کسی که حالت را خوب می کند

مریم راهی «کسی که حالت را خوب می کند» را در وصف حضرت معصومه سلام الله علیها نگاشته است.

دوشنبه، 9 ارديبهشت 1398

تخمین زمان مطالعه:

پدیدآورنده: ناهید اسدی

همگی آدمیزادیم و غریبه هم بینمان نیست؛ پس راحت می‌توانیم هرچه را که توی دلمان هست بر زبان بیاوریم و ترسی از سرزنش این و آن نداشته باشیم. همیشه که نمی‌شود شاد و خوشحال بود؛ گاهی هم ناراحتی سراغ آدم می‌آید، حالا با هر دلیلی؛ مثلاً شاید دچار اُفت تحصیلی شده باشی، کار و کاسبی پدرت روبه راه نباشد، مادرت گوشی موبایلت را توقیف کرده باشد، چیزی بخواهی که خانواده‌ قدرت خریدنش را نداشته باشد، هر کار می‌کنی باز هم دوستت از تو جلو می‌زند و کلّی علت‌های دیگر.

اینطور وقت‌ها اگر می‌خواهی غم و غُصّه دست از سر تو بردارد، باید خودت را با چیزی سرگرم کنی؛ مثلاً با کتاب خواندن یا بازی کردن؛ خوردن هم خوب است؛ مثلاً بستنی شکلاتی را خود من بارها امتحان کرده‌ام. اگر دو تا بستنی شکلاتی را پشت سر هم بخورید، قول می‌دهم بخش بزرگی از غم و غُصّه از یادتان می‌رود. از همه بهتر، داشتن کسی است که خوب شما را درک کند، حرف‌تان را بفهمد، احساسات‌تان را مسخره نکند، فردا هم هی سرزنش‌تان نکند. چنین آدمی به راحتی می‌تواند حال شما را خوب کند که البته یافتنش بسیار سخت است و بعضی‌ها در راه پیدا کردنش، جانشان را هم از دست داده‌اند. توصیه می‌کنم اگر دچار افسردگی ناگهانی و زودگذر شدید، اول از همه بروید سراغ مادر یا خواهرتان؛ اگر امکانش وجود نداشت پدر یا برادر، عمه و خاله هم خیلی خوب هستند و از آن‌ها بهتر، مادربزرگ‌ها هستند که هیچ وقت از دست نوه‌های گلشان خسته نمی‌شوند.

بااینحال، اگر کُلّ دنیا را گشتید و کسی را پیدا نکردید که حالتان را خوب کند و خوردن بستنی و تماشای فیلم سینمایی مورد علاقه هم جواب نداد، یک راه دیگر باقی‌ است: یک راه جانانه.

یک راه جانانه:

حرم، بهترین مکان برای یافتن آرامش است. امام یا امام زاده، بهترین کسانی هستند که می‌شود درست و حسابی با آن‌ها دردِدل کرد؛ خیلی راحت، بدون اینکه التماس‌شان کنی، حرف‌هایت را گوش می‌کنند، درکت می‌کنند، باورت می‌کنند، دلت را سبک می‌کنند، بعد هم قبل از این‌که خواهش کنی، مشکلت را حل می‌کنند. پیامبر ما و فرزندانش علیهم السلام اینطور مهربان هستند که ما را اسیر خودشان کرده‌اند.

معصومه ی این خانواده:

امام هفتم ما، یعنی امام موسی کاظم علیه‌السلام دختر بزرگواری دارد به نام معصومه که حرمش در شهر قم است. او خواهر امام رضا علیه السلام و عمه امام جواد علیه السلام است؛ عالِم و مهربان و خیلی پاک. آنقدر خوب است که از او خوب‌تر وجود ندارد. خوبی‌هایش بسیار شبیه است به خوبی‌های حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها. می‌گویند صورت حضرت معصومه سلام الله علیها مانند آینه‌ای است که تصویر حضرت فاطمه سلام الله علیها در آن افتاده باشد؛ یعنی از هر نظر شبیه ایشان بوده است.

ائمه علیهم السلام فرموده‌اند: «هرکس حرم ایشان را در شهر قم زیارت کند، جایگاهش در بهشت است.» ضرر که ندارد، از هر جا که باشید چند ساعته می‌توانید به قم برسید و حرم ایشان را زیارت کنید و کُلی حال‌تان خوب بشود. اگر امکان این کار هم برای‌تان فراهم نبود غصه نخورید، هر جا که باشید حضرت معصومه سلام الله علیها صدای شما را می‌شنود؛ فقط کافی است شما بخواهید با ایشان صحبت کنید. دوستش که داشته باشید، هزار برابر بیشتر دوست‌ ان خواهد داشت.

کمی از زندگی حضرت معصومه سلام الله علیها:

ایشان در مدینه به دنیا آمدند، در آغوش مادری بزرگوار به نام نجمه، که هرچه می‌دانست به او آموخت و بسیار تلاش کرد دخترش عالِم بار بیاید. حضرت معصومه سلام الله علیها آنقدر خوب تربیت شد و آنقدر از پدر عزیزش علم آموخت که گاهی پاسخ سؤالات مسلمانانی را که از شهرهای دور برای دیدن امام‌شان می‌آمدند و کلی سؤال برای پرسیدن داشتند می‌داد؛ یعنی عالِم بود.

وقتی امام رضا علیه السلام به درخواست مأمون عباسی ناچار شد برای پذیرفتن ولیعهدی، از مدینه به طرف طوس حرکت کند، غم تمام وجود خواهر مهربانش را فراگرفت و پس از مدتی که از رفتن ایشان گذشت، نتوانست تحمل کند و کاروانی را به طرف طوس به راه انداخت؛ اما راه آنقدر طولانی بود و دلتنگی ایشان هم آن قدر زیاد که بین راه بیمار شد و چند روزی پس از رسیدنش به قم، از دنیا رفت و دوست دارانش را سیاه‌پوش کرد.

از زبان برادرش امام رضا علیه السلام:

امام رضا علیه السلام هم بسیار به ایشان علاقه مند بود و انتظار می‌کشید هرچه زودتر کاروان خواهرش به شهر طوس برسد و ایشان بتواند خواهر عزیزش را ببیند. افسوس که این اتفاق خوشایند نیفتاد. امام رضا علیه السلام که لقب معصومه سلام الله علیها را برای خواهر عزیزش انتخاب کرده بود، می‌فرماید: «هرکس معصومه سلام الله علیها را در قم زیارت کند، مانند کسی است که مرا زیارت کرده است.»

سخت بتوان مانند ایشان شد؛ اما راحت می‌توان دوستشان داشت:

این جمله را من از کسی شنیده‌ام که سال‌ها به حضرت معصومه سلام الله علیها عشق می‌ورزیده و هر روز صبح که برای نماز بیدار می‌شده، از راه دور به ایشان سلام می‌داده است. آن شخص به من گفت: «تا حالا نشده است مشکلی داشته باشم یا از چیزی ناراحت شده باشم و حضرت معصومه سلام الله علیها مرا تنها بگذارد.»

حالا مدت‌هاست که خود من هم شده‌ام یکی از دوستداران پروپاقرص حضرت معصومه سلام الله علیها. هرکس از شما مایل است یک دوست داشتن پر از ارادت و احترام و اعتقاد را تجربه کند، بسم الله.

نویسنده: مریم راهی