نوع جدیدی از سیستم حمل و نقل می‌تواند ماشین‌های بدون راننده را در مسیر جاده و خارج از شهر توسعه دهد.
ماشین‌هایی که به راننده نیاز ندارند، خود مختار هستند (Aw-TAAH-noh-muss). این ماشین‌ها توسط کامپیوتر کنترل شده، و آنها با استفاده از نقشه‌های سه بعدی حرکت می‌کنند. بعضی از شرکت‌ها این خودروها را در شهرهای بزرگ آزمایش می‌کنند. آنها از نقشه‌هایی که هر کدام از محورها و شیب جاده را با دقت تقریبا سانتیمتر نشان می‌دهند، استفاده می‌کنند. اما چند مکان به گونه‌ای دقیق‌تر نقشه برداری شده است. مکان‌هایی که شامل شهرهای کوچک، جاده‌های شهری و میلیون‌ها مایل راه جاده‌ای نیستند. بیشتر مناطق این قسمت‌ها را می‌توان در اختیار خودروهای بدون راننده قرار داد.
محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در کمبریج پرسیدند: اگر خودروهای بدون راننده بتوانند از راه دیگری بروند چه؟ با تحقق این چالش، آنها سیستم ناوبری جدیدی را برای هدایت وسایل نقلیه مستقل بدون چنین نقشه‌های دقیقی توسعه دادند. این فناوری می‌تواند در تقریبا هر جای دنیا استفاده شود.
تیم MIT این سیستم جدید خود را 22 ماه می در کنفرانس بین المللی رباتیک و اتوماسیون در بریزبن استرالیا معرفی کردند.
این سیستم جدید به عنوان یک راننده در مسیرهای جاده‌ای ناشناخته می‌تواند به کار رود و به طور مداوم محیط اطراف خود را اسکن می‌کند تا اندازه گیری کند که آیا فاصله آن با لبه‌های جاده نزدیک است یا نه. این خودرو به جای چشم انسان، از سنسور لیزری استفاده می‌کند. علاوه بر مسیرهای GPS برای رسیدن به مقصد خود، از یک ابزار مانند برنامه نقشه برداری استفاده می‌کند و در طول راه، میزان ترافیک را ثبت می‌کند که ممکن است شامل محدودیت‌های سرعتی در جاهایی که چراغ ماشین جلویی را تشخیص می‌دهد، باشد.
ماشین‌هایی که به راننده نیاز ندارند، خود مختار هستند (Aw-TAAH-noh-muss). این ماشین‌ها توسط کامپیوتر کنترل شده، و آنها با استفاده از نقشه‌های سه بعدی حرکت می‌کنند. بعضی از شرکت‌ها این خودروها را در شهرهای بزرگ آزمایش می‌کنند. آنها از نقشه‌هایی که هر کدام از محورها و شیب جاده را با دقت تقریبا سانتیمتر نشان می‌دهند، استفاده می‌کنند. اما چند مکان به گونه‌ای دقیق‌تر نقشه برداری شده است. مکان‌هایی که شامل شهرهای کوچک، جاده‌های شهری و میلیون‌ها مایل راه جاده‌ای نیستند. بیشتر مناطق این قسمت‌ها را می‌توان در اختیار خودروهای بدون راننده قرار داد.
محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در کمبریج پرسیدند: اگر خودروهای بدون راننده بتوانند از راه دیگری بروند چه؟ با تحقق این چالش، آنها سیستم ناوبری جدیدی را برای هدایت وسایل نقلیه مستقل بدون چنین نقشه‌های دقیقی توسعه دادند. این فناوری می‌تواند در تقریبا هر جای دنیا استفاده شود.
تیم MIT این سیستم جدید خود را 22 ماه می در کنفرانس بین المللی رباتیک و اتوماسیون در بریزبن استرالیا معرفی کردند.
این سیستم جدید به عنوان یک راننده در مسیرهای جاده‌ای ناشناخته می‌تواند به کار رود و به طور مداوم محیط اطراف خود را اسکن می‌کند تا اندازه گیری کند که آیا فاصله آن با لبه‌های جاده نزدیک است یا نه. این خودرو به جای چشم انسان، از سنسور لیزری استفاده می‌کند. علاوه بر مسیرهای GPS برای رسیدن به مقصد خود، از یک ابزار مانند برنامه نقشه برداری استفاده می‌کند و در طول راه، میزان ترافیک را ثبت می‌کند که ممکن است شامل محدودیت‌های سرعتی در جاهایی که چراغ ماشین جلویی را تشخیص می‌دهد، باشد.
یک ماشین مستقل
نوع جدیدی از سیستم حمل و نقل خودکار خودرو که محیط اطراف خود را با حساسیت لیزر "می‌بیند" و می‌تواند سرنشینان را به مقصد برساند.
تیم موسسه MIT
تیم MIT یک خودروی مجهز به این سیستم را در یک جاده یک مسیره به حرکت در آورد. جاده‌ای که در میان یک جنگل به نام Devens Mass ایجاد شده است، در این مکان نقشه‌های دقیقی وجود ندارد، بنابراین سایر اتومبیل‌های بدون راننده در اینجا از بین می‌روند. اما این وسیله نقلیه به آرامی در مسافت یک کیلومتر (تقریبا نیم مایل) بدون نیازی به کمک‌های انسانی حرکت کرد. محققان قصد دارند یک نسخه از این سیستم را نیز طراحی کنند تا نقطه عطف خطوط بین خیابان‌ها را مشخص کند. اورت می‌گوید این امر اجازه می‌دهد که ماشین در جاده‌های با خطوط بیشتر نیز بتواند حرکت کند.
تدی اورت می‌گوید: در حال حاضر، فرض می‌شود که این سیستم جدید و این ماشین دارای قابلیت حرکت در مسیر مشخصی در جاده است. او یک مهندس روباتیک در MIT است که بر روی این سیستم جدید کار می‌کند. او می‌گوید: اما این سیستم جدید می‌تواند با سایر برنامه‌های کامپیوتری که می‌توانند موانع را درک کنند رقابت کند. این خودرو ممکن است از لیزر برای تشخیص اشیاء در جاده مانند وسایل نقلیه دیگر یا عابران پیاده استفاده کند. این ابزار باید به ماشین کمک کند که در جاده‌‌هایی با ترافیک سنگین‌تر حرکت کند.
راگوندرا کولاگی می‌گوید: این فناوری ممکن است برای خودروهای بدون راننده آینده برای رانندگی در سفرهای جاده‌ای متروکه مفید باشد. این مهندس مکانیک در موسسه پلی تکنیک Worcester، یا WPI، در ماساچوست کار می‌کند. با این حال، او هشدار می‌دهد که برای حرکت در ترافیک شهری این وسایل ممکن است هنوز هم نیاز به نقشه‌های سه بعدی دقیق داشته باشند. برای حرکت در ترافیک شهری این وسایل ممکن است هنوز هم نیاز به نقشه‌های سه بعدی دقیق داشته باشند.
الکساندر ولینسکی مهندس برق و کامپیوتر در WPI است و مانند کولاگی، بر روی این سیستم جدید کار می‌کرد. این سیستم جدید ممکن است نیاز به انواع دیگری از سنسورها برای کار در شرایط کمتر ایده آل داشته باشد، او معتقد است: این سنسورهای لیزری به عنوان مثال در باران یا برف به خوبی کار نمی‌کنند. بنابراین این اتومبیل ها ممکن است نیاز به فن آوری‌های دیگری داشته باشند تا بتوان با خیال راحت در آب و هوای بد نیز از آنها استفاده کرد.
کلمات مورد استفاده در متن
سه بعدی: این اصطلاح برای شخصیتی است که ویژگی‌هایی دارد که می‌تواند در سه بعد - ارتفاع، عرض و طول توضیح داده شود.
اپلیکیشن: یک برنامه کامپیوتری که برای یک کار خاص طراحی شده است.
وسیله نقلیه خودمختار: یک ماشین زیردریایی، هواپیما یا سایر وسایل نقلیه مستقل بدون راننده،. این ماشین‌ها براساس دستورالعمل‌هایی که در سیستم هدایت رایانه خود برنامه ریزی شده‌اند، حرکت می‌کنند اما گاهی اوقات مجبور به برنامه ریزی جانبی برای رسیدن به مقصد خود می‌شوند.
برنامه کامپیوتری: مجموعه‌ای از دستورالعمل‌هایی است که کامپیوتر برای انجام بعضی تحلیل‌ها یا محاسبات استفاده می‌کند. نوشتن این دستورالعمل‌ها به عنوان برنامه نویسی کامپیوتر شناخته می‌شود.
مهندس: شخصی که از علم برای حل مشکلات استفاده می‌کند. به عنوان یک فعل، مهندسی کردن به معنی طراحی یک دستگاه، ماده یا فرآیند است که برخی از مشکلات و یا نیازهای حل نشده را حل کند.
مهندسی مکانیک: زمینه پژوهشی که در آن افراد از فیزیک برای مطالعه حرکت و خواص مواد برای طراحی، ساخت و یا آزمایش یک دستگاه استفاده می‌کنند.
لیزر: دستگاهی است که از پرتو شدید نور منسجم رنگ تولید می‌کند. لیزرها در حفاری و برش، تشخیص هم تراز و هدایت، در ذخیره سازی داده‌ها و ... استفاده می‌شود.
مهندس روباتیک: کسی که روبات را طراحی و یا تولید می‌کند.
ماشین بدون راننده: یک ماشین بدون راننده همچنین به عنوان یک وسیله نقلیه مستقل شناخته شده است. این اتومبیل‌ها خود را بر اساس دستورالعمل‌هایی که در سیستم هدایت کامپیوتری خود برنامه ریزی شده است، هدایت می‌کنند.
اختصار GPS: سیستم موقعیت یابی جهانی، از یک دستگاه برای محاسبه موقعیت افراد یا چیزها (از لحاظ عرض جغرافیایی، طول و عرض جغرافیایی) استفاده می‌کند.
سنسور: دستگاهی است که اطلاعاتی را در مورد شرایط فیزیکی و شیمیایی مانند دما، فشار سنج، شوری، رطوبت، pH، شدت نور یا تابش و ... ذخیره یا پخش می‌کند. (در زیست شناسی) ساختاری که یک ارگانیسم برای حس کردن صفات محیط خود، مانند گرما، باد، مواد شیمیایی، رطوبت و یا حمله شکارچیان استفاده می‌کند.
تدی اورت می‌گوید: در حال حاضر، فرض می‌شود که این سیستم جدید و این ماشین دارای قابلیت حرکت در مسیر مشخصی در جاده است. او یک مهندس روباتیک در MIT است که بر روی این سیستم جدید کار می‌کند. او می‌گوید: اما این سیستم جدید می‌تواند با سایر برنامه‌های کامپیوتری که می‌توانند موانع را درک کنند رقابت کند. این خودرو ممکن است از لیزر برای تشخیص اشیاء در جاده مانند وسایل نقلیه دیگر یا عابران پیاده استفاده کند. این ابزار باید به ماشین کمک کند که در جاده‌‌هایی با ترافیک سنگین‌تر حرکت کند.
راگوندرا کولاگی می‌گوید: این فناوری ممکن است برای خودروهای بدون راننده آینده برای رانندگی در سفرهای جاده‌ای متروکه مفید باشد. این مهندس مکانیک در موسسه پلی تکنیک Worcester، یا WPI، در ماساچوست کار می‌کند. با این حال، او هشدار می‌دهد که برای حرکت در ترافیک شهری این وسایل ممکن است هنوز هم نیاز به نقشه‌های سه بعدی دقیق داشته باشند. برای حرکت در ترافیک شهری این وسایل ممکن است هنوز هم نیاز به نقشه‌های سه بعدی دقیق داشته باشند.
الکساندر ولینسکی مهندس برق و کامپیوتر در WPI است و مانند کولاگی، بر روی این سیستم جدید کار می‌کرد. این سیستم جدید ممکن است نیاز به انواع دیگری از سنسورها برای کار در شرایط کمتر ایده آل داشته باشد، او معتقد است: این سنسورهای لیزری به عنوان مثال در باران یا برف به خوبی کار نمی‌کنند. بنابراین این اتومبیل ها ممکن است نیاز به فن آوری‌های دیگری داشته باشند تا بتوان با خیال راحت در آب و هوای بد نیز از آنها استفاده کرد.
کلمات مورد استفاده در متن
سه بعدی: این اصطلاح برای شخصیتی است که ویژگی‌هایی دارد که می‌تواند در سه بعد - ارتفاع، عرض و طول توضیح داده شود.
اپلیکیشن: یک برنامه کامپیوتری که برای یک کار خاص طراحی شده است.
وسیله نقلیه خودمختار: یک ماشین زیردریایی، هواپیما یا سایر وسایل نقلیه مستقل بدون راننده،. این ماشین‌ها براساس دستورالعمل‌هایی که در سیستم هدایت رایانه خود برنامه ریزی شده‌اند، حرکت می‌کنند اما گاهی اوقات مجبور به برنامه ریزی جانبی برای رسیدن به مقصد خود می‌شوند.
برنامه کامپیوتری: مجموعه‌ای از دستورالعمل‌هایی است که کامپیوتر برای انجام بعضی تحلیل‌ها یا محاسبات استفاده می‌کند. نوشتن این دستورالعمل‌ها به عنوان برنامه نویسی کامپیوتر شناخته می‌شود.
مهندس: شخصی که از علم برای حل مشکلات استفاده می‌کند. به عنوان یک فعل، مهندسی کردن به معنی طراحی یک دستگاه، ماده یا فرآیند است که برخی از مشکلات و یا نیازهای حل نشده را حل کند.
مهندسی مکانیک: زمینه پژوهشی که در آن افراد از فیزیک برای مطالعه حرکت و خواص مواد برای طراحی، ساخت و یا آزمایش یک دستگاه استفاده می‌کنند.
لیزر: دستگاهی است که از پرتو شدید نور منسجم رنگ تولید می‌کند. لیزرها در حفاری و برش، تشخیص هم تراز و هدایت، در ذخیره سازی داده‌ها و ... استفاده می‌شود.
مهندس روباتیک: کسی که روبات را طراحی و یا تولید می‌کند.
ماشین بدون راننده: یک ماشین بدون راننده همچنین به عنوان یک وسیله نقلیه مستقل شناخته شده است. این اتومبیل‌ها خود را بر اساس دستورالعمل‌هایی که در سیستم هدایت کامپیوتری خود برنامه ریزی شده است، هدایت می‌کنند.
اختصار GPS: سیستم موقعیت یابی جهانی، از یک دستگاه برای محاسبه موقعیت افراد یا چیزها (از لحاظ عرض جغرافیایی، طول و عرض جغرافیایی) استفاده می‌کند.
سنسور: دستگاهی است که اطلاعاتی را در مورد شرایط فیزیکی و شیمیایی مانند دما، فشار سنج، شوری، رطوبت، pH، شدت نور یا تابش و ... ذخیره یا پخش می‌کند. (در زیست شناسی) ساختاری که یک ارگانیسم برای حس کردن صفات محیط خود، مانند گرما، باد، مواد شیمیایی، رطوبت و یا حمله شکارچیان استفاده می‌کند.
برگرفته از سایت ساینس نیوز فور استیودنتس
