در سال ۱۹۸۵، بازدید ناکازونی از معبد یازوکونی مناظره ملی گسترده ای را درباره این معبد باعث شد. ناکازونی برای پیوند مجدد دولت و معبد در اقدامی نمادین نه تنها دفتر بازدیدکنندگان معبد را با عنوان مقام خودش یعنی نخست وزیری امضا کرد بلکه به پیروان آن معبد پیشنهاد کرد که از بودجه حکومت استفاده کنند. او با شرکت در این مراسم عمومی که برای ۱۵ اوت تنظیم شده بود به اولین نخست وزیر ژاپن پس از جنگ جهانی دوم تبدیل شد که تحت عنوان جایگاه رسمی خود در معبد یازوکونی ادای احترام کرد. هدف بازدید ناکازونی این بود که هویت ملی ژاپن را از طریق کاهش شکاف دولت و مذهب در ژاپن پس از جنگ که توسط نیروهای اشغال گر تحمیل شده بود و میانه روها و چپ گرایان دنبال می کردند" دوباره احیا کند. اقدامی که نتیجه معکوس داد، زیرا چین و کره جنوبی شدیدا این بازدید را محکوم کردند و با این اقدام از بازدیدهای بیشتر ناکازونی از معبد جلوگیری کردند. کلیسای یریدو فول گاسپل بزرگترین اجتماع مسیحی کره جنوبی با بیش از ۸۰۰ هزار طرفدار، اخیرا ساخت یک بیمارستان قلب را در پیونگ یانگ شروع کرده است. با وجود این، تلاش برای تحریک آگاهی ملی از طریق سیاسی کردن معبد یازوکونی و ستایش امپراطور متوقف نشد. برای مثال، یوشیرو موری نخست وزیر وقت ژاپن در سخنانی برای اعضاء پارلمان در نشست فدراسیون سیاسی شینتو در ماه مه ۲۰۰۰ اعلام کرد که ژاپن یک ملت آسمانی با مرکزیت امپراطور است.
بازدید سالیانه نخست وزیر کویزومی از معبد یازوکونی که فقط یک سال بعد از سخنرانی "ملت آسمانی" موری صورت گرفت، نمونه دیگری از تلاش های سیاسی برای توسل به یکپارچگی ملی در دوران تغییر بود. هر چند که شینزو آبه" جانشین کویزومی در زمان نخست وزیری اش از معبد یازوکونی بازدید نکرد، ولی بنا به گزارش، وی قبل از نخست وزیری به طور پنهانی از آنجا بازدید کرده بود. در آوریل ۲۰۰۹ نیز، تارو آسو نخست وزیر ژاپن با فرستادن هدیه ای به معبد باعث تحرکاتی در منطقه شد.
در کره جنوبی، مسیحیت هسته اصلی اقدامات در راستای پیوستگی ملی بوده است. محبوبیت فعلی مسیحیت تا اندازه ای از نقش آن در ارتقاء آگاهی ملی در طول دوره مستعمراتی ناشی می شود. به این ترتیب که هر چند سازمان های مسیحی برای پیدا کردن پیروان و کسب نفوذ در میان جامعه کره جنوبی با یکدیگر رقابت می کردند، ولی آنها همواره شوق میهن پرستی خود را نشان می دادند و بر کشور کره به عنوان نخستین ملت مسیحی آسیا تاکید می کردند. سازمان های مسیحی، با تمرکز ملی گرایانه خود در دوره جنگ سرد همواره برای "امنیت کره جنوبی در مقابل حمله کره شمالی و حفظ دولت سئول" دعا می کردند. چنین تمایلات ملی گرایانه سازمان های مسیحی که در عصر جهانی شدن ادامه داشت، حاکی از رشد تعداد مبلغین کره جنوبی در خارج بود. به این صورت که تعداد آنها از ۹۳۰ نفر در سال ۱۹۷۹ به ۳ هزار و ۲۷۲ نفر در سال ۱۹۹۴ و ۱۶ هزار در سال ۲۰۰۶ افزایش یافت و در حال حاضر این تعداد در بیش از ۱۵۰ کشور فعالیت دارند.
کره جنوبی در راستای سیاست سان شاین مبنی بر تعامل با کره شمالی، مذهب را در روابط میان دو کره بکار گرفت. وزارت فرهنگ و توریسم در دوره زمامداری رو مو هیون از تعامل مذهبی بین دو کره حمایت کرد. در نشست های میان دو کره، نمایندگان مذهبی کره جنوبی به عنوان اعضای هیات رسمی شرکت داشتند. کنفرانس کره ای مذهب و صلح (KCRP) که یک نهاد مشورتی کاملا مذهبی بود، دهمین سالگرد تعامل مذهبی بین دو کره را در سال ۲۰۰۷ در پیونگ یانگ برگزار کرد. سازمان های مذهبی کره جنوبی در نتیجه احساس تغییر سیاست و افکار عمومی این کشور نسبت به کره شمالی و همچنین تا اندازه ای به دلیل رقابت سازمانی برای کسب منابع، توجه رسانه ای و جذب پیروان مذهبی، نهضت جدیدی را شروع کرده اند.
کلیسای یریدو فول گاسپل بزرگترین اجتماع مسیحی کره جنوبی با بیش از ۸۰۰ هزار طرفدار، اخیرا ساخت یک بیمارستان قلب را در پیونگ یانگ شروع کرده است. یونگ کی چو از کشیشان این کلیسا که بواسطه دیدگاه های ضد کمونیستی مشهور است، تغییر عقیده خود را با تاکید بر "ارتقاء پرستیژ ملی و ضرورت کسب اعتماد مردم کره شمالی به مسیحیت، توجیه کرد. همچنین، یوگی جونگ بزرگترین سازمان بودایی کره جنوبی به بهانه "وحدت ملی و تقویت تبادل آیین بودایی بین دو کره" کمک شایانی به احیاء معبد قدیمی بودایی در کره شمالی کرد.
منبع: دین و نظریه روابط بین الملل، جک اسنایدر، ترجمه سیدعبدالعلی قوام، رحمت حاجی مینه، چاپ اول، نشر علم تهران ۱۳۹۳
