وظايف والدين هنگام دعواي فرزندان

بچه‌ها اغلب از جر و بحث و دعوا لذت مي‌برند اما اگر اين جر و بحث از كنترلشان خارج شود، خيلي سريع نظرشان را عوض مي‌كنند. بحث و جدل خواهر و برادرهاي کوچک، خيلي عادي اما ناراحت‌كننده‌ است. ولي ناراحت نباشيد، آنها از همين دعواها چيزهاي زيادي مي‌آموزند. با اين حال، سوال اصلي ما در اين بحث چيز ديگري است: وقتي فرزندان کوچک ما با هم دعوا مي‌کنند، ما پدر و مادرها چگونه بايد غائله را خاتمه بدهيم؟ من راه‌حل‌هاي زير را به شما پيشنهاد مي‌کنم.
يكي از مهم‌ترين شگردهاي رفع يك مشكل رفتاري، تعيين و شناخت دقيق آن است. بيشتر مردم فكر مي‌كنند كه مشكل را دقيقا مي‌شناسند اما هرگاه لازم مي‌آيد تا آن را به صورت واضح و روشن بيان كنند، درمي‌يابند كه براي روشن ساختن مشكل در ذهن خود، به تفكر و تامل بيشتري نياز دارند. شما در قدم اول بايد موضوع دعواي کودکان را بشناسيد؛ و اما بعد:

تنبيه‌ را كاهش دهيد

شايد براي شما تعجب‌انگيز باشد ولي قدم بعدي ما براي رهايي يافتن از مشاجره و دعوا، اين است كه شما از مجازات و تنبيهي كه اعمال مي‌كنيد، بكاهيد. هر چه مقررات خانه شما سخت‌تر باشد، برنامه جديد كمتر مي‌تواند به عنوان يك مساله جديد و متفاوت جلوه كند و كمتر موثر خواهد بود. تجربه‌ نشان مي‌دهد كه هر چه كودكان بيشتر تنبيه و مجازات شوند، بيشتر مشاجره و دعوا مي‌كنند. خواهر و برادرها بايد ياد بگيرند كه بدون ملاحظه شما با هم كنار بيايند. آنها بايد ياد بگيرند كه چگونه با يكديگر گفتگو كنند حتي وقتي با هم مخالف‌اند.

چند دقيقه از اتاق خارج شويد

هيچ قانوني نمي‌گويد كه شما بايد با گوش دادن به اين بحث‌ها خودتان را شكنجه كنيد. به آنها بگوييد كه اگر اختلاف‌نظري دارند، مي‌توانند تا حدي كه دوست دارند در مورد آن بحث كنند اما بايد اين كار را در جاي ديگري انجام دهند. به بيان ديگر، از آنها بخواهيد تا اتاق را ترك كنند.
چنددقيقه از اتاق خارج شويد. احتمالا وقتي برمي‌گرديد، بحث و جدل تمام شده است. اين طرح خروج، اغلب نتيجه‌ بخش است زيرا خواهر و برادر گاهي اوقات به اين اميد وارد معركه مي‌شوند كه شما مداخله كرده و يك نفر را برنده اعلام كنيد، پس بدون مخاطب، اين مساله به خودي خود از بين مي‌رود.

آنها را از هم جدا کنيد

به بچه‌ها بگوييد كه تا يك ساعت جداگانه بازي كنند. اجازه ندهيد كه هيچ يك از آنها طي اين يك ساعت، تلويزيون تماشا كند يا مشغول بازي‌هاي رايانه‌اي شود. اولين واكنش آنها احتمالا اين است كه: «چه عالي! من به هيچ وجه دلم نمي‌خواست با او بازي كنم». اما وقتي بازي كردن به تنهايي به قدر كافي خسته‌كننده باشد، كم‌كم تمايل نشان مي‌دهند كه يك بار ديگر با هم بازي كنند.

اجازه گرفتن را به کودک ياد بدهيد

اگر متوجه شديد كه خواهر يا برادري بدون اجازه ديگري وسايل او را «قرض مي‌كند»، بايد مقدار كرايه‌اي را كه از قبل تعيين كرده‌ايد به او بپردازد. اگر آن شيء خراب يا كم شود، آن كودك بايد چيزي با ارزش مساوي با آن شيء يا باپول توجيبي‌اش،کارش را جبران كند. كودكي كه ديگري يكي از وسايلش را برداشته است، مي‌تواند چيزي از وسايل خواهر يا برادر ديگر را به مدت يك روز استفاده كند (البته به غير از بعضي وسايل خاص!).
هر گاه كودك از ديگري براي برداشتن وسايلش اجازه مي‌گيرد، جمله مثبتي بيان كنيد تا نشان دهيد كه اين كارش را تحسين مي‌كنيد.

وقتي کار به کتک‌کاري مي‌کشد، حتما مداخله کنيد

وقتي رقابت بچه‌ها صورت فيزيكي به خود مي‌گيرد و فرزندان كتك‌زدن يكديگر را آغاز مي‌كنند، شايد وسوسه شويد كه كناره بگيريد و به تماشاي پايان طبيعي مشاجره و ستيز بنشينيد و اينكه خودشان قضيه را حل كنند اما اين يك راه چاره منطقي به نظر نمي‌رسد و ممکن است به کودکان آسيبي برسد.
يكي از رايج‌ترين صحنه‌ها، دعواي كودك كم‌سال‌تر (معمولا يك نوپاي 18 تا 24 ماهه) با كودك بزرگ‌تر و كتك خوردن كودك بزرگ‌تر است، هر چند كه او درشت هيكل‌تر، حساس‌تر و آرام‌تر است. «مامان، امير موهايم را مي‌كشد.» بعد از شنيدن اين شكايت توام با گريه از كودك بزرگ‌تر، براي چهاردهمين بار طي نيم ساعت، ممكن است وسوسه شويد كه از يك راه‌حل بديهي استفاده كنيد: «تو هم موهاشو بكش تا بدونه كه مو كشيدن درد داره». اما راه‌حل بهتر، تقدير و تشويق كودك بزرگ‌تر به خاطر تحملش است و ياد دادن اين نكته كه از او فاصله بگيرد و به اتاق ديگري برود.

بعد از مدتي، آنها را آشتي بدهيد

وقتي بچه‌ها به طور فيزيكي دعوا مي‌كنند، فورا آنها را از هم جدا كنيد و به دو اتاق مجزا بفرستيد تا براي مدتي در آنجا باشند و آرام بگيرند. وقتي هر دو آرام شدند، آنها را در يك جا بنشانيد و گفتگويي را بين آن دو ترتيب دهيد تا مشكل حل شود. آن دو را واداريد تا با فاصله از هم بنشينند. به آنها بگوييد هر وقت مشكل‌شان حل شد، مي‌توانند از جايشان بلند شوند. ابتدا، مي‌توانيد به آنها جهت دهيد. به مرور زمان ياد خواهند گرفت كه چگونه خودشان باهم مذاكره كنند و به توافق برسند.

توافق‌نامه‌اي ترتيب بدهيد

از بچه‌ها بخواهيد با كمك شما توافقنامه‌اي بين خود امضا كنند. دقيقا توضيح دهيد كه چه چيزهايي غيرقابل قبول است و مجازات زير پا گذاشتن مفاد قرارداد چيست. بچه‌ها را واداريد تا توافقنامه را امضا كنند و آن را در محلي قابل ديد بچسبانيد. در مواقع ضروري، براساس مجازات‌هاي توافق شده عمل كنيد. هميشه تصور نكنيد كودكي مقصر است كه ديگري را مي‌زند. بعضي اوقات «قرباني» خواهر يا برادرش را به حد جنون تحريك كرده، اذيت كرده و يا مورد سوء‌استفاده قرار داده است. گرچه هيچ گاه درست نيست كه كودكي ديگري را كتك بزند اما وظيفه شماست كه از اذيت‌هاي پشت صحنه‌اي كه كاسه صبر فرزندتان را لبريز مي‌كند، آگاه باشيد. اگر متوجه شديد چنين مساله‌اي درباره آنها صادق است، براساس نوع رفتارشان با آنها برخورد كنيد.

تشويق را فراموش نکنيد

سعي كنيد لحظاتي را بيابيد كه آن دو رفتاري مناسب با هم دارند. با توجه مثبت، آنها را به ادامه اين كار تشويق كنيد. وقتي فرزندانتان بدون دعوا با هم بازي مي‌كنند، چنين تحسيني به كار ببريد: «خوشحالم كه شما بچه‌ها از بازي با هم لذت مي‌بريد.» وقتي همه چيز خوب پيش مي‌رود، توجه مثبت شما آنها را تشويق مي‌كند تا رفتار مثبتشان را ادامه دهند. والبته فراموش نکنيد واکنش صحيح شما زماني که عصباني مي‌شويد و يا با همسرتان اختلاف نظر داريد، مي‌تواند بهترين الگو براي فرزندانتان باشد تا آنها هم در هنگام خشم واختلاف رفتار معقولي داشته باشند.
منبع: http://salamatiran.com /س