فرایند حقوقی
حال که شما یا آسیب شناس گفتار - زبان تصمیم گرفته اید یک ارزیابی کامل گفتار و زبان انجام دهید، فرایند قانونی خاصی باید صورت پذیرد (توجه کنید که ممکن است شما از این غربالگری صرف نظر و درخواست کنید تا ارزیابی کاملی از ابتدا داشته باشید). هنگامی که قرار است ارزیابی به وسیله سیستم مدارس عمومی صورت پذیرد، ممکن است ابتدا یک ملاقات لازم باشد. برخی ایالتها به جای ملاقات حضوری برای ارزیابی، فقط نیازمند اجازه کتبی والدین یا قیم آنها هستند. این فرایند نتیجه تصمیمات قانونی است که در قانون عمومی ۱۴۲-۹۴ و ۱۱۹-۱۰۲ مقرر شده، که بر مبنای قوانین فدرال، خدمات ویژه آموزشی را برای کودکانی که به آن نیاز دارند، تضمین می کنند. مدارس عمومی، خدمات درمانی گفتار - زبان را به عنوان «آموزش ویژه» یا «خدمات مرتبط» در نظر گرفته اند؛ از این رو، از این فرآیند پیروی می کنند.آزمونهای رسمی به آزمونهای ساخته شده ای اشاره دارد که توسط شرکتهای سازنده یک محصول فروخته می شوند. داده هایی که توسط آزمونهای رسمی فراهم می آید، می تواند روی یک نگاره به آزمونگرها بگوید کدام عملکرد برای یک آزمون خاص، معمول و بهنجار است.قبل از یک ملاقات باید توجه داشته باشید که نگرانیهای کودکتان در برنامه گنجانده شده است. اگر ایالت شما این ملاقات را لازم دارد، باید شما دعوت شوید تا نگرانیهایی که به ارزیابی منجر شده، شنیده شود. معمولا این نشست شامل مدیر مدرسه، متخصصی که با کودک کار می کند، معلمان (اگر کودک در مدرسه باشد) و اولیا می شود. راهبردهای غیررسمی برای اقدام به معالجه و عملی بودن آنها در این جلسه مورد بحث قرار می گیرد. از شما درخواست می شود اجازه نامه رسمی را که اجازه می دهد ارزیابی گفتار - زبان صورت پذیرد، امضا کنید. اگر نتوانید در این نشست حاضر شوید، ممکن است فرمها برای دریافت امضا به منزلتان ارسال شود و اگر والدین به زبان انگلیسی صحبت نکنند، باید مترجمی توسط مدیریت مدرسه مهیا شود. «اگر موافق نوشتن اجازه نامه نباشید، ارزشیابی نمی تواند اجرا شود.» ذکر این نکته مهم است که اجازه توافق برای ارزشیابی، به معنای این نیست که اجازه شروع درمان را داده اید.آزمونهای غیررسمی و رسمی
هم آزمونهای رسمی و هم آزمونهای غیررسمی، برای پاسخ دادن به سوالهای قبل به کار می آید. آزمونهای غیررسمی یا تکالیف، فعالیتهایی هستند که توسط آسیب شناس گفتار - زبان برای رسیدن به هدف خاصی مشخص می شوند. فعالیتها توسط یک شرکت آزمونهای تربیتی ساخته نشده است و همچنین ضرورتا به صورت واحد و یک شکل، از هر کودکی خواسته نمی شوند. آسیب شناس می داند چگونه یک کودک عادی در سن خاصی باید به سؤالهای محاوره ای پاسخ دهد.برای مثال، من اغلب ارزیابی را با صحبت دوستانه با دانش آموز در مورد موضوعات اتفاقی شروع می کنم؛ مانند اینکه «امروز در کلاس چه کار می کردی؟» ممکن است برای یک مشاهده گر مبتدی این کار اتلاف وقت به نظر می رسد، اما این نوع صحبت کردن در مورد چگونگی پردازش سؤالها توسط کودک، و چگونگی تمرکز بر روی یک موضوع با چگونگی کنار هم چیدن جمله ها، بینشی به مصاحبه گر حرفه ای می دهد. پیگیری دستورالعملها، قصه گفتن ها و توصیف تصاویر، نمونه های دیگری از تکلیفهای غیررسمی هستند. نتایج آزمونهای غیر رسمی معمولا این گونه گزارش می شود که «پاسخهای کودک متناسب با سن اوست» یا اگر کودک در به انجام رساندن تکالیف مشکلاتی داشته باشد، پاسخها به صورت مشروح تر می آید. (مثل اینکه: جانی این تصویر با ساختار متراکم را با عبارتهای جزئی و ناپخته توصیف کرد! نقایص (صرف و نحو مشابهی را در گفتگوهای گفتاری‌اش نشان می دهد. نظیر اینکه «نمی خوام سوسیس داشته باشم روی پیتزام برای ناهار». من صورت و دست صابون بشویم. مادر با سوزن لباس دوخت (مادر با لباس سوزن بدوزد.)
آزمونهای رسمی به آزمونهای ساخته شده ای اشاره دارد که توسط شرکتهای سازنده یک محصول فروخته می شوند. داده هایی که توسط آزمونهای رسمی فراهم می آید، می تواند روی یک نگاره به آزمونگرها بگوید کدام عملکرد برای یک آزمون خاص، معمول و بهنجار است. این «هنجارها» با دادن آزمون به صدها و گاهی اوقات هزاران کودک، ساخته شده است. پاسخها و عملکرد متداول گروه سنی کودکان ۷ ساله ای که این آزمون از آنها به عمل آمده، نشان میدهد برای کودکان هفت ساله ای که بعدها آزمون برای آنها اجرا می گردد چه چیزی استاندارد» است. به همین خاطر است که به آزمونهای رسمی، آزمونهای استاندارد شده هم می گویند.
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
