كند.
5- آزادي عمل، آموزش نوآوري، تشويق نوآوران:
آزادي عمل، آموزش نوآوري، تشويق نوآوران و اهميت دادن به نوآوري و ارزش دانستن آن در فضاي فرهنگي كشور هر يك مي توانند به عنوان تقويت زمينه هاي نوآوري مطرح شوند. يكي از شاخص هايي كه بايد براي پيشرفت فرهنگي و مهندسي فرهنگي درنظر گرفته شود تقويت نوآوري است.
¤ چرا نوآوري؟!
پرسيدن از چرا نوآوري بعد از اثبات فطري بودن آن و پيوند خوردن آن با روح طبيعت و انسان و همچنين انقلاب بيهوده مي نمايد. از جهت ديگر نوآوري در ذات دين و از وظايف دين داران است.
شايد بهتر باشد بگوييم چه شده است كه يك ملت در اين برهه بايد توجه ويژه به نوآوري كند؟
اولا كشور ايران وارث عقب ماندگي هاي علمي، فرهنگي، اجتماعي، سياسي، تكنولوژيكي و فني دوران گذشته است. در تاريخ سلطنت دوران پهلوي ايران از همه نظر عقب نگه داشته شد و اينك ما وارث اين عقب ماندگي هستيم.
دوماً جامعه آرماني و مطلوبي كه اسلام و انقلاب متصور است با جامعه حاضر ايراني بسيار فاصله دارد. جايگاه معنوي، علمي، فني، رفاهي، امنيتي، بهداشتي و... يك جامعه اسلامي و ايراني بسيار رفيع تر از جايگاه حاضر است.
سوماً ضرورت هاي حاضر جهاني و توجه بيش از پيش به انقلاب اسلامي و شعارهاي آن در سطح جهان، و مخصوصاً كشورهاي مسلمان، لزوم حركت جهشي و شتابنده جمهوري اسلامي را به سمت آرمان ها و دستيابي هرچه سريع تر به آن ها را مطرح مي سازد. لذا توجه هرچه بيشتر به نوآوري در اين مقطع حداقل از دو حيث متصور است:
اول در تعريف تعالي و پيشرفت و شاخص هاي توسعه يافتگي بايد نوآوري كرد. تعالي و پيشرفتي كه انقلاب اسلامي متصور است با آنچه در دنيا به عنوان پيشرفت مطرح است متفاوت است. نمونه هايي از مظاهر پيشرفت فني و علمي در غرب موجود است كه ما نسبت به آن ها عقب هستيم. اما اين پيشرفت حداقل از اين نظر كه هدفي تنها مادي دارد مطلوب ما نيست. پس در تعريف تعالي و پيشرفت و توسعه يافتگي بايد نوآوري كرد و براي هر يك نيز شاخص هاي خاص خود را ابداع كرد. البته بايد گفت كه اصل اين نوآوري با انقلاب اسلامي صورت پذيرفت اما نبايد به پايه هايي كه بايد بر روي آن نوآوري بشود چسبيد و نبايد به آنچه گفته شده اكتفا كرد و متحجر شد. در اين موارد نيز بايد دست به نوآوري زد.
دوم در راه و روش و نتيجه و محصول نيز نياز به نوآوري است. راه ها وروش هاي فراوان ديگري وجود دارد كه مي توان به نمونه هاي پيشرفت موجود در دنيا رسيد، حتماً نبايد از همان راهي كه ديگران رفته اند ما نيز برويم. در روش ها مي توان نوآوري كرد و با نوآوري راه هاي ميان بر و كوتاه تر را پيدا كرد. در نوع دستاوردها و محصولات نيز مي توان نوآوري كرد. ما قائل به اين نيستيم آنچه كه در غرب وجود دارد انتهاي راه است. آنچه كه بشر نمي داند بسيار بيشتر از دانسته هاي امروز اوست. بايد در علوم، نتايج و دستاوردها نوآوري كرد.
دست يابي به هدف هاي بلند، برتر بودن، برتر ماندن و حتي ادامه حيات دادن براي يك ملت در سايه نوآوري صورت مي پذيرد. اصلا يكي از نشانه هاي پيشرفت نوآوري است. يكي از نمونه هاي نوآوري انقلاب اسلامي، نوع حكومت يعني جمهوري اسلامي و مردم سالاري ديني است. يكي ديگر از نوآوري هاي نظام ما اينست كه مي خواهيم عدالت را با توسعه و پيشرفت در كنار هم داشته باشيم. بهره مندي اقتصادي و رشد اقتصادي را همراه با رشد فرهنگ عبوديت در مقابل خداي يگانه مي خواهيم. اين يك نوآوري است در تعريف هدف، جايگاه و آرمان، حال بايد براي رسيدن به اين هدف راه ها و روش هاي نو طراحي كرد. با نسخه هاي غربي نمي توان به اين مهم رسيد. استقلال يك ملت و كشور با نوآوري تضمين و حفظ مي شود و با نوآوري مي توان كشور را از وابستگي نجات داد.
بايد توجه داشت كه نوآوري از نياز سرچشمه مي گيرد. زماني كه نيازهاي فراواني وجود داشته باشد كه بايد به آن ها پاسخ گفته شود بايد دست به نوآوري زد. با راه هاي عادي و هميشگي نمي توان به خيل عظيمي از نيازها پاسخ داد. حرف زدن از نوآوري به خاطر خيل عظيم نيازها در سطح كشور و خارج كشور است كه جمهوري اسلامي ضامن پاسخ به آن ها است و اين ضمانت خودخواسته است و اجباري نيست و اين مسئله هم از ويژگي هاي انقلاب اسلامي و مردم و مسئولين غيور، آزاده، انسان دوست، عدالت طلب، اصلاح گرا و مؤمن ايران است.
¤ چگونه مي توان در عمل به نوآوري دست زد؛
براي اين كه بتوان در يك موضوع به نوآوري دست زد بايد در وهله اول راجع به آن موضوع تمامي اطلاعات موجود را جمع آوري كرد، روش هاي مختلف موجود را شناخت و آن ها را با هم تطبيق داد و مقايسه كرد (در اينجا بايد از تجربه بهره برد).
بعد از كسب اطلاعات و شناخت روش هاي موجود بايد دست به تحليل زد؛ معايب و حسن هاي هر يك را بدست آورد و بررسي كرد. سپس موضوع را شكافت تا به ذرات بنيادين موضوع رسيد و ارتباط آن را با ديگر موضوعات مخصوصاً موضوعات مرتبط و بالادستي به دست آورد و روابط را نيز تحليل كرد.
در نوآوري توجه به ارزش ها و اصول از ضروريات و اصلي ترين مسائل است كه بايد درنظر گرفت. اگر نوآوري براساس ارزش ها، اصول، نظام و فرهنگ يك كشور نباشد؛ آن جامعه مطمئناً دچار ناكامي خواهد شد. براي نوآوري بايد اقتضائات كشور را درنظر گرفت، نوآوري برحسب اقتضائات ارزش است. فرق بدعت و نوآوري در اين است كه نوآوري براساس اصول، ارزش ها و اقتضائات است اما بدعت نه. لذا توجه به سرچشمه ها در نوآوري و پايداري آن بسيار مهم است. از مسائلي كه در مورد نوآوري بايد مورد توجه قرار گيرد پايدار بودن و اثربخش بودن آن است. نوآوري يك فرآيند علمي، سيستمي و منظم است و نبايد به آن سليقه اي نگاه شود.
¤ بيم ها در نوآوري
وقتي دست به نوآوري مي زنيم بايد توجه داشته باشيم كه در نوآوري تلقين فرهنگ بيگانه نقش نداشته باشد. فرهنگ بيگانه درصدد سلطه است و با شكل گرفتن احساس نياز در يك منطقه و احتياج به نوآوري، تمامي ابزارها و راه هاي ممكن را براي اينكه بتواند در اين نوآوري مؤثر باشد به كار مي بندد. تمام سعي نظام سلطه دراين است كه فرهنگ و برنامه خود را نو و بديع معرفي كند تا وقتي كشور مربوطه به دنبال نوآوري مي گردد به سراغ نسخه هاي آن ها برود و از اين طريق بر آن كشور مسلط شود. اين يك نمونه از استعمار فرانو است كه كشورهاي سلطه گر در صدد استفاده از آنند. لذا بايد هوشياري داشت كه نسخه هاي بيگانه در برنامه ريزي هاي ما مؤثر نباشد و اين نوآوري براساس شرايط فرهنگي، اقتصادي، سياسي و اجتماعي كشور باشد.
اما يكي ديگر از توجهات در نوآوري اين است كه نبايد به نام آزادانديشي و نوآوري، مرزهاي فضيلت و حقيقت لگدكوب شود و همه اصول مقدس حقيقي ناديده گرفته يا تحقير و يا مسخره شود. لذا وقتي از نوآوري حرف زده مي شود بايد براي آن چارچوب، قانون، حد و مرز و محدوديت قائل شد. نوآوري هاي افسارگسيخته حتي در سازمانها، ادارات و بنگاه هاي اقتصادي به تجربه نشان داده شده است كه باعث كاهش شديد بهره وري و در موارد فراواني شكست و انحلال شده است.
¤ فضاي كشور را بايد نوآوري بگيرد؛
نوآوري زماني پايدار و اثربخش خواهد بود كه همه در آن سهيم باشند. تمامي قشرها و لايه هاي مردم بايد در نوآوري سهيم باشند و ديدگاه هاي مختلف لحاظ گردد. نوآوري در تمام بخش ها و سازمان هاي كشور نياز است از كوچكترين اداره ها در كوچكترين شهرستان ها تا وزارت خانه ها؛ از حوزه تا دانشگاه، از يك فرد عامي تا رئيس جمهور، از نوآوري در بخش هاي فرهنگي، سياسي، علمي، آموزشي گرفته تا نوآوري در بخش هاي نظامي؛ از نوآوري در قانونگذاري تا نوآوري در اجرا، نظارت و قضاوت. از بخش هاي دولتي گرفته تا بخش هاي خصوصي.
آنچه بسيار مهم است اين است كه تمامي اين بخش ها بايد با هم حركت كنند و دست به نوآوري بزنند وگرنه ماندن و متحول نشدن يك بخش باعث ايجاد فرسايش در نظام مي گردد.
اما بخش هايي در كشور مي توانند به عنوان قلب تپنده نوآوري باشند. حوزه و دانشگاه به دليل ويژگي هاي خود بايد پيشگامان اين حركت و از لحاظ كيفيت و كميت نيز بيشترين نوآوري را داشته باشند.
محيط دانشگاه به طور طبيعي، محيط شادابي، نوگرايي، نوآوري و نوزايي است و حوزه نيز اصالتش در نوآوري است؛ بدين صورت كه كسب علوم مربوط به فهم و تبليغ دين و نوآوري در مباحث ديني و نوآوري در فهم مسائل روز و حادث شونده در زندگي يعني حوزه.
لذا اين دو نهاد از ضروري ترين نهادها هستند كه بايد در آنها نوآوري و نوسازي صورت پذيرد. دو نهاد حوزه و دانشگاه هر يك بيشترين نقش را در ايجاد، حمايت و گسترش فضاي نوآوري در كشور دارند و هر يك نيز بايد به عنوان پيشگام و از اولويت هاي نظام براي نوآوري در اين عرصه باشند.
دانشگاه با نوآوري خود فضاي علمي كشور را چه در علوم انساني چه در علوم فني پيش مي برد و راه را براي پيشرفت كشور فراهم مي كند و حوزه نيز با نوآوري مي تواند دين خدا را در بين مردم مورد توجه و رغبت قرار دهد.
¤ نتيجه؛
در پايان بايد توجه كرد كه براي عملي شدن نوآوري در فضاي سازمان ها و كشور بايد لوازمات و ضروريات، تسهيل كننده ها و قوانين، سيستم ها و روش هاي لازم بررسي و ايجاد گردد.
از جمله مي توان به تأسيس معاونت تحقيق و توسعه يا طرح و برنامه- در صورت عدم وجود- و يا بازبيني اهداف و وظايف اين معاونت ها در نهادهاي مختلف دست زد. بايد نوآوري را به عنوان يكي از فاكتورهاي ارزيابي و ارزشيابي فعاليت سازمان ها و طرح ها مورد نظر قرار داد و همچنين براي خود نوآوري و ميزان وقوع و نحوه آن ارزيابي داشت و شاخص هايي را بدست آورد. همچنين نوآوران را در تمامي زمينه ها مورد تشويق قرار داد و در ادارات سعي در حذف بروكراسي و ديوان سالاري و گسترش آزادي عمل دست زد. روحيه ترس را از بين برد و فضاي اميد و اعتماد به نفس را گسترش داد و همچنين در نوآوري خواست و نياز مردم را مدنظر قرار داد.
در جامعه دست به افزايش اطلاعات زد و خلاقيت را آموزش داد. (خلاقيت امري اكتسابي است و فرق آن با نوآوري در اين است كه خلاقيت در حوزه ذهن و فكر است و نوآوري جنبه عملي دارد و در حقيقت محصول نهايي عمل خلاقيت است)
نظام آموزشي را بايد به گونه اي تغيير داد كه مشوق خلاقيت باشد. در اين ميان صدا و سيما با رسانه اي كردن كرسي هاي نوآوري و معرفي چهره هاي نوآور در تمام زمينه ها مي تواند نقش بسزايي داشته باشد و اين فرهنگ را گسترش دهد. نوآوري بايد به يك فرهنگ تبديل شود و فضاي فرهنگي مشوق آن باشد.

پی نوشتها:
1. سوره مباركه فاطر آيه 34. ترجمه: «هرگز براي سنت خدا تبديل نخواهي يافت و هرگز براي سنت الهي تغييري نمي يابي!»
2. سوره مباركه رعد آيه 11. ترجمه: «خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملتي) را تغيير نمي دهد مگر آنكه آنان آنچه را در خودشان است تغيير دهند!»
3. غررالحكم ص29. ترجمه: «هركه هدفي جز خدا داشته باشد، در اين هستي گم خواهد شد و زندگي را خواهد باخت.»
4. سوره مباركه قصص آيه 38. ترجمه: «سعادت موعود كه عظمت آن را توصيف كرده ايم، براي كساني قرار مي دهيم كه به دنبال رياست و برتري در زمين و تغيير طرح و برنامه خداوند در زندگي نيستند و البته سرانجام اختصاص به اهل تقوي دارد.

منبع: www.basirat.ir