اگر طفل شما در هر شرایط به شما چسبید و از شما جدا نشد یا سبک سخن گفتن وی به شکل سخن گفتن زمان کودکی اش برگشت یا.. مرگ بخشی غیر قابل گریز از زندگی است و کودکان باید آن را درک کنند و راههایی را آموزش ببینند تا بتوانند این پدیده کاملا طبیعی را بپذیرند.
کودکان هر قدر کم سن و سال باشند نسبت به مرگ بی اطلاع نیستند. و در باره آن در داستانها شنیده اند یا در تلویزیون دیده اند، یا اینکه با جسم بی جان حشرات یا پرندگان در اطراف محل زندگی برخورد کرده اند. یا حتی ممکن است مرگ یک حیوان خانگی یا یکی از اعضای خانواده را تجربه کرده باشند.
علاوه بر اینها، جنبه های دیگری از مرگ هم وجود دارد که کودکان خردسال نمی توانند درک کنند. برای مثال، آنها نمی فهمند که مرگ ابدی است و اجتناب ناپذیر و برای همه اتفاق می افتد. خردسالان نمی توانند درک کنند که مرده یعنی کسی که بدنش دیگر فعالیت های عادی زندگی را ندارد. کودکان خردسال در مقابل مرگ واکنشهای متفاوتی نشان می دهند. اگر طفل شما در این شرایط به شما چسبید و از شما جدا نشد یا سبک سخن گفتن وی به شکل سخن گفتن زمان کودکی اش برگشت یا ناگهان از رفتن به مهد کودک سابقش امتناع ورزید، یا واکنش هایی نظیر آن از خود نشان داد هرگز تعجب نکنید.شاید کودکان فکر می کنند کسی که مرده هنوز می خورد، می خوابد و کارهای عادی اش را انجام می دهد، فقط این کارها را در آسمانها یا اعماق زمین انجام می دهد و در ذهن خود همیشه منتظر بازگشت کسی هستند که از دنیا رفته است و به مرگ به عنوان یک اتفاق موقتی نگاه می کنند.به خصوص وقتی مرگ والدین یا خواهر و برادر یک کودک خردسال فرا می رسد، او نمی تواند مرگ آنها را باور کند و درک نمی کند که این پدیده می تواند برای آنها هم اتفاق بیفتد.
کودکان خردسال در مقابل مرگ واکنشهای متفاوتی نشان می دهند. اگر طفل شما در این شرایط به شما چسبید و از شما جدا نشد یا سبک سخن گفتن وی به شکل سخن گفتن زمان کودکی اش برگشت یا ناگهان از رفتن به مهد کودک سابقش امتناع ورزید، یا واکنش هایی نظیر آن از خود نشان داد هرگز تعجب نکنید.
حتی ممکن است تمام برنامه متداول روزانه وی مختل شود و همه چیز در نظرش بد و آزار دهنده شود و در واقع با خود در ستیز می افتد تا بفهمد چرا بزرگترها تا این اندازه اندوهگین هستند. برخی کودکان هم هستند که نسبت به مرگ هیچ واکنشی نشان نمی دهند.
کودکانی هم هستند که واکنش های متناوب بروز می دهند یعنی نوعی مواجهه با مرگ، با شادمانی و بازیهای روزمره آنان ترکیب می شود. این نوع واکنش هم کاملا طبیعی است. ادرک این موضوع و واکنش کودکان نسبت به مرگ به گونه ای است که هر کودکی به اندازه ظرفیت و تحمل خود از آن برمی دارد. و این شرایط دردناک و تالم آور آن قدر طول می کشد تا کودک احساس کند می تواند با امنیت خاطر این احساس را از وجودش بیرون کند. به خصوص در مواردی که متوفی والدین یا خواهر و برادر کودک باشند، توجه داشته باشید که این پروسه ممکن است ماهها یا حتی سالها طول بکشد.
گاهی هم در مرگ نزدیکان، کودکان رفتارهای عجیبی نشان میدهند که بیشتر نشان از بیماری دارد، اما بدانید که این واکنش ها هم کاملا طبیعی هستند و از همراهی و کمک به او غافل نشوید تا بتواند از این مسیر سخت عبور کند و پدیده مرگ را هم درک کند و هم با آن کنار بیاید.
کودکان هر قدر کم سن و سال باشند نسبت به مرگ بی اطلاع نیستند. و در باره آن در داستانها شنیده اند یا در تلویزیون دیده اند، یا اینکه با جسم بی جان حشرات یا پرندگان در اطراف محل زندگی برخورد کرده اند. یا حتی ممکن است مرگ یک حیوان خانگی یا یکی از اعضای خانواده را تجربه کرده باشند.
علاوه بر اینها، جنبه های دیگری از مرگ هم وجود دارد که کودکان خردسال نمی توانند درک کنند. برای مثال، آنها نمی فهمند که مرگ ابدی است و اجتناب ناپذیر و برای همه اتفاق می افتد. خردسالان نمی توانند درک کنند که مرده یعنی کسی که بدنش دیگر فعالیت های عادی زندگی را ندارد. کودکان خردسال در مقابل مرگ واکنشهای متفاوتی نشان می دهند. اگر طفل شما در این شرایط به شما چسبید و از شما جدا نشد یا سبک سخن گفتن وی به شکل سخن گفتن زمان کودکی اش برگشت یا ناگهان از رفتن به مهد کودک سابقش امتناع ورزید، یا واکنش هایی نظیر آن از خود نشان داد هرگز تعجب نکنید.شاید کودکان فکر می کنند کسی که مرده هنوز می خورد، می خوابد و کارهای عادی اش را انجام می دهد، فقط این کارها را در آسمانها یا اعماق زمین انجام می دهد و در ذهن خود همیشه منتظر بازگشت کسی هستند که از دنیا رفته است و به مرگ به عنوان یک اتفاق موقتی نگاه می کنند.به خصوص وقتی مرگ والدین یا خواهر و برادر یک کودک خردسال فرا می رسد، او نمی تواند مرگ آنها را باور کند و درک نمی کند که این پدیده می تواند برای آنها هم اتفاق بیفتد.
کودکان خردسال در مقابل مرگ واکنشهای متفاوتی نشان می دهند. اگر طفل شما در این شرایط به شما چسبید و از شما جدا نشد یا سبک سخن گفتن وی به شکل سخن گفتن زمان کودکی اش برگشت یا ناگهان از رفتن به مهد کودک سابقش امتناع ورزید، یا واکنش هایی نظیر آن از خود نشان داد هرگز تعجب نکنید.
حتی ممکن است تمام برنامه متداول روزانه وی مختل شود و همه چیز در نظرش بد و آزار دهنده شود و در واقع با خود در ستیز می افتد تا بفهمد چرا بزرگترها تا این اندازه اندوهگین هستند. برخی کودکان هم هستند که نسبت به مرگ هیچ واکنشی نشان نمی دهند.
کودکانی هم هستند که واکنش های متناوب بروز می دهند یعنی نوعی مواجهه با مرگ، با شادمانی و بازیهای روزمره آنان ترکیب می شود. این نوع واکنش هم کاملا طبیعی است. ادرک این موضوع و واکنش کودکان نسبت به مرگ به گونه ای است که هر کودکی به اندازه ظرفیت و تحمل خود از آن برمی دارد. و این شرایط دردناک و تالم آور آن قدر طول می کشد تا کودک احساس کند می تواند با امنیت خاطر این احساس را از وجودش بیرون کند. به خصوص در مواردی که متوفی والدین یا خواهر و برادر کودک باشند، توجه داشته باشید که این پروسه ممکن است ماهها یا حتی سالها طول بکشد.
گاهی هم در مرگ نزدیکان، کودکان رفتارهای عجیبی نشان میدهند که بیشتر نشان از بیماری دارد، اما بدانید که این واکنش ها هم کاملا طبیعی هستند و از همراهی و کمک به او غافل نشوید تا بتواند از این مسیر سخت عبور کند و پدیده مرگ را هم درک کند و هم با آن کنار بیاید.
اگر نمی خواهید بچه‌ها جیغتان را در بیاورند
یکی از شایع ترین شکایات والدین به هنگام خرید با کودکان این است که کودکان اصرار و پافشاری زیادی برای خرید وسایل یا اسباب بازی با پوشاک می کنند و آنها را به دردسر می اندازند. چهره گریان یک کودک در کوچه و بازار که برای خرید یک وسیله یا خوراکی جیغ و فریاد راه انداخته، برای همه ما آشناست؛ کودک ناامیدی که به دلیل برآورده نشدن خواسته اش اشک می ریزد و پدر یا مادری که با چهره ای در هم سعی می کند او را از محیط دور و آرام کند.
واقعیت این است که خرید کردن به همراه کودکان برای بسیاری از والدین کاری دشوار و طاقت فرساست و گاهی پس از خرید چنان خستگی و پریشانی گریبانگیر والدین می شود که از رفتن به بازار پشیمان می شوند. اگر والدین بدانند که باید نیازهای کودک را تقسیم بندی کنند و متناسب با آن نسبت به درخواست کودک واکنش نشان دهند، کمتر دچار مشکل می شوند.
باید دانست که علت تمام رفتارهای کودک از خود والدین ناشی می شود. بچه ها آینه تمام نمای والدین هستند. اگر به این موضوع علاقه مند شده اید حتما ادامه آن را بخوانید.
واقعیت این است که خرید کردن به همراه کودکان برای بسیاری از والدین کاری دشوار و طاقت فرساست و گاهی پس از خرید چنان خستگی و پریشانی گریبانگیر والدین می شود که از رفتن به بازار پشیمان می شوند. اگر والدین بدانند که باید نیازهای کودک را تقسیم بندی کنند و متناسب با آن نسبت به درخواست کودک واکنش نشان دهند، کمتر دچار مشکل می شوند.
باید دانست که علت تمام رفتارهای کودک از خود والدین ناشی می شود. بچه ها آینه تمام نمای والدین هستند. اگر به این موضوع علاقه مند شده اید حتما ادامه آن را بخوانید.
رشد شخصیت کودک
خرید کردن چه به تنهایی و چه همراه والدین یکی از فرآیندهای اجتماعی شدن و رشد شخصیت کودک است. مشاهده کنش والدین و نحوه تعاملات آنها با فروشندگان و افراد غریبه در سازگاری اجتماعی کودک با دیگران بسیار موثر است.
الگوی خرید به ۲ بخش قابل تفکیک است. یکی خرید با والدین و دیگری خریدی که به تنهایی انجام می شود. باید دانست کودکان در زمینه های مختلف آینه تمام عیار والدین هستند و خرید به عنوان یکی از شاخص های تعاملات اجتماعی است که می تواند جرات مندی، تصمیم گیری، اراده و قانع بودن را در کودک شکل دهد.
کودکی که به همراه والدین به خرید می رود ضمن دریافت محرکهای دیداری و شنیداری از محیط توجه همه جانبه به کالاها، نحوه درخواست از فروشنده، نحوه ارائه پول، نپذیرفتن کالاهای غیرضروری، چانه زدن، دریافت مانده پول، ارزش گذاری کالا از نظر قیمتی و کیفیت، نگهداری از پول به هنگام خرید و نحوه مقایسه کالاهای شبیه به هم را یاد می گیرد.
ضمن این که داشتن مهارت خرید کردن توسط کودک در مراحل بعدی زندگی، رشد تکمیلی شخصیت وی محسوب می شود و پس از آن خرید با حضور مستقیم و یا غیرمستقیم والدین انجام می شود.
سرزنش نکردن کودک به هنگام خرید، احترام گذاشتن به انتخاب های کودک و نظرخواهی به هنگام خرید باعث افزایش اعتماد به نفس کودک می شود. استفاده از بازارهای متنوع خرید براساس نیازمندی ها، صحبت کردن درباره علل انتخاب در شکل گیری و رشد تفکر و عقلانیت کودک نقش بسیار موثری دارد و تمام این اتفاقات به طور ناخودآگاه در او رخ می دهد.
کودکان در هنگام خرید از بزرگ ترها می توانند رفتار و گفتارمتناقض و نادرست بسیاری بیاموزند. یکی از شایع ترین شکایات والدین به هنگام خرید با کودکان این است که کودکان اصرار و پافشاری زیادی برای خرید وسایل یا اسباب بازی با پوشاک می کنند و آنها را به دردسر می اندازند.
توجه نشان دادن به تقاضای کودک و اجابت سریع درخواست های او باعث تثبیت این رفتار در کودک می شود. از طرفی دادن وعده و وعید بسیار از سوی والدین، شرط گذاری نکردن و موکول نکردن تامین نیاز کودک به آینده از جمله عواملی است که باعث می شود این رفتار کودک ادامه پیدا کند.
منبع: روانشناسی کودک، بتول جعفری گلستان، چاپ دوم، نوید حکمت، قم 1396
الگوی خرید به ۲ بخش قابل تفکیک است. یکی خرید با والدین و دیگری خریدی که به تنهایی انجام می شود. باید دانست کودکان در زمینه های مختلف آینه تمام عیار والدین هستند و خرید به عنوان یکی از شاخص های تعاملات اجتماعی است که می تواند جرات مندی، تصمیم گیری، اراده و قانع بودن را در کودک شکل دهد.
کودکی که به همراه والدین به خرید می رود ضمن دریافت محرکهای دیداری و شنیداری از محیط توجه همه جانبه به کالاها، نحوه درخواست از فروشنده، نحوه ارائه پول، نپذیرفتن کالاهای غیرضروری، چانه زدن، دریافت مانده پول، ارزش گذاری کالا از نظر قیمتی و کیفیت، نگهداری از پول به هنگام خرید و نحوه مقایسه کالاهای شبیه به هم را یاد می گیرد.
ضمن این که داشتن مهارت خرید کردن توسط کودک در مراحل بعدی زندگی، رشد تکمیلی شخصیت وی محسوب می شود و پس از آن خرید با حضور مستقیم و یا غیرمستقیم والدین انجام می شود.
سرزنش نکردن کودک به هنگام خرید، احترام گذاشتن به انتخاب های کودک و نظرخواهی به هنگام خرید باعث افزایش اعتماد به نفس کودک می شود. استفاده از بازارهای متنوع خرید براساس نیازمندی ها، صحبت کردن درباره علل انتخاب در شکل گیری و رشد تفکر و عقلانیت کودک نقش بسیار موثری دارد و تمام این اتفاقات به طور ناخودآگاه در او رخ می دهد.
کودکان در هنگام خرید از بزرگ ترها می توانند رفتار و گفتارمتناقض و نادرست بسیاری بیاموزند. یکی از شایع ترین شکایات والدین به هنگام خرید با کودکان این است که کودکان اصرار و پافشاری زیادی برای خرید وسایل یا اسباب بازی با پوشاک می کنند و آنها را به دردسر می اندازند.
توجه نشان دادن به تقاضای کودک و اجابت سریع درخواست های او باعث تثبیت این رفتار در کودک می شود. از طرفی دادن وعده و وعید بسیار از سوی والدین، شرط گذاری نکردن و موکول نکردن تامین نیاز کودک به آینده از جمله عواملی است که باعث می شود این رفتار کودک ادامه پیدا کند.
منبع: روانشناسی کودک، بتول جعفری گلستان، چاپ دوم، نوید حکمت، قم 1396
